Λίγες ώρες πριν από τη μικροέκρηξη του φακέλου, που τραυμάτισε ελαφρότατα τον μνημονιακό πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, μια ισχυρή έκρηξη στην εταιρία υγραερίου TOP GAS στον Ασπρόπυργο τραυμάτισε τρεις εργάτες. Οι δύο έχουν εγκαύματα 1ου και 2ου βαθμού στο πρόσωπο, το σώμα και τα χέρια και δίνουν ακόμα μάχη για τη ζωή στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας των Νοσοκομείων Αττικόν και Αγιος Σάββας.
Τα ραδιοκάναλα δε διέκοψαν τη ροή του προγράμματός τους για να μεταδώσουν την είδηση, δεν έστειλαν συνεργεία στον τόπο του «ατυχήματος», την επομένη είχαν κιόλας ξεχάσει το συμβάν. Οι εφημερίδες δεν το έκαναν πρωτοσέλιδο, δεν έβαλαν «ξύλινους» τίτλους όπως «Φτάνει πια!», «Σταματήστε τους!» και τα παρόμοια. Οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων δεν έκαναν πολιτικές δηλώσεις, βουλευτές και πολιτευτές δε συνωστίστηκαν στους προθαλάμους διευθυντικών στελεχών των ΜΜΕ εκλιπαρώντας να τους δοθεί η δυνατότητα να κάνουν κι αυτοί μια δήλωση. Δε χρησιμοποίησαν ούτε το λατρεμένο τους twitter, στο οποίο «τιτίβιζαν» διαρκώς για τον Παπαδήμο, συναγωνιζόμενοι ποιος θα γράψει την πιο ξεχωριστή παπάρα, για να διακριθεί από τους υπόλοιπους.
Αν δεν υπήρχε η χρονική σύμπτωση με τον μικροτραυματισμό του Παπαδήμου, σύμπτωση που σχολιάστηκε ευρέως στο Διαδίκτυο, με τρόπο όχι κολακευτικό για τον Παπαδήμο, ούτε η Αχτσιόγλου με τον Τζανακόπουλο θα έκαναν τον κόπο να πεταχτούν μέχρι τον Αγιο Σάββα «προκειμένου να ενημερωθούν για την κατάσταση της υγείας του ενός εκ των τριών εργαζομένων», όπως ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση (το Αττικόν στο Χαϊδάρι τους έπεφτε κομματάκι μακριά, οπότε «ενημερώθηκαν για την πορεία της υγείας του δεύτερου εκ των εργαζομένων που τραυματίστηκαν μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον Διοικητή του Αττικού».
Σε άλλες περιπτώσεις σοβαρών τραυματισμών εργατών από «ατυχήματα» στους χώρους δουλειάς οι υπουργοί δεν επισκέπτονται τα νοσοκομεία. Σε περιπτώσεις θανάτων από εργατικά «ατυχήματα» δεν στήνονται με περίλυπο ύφος στις κηδείες, ούτε τρέχουν να συλλυπηθούν τους συγγενείς που έχασαν τον άνθρωπό τους. Περιορίζονται σε ένα τυπικό δελτίο Τύπου, στο οποίο εκφράζουν τη λύπη και την οδύνη τους.
Αυτά τα δελτία Τύπου (έτσι έγινε και τώρα) καταλήγουν με μια μόνιμη επωδό: «Η τήρηση των κανόνων για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία αποτελεί ζήτημα προτεραιότητας για το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, για το σύνολο της κυβέρνησης και τον Πρωθυπουργό». Με ανάλογης αξίας επωδό κλείνουν και τα δελτία Τύπου της ξεπουλημένης στο κεφάλαιο ΓΣΕΕ: «Απαιτούμε από το Υπουργείο Εργασίας και το ΣΕΠΕ να προχωρήσουν άμεσα σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να διαλευκανθούν τα αίτια του ατυχήματος και να αποδοθούν ευθύνες όπου αυτές αναλογούν».
Η λέξη «ατύχημα» ποτέ δεν τίθεται σε εισαγωγικά στις ανακοινώσεις της ΓΣΕΕ. Είναι πραγματικά ατύχημα, δεν είναι δολοφονία σε καπιταλιστικό κάτεργο, τα αφεντικά του οποίου ενδιαφέρονται μόνο για την αποκόμιση του μέγιστου κέρδους και αδιαφορούν για τους κινδύνους ζωής και βλάβης της υγείας στους οποίους εκθέτουν τους εργάτες. Η σύμπτωση του σοβαρού τραυματισμού των δύο εργατών στον Ασπρόπυργο με τον μικροτραυματισμό του Παπαδήμου μας έδειξε ποια είναι η πραγματική τρομοκρατία.
Τραυματισμός Λ. Παπαδήμου
Ξεχείλισε το λαϊκό μίσος
Οι τακτικοί αναγνώστες της «Κόντρας» ξέρουν ότι εμείς δεν πρόκειται να καταδικάσουμε την ενέργεια κατά Παπαδήμου. Ούτε πρόκειται να διαχωριστούμε… πολιτικά απ' αυτήν, μιλώντας για «τακτική που προκαλεί ζημιά στο κίνημα», πόσο μάλλον για «προβοκάτσια». Οι απόψεις μας ως προς την τακτική του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος είναι γνωστές. Κι έχουμε ξεκαθαρίσει ότι οι ενέργειες του αντάρτικου πόλης, του σημερινού και του παλαιότερου, δεν κάνουν ζημιά στην τακτική του κινήματος, ανεξάρτητα από την εκτίμηση που μπορεί κανείς να κάνει για την αποτελεσματικότητά τους ως προς την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης. Σε τελευταία ανάλυση, το σπάσιμο του μονοπώλιου της βίας, που έχει και διεκδικεί ως αποκλειστικό δικαίωμα το αστικό κράτος, δε θα μπορούσε να κάνει ζημιά σ' ένα επαναστατικό κίνημα.
Αντίθετα, τεράστια ζημιά έκανε, κάνει και -δυστυχώς- θα εξακολουθήσει να κάνει ο κάθε μορφής οπορτουνισμός, που έχει αναγορεύσει σε ύψιστη μορφή αγώνα τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, που φλερτάρει με την αστική και τη μικροαστική πολιτική, που μετατρέπει τη λαϊκή αντιβία σε σόου «ελεγχόμενης σύγκρουσης», που εφαρμόζει έμπρακτα το σεβασμό στην αστική νομιμότητα (την οποία στα λόγια… κουρελιάζει).
Ομως, στην ενέργεια κατά Παπαδήμου εκείνο που αναδείχτηκε ως μείζον δεν είναι οι συζητήσεις περί της χρησιμότητας ή μη της ένοπλης επαναστατικής βίας, αλλά το ξεχείλισμα του λαϊκού μίσους. Μάλιστα, όσο οι αστοί πολιτικοί και οι αστοί δημοσιογράφοι λυσσούσαν από τα ραδιοκάναλα και τις εφημερίδες τόσο το λαϊκό μίσος ενάντια στους δυνάστες ξεχείλιζε πιο πολύ. Οι εκφράσεις αυτού του μίσους δεν πήραν μόνο τη μορφή ψιθύρων σε συντροφιές, αλλά κατέκλυσαν τα λεγόμενα «κοινωνικά δίκτυα» του Ιντερνετ. Κι ήταν αυτό το ξέχειλο μίσος και η οργή που έκαναν αστούς πολιτικούς σαν την Κωνσταντοπούλου να προσπαθήσουν να σπεκουλάρους ή αστούς δημοσιογράφους σαν τον Παπαδάκη να κρατήσουν αποστάσεις από τη λυσσασμένη προπαγάνδα των συναδέλφων τους.
Δεν παραβλέπουμε, φυσικά, ότι πρόκειται μόνο για μίσος και βουβή οργή. Οτι αυτό το μίσος και αυτή η οργή προέρχονται από ένα λαό που βιώνει την ήττα και την απογοήτευση και έχει αποσυρθεί «στον καναπέ του». Εμείς όμως ποτέ δεν μεμφθήκαμε το λαό για την απογοήτευση και την ηττοπάθειά του. Οπως τον καλέσαμε να μη συρθεί πίσω από απατεώνες πολιτικούς σε ψευτοδημοψηφίσματα, όπως προεξοφλήσαμε ότι η προδοσία των Τσιπραίων θα βαρύνει αρνητικά στη συνείδηση του λαού και θα γιγαντώσει το κύμα της απογοήτευσης και της αποστράτευσης (ξέρουμε πολύ καλά ποιοι προσδοκούσαν το αντίθετο, όταν σέρνονταν πίσω από τους Τσιπραίους στο ψευτοδημοψήφισμα του Ιούλη του 2015), έτσι δεν συμπεριφερθήκαμε ελιτίστικα και «αφ' υψηλού», όταν τα κύματα της αποστράτευσης, που τα προβλέψαμε, έγιναν πραγματικότητα.
Κι όταν η αποδοκιμασία εκφράστηκε με την αποχή-ρεκόρ στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, τη χαιρετίσαμε σαν θετικό γεγονός, όταν άλλοι σιχτίριζαν το λαό επειδή δεν ψήφισε τις… ριζοσπαστικές εναλλακτικές τους προτάσεις. Το λαϊκό μίσος που ξεχείλισε και εκφράστηκε με μαζική επιδοκιμασία της ενέργειας κατά Παπαδήμου, είναι της ίδιας τάξης με τη μαζική αποχή από τις κάλπες τον Σεπτέμβρη του 2015. Αξίζει μιας θετικής αποτίμησης, αλλά περισσότερο απαιτεί μια σε βάθος ανάλυση.
Οι αστοί τρόμαξαν περισσότερο από το ξεχείλισμα του λαϊκού μίσους παρά από την ενέργεια κατά του Παπαδήμου. Τα στελέχη τους θα τα φυλάνε καλύτερα από τώρα και μετά κι αν κάποιο απ' αυτά «πέσει στο καθήκον» (γιατί ποτέ τα μέτρα ασφάλειας που παίρνουν δε δημιουργούν την απόλυτη στεγανότητα), θα του κάνουν μια κηδεία δημοσία δαπάνη με όλες τις τιμές που αναλογούν στους νεκρούς της τάξης τους. Οταν όμως διαπιστώνουν ότι ο λαός χειροκροτά με μίσος τις ένοπλες ενέργειες εναντίον αστών πολιτικών, τραπεζών κτλ., τότε τρέμουν στην ιδέα ότι αυτό το βουβό μίσος μπορεί να μετατραπεί σε κοινωνική έκρηξη. Ξέρουν Ιστορία, δεν είναι αγράμματοι. Γι' αυτό έκλεισαν τον Παπαδήμο στην Εντατική (για να του κάνουν… «αλλαγές» στο γρατζουνισμένο πόδι!), σε μια προσπάθεια ν' αλλάξουν το κλίμα, να προκαλέσουν συμπάθεια. Πλην όμως, και αυτό αποδείχτηκε μάταιο.
Και βέβαια, το καθήκον μας δεν αλλάζει: να οργανώσουμε πολιτικά την τάξη μας, για να μπορεί να απαντά μαχητικά στις επιθέσεις που δέχεται και να μην περιορίζεται στη θέση του «θεατή με ευμενή διάθεση».
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 2 ΙΟΥΝΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου