ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ « ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗ-ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ-ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΔΑΣΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ»

του Ελευθέριου Φραγκιουδάκη πρώην Διευθυντή Δασών

Όταν το σχέδιο αυτό είχε τεθεί σε διαβούλευση, είχα  διατυπώσει τα παρακάτω σχόλια:

(Στο άρθρο 1 και σε γενικές διαπιστώσεις)«Ως γενικές παρατηρήσεις -διαπιστώσεις πάνω στο σχέδιο νόμου, προτού υπεισέλθω σε προτάσεις στα επί μέρους άρθρα, έχω να επισημάνω τα εξής: 

1/ Ο συντάκτης του σχεδίου, προχώρησε στην ανάπτυξη των επί μέρους άρθρων, χρησιμοποιώντας ορολογία που είναι αδιευκρίνιστη νομικά και αυτό ενδέχεται να δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα , στην περίπτωση που γίνει νόμος του Κράτους και επιχειρηθεί η εφαρμογή του. Η διατύπωση «περιβαλλοντικής αναβάθμισης», είναι άνευ αντικειμένου, αφού δεν καθορίζεται ποιος είναι αυτός που κρίνει ότι μια έκταση χρειάζεται περιβαλλοντική αναβάθμιση ή ότι ήδη έχει περιπέσει σε καθεστώς υποβάθμισης και επιβάλλεται μέσω της πολεοδόμησης να ληφθεί μέριμνα ώστε να αναβαθμισθεί περιβαλλοντικά. Αν πάλι , θεωρείται ότι αυτά τα ζητήματα , κρίθηκαν κατά την εκπόνηση των Γ.Π.Σ κ.λ.π, τότε και πάλι είναι εσφαλμένη η τιτλοφόρηση του νόμου. Θα μπορούσε να είναι π.χ «κανόνες πολεοδόμησης εκτάσεων που έχουν μελετηθεί με Γ.Π.Σ ή συμπεριλαμβάνονται σε όρια Σ.Χ.Ο.Ο.Π ή Ζ.Ο.Ε με ανάπτυξη ιδιωτικής πρωτοβουλίας» 

2/ Με την διατύπωση « εκτός οικισμών πρό του 1923», ο συντάκτης αγνοεί, ότι αυτοί οι οικισμοί δεν έχουν οροθετηθεί ακόμα και όπου επιχειρήθηκε με πράξεις της διοίκησης να καθορισθούν όρια, οι σχετικές οροθεσίες, συλλήβδην κρίθηκαν από το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, ότι είναι π ρ ά ξ ε ι ς α ν υ π ό σ τ α τ ε ς και συμπαρασύρονται και σε ακυρότητα οι οικοδομικές άδειες που τυχόν εκδόθηκαν με επίκκλισή τους (ΣΤΕ 264/2005,2513/2001,1503/1997,730/1996,1742/1994, 2345/1987,1060/1985,233/1977). Πρίν να τακτοποιηθούν δια της νομοθετικής οδού, αυτοί οι οικισμοί και τα συνακόλουθά τους (κατατμήσεις γής, ΦΑΠ, σχεδιασμοί πολεοδομικοί, κτηματογράφηση, κ.λ.π) η συνέχιση χρήσης της αόριστης αυτής διατύπωσης, συνιστά τουλάχιστον ασέβεια στην κρίση της δικαιοσύνης.Και είναι γνωστό, ότι με την παρ.4 του άρθρου 2 του Νόμου 4164/2013, ανατέθηκε αρμοδιότητα στην ΕΚΧΑ Α.Ε (πρώην ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε) , να καθορίζει τα όρια σχεδίων και όρια οικισμών προϋφιστάμενων του 1923 και να δεσμεύει υπηρεσίες να τα θεωρούν υποχρεωτικά, με την πραγματική κατάσταση όμως που έχει δημιουργηθεί ανά την Επικράτεια, με οικισμούς «μαϊμού», που δεν προϋφίστατο ούτε το 1950, προβλέπω ότι οι περιβαλλοντικές οργανώσεις , πολύ εύκολα θα βρούν ερείσματα να στηρίξουν κατηγορίες κατά της ΕΚΧΑ Α.Ε, αν θα επιχειρήσει να υποδείξει ως όρια Οικισμών ,αυτά που είναι σήμερα διαμορφωμένες πραγματικές καταστάσεις.  

3/ Μερικές διατάξεις του σχεδίου Νόμου, κάνουν αναφορά και σε δάση και δασικές εκτάσεις. Είναι όμως γνωστό, ότι με τα Γ.Π.Σ,Σ.Χ.Ο.Ο.Π και Ζ.Ο.Ε δεν υπήρχε δυνατότητα να μελετηθούν δάση και δασικές εκτάσεις. Δυνατότητα να μελετηθούν και μόνο με Γ.Π.Σ, δόθηκε μόνο για Δημόσιες εκτάσεις αυτού του Χαρακτήρα και υπό την προϋπόθεση να έχει δημιουργηθεί πραγματική κατάσταση κύριας κατοικίας (βλέπε άρθρο 2 Ν.1512/1985). Υπάρχει λοιπόν αντίφαση και ο συντάκτης του Νομοσχεδίου θα πρέπει να την λάβει υπόψη του.  

4/Ο συντάκτης του σχεδίου νόμου, ίσως αγνοεί, ότι πολλές από τις οροθεσίες, οικισμών κάτω των 2000 κατοίκων, έγιναν με πρόχειρο τρόπο και χωρίς να συνεργασθούν οι πολεοδομικές υπηρεσίες με τις κατά τόπους Δασικές υπηρεσίες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συμπεριληφθούν δάση και δασικές εκτάσεις (ενάντια στις διατάξεις με βάση τις οποίες γινόταν η οροθέτηση , που ρητά μεταξύ άλλων , εξαιρούσαν δάση δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις,) χωρίς οι οικείοι Δασάρχες να προβούν προηγούμενα σε χαρακτηρισμό των εκτάσεων που θεωρήθηκαν ότι συμπεριλαμβάνονται σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων. Αυτό θα δημιουργήσει σε πολλές περιοχές πρόβλημα , αν προηγούμενα δεν αντιμετωπισθεί.

5/ Σε κάποιες περιπτώσεις, μέσω της πολεοδόμησης που επιδιώκεται, τίθεται η προϋπόθεση, να δοθεί προηγούμενα από τον ιδιώτη εισφορά σε γή. Αυτή η προϋπόθεση ,όσον αφορά δάση και δασικές εκτάσεις, είναι άνευ ουσίας, διότι προϋποθέτει κατάτμηση, που την σχετική άδεια την χορηγεί μεν αρμοδίως σήμερα ο Υπουργός ΥΠΕΚΑ, πλήν όμως με την ισχύουσα νομολογία, μπορεί να την χορηγήσει μόνο για δασοπονικούς και διαχειριστικούς λόγους και φυσικά όχι για πολεοδόμηση. 

6/ Η περιβαλλοντική αναβάθμιση εντός του δασικού χώρου, είναι συνταγματικά και υποχρεωτικά καθορισμένα ότι θα γίνει μέσα από την αναδάσωση και αυτό αποτελεί υποχρέωση του Κράτους (Σχ.117 παρ. Συντ/τος). Οι λοιπές γαίες, έχει κριθεί και είναι δεδομένο ότι αποτελούν και αυτές , στοιχεία του περιβάλλοντος. Αν λοιπόν πρέπει να αναβαθμισθούν περιβαλλοντικά μέσω της δόμησης , αυτό είναι δεκτό συνταγματικά να γίνεται, μόνο αν έχουν υποβαθμισθεί μέσω της αυθαίρετης δόμησης, διότι τότε μόνο μπορεί να στηριχθεί – αιτιολογηθεί, ότι ο μόνος τρόπος μη περαιτέρω υποβάθμισης , είναι ο πολεοδομικός σχεδιασμός και μέσω αυτού και η περιβαλλοντική αναβάθμιση. Ο συντάκτης του σχεδίου νόμου, δεν προκύπτει να έλαβε υπόψη του αυτή την παράμετρο, θεωρώντας ως δεδομένο, ότι η θεσμοθέτηση Γ.Π.Σ, Ζ.Ο.Ε, Σ.Χ.Ο.Ο.Π, που δεν αποτελούν σχέδια πόλης, αλλά βάζουν κανόνες-κατευθύνσεις δόμησης , μέχρι να γίνουν εντάξεις σε σχέδια, δίνουν δυνατότητα , να αναπτύσσεται πρωτοβουλία από μέρους ιδιοκτητών γής , για οργανωμένη δόμηση ,με κερδοσκοπικά κριτήρια .7/Επειδή αφήνεται να εννοηθεί, ότι με το σχέδιο νόμου γίνονται και ρυθμίσεις σε δάση και δασικές εκτάσεις (βλ. άρθρο 2 παρ.2), ο συντάκτης του νομοσχεδίου, έπρεπε να λάβει σοβαρά υπόψη, το άρθρο 24 του Συντ/τος ως ισχύει μετά την μεταρρύθμιση του 2001, ότι δηλαδή και τα ιδιωτικά δάση και οι ιδιωτικές δασικού χαρακτήρα εκτάσεις , είναι επιτρεπτό να μεταβάλλουν χρήση, ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ. Οι ιδιώτες όμως και οι Συνεταιρισμοί, επιδιώκουν ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ και δεν μπορεί να αιτιολογηθεί αλλαγή χρήσης , εναρμονισμένη με το ισχύον Σύνταγμα.Η προσπάθεια που καταβάλλεται από τον συντάκτη του σχεδίου ,να συνεισφέρει ο ιδιώτης ποσοστό 50% σε Τράπεζα γής ή στο Δημόσιο, δεν καλύπτει την εκ του Συντ/τος επιβαλλόμενη ρήτρα, για εξυπηρέτηση Δημοσίου συμφέροντος. Ίσως το Δημόσιο συμφέρον να αιτιολογηθεί στις περιπτώσεις αυθαιρέτων πραγματικών καταστάσεων ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ, που η μόνη πλέον παρέμβαση του Κράτους για μή περαιτέρω υποβάθμιση , είναι να οργανώσει πολεοδομικά την περιοχή. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να τεθούν κανόνες και κριτήρια (πυκνοδομημένες με αυθαίρετα περιοχές, η γνώμη του οικείου ΟΤΑ κ.λ.π)).

Όσον αφορά επίσης την παρ. 2 του άρθρου2, είχα επισημάνει επίσης   «Στην παράγραφο 2 του άρθρου 2, έχω να παρατηρήσω όσον αφορά τα δάση , τις δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις και τους αρχαιολογικούς χώρους, τα εξής: α) Οι χαρακτηρισμοί αυτοί, από μόνοι τους ,θέτουν τις εκτάσεις, σε απόλυτο καθεστώς προστασίας με βάση το ισχύον Σύνταγμα και περιορίζουν την άσκηση δικαιώματος ιδιοκτησίας στους ιδιώτες δασών , δασικών και αναδασωτέων εκτάσεων, χάριν δημοσίου συμφέροντος με βάση το άρθρο 17 και 117 του ισχύοντος Συντ/τος. Συνεπώς , όσο διαρκεί αυτός ο χαρακτηρισμός, συμπεριλαμβανομένου και αυτού, του αρχαιολογικού χώρου, ο ιδιώτης δεν δύναται να αναπτύξει πρωτοβουλία για μεταβολή προορισμού σε τέτοιας φύσεως εδάφη. Η ορολογία επίσης που χρησιμοποιείται, για υποβολή διαχειριστικού σχεδίου προστασίας, συντήρησης και διαχείρισης, είναι εσφαλμένη όσον αφορά τις αναδασωτέες εκτάσεις, διότι το πλαίσιο προστασίας το καθορίζει ο κατ’ επιταγή του άρθρου 24 του Συντ/ τος εκδοθείς νόμος, θέτοντας ρήτρες απόλυτης προστασίας μέχρι την πλήρη αποκατάσταση του θιγέντος δασικού περιβάλλοντος. Εσφαλμένη επίσης είναι η εκτίμηση που κάνει ο συντάκτης του σχεδίου, ότι μπορεί να αντιμετωπίζει αποσπασματικά τις ιδιωτικές δασικές εκτάσεις, σε σχέση με τα λοιπά δασικά οικοσυστήματα. Το μόνο που θα μπορούσε να εξετασθεί νόμιμα και Συνταγματικά στις περιπτώσεις αυτές (ιδιωτικές εκτάσεις), είναι να χωροθετούνται τα δάση , οι δασικές αναδασωτέες εκτάσεις ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ, ως εντός σχεδίου χώροι πρασίνου, ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ, ΔΙΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ ΑΛΛΩΝ ΔΑΣΙΚΩΝ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ,ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΗΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΘΟΥΝ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Εσφαλμένη επίσης είναι και η διατύπωση, ότι περιέρχεται η προστασία στον οικείο ΟΤΑ, που δύναται να την αναθέσει και στην Δασική Υπηρεσία, όταν εκ του νόμου την προστασία των ιδιωτικών και δημοσίων εκτάσεων την έχει ήδη η δασική υπηρεσία.»

Ήδη από 17Δεκεμβρίου 2013, με προηγηθείσα αναφορά μου προς τον αρμόδιο εισαγγελέα σε θέματα περιβάλλοντος επεσήμαινα:

ΑΙΤΗΣΗ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ      Αθήνα      17-Δεκεμβρίου 2013

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

ΦΡΑΓΚΙΟΥΔΑΚΗ                                                          ΠΡΟΣ:  Τον  ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ    ΑΡΜΟΔΙΟ  ΣΕ  ΘΕΜΑΤΑ

ΤΟΥ   ΓΕΩΡΓΙΟΥ                                                                                                         ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Κατοίκου Γραμματικού Αττικής                ΕΝΤΑΥΘΑ

Αγίου Γεωργίου  64 Τ.Κ 19007

Τηλ.22940-61033             

email:e.g.fragioudakis@gmail.com

Πρώην Γενικού Δ/ντού Δασών

Κύριε Εισαγγελεύ

Δια της παρούσης αιτήσεώς μου, θέλω να σας ενημερώσω, ότι ως πρώην Προϊστάμενος της Γενικής Δ/νσης Δασών (ήδη συντ/χος Δημόσιος Υπάλληλος από τον Φεβρουάριο του 2007), είχα διαπιστώσει ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις , υπαίτιο για την καταστροφή Δασών και δασικών εκτάσεων στην Χώρα, ήταν το ίδιο το Δημόσιο δια των Υπηρεσιών του και των οικείων ΟΤΑ. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του κενού που άφησε το Ν.Δ/γμα 17-7-1923, που ενώ έθεσε τους κανόνες δόμησης  στους οικισμούς και συνοικισμούς της Χώρας, δεν προνόησε, με ποια διαδικασία και δημοσιότητα και με πιο διοικητικό όργανο, θα γινόταν η οριοθέτηση αυτών των οικισμών και συνοικισμών, ώστε εντός των ορίων αυτών, να ετύγχανε εφαρμογής το Δ/γμα. Το κενό αυτό, το εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο οι πολεοδομίες και οι οικείοι ΟΤΑ, όταν χωρίς κάλυψή του δια της νομοθετικής οδού, η Πολιτεία έδωσε γραπτές οδηγίες υπό τύπον εγκυκλίου, πώς θα καλύπτεται αυτό το κενό. Έτσι εκτάσεις που ήσαν αδόμητες και πολύ μακράν οικισμών, ή ήσαν δάση και δασικές εκτάσεις, βρέθηκαν να είναι οριοθετημένες  σε δήθεν οικισμούς προϋφιστάμενους του 1923, και να οικοπεδοποιούνται, ΕΝΑΝΤΙΑ  ΣΤΟΥΣ  ΠΕΡΙ  ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ  ΤΩΝ  ΔΑΣΩΝ   ΝΟΜΟΥΣ,ΕΝΑΝΤΙΑ  ΣΤΑ  ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ  ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ  ΤΟΥ   ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ  ΕΘΕΤΑΝ  ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ  ΚΑΤΑΤΜΗΣΗΣ ΣΕ  ΕΚΤΟΣ  ΣΧΕΔΙΟΥ  ΠΕΡΙΟΧΕΣ  ΚΑΙ  ΕΝΑΝΤΙΑ  ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ  ΤΟΥ  ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. Όπως πάγια κρίνεται από το Συμβούλιο Επικρατείας, (Σχετ. ΣΤΕ 264/2005, 2513/2001,1503/1997, 730/1996,  1742/1994, 2345/1987,   1060/1985,  233/1977), οι διοικητικές πράξεις με τις οποίες γινόταν αυτές οι οροθεσίες , είναι ανυπόστατες πράξεις και συμπαρασύρονται σε ακυρότητα και οι σχετικές άδειες που εκδίδονται με επίκλησή τους, διότι εκδόθηκαν χωρίς να υπάρχει η αντίστοιχη νομοθετική εξουσιοδότηση, που πρώτη φορά παρασχέθηκε με την παρ. 8 του άρθρου 62 του Ν.947/79 και το Π.Δ/γμα 2-3-1981 (ΦΕΚ 138Δ), που εκδόθηκε βάσει αυτής. Σημειώνεται ότι η εξουσιοδότηση αυτή δεν επεκτεινόταν και για δάση και δασικές εκτάσεις με βάση το άρθρο 2 του αυτού νόμου, αφού τα δάση και οι δασικές εκτάσεις ανέκαθεν , από της συστάσεως του Ελληνικού Κράτους , διεπόταν όσον αφορά την διαχείριση και προστασία τους από ξεχωριστό νομοθετικό καθεστώς. Την σχετική όμως αυτή νομολογία, αν και αποτελεί αυθεντική κρίση ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου ως προς το ζήτημα αυτό, όχι μόνο την αγνόησαν και την αγνοούν συστηματικά  οι υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ, με ό, τι αυτό συνεπάγεται, (π.χ δόμηση εκτάσεων που στην πραγματικότητα είναι εκτός των πραγματικών ορίων των οικισμών, καταστρατήγηση διατάξεων περί μη κατάτμησης  εκτός σχεδίου περιοχών, με συμβ/κές πράξεις, καταπατήσεις εκτάσεων του Δημοσίου, με πλήρη αδράνεια υπηρεσιών κ.λ.π), αλλά και όταν ακόμα  τους γίνονται σχετικές επισημάνσεις είτε από πολίτες , είτε από υπηρεσίες, είτε δεν απαντούν, είτε τις αγνοούν. Αυτό αποδεικνύεται άμεσα και εκ του γεγονότος , ότι στα πλαίσια κατάρτισης του Εθνικού Κτηματολογίου, έχουν προσαρμόσει τις σχετικές συμβατικές υποχρεώσεις των αναδόχων έργου κτηματογράφησης ή κατάρτισης δασικών χαρτών, ώστε να λαμβάνουν υποχρεωτικά υπόψη αυτές τις ανυπόστατες οροθεσίες.

   Θεωρώ ότι η Εισαγγελία, προς την κατεύθυνση αυτή, είναι υποχρεωμένη, να δώσει σαφείς και αυστηρές επισημάνσεις, τόσο προς τις συναρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου, που είναι υπεύθυνες να τηρούν την νομιμότητα κατά την δόμηση εκτάσεων σε τέτοιας φύσεως οικισμούς και συνοικισμούς ανά την Επικράτεια,  όσο και προς  τους Συμβολαιογράφους και τους Τοπογράφους Μηχανικούς της Χώρας, που συμμετέχουν στην κατάρτιση δικαιοπραξιών,  μέσω των Συμβολαιογραφικών Συλλόγων και του Τ.Ε.Ε. που αγνοούν και αυτοί πλήρως, την κατά τα ανωτέρω νομολογία.

                ο

                                                                                  Αιτών

                                                          Ε λ ε υ θ έ ρ ι ο ς  Φ ρ α γ κ ι ο υ δ ά κ η ς

Συντ/χος Δημόσιος Υπάλληλος Δασολόγος

                                                                  Πρώην Γενικός Δ/ντής Δασών

Με αφορμή αυτήν την αναφορά-καταγγελία μου, από ό,τι πληροφορίες συνέλλεξα, είχαν επιληφθεί Εισαγγελείς και είχαν σταματήσει οι διαδικασίες του Κτηματολογίου, με αναζήτηση ευθυνών τρίτων.

Με το νέο τροποποιημένο σχέδιο Νόμου που κατέθεσε προς ψήφιση το ΥΠΕΚΑ, διαπιστώνεται ότι επιχειρείται μεταξύ άλλων να ξεπερασθούν τα ζητήματα που έθεσα, και να απαλλαγεί το Κτηματολόγιο και βασικά η ΕΚΧΑ, από τα βάρη τα πολεοδομικά που βρίσκει μπροστά της, άσχετα με την ΖΗΜΙΑ ΠΟΥ  ΘΑ  ΥΠΟΣΤΕΙ  ΤΟ  ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΛΛΑ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΔΗΜΟΣΙΟ   ΣΥΜΦΕΡΟΝ. Προφυλάσσοντας την ΕΚΧΑ από τις κακοτοπιές και τις ποινικές ευθύνες που θα συνεπαγόταν ψευδείς οροθεσίες των πράγματι προϋφιστάμενων του 1923 οικισμών, που εικονικά, χρόνια τώρα, δρώντας άνομα και οργανωμένα πολεοδομικά συμφέροντα τα έχουν επεκτείνει σε βάρος δασών και δασικών εκτάσεων αλλά και Δημοσίων κτημάτων. Η ρύθμιση γίνεται με το άρθρο 31, ενάντια σε όσα επισημαίνει το ΣΤΕ, αφού στο κείμενο της , μνημονεύεται ότι λαμβάνονται υπόψη οι διοικητικές πράξεις που έχουν δημοσιευθεί σε ΦΕΚ, αλλά και τα διαγράμματα αυτούσια που απεικονίζουν τα όρια των οικισμών πρό του 1923, ΠΟΥ  ΤΟ  ΣΤΕ  ΤΙΣ   ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ  ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΕΣ  ΠΡΑΞΕΙΣ. Αν αυτό δεν συνιστά σκάνδαλο πρώτου μεγέθους , που μπροστά του το σκάνδαλο Βατοπεδίου ωχριά, τότε ποιο είναι?

Η ρύθμιση αυτή από μόνη της , καταργεί και αλλοιώνει το περιεχόμενο του Κτηματολογίου, ρυθμίζοντας πολεοδομικά κατά την εικόνα που έχω  , άνω των 30.000 στρεμ. δασών και δασικών εκτάσεων του Δημοσίου και βάζοντας το Ελληνικό Δημόσιο, από θέση ισχύος ,   σε θέση  παθητικής αδιαφορίας , ενάντια σε όσα  έχουν χρέος οι τρείς εξουσίες του (ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ_ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ_ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ), δηλαδή να προστατεύουν και διαχειρίζονται στο όνομα του ΕλληνικούΛαού). Αντί να τεθούν , κανόνες επιστημονικής πολεοδόμησης με βάση τις πραγματικές καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί και όσον αφορά τα δάση και δασικές εκτάσεις, τις πραγματικές ανάγκες σε κύρια κατοικία, και να γίνουν ορθόδοξα , μέσω Π.Δ/των εντάξεις σε σχέδια , κατ’ επέκταση των πραγματικών ορίων των οικισμών αυτής της κατηγορίας, πολεοδομούνται εκτάσεις και επιχειρείται νομιμοποίηση έκνομων καταστάσεων, μέσω των  ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΩΝ    πράξεων της Διοίκησης , και των προϊόντων απάτης αυτής ( ψευδή  διαγράμματα). Αυτό επιδιώκεται να γίνει με το άρθρο 31. Συγκεκριμένα  ,με τις παρ.2 και 3,  του άρθρου 31,επιδιώκεται ωμά, η εγκατάλειψη δασοπροπροστασίας εκτάσεων, που εικονικά και παρά τον νόμο συμπεριελήφθησαν ενάντια στην δασική νομοθεσία, σε δήθεν όρια οικισμών ή σε δήθεν οικισμούς προϋφιστάμενους του 1923. Έτσι, οικισμός π.χ που με πράξη της διοίκησης, απετέλεσε συνένωση δύο συνοικισμών το 1929 και το 1955 σε σχετικό τοπογραφικό που δημοσίευσε  το τότε Υπουργείο Δημοσίων Έργων σε ΦΕΚ,  σε εκτέλεση νόμου για μη επέκταση σχεδίων πόλεων στην Αττική,  διαπιστωμένα  είχει 42 σπίτια και το 1978 με πράξη Νομάρχου, που το ΣΤΕ την έχει κρίνει ανυπόστατη, εμφανίσθηκε με 30κονταπλάσια έκταση,    τ   α   κ   τ   ο   π   ο   ι   ε  ί   τ   α   ι  πολεοδομικά .Έτσι δικαιώνονται οι σκοποί οργανωμένων κερδοσκοπικών κέντρων που έδρασαν και δρούν σε βάρος δασών και δασικών εκτάσεων τα τελευταία 40 χρόνια , με την κάλυψη και πολεοδομικών υπηρεσιών αλλά και του ΥΠΕΚΑ. Αυτό γίνεται ενάντια σε όσα έχει κρίνει το ΣΤΕ, χωρίς να καταγραφούν πραγματικές καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί, χωρίς σύνδεση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τους με την λειτουργία του Εθνικού Κτηματολογίου και τέλος χωρίς να ρυθμίζονται οι ήδη εκδοθείσες οικοδομικές άδειες και  χωρίς να απαλλάσσονται οι τίτλοι που έχουν δημιουργηθεί από ελαττώματα, που έχουν να κάνουν με την παραβίαση διατάξεων κατατμήσεων γής και διατάξεων δασικής νομοθεσίας.

(πίσω από την διάταξη, βρίσκεται και υπουργός που αρθρογραφούσε  για την επίλυση του ζητήματος αυτού, επένδυε εκλογικά στο θέμα αυτό και το ίδιο προσπαθούσε να κάνει και σύζυγος που βοηθούσε προς αυτή τη κατεύθυνση).

Εν κατακλείδι, αυτό που επιδιώκεται σταθερά από το ΥΠΕΚΑ, με μια σειρά νομοσχέδια που προωθεί , είναι να  «τακτοποιεί» ζητήματα που έχουν να κάνουν με την εμπλοκή πολεοδομικής και δασικής νομοθεσίας, αλλά και νομοθεσίας για την προστασία της Δημόσιας περιουσίας. Την 10ετία 1990-2000, επικράτησε η αντίληψη, ότι για να ξεπεραστούν τα ζητήματα αυτά και για να μην είναι τα Υπουργεία Γεωργίας και Οικονομικών πάντα αρνητικά στους σχεδιασμούς του τότε ΥΠΕΧΩΔΕ, έπρεπε με κάποιο τρόπο να αναλάβει το τότε ΥΠΕΧΩΔΕ να βγάζει τα κάστανα από την ….φωτιά. Έτσι, με την μεταφορά των Δασικών θεμάτων στο ΥΠΕΚΑ, και την παθητική στάση που κρατά το Υπουργείο Οικονομικών, σε θέματα και ρυθμίσεις γύρω από προστασία συμφερόντων του Δημοσίου στην Κτηματολογική διαδικασία, το ΥΠΕΚΑ, βρήκε πρόσφορο έδαφος να προωθεί διατάξεις προς ψήφιση, είτε «τακτοποίησης» πολεοδομικών εκκρεμοτήτων σε βάρος δασών , δασικών και αναδασωτέων εκτάσεων αλλά και δημόσιας περιουσίας, είτε σε βάρος  της κτηματογραφικής  διαδικασίας. Το σημαντικότερο όμως με το ΥΠΕΚΑ, είναι ότι η πλήρης άγνοιά του σε ζητήματα ιδιοκτησίας και προστασίας ιδιοκτησιακών συμφερόντων του Δημοσίου, το καθιστά επικίνδυνο για το Δημόσιο. Επικίνδυνο, με την έννοια , ότι  ΔΕΝ  ΠΡΟΧΩΡΑ ΤΟ  ΔΑΣΟΛΟΓΙΟ,   ΔΕΝ  ΠΡΟΧΩΡΑ   ΤΟ  ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ, ΔΕΝ  ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ  ΟΙ  ΔΑΣΙΚΟΙ   ΧΑΡΤΕΣ, ΔΕΝ  ΑΝΑΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ-ΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ   ΤΟ   ΔΗΜΟΣΙΟ, ΓΙΑ ΝΑ  ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ   ΤΗΝ  ΕΘΝΙΚΗ   ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, μέχρι να βρεί  (το ΥΠΕΚΑ) τρόπους να συγκαλύψει τα πάντα.

ΟΣΟΝ  ΑΦΟΡΑ  ΤΟΝ   ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ  ΕΠΙ  ΜΕΡΟΥΣ   ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ  ΚΑΙ  ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΑΥΤΩΝ  ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ  ΔΑΣΗ  ΚΑΙ   ΔΑΣΙΚΕΣ  ΕΚΤΑΣΕΙΣ

Α)ΓΕΝΙΚΕΣ  ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

_Οι προτεινόμενες στο σχέδιο Νόμου, με την παρ.34(και όχι 32 που έχει καταχωρηθεί λόγω προφανώς σφάλματος) του άρθρου28 ρυθμίσεις , που αφορούν στην αυτοχρηματοδότηση της δασοπονίας, είναι θετικές, αρκεί νομοτεχνικά να έχουν την αναγκαία πληρότητα , ώστε να μην προκύψουν δυσλειτουργίες στην εφαρμογή τους. Η επί μακρόν (άνω των 10 ετών) λαθροχειρία που έγινε στον Ειδικό φορέα Δασών του Ν.3208/2003,με κατασπατάληση και αφαίμαξη πόρων του, σε βάρος της Δασοπονίας με ευθύνη των Κυβερνήσεων, ας ελπίσουμε να στα     σταματήσει.                                                          

_ Με την παρ.2 και 3,  του άρθρου 31,επιδιώκεται ωμά, η εγκατάλειψη δασοπροπροστασίας εκτάσεων, που εικονικά και παρά τον νόμο συμπεριελήφθησαν ενάντια στην δασική νομοθεσία, σε δήθεν όρια οικισμών ή σε δήθεν οικισμούς προϋφιστάμενους του 1923. Έτσι, οικισμός π.χ που με πράξη της διοίκησης, απετέλεσε συνένωση δύο συνοικισμών το 1929 και το 1955 σε σχετικό τοπογραφικό που δημοσίευσε  το τότε Υπουργείο Δημοσίων Έργων σε ΦΕΚ,  σε εκτέλεση νόμου για μη επέκταση σχεδίων πόλεων στην Αττική,  να έχει 42 σπίτια, το 1978 με πράξη Νομάρχου, που το ΣΤΕ την έχει κρίνει ανυπόστατη, εμφανίσθηκε με 30κονταπλάσια έκταση,    τ   α   κ   τ   ο   π   ο   ι   ε  ί   τ   α   ι  πολεοδομικά .Έτσι δικαιώνονται οι σκοποί οργανωμένων κερδοσκοπικών κέντρων που έδρασαν και δρούν σε βάρος δασών και δασικών εκτάσεων τα τελευταία 40 χρόνια , με την κάλυψη και πολεοδομικών υπηρεσιών αλλά και του ΥΠΕΚΑ. Αυτό γίνεται ενάντια σε όσα έχει κρίνει το ΣΤΕ, χωρίς να καταγραφούν πραγματικές καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί, χωρίς σύνδεση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τους με την λειτουργία του Εθνικού Κτηματολογίου και τέλος χωρίς να ρυθμίζονται οι ήδη εκδοθείσες οικοδομικές άδειες και  χωρίς να απαλλάσσονται οι τίτλοι που έχουν δημιουργηθεί από ελαττώματα, που έχουν να κάνουν με την παραβίαση διατάξεων κατατμήσεων γής και διατάξεων δασικής νομοθεσίας. Επισημαίνεται στο σημείο αυτό, ότι με την ρύθμιση αυτή, γίνεται και ωμή παρέμβαση υπέρ τρίτων στις τρέχουσες ενδικοφανείς διαδικασίες του Εθνικού Κτηματολογίου, αφού ενστάσεις που εκδικάζονται με ισχυρισμό ότι βρίσκονται εκτός σχεδίου, θα είναι αίολες ,όταν οι καθ’ού στρέφονται ζημιογόνες, θα έχουν πλέον το επιχείρημα ,ότι έχουν νομοθετικά τακτοποιηθεί από πολεοδομικής πλευράς, διότι  κείνται εντός σχεδίου.

_Με αρκετές από τις διατάξεις, αγνοείται η νομολογία των δικαστηρίων αλλά και αγνοούνται οι θέσεις και οι ισχυρισμοί του Δημοσίου σε δίκες που τρέχουν μεταξύ Δημοσίου και τρίτων (όπως διατυπώνονται από το Ν.Σ.τ.Κ), αγνοούνται τα δικαιώματα του Δημοσίου ανά την Επικράτεια δυνάμει των Συνθηκών, αγνοούνται  οι πραγματικές επιδιώξεις ιδιωτικών συμφερόντων, αγνοούνται τα άρθρα 24 και 117 παρ.3 του Συντ/τος,  αγνοείται η αιτιολογική έκθεση του Νόμου για το Εθνικό Κτηματολόγιο και ότι με την κατάρτισή του θα αποκαλυφθεί η Δημόσια περιουσία κ.λ.π Με άλλες διατάξεις ,που κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση, καταβάλλεται προσπάθεια να γίνει ένα νοικοκύρεμα –συμμάζεμα,  πλήν όμως και αυτό αποτυγχάνει στο τέλος σε πολλές περιπτώσεις , επειδή καταβάλλεται ταυτόχρονα προσπάθεια  για τακτοποίηση αυθαιρέτων καταστάσεων, δίνοντας χρόνο αλλά και συγχωροχάρτι στους αυθαιρετήσαντες.  

_ Αγνοείται σε αρκετές περιπτώσεις η διάταξη άρθρου 45 παρ.9 Ν.998/79 ως ίσχυε εξ αρχής , και δίδεται συγχωροχάρτι στις παράνομες πράξεις και συμπεριφορές άλλων υπηρεσιών έναντι των Δασικών υπηρεσιών της Χώρας, με την διατύπωση……….νομικές πράξεις, αντί της διατύπωσης … πράξεις στα πλαίσια της εκάστοτε ισχυούσης νομοθεσίας.

_ Καταβάλλεται βασικά προσπάθεια, επί ζημία του Δημοσίου και ενάντια στην κοινοκτημοσύνη του Ελληνικού Λαού στα δασικά οικοσυστήματα, να απαλλαγεί  η διαδικασία κατάρτισης Εθνικού Κτηματολογίου από βάρη που έχουν να κάνουν, με πολεοδομικές και άλλες αυθαιρεσίες και αυθαίρετες αλλαγές χρήσεις σε δάση και δασικές εκτάσεςι της Χώρας.

_Ενώ επί τέλους κατάλαβαν  (ή αυτό τουλάχιστον δείχνουν), ότι με την ενδικοφανή διαδικασία άρθρου 14 Ν.998/79, δεν  κρίνεται μόνο αν κάποιος θα εφοδιασθεί με χαρτί της διοίκησης  ότι δεν προστατεύεται η έκταση επί της οποίας προβάλλει αξιώσεις και δικαιώματα ιδιοκτησίας, στα πλαίσια του Νόμου 998/79, προκειμένου να επιδιώξει την δόμησή και οικοπεδοποίησή της, αλλά ότι έπρεπε να προστατεύονται ιδιοκτησιακά και οι χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις,( άρθρου 3 παρ.5 εδ.α και β),τηρούν σιγή ιχθύος για το τι γινόταν πάνω από 30 χρόναι εφαρμογής του Ν.998/79. Καμιά μεταβατική διάταξη για προστασία συμφερόντων του Δημοσίου, στις εκτάσες που κρίθηκαν στην διαδικασία άρθρου 14 Ν.998/79, ότι δεν χαρακτηρίζονται δάση ή δασικές και με τους χαρακτηρισμούς αυτούς ,πήγαιναν στις πολεοδομίες και εξασφάλιζαν οικοδομικές άδειες.

_ Επαναλαμβάνονται ήδη καταργημένες από μακρού διατάξεις , σε μια προσπάθεια να λύσουν θέματα ιδιοκτησιακά και να σταματήσουν αντιδράσεις τρίτων όταν αναρτώνται δασικοί χάρτες ή πρώτες εγγραφές στο κτηματολόγιο. Χρησιμοποιείται-ερμηνεύεται στρεβλά, το άρθρο 62 Ν.998/79 και όσον αφορά αξιώσεις τρίτων επί γαιών, η ύπαρξη τίτλου μεταγεγραμμένουπρίν την 23-2-1946, ενώ χρησικτησία έναντι του Δημοσίου χωρεί αν έχεις στοιχεία άσκησης νομής 30 χρόνια πρό της 11-9-1915, όπως αποφαίνονται τα δικαστήρια. Αγνοούν με αυτόν τον τρόπο, ότι οι περισσότεροι τίτλοι αυτής της κατηγορίας, ή δεν μπορούν να εφαρμοσθούν τεχνικά επί του εδάφους, ή είναι εικονικοί, ή αναφέρονται αόριστα στο εμβαδόν με την διατύπωση…… «ή όσης εκτάσεως ήθελε βρεθεί πλέον ή έλασσον».

_Καταβάλλεται προσπάθεια να μην εξετάζονται και να μην διώκονται δασικοί υπάλληλοι εν τη ασκήσει των καθηκόντων τους, θεωρουμένων ότι διατυπώνουν μόνο γνώμη και δεν εφαρμόζουν νόμους ή δεν πήραν όρκο κατά τον διορισμό τους, σε μια προσπάθεια , να πειθαρχούν πιο εύκολα στις πιέσεις των πειθαρχικών προϊσταμένων τους , όταν τους επιλέγουν  για μέλη Επιτροπών, προκειμένου να  κάνουν ότι τους λένε.

_ Δεν γίνεται τίποτα προς την κατεύθυνση να ολοκληρωθούν δασικοί χάρτες γρήγορα, να σταματήσει η αυθαιρεσία στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, να σταματήσουν οι πράξεις χαρακτηρισμού στην διαδικασία άρθρου 14 Ν.998/79, μια διαδικασία, που από προσωρινή επίλυση διαφορών, έχει καταλήξει  μονιμότερη  του μονίμου, με κατάφορες ανισότητες στα κριτήρια χαρακτηρισμού, με τις διαρκείς τροποποιήσεις διατάξεων.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΣ  ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ  ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ  ΔΑΣΙΚΑ   ΖΗΤΗΜΑΤΑ

 ΑΡΘΡΟ  32 παρ.4 (αντικατάσταση παρ.3-6 άρθρου 3 Ν.998/79)

Παρ.4) Όπως διατυπώνεται η διάταξη και χωρίς να αποσαφηνίζεται νομικά τι είναι περιαστικό πράσινο, παραμένει αδιευκρίνιστο αν οι εκτάσεις αυτής της παραγράφου πρέπει πολεοδομικά να είναι χωροθετημένες  εντός των πόλεων και των οικισμών της χώρας.

Παρ. 5) Στις περιπτώσεις των εκτάσεων αυτής της κατηγορίας (χορτολιβαδικές   και βραχώδεις), εμπίπτουν και πολλές εκτάσεις που ήδη μέχρι την ψήφιση του Νόμου 3208/2003, μέσα από την ενδικοφανή διαδικασία άρθρου 14 Ν.998/79, κρίθηκαν οριστικά και αμετάκλητα, ότι δεν εμπίπτουν στην  δασοπροστασία του ν.998/79. Οι πολίτες εκμεταλλευόμενοι τις πράξεις αυτές, είτε σε συναλλαγές με τρίτους , είτε κάνοντάς τες χρήση σε πολεοδομίες της Χώρας, τις οικοπεδοποίησαν. Αυτές οι εκτάσεις , που μπορεί να ανέρχονται και στο 25-35/% των συνολικών χαρακτηρισθεισών εκτάσεων, τι γίνονται? Πως προστατεύονται σήμερα τα δικαιώματα του Δημοσίου επ’ αυτών? Πως αντιμετωπίζονται στις διαδικασίες δασικών χαρτών και του Εθνικού Κτηματολογίου? Γιατί πρίν το 2003 δεν υπαγόταν στον νόμο και τώρα υπάγονται? Το θλιβερό στην όλη υπόθεση είναι, ότι όταν πριν την μεταρρύθμιση του άρθρου 24 του Συντάγματος που έγινε το 2001, η διατύπωση όσον αφορά την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων περιελάμβανε τις λέξεις «εν γένει» (δάση και δασικές εν γένει εκτάσεις), δεν λήφθηκε η μέριμνα να προστατευθούν  και μετά το 2001, όταν οι λέξεις αυτές δεν είναι πλέον καταχωρημένες στο Σύνταγμα,  ο νομοθέτης επιχειρεί να τις προστατέψει ρητά.

Παρ. 5δ) Επιχειρείται να επιλύονται ιδιοκτησιακές υποθέσεις εκτάσεων των κατηγοριών 5^α και 5β και μέσω των επιτροπών εκδίκασης ενστάσεων του άρθρου 7ν.2308/1995,  στην διαδικασία κατάρτισης Εθνικού Κτηματολογίου.  Δηλαδή μια Εταιρεία (ΕΚΧΑ  Α.Ε), θα υποκαθιστά και θα κρίνει στην θέση του Δημοσίου , αν το Ελληνικό Δημόσιο έχει δικαιώματα σε μια έκταση. Αυτό είναι τουλάχιστον παράλογο. Η προσπάθεια που γίνεται να αντιμετωπισθούν οι ανωτέρω εκτάσεις Κτηματογραφικά ,  σε περιοχές του άρθρου 62 Ν.998/79, είναι τουλάχιστον ελλιπής, αφού δεν προσδιορίζεται αν θα ενημερώνεται  το ίδιο το Δημόσιο (Υπ.Οικονομικών-ΝΣτΚ) για να παρίσταται και με ποια διαδικασία θα κρίνεται αν οι προσκομιζόμενοι τίτλοι έχουν εφαρμογή επί του εδάφους και επί της δηλοποιηθείσης εκτάσεως , αν έχουν διευρυνθεί τα αρχικά όρια  και κατά πόσο κ.λ.π

6.ζ Με το εδάφιο αυτό, επιδιώκεται να μην εφαρμοσθεί η δασοπροστασία σε δάση και δασικές εκτάσεις που με έκνομες ενέργειες  το ΥΠΕΚΑ και οι προκάτοχοί του, είτε οι πολεοδομίες  της χώρας   κατέστρεψαν και καταστρέφουν μέσω της δόμησης , ενάντια σε όσα  όριζε τόσο ο νόμος 947/79 όσο και ο Νόμος 998/79, αλλά και ενάντια στα ιδιοκτησιακά συμφέροντα του Δημοσιου. Συγκεκριμένα  με την παρ. 9 άρθρου 45 ν.998/79, οριζόταν ότι δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα πράξεις άλλων αρχών που εκδιδόταν στα πλαίσια εφαρμογής  νόμων ως προς περιοχές καταλαμβανόμενες από δάση δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις εκτός αν  εξασφαλιζόταν σχετική έγκριση εκ των υστέρων στα πλάισια του Ν.998/79. Πολλές από τις πράξεις  της διοίκησης  που μνημονεύει η διάταξη, εκδόθηκαν είτε χωρίς να ρωτηθούν οι οικείοι Δασάρχες  και το Υπουργείο Γεωργίας, είτε ενώ ρωτήθηκαν , αγνοήθηκαν οι επισημάνσεις τους.   Επίσης με το άρθρο 2 του Ν.947/79, δεν μπορούσαν να  περιληφθούν σε οικιστική περιοχή , εκτάσεις που διεπόταν από ξεχωριστό νομικό καθεστώς προστασίας και διαχείρισης . Μεταξύ αυτών ήσαν και τα Δάση και δασικές εκτάσεις κ.λ.π. Συνεπώς πρέπει να εξετασθεί τι υποκρύπτει η συγκεκριμένη διάταξη ,όταν μάλιστα δεν αντιμετωπίζονται ρητά τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου επι των εκτάσεων αυτής της κατηγορίας και δεν αποτιμάται και η αξία τους ενόψει και της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα.

Άρθρο 6 Ν.998/79

Καταργείται η απρ. 2, προφανώς για τον λόγο να μην υπάρχει νομικά η δυνατότητα  νόμιμου τρόπου υπολογισμού της αξίας , για δάση και δασικές εκτάσεις  οικισμών και σχεδίων πόλεων, για τις νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων κ.λ.π

Άρθρο  33

Ασφυκτικός  ο εκάστοτε Κυβερνητικός έλεγχος μέσω των Γ.Γ.Α Δ για στελέχωση των Επιτροπών Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων. Μπορούσαν να εγγράφονται Π.Χ οι Δασολόγοι και Γεωπόνοι δημόσιοι υπάλληλοι , με προϋπηρεσία  άνω των 15 ετών και να επιλέγονται ως μέλη Επιτροπών, οι δια κληρώσεως επιλεγόμενοι.

Άρθρο 34

Εμμονή στην κατάρτιση και δασικών χαρτών και δασολογίου. Αυτό είναι η βασική αιτία που δεν γίνεται δασολόγιο στην Χώρα. Αν φύγει το ένα ή το άλλο, το δασικό τοπίο της χώρας μπορεί να αποτυπωθεί μέσα σε μια τριετία.

Άρθρο 35

Παρ.1  Η διατύπωση «…… οικείας νομικής πράξης…» τίθεται εκ του πονηρού ώστε να τακτοποιηθούν αυτόματα , πράξεις άλλων αρχών, ενάντια στην δασική νομοθεσία. Είναι ευνόητο ,ότι στην θέση αυτής της διατύπωσης , έπρεπε να τεθεί «……με την έκδοση αρμοδίως , της προβλεπόμενης από την δασική νομοθεσία πράξης , για μεταβολή του προορισμού της».

Παρ.2 Το άρθρο 117 παρ. 3 του Συντ/τος , δεν αφήνει περιθώρια , άρσης αναδάσωσης  και οι συνεχείς μέχρι σήμερα προσπάθεια, να αναδιατυπώνονται οι σχετικές διατάξεις για άρση αναδάσωσης, καθιστούν προφανή την προσπάθεια να  καταστρατηγείται έντεχνα το Σύνταγμα. Για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα , κατά την γνώμη μου έπρεπε ο Γενικός Γραμματέας της Αποκεντρωμήνης διοίκησης να εισηγείται στον ΥΠΕΚΑ και αυτός μέσω σύμφωνης γνώμης του Τεχνικού Συμβουλίου Δασών να  δίνει το πράσινο φώς για άρση αναδάσωσης. Άλλωστε οι περιπτώσεις που υφίσταται η αναγκαιότητα να αίρεται η αναδάσωσης , είναι στην πράξη περιορισμένες.

Άρθρο 45

Ουδέν σχόλιο, πλήν της επισήμανσης  ότι στις λοιπές διατάξεις  των άρθρων 46-61, θα περιγράφεται ρητά το Δημόσιο συμφέρον για αναγκαιότητα επέμβασης  και ποιος θα το κρίνει. Επίσης  η παρ. 17 είναι στην πράξη μη εφαρμόσιμη, με δεδομένο ότι συνήθως οι επενδυτές υποθηκεύουν την έκταση, διότι λαμβάνουν δάνεια. Καλό θα είναι, να γίνει πρόβλεψη, ότι η εγκατάσταση στην έκταση θα γίνεται αφού εγερθεί η αγωγή του Δημοσίου διότι τότε γίνεται και ανάλογη ενημέρωση στο Οικείο Υποθηκοφ/κείο. Επίσης αντί να κατευθύνει ζημιογόνα η διάταξη το Δημόσιο να εγείρει αγωγή, να συπμληρωθεί  ούτως ώστε , αν αμελήσει το Δημόσιο να υποβάλλει αγωγή δια του ΝΣΤΚ  και παρέλθει 6μηνο, να εγκρίνεται η επέμβαση , αφού ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος (επενδυτής) εγείρει αναγνωριστική αγωγή. Έχει κριθεί άλλωστε ερμηνευτικά για το άρθρο 62, ότι στις  περιπτώσεις εκτάσεων των περιοχών που αναφέρεται, το βάρος της απόδειξης της ιδιοκτησίας το φέρουν και οι δύο (Δημόσιο και τρίτοι που αξιώνουν δικαιώματα).

Άρθρο 46

Η δυνατότητα επιτρεπτών επεμβάσεων σε αναδασωτέες εκτάσεις του άρθρου 117 παρ. 3 του Συντ/τος , πρέπει να συνδυάζεται με την αιτιολόγηση ότι δεν επέρχεται με τις επεμβάσεις μεταβολή του προορισμού τους  και ότι η έκταση επέμβασης , εξακολουθεί να παραμένει  παράρτημα της αναδασωτέας έκτασης . Επίσης για περιπτώσεις  που αιτιολογείται λόγος υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος που ρητά πρέπει να κατονομάζει η νομοθεσία , για να μην αυθαιρετεί η διοίκηση. Ως τέτοιοι λόγοι, μπορούν να καταχωρηθούν, εγκαταστάσεις άμεσης εξυπηρέτησης της άμυνας της χώρας, προσωρινή στέγαση πολιτών σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (σεισμοί , εγκατάσταση προσφύγων κ.λ.π), η διάνοιξη Εθνικού και Επαρχιακού οδικού δικτύου και όταν τεχνικά δεν υπάρχει δυνατότητα άλλης χάραξης  , η διάνοιξη σιδηροδρομικού δικτύου. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η συνεχής τροποποίηση και ψήφιση διατάξεων προς αυτή την κατεύθυνση , έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 117 παρ. 3 του ισχύοντος Συντ/τος. (συνεχίζεται αυθημερόν) Ε.Φ

Άρθρο 47

Οι παρ. 5 και 6 , είναι χαριστικές και δεν τακτοποιούν την αυθαίρετη κατοχή συνολικά αλλά μόνο την αυθαίρετη  χρήση. Πρέπει να  αναδιατυπωθούν, βάζοντας προϋποθέσεις να καλυφθούν και οι δύο παράμετροι . Ως τέτοιες ,π.χ μπορεί να είναι η αίτηση παραχώρησης της χρήσης από το Δημόσιο, προκειμένου να μην αποβληθεί διοικητικά   ο αυθαίρετος χρήστης και μηνυθεί για καταπάτηση δημόσια περιουσίας, ή η έγερση από μέρους του αναγνωριστικής αγωγής  αν ισχυρίζεται ότι τον καλύπτουν ιδιοκτησιακά , τίτλοι ιδιοκτησίας.

Επίσης τα όσα περιγράφει η παρ. 7 είναι παρατραβηγμένα για ευνομούμενο Κράτος, όταν οι πράξεις  π.χ αποδοχής κληρονομιάς  στις συγκεκριμένες περιπτώσεις , είναι δεσμευτικά για το Δημόσιο εικονικές. Δεν πρέπει να δίδεται ποτέ η κυριότητα εκτάσεων τέτοιας φύσεως, διότι αποδείχθηκε στην πράξη, ότι όταν απαλλ/νονται από το Κράτος για εκτέλεση έργων , καταβάλλονται αποζημιώσεις . Επίσης τον δασικό χώρο, κατά την εκτίμησή μου, δεν μπορεί να τον εμπορεύεται το Κράτος εισπρακτικά , διότι διαχρονικά  , πρόκειται για κοινόχρηστα περιβαλλοντικά αγαθά  που διαχειρίζονται και προστατεύονται στο όνομα του Ελληνικού Λαού ( βλ. και Α.Π 207/2010).

Άρθρο 47 Α

Στην παρ. 6, εφ όσον ανακαλείται η άδεια από την αρχή αδειοδότησης ,θα πρέπει να ανακαλείται και η σχετική έγκριση επέμβασης, οι δε πάσης φύσεως εγκαταστάσεις πρέπει να κατεδαφίζονται δαπάναις και με  επιμέλεια του αδειοδοτηθέντος και αυτό να ενσωματώνεται στις συμβατικές του υποχρεώσεις έναντι του Δημοσίου κατά την έγκριση επεμβάσεων. Επίσης πρέπει να τεθεί και συμπληρωματική υποχρέωση, να αποκαθιστά το θιγέν περιβάλλον, ως θα δεσμεύεται.

Άρθρο 48  (οδοί)

Πρέπει να τεθούν περισσότερες ουσιαστικές και διαδικαστικές προϋποθέσεις. Στην πράξη , μέχρι και η Πυροσβεστική Υπηρεσία χρησιμοποιήθηκε για να ανοίξει δρόμος που θα εξυπηρετούσε ιδιώτη, με την αιτιολόγηση ότι με τον δρόμο εξυπηρετείται η πυροπροστασία. Οι διάνοιξη ανεξέλεγκτα δρόμων, με διάφορες  προφάσεις , αποτελεί στην πράξη τον προπομπό της οικοπεδοποίησης και περιβαλλοντικής υποβάθμισης εκτάσεων. Στις συναλλαγές επίσης  για αγορά εκτάσεων μέσα στον δασικό χώρο, πολλές φορές οι αγοραστές  τάσσουν τα διπλά χρήματα για αγορά, αν τους διανοίξουν οι πωλητές και δρόμους. Οι διατάξεις πρέπει να γίνουν περιοριστικές , να περιγράψουν καλύτερα τις ουσιαστικές και διαδικαστικές προϋποθέσεις και  να ορίζουν ρητά ποιος προτείνει την διάνοιξη και ποιος την εγκρίνει.

Άρθρο 49 ( Εγκαταστάσεις Τουριστικού χαρακτήρα)

Η παρ. 2 , ως είναι διατυπωμένη, έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 24 του Συντ/τος ορίζοντος  δυνατότητα  αλλαγής χρήσης ιδιωτικών και δημοσίων δασών και δασικών εκτάσεων, μόνο αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η Αγροτική εκμετάλλευση (όχι Τουριστική). Το άλλο σκέλος, επιτρέπει την αλλαγή χρήσης , αν κρίνεται αναγκαιότητα κάλυψης άλλης  χρήσης που εξυπηρετεί το Δημόσιο συμφέρον. Επιβάλλεται νομοτεχνικά να  γίνει αναδιατύπωση σε   «……. Ότι συντρέχει λόγος  δημοσίου συμφέροντος  για Τουριστική αξιοποίηση, από την χωροθέτηση τέτοιας φύσεως έργων  και δραστηριοτήτων στην περιοχή, για την Οικονομική ανάπτυξη της Χώρας».

Η παρ. 4 , με όλα τα εδάφιά της , δίνει κατεύθυνση για την μεταβολή του προορισμού ιδιωτικών Δασών και δασικών εκτάσεων, με κερδοσκοπικά και μόνο κρητήρια των ιδιοκτητών τους. Για να αιτιολογηθεί η αναγκαιότητα Δημοσίου συμφέροντος  για Τουριστική αξιοποίηση ιδιωτικών δασών και δασικών εκτάσεων πρέπει πρώτα η Πολιτεία να  προβεί στην χωροθέτηση Τουριστικών δυνατοτήτων χρήσεων , ανά την Επικράτεια  και επισπεύδον Υπουργείο να Είναι ύστερα από αίτηση επενδυτή, το Υπουργείο Τουρισμού.

Άρθρο 50 (κατασκηνώσεις)

Στις ουσιαστικές προϋποθέσεις, πρέπει να θεσπισθεί η υποχρέωση, πρίν την έναρξη λειτουργίας τους οι κατασκηνώσεις , να διαθέτουν να διαθέτουν πλήρες αντιπυρικό δίκτυο και δίκτυο καταστολής πυρκαγιών ,που να είναι πιστοποιημένο από την τοπική πυροσβεστική Υπηρεσία.

Άρθρο   51

Η παρ. 4 πρέπει να απαλειφθεί.Άλλως να συμπληρωθεί, ώστε την αναγκαιότητα να την κρίνει το επεοπτεύον Υπουργείο, το οποίο και θα εισηγείται και ζητά , την έγκριση επέμβασης.

Άρθρο  52  Κανένα σχόλιο

Άρθρο 53 (Έργα υποδομής)

Παρ. 1 Δεν πρέπει να συγκεντρώνει ο Υπουργός ΥΠΕΚΑ υπερεξουσίες. Η κλιμάκωση των αρμοδιοτήτων έγκρισης επεμβάσεων σε δάση και δασικές εκτάσεις που έκανε ο νόμος 998/79, ήταν σωστός. Τα  μεγάλα Δημόσια Έργα  και έργα Υποδομής , καταστρέφουν σημαντικές εκτάσεις και  την έγκριση στις περιπτώσεις αυτές , πρέπει να την έχει το Υπουργικό Συμβούλιο, ώστε να γίνεται με περισσότερη προσοχή και υπευθυνότητα, ο έλεγχος τον επεμβάσεων.

Παρ.2 Ενόψει του ότι εκχωρείται μέρος της ΔΕΗ και του ΟΤΕ σε ιδιωτικά συμφέροντα, θα πρέπει ανταποδοτικά να καταβάλλεται αντάλλαγμα  χρήσης και για εναέρια διέλευση δικτύων τους, ή να εκπίπτεται ετησίως  ποσό, από δαπάνες δημοσίου σε τηλεφωνικές υπηρεσίες και σε κατανάλωση ρεύματος.

Άρθρο 54  Έργα Πολιτιστικού Χαρακτήρα

Στην παρ. 3, πρέπει να γίνει πιο συγκεκριμένο, τι εννοείται  με την διατύπωση «χώρου πολιτιστικών εκδηλώσεων». Συνήθως, αναπτύσσονται κερδοσκοπικού χαρακτήρα εγκαταστάσεις, όπως καφετέριες, γήπεδα κ.λ.π Ο υπόχρεος πρέπι να είναι μόνο Ν.Π.Δ.Δ και όχι ιδιώτης , διότι μέσα από την υποχρέωση αποκατάστασης , θα αφήνονται περιθώρια  κερδοσκοπίας, που δεν επιτρέπει το ισχύον Σύνταγμα.

Άρθρο 55 Στρατιωτικά έργα. Κανένα σχόλιο

Άρθρο 56 Ορειβατικά καταφύγια . Κανένα σχόλιο

Άρθρο 57 Λοιπές επεμβάσεις

Στην παρ. 1, όσον αφορά τη δυνατότητα που παρέχεται και για ιδιωτικές δασικές εκτάσεις, πρέπει να συμπληρωθεί κατά την εκτίμησή μου η διάταξη, ώστε να φαίνονται ποιέςχρήσεις είναι επιτρεπτές και υπέρ ποίων προσώπων, ώστε να μην παρέχεται δυνατότητα κερδοσκοπικής  οικονομικής δραστηριότητας , σε βάρος του δασικού περιβάλλοντος.

Η παρ. 7 επίσης  πρέπει να τροποποιηθεί, ώστε να υποβάλλεται το αίτημα  από το επεοπτεύον τον Αθλητισμό Υπουργείο, που θα εγκρίνει και χρηματοδοτεί το Έργο.

Άρθρο 58 και 59 Πάρκα και Άλση

2^α- Η διάταξη παραλείπει να  διευκρινίζει για ποιόν σκοπό θα ζητά την χρήση ο ΟΤΑ α και β βαθμού. Παραλείπει επίσης να  αιτιολογήσει την σκοπιμότητα . Μήπως για να καλύπτονται οι αυθαιρεσίες των ίδιων των ΟΤΑ?

Άρθρο 60 Σχέδια πόλης

Κανένα σχόλιο

Άρθρο  61

Οι Οικοδομικοί Συνεταιρισμοί, αποτελεί διαπίστωση, ότι  ως φορείς επίσπευσης δόμησης , είχαν ως αντικειμενικό ιδρυτικό στόχο, την κερδοφορία των μερών τους, μέσω της φθινής αγοράς γής και της εκτίναξης της γης οικοπεδοποιημένης πλέον στα ύψη, μέσω της πολεοδομικής Οργάνωσης. Αυτό επιβάλλεται να σταματήσει και να είναι επιτρεπτό, μόνο όταν μέσω της Χωροταξίας που προβλέπει το άρθρο 24 του Συντ/τος, προβλέπεται για μια περιοχή ως χρήση και η δόμησή της πολεοδομικά και φυσικά , εφ’ όσον κριθεί οριστικά και αμετάκλητα ότι δεν αποτελεί γή υψηλής παραγωγικότητας. Υπ’ αυτήν την έννοια , κανείς πλέον Υπουργός , δεν πρέπει να έχει την δυνατότητα ή αρμοδιότητα , να χορηγεί εφ’ εξής άδεια κτήσης γής.

Άρθρο 37  (βάρος απόδειξης)

Παρ. 1. Απαιτείται αναδιατύπωση ώστε για τις περιοχές που κατονομάζονται , να διευκρινίζεται νομοθετικά ότι το βάρος απόδειξης  σε σχέση με όσα ορίζει το άρθρο 10 ν.3208/2003, το φέρουν και οι δύο πλευρές , δηλαδή το Δημόσιο και οι λοιποί προβάλλοντες αξιώσεις ιδιοκτησίας.

Άρθρο 38

Κανένα σχόλιο

Άρθρο 39

Παρ. 1  Η διατύπωση «…….. επί  των οποίων το Δημόσιο δεν θεμελιώνει δικαίωμα κυριότητας βάσει τίτλου …» είναι άστοχη και απαράδεκτη, δείχνει απειρία , αμάθεια γύρω από το καθεστώς ιδιοκτησίας των γαιών στην Χώρα, αλλά και πως προκύπτον δικαιώματα του Δημοσίου επί γαιών. Το Δημόσιο, επί πάσης φύσεως γαιών, έλκει δικαιώματα μόνο με βάση τις  Συνθήκες ανεξαρτησίας και τα σχετικά Πρωτόκολλα που συνετάγησαν σε εκτέλεση αυτών.  Με βάση τα διατρέξαντα, υπάρχουν διαφορετικά ιστορικά στο ζήτημα αυτό κατά διαμέρισμα σταδιακής προσάρτησης  της Χώρας ( Παλαιού Βασιλείου, Θεσσαλίας  Ηπείρου, Νέων Χωρών, Δωδεκανήσου, Ιονίων Νήσων , Κρήτης ). Η διατύπωση  «…αναγνωρίζονται ως ιδιωτικές» είναι εσφαλμένη και επικίνδυνη για τα συμφέροντα του Δημοσίου αλλά και οι συνέπειες στην λειτουργία του Εθνικού Κτηματολογίου για το Δημόσιο , θα είναι τεράστιες. Η απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, πρέπει να περιορίζεται, μόνο στην διαπίστωση ότι δεν υφίστανται ερείσματα από πλευράς δασικής νομοθεσίας να προβληθούν δικαιώματα του Δημοσίου.  Κατά τα λοιπά επιβάλλεται να διατυπώνεται στην πράξη, επιφύλλαξη του Δημοσίου, λόγω μη ελέγχου προς την κατεύθυνση αυτή, για  εκτάσεις  που διέπονται από τις διατάξεις της Ανταλλάξιμης περιουσίας, εκτάσεων της πρώην ΕΑΠ, εκτάσεις με καθεστώς αδεσπότων, απαλλοτριωμένες, δημευθείσες στο παρελθόν, δημοσίων κτημάτων (γνωστών και αγνώστων), εκτάσεων διαλυμένων Ι.Μονών κ.λ.π περιελθουσών στο Εκκλησιαστικό Ταμείο και μετά την διάλυσή του το 1841,  στο Δημόσιο , διαχειριζόμενα από τον εκάστοτε Υπουργό Οικονομικών κ.λ.π

 Πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής που έχουν εκδοθεί και ισχύουν, να ρυθμίζεται ότι θα ανακαλούνται , αν εγερθεί αναγνωριστική αγωγή και εκδοθείεπ΄αυτής πρωτόδικη και σε βάρος του Δημοσίου απόφαση.

Επιβάλλεται επίσης , να ορίζεται ρητά στον νόμο, ποιος έκανε την εφαρμογή τίτλων και εισηγήθηκε ενυπόγραφα  ότι έχουν εφαρμογή στην συγκεκριμένη έκταση, δεδομένου, ότι στην πράξη, οι τίτλοι δεν εφαρμόζονται, μεταφέρονται από δώ και εκεί και έχουν διευρινθεί. Η θέσπιση επίσης του κριτηρίου, να υπάρχει τίτλος μεταγραμμένος, πρό της 23-2-1946 ,(εισαγωγή αστικού Κώδικα) είναι εσφαλμένη, όταν δικαστικά κρίνεται και έχει κριθεί ,ότι το Δημόσιο μετά την 11-9-1915 ,  οι εκτάσεις του δεν είναι επιδεκτικές χρησικτησίας από τρίτους.

Άλλοι σχολιασμοί

Ζημιογόνες για τα συμφέροντα του Δημοσίου είναι και κάποιες προσθήκες που γίνονται σε κάποια άρθρα, όπως αυτή στο άρθρο 15 για τις χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις στην Σκύρο. Πολλά Ευρώ στοίχησαν ήδη στο Δημόσιο οι προηγούμενες ρυθμίσεις στο αυτό άρθρο.

Πρόταση Όσες διατάξεις αναφέρονται και ρυθμίζουν ζητήματα ιδιοκτησίας έναντι του Δημοσίου, να ανασταλλεί η ψήφιση , αν δεν προσκομισθεί έγγραφη διαβεβαίωση του Υπουργού Οικονομικών ,ύστρερα από εισήγηση και του ΝΣτΚ, ότι δεν ζημιώνεται το Δημόσιο και η Θέση του, σε σχέση με όσα υποστηρίζει σήμερα σε δίκες  που τρέχουν με το Δημόσιο.

ΤΕΛΙΚΟ   ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Το σχέδιο νόμου  που έχει προωθηθεί, δεν κάνει τίποτα άλλο , από το να  μεθοδεύει αυτήν την πολιτική που χαράχθηκε από παλιά, δηλαδή οι τριβές που είχε και έχει το ΥΠΕΚΑ είτε με πολεοδομικά ζητήματα, είτε με αυθαίρετες επεμβάσεις που δυσχεραίνουν  το έργο Του Κτηματολογίου, είτε με ιδιοκτησιακά ζητήματα, που έχουν να κάνουν με δάση και δασικές εκτάσεις, να τα συγκεντρώσει το ίδιο (ΥΠΕΚΑ) και ελέω Υπουργείου Οικονομικών να τα επιλύει κατά το δοκούν. Όταν θα αντιληφθούν τι κάνουν , θα είναι αργά. Αρκετές πράξεις που θα εκδοθούν στα πλαίσια αυτού του Νόμου, αν καταστεί νόμος του Κράτους, είναι βέβαιο ότι θα προσβληθούν από τρίτους για ακύρωση και θα κριθούν ότι αντίκεινται στο Σύνταγμα. Ανοίγει λοιπόν απλά ένας νέος κύκλος καθυστερήσεων , στα δασικά πράγματα της χώρας, που εκτιμώ ότι θα κρατήσει άλλα τουλάχιστον 30 χρόνια, διότι στην Χώρα μας , υπάρχει πεδίον λαμπρό και δόξης γύρω από τα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Για τον λόγο αυτό εκτιμώ ότι σταμάτησε και δεν προτείνεται και η κωδικοποίηση της δασικής νομοθεσίας.

                                                                                                           Ο Συντάξας

                                                                ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ      ΦΡΑΓΚΙΟΥΔΑΚΗΣ

Συντ/χος του Δημοσίου Πρώην Γενικός Δ/ντής Δασών