Απανωτά χαστούκια στους σιωνιστές από την Παλαιστινιακή Αντίσταση

Μπορεί οι σιωνιστές να εξαπολύουν λυσσώδεις επιθέσεις με αεροπορικούς βομβαρδισμούς, στοχεύοντας πλέον τα σπίτια των στελεχών της Παλαιστινιακής Αντίστασης, όπως του Μαχμούντ Ζαχάρ, ηγέτη της Χαμάς, και των συγγενών τους, «παραδόξως» όμως οι οργανώσεις της Παλαιστινιακής Αντίστασης όχι μόνο δεν υποχωρούν σ’αυτή τη σύγκρουση, αποδεχόμενες την εξευτελιστική ανακωχή που πρότεινε η αιγυπτιακή στρατιωτική χούντα στις δυο πλευρές, αλλά βγαίνουν ενισχυμένες, απορρίπτοντάς την και απαιτώντας όρους για την κατάπαυση του πυρός που είναι πιο προωθημένοι από τη συμφωνία του 2012.


Πώς έχει καταφέρει η Παλαιστινιακή Αντίσταση να βρίσκεται σε θέση ισχύος σε σχέση με τους σιωνιστές, παρά το γεγονός ότι η υπεροπλία των τελευταίων είναι συντριπτική;

Οι ρουκέτες που έχουν εκτοξεύσει οι ένοπλες ομάδες της Παλαιστινιακής Αντίστασης έχουν ήδη φτάσει τις 1.200, χτυπώντας στόχους σε απόσταση ακόμα και 140 χιλιομέτρων από τη Γάζα. Μέσα στη ζώνη πυρός της Αντίστασης βρίσκονται οι μεγαλύτερες ισραηλινές πόλεις, όπως η πρωτεύουσα Τελ Αβίβ, η Ντιμόνα με το πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας, που τροφοδοτεί ένα πολύ μεγάλο μέρος του Ισραήλ, η Χάιφα, όπου είναι συγκεντρωμένη η χημική βιομηχανία του Ισραήλ, και άλλες μεγάλες πόλεις και λιμάνια της Μεσογείου. Οι σιωνιστές μπορεί να βομβαρδίζουν τη Γάζα, όμως ελάχιστα μειώνουν τις επιχειρησιακές ικανότητες της Αντίστασης σε ανθρώπινο δυναμικό και οπλισμό, κάτι το οποίο γνωρίζουν καλύτερα οι ίδιοι.

Χαρακτηριστική είναι η στατιστική των νεκρών Παλαιστίνιων, οι οποίοι έχουν ξεπεράσει τους 220. Μόλις το 11%, σύμφωνα με στοιχεία που δίνουν τα Ηνωμένα Εθνη, είναι μαχητές των οργανώσεων της Αντίστασης. Γι’ αυτό οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί στρέφονται πλέον ενάντια στις πολιτικές υποδομές της Γάζας, το δίκτυο ύδρευσης και ηλεκτρικής ενέργειας, βυθίζοντας τον παλαιστινιακό λαό εκτός από το θάνατο και στην εξαθλίωση μετά την παύση του πολέμου, αφού απαιτούνται δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για την αποκατάσταση των κατεστραμμένων δικτύων.

Απόπειρες των σιωνιστών να αποβιβάσουν κομάντο από τη θάλασσα στα βόρεια της Γάζας και από τα ανατολικά συνάντησαν καταιγισμό πυρών από ένοπλα τμήματα των οργανώσεων της Αντίστασης, προκαλώντας απώλειες στους ισραηλινούς κομάντο και τρέποντάς τους σε φυγή, δίνοντας στους σιωνιστές έτσι μια γεύση του τι τους περιμένει αν τολμήσουν χερσαία επίθεση στη Γάζα. Τα συγκεκριμένα γεγονότα επιβεβαιώθηκαν και από το ισραηλινό τηλεοπτικό κανάλι Channel Two, το οποίο προσπάθησε να υποβαθμίσει τα δύο περιστατικά.

Παράλληλα, η Χαμάς, σύμφωνα με φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα, έχει στη διάθεσή της μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones), γεγονός που επιβεβαιώθηκε μετά την κατάρριψη ενός στην περιοχή του Ασντόντ από ισραηλινό πύραυλο Patriot. Τα drones της Χαμάς έχουν προκαλέσει παροξυσμό στα ισραηλινά μίντια, γιατί δείχνουν ότι η Αντίσταση δεν παλεύει πλέον σαν ένας αντάρτικος στρατός μόνο με Καλάσνικοφ, όπως έκανε τις δεκαετίες του '70 και του '80, αλλά έχει εξελιχθεί τεχνολογικά και πολεμά πλέον σαν τακτικός στρατός, χρησιμοποιώντας τακτικές ασύμμετρου πολέμου, χωρίς το Ισραήλ να μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό, παρά μόνο να βομβαρδίζει αμάχους.

Συν τοις άλλοις, η Παλαιστινιακή Αντίσταση παίζει με αξιώσεις το παιχνίδι της προπαγάνδας, προκαλώντας ρίγη φόβου στους Ισραηλινούς. Σε τηλεοπτικό μήνυμα που έστειλε στα ισραηλινά μίντια ο Αμπού Ομπέιντα, επικεφαλής των Ταξιαρχιών Ιζεντίν Αλ Κασάμ της Χαμάς, το Σάββατο 12 Ιούλη, ανήγγειλε την εκτόξευση ρουκετών μεσαίου βεληνεκούς εναντίον του Τελ Αβίβ, που θα χτυπούσαν την πόλη λίγα λεπτά μετά τις 9.00 την ίδια μέρα! Η εξαγγελία υλοποιήθηκε στέλνοντας στα καταφύγια χιλιάδες Ισραηλινούς και κάνοντας αφιονισμένους τηλεοπτικούς παρουσιαστές να ξιφουλκούν εναντίον της κυβέρνησης Νετανιάχου που δεν έχει προχωρήσει ακόμα σε χερσαία επέμβαση στη Γάζα.

Τα ερείπια ανήκουν στο σπίτι του Μαχμούντ Ζαχάρ. Ο Ζαχάρ είναι ένας από τους πιο επιφανείς ηγέτες της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, που έχασε και τα δύο του παιδιά από τις ισραηλινές επιθέσεις πριν από την πρώτη εισβολή στη Γάζα, από τις αρχές του 2008. Στρατιωτικός στόχος; Προφανώς όχι. Εκδικητική πολιτική ενός κράτους που έχει χάσει κάθε έννοια «δικαίου» και έχει μετατραπεί σε δολοφονική πολεμική μηχανή. Ομως ο Ζαχάρ δεν είναι μόνος του. Δίπλα του στέκεται όλος ο παλαιστινιακός λαός και ηγέτες της Φατάχ, όπως ο φυλακισμένος Μαρουάν Μπαργκούθι, που για μία ακόμη φορά στήριξε την αντίσταση στη Γάζα μέσα από τις φυλακές, κάνοντας έκκληση για γενικευμένη λαϊκή αντίσταση και στη Δυτική Οχθη.

Πώς όμως έφτασε η Παλαιστινιακή Αντίσταση σε τέτοιο επίπεδο επιχειρησιακής ικανότητας;

Αυτό οφείλεται πρωτίστως στον Αχμέτ Τζαμπάρι, ανώτατο στέλεχος των Ταξιαρχιών Ιζεντίν Αλ Κασάμ της Χαμάς, ο οποίος δολοφονήθηκε από τους σιωνιστές το 2012 στη Γάζα. Οι γνώσεις του ως μηχανικού αλλά και η οξύνοιά του τον βοήθησαν να εξελίξει τις μέχρι τότε «πρωτόγονες» ρουκέτες της Παλαιστινιακής Αντίστασης σε ένα όπλο που άλλαξε τους συσχετισμούς στην περιοχή, οδηγώντας το Ισραήλ στην εξευτελιστική ήττα του Νοέμβρη του 2012. Τα σχέδια του Τζαμπάρι έδωσαν τη δυνατότητα στη Χαμάς να κατασκευάζει «χειροποίητες» ρουκέτες στη Γάζα, προκειμένου να ανανεώνει το οπλοστάσιό της, οι οποίες φτάνουν πλέον στο Τελ Αβίβ και στη Χάιφα, χωρίς να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από εισαγωγές όπλων μέσω της Χερσονήσου του Σινά.

Αυτές οι ρουκέτες δε δοκιμάστηκαν σε πεδία ασκήσεων και βολών. Οπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο διοικητής ένοπλης ομάδας στην αραβική εφημερίδα Αλ Ακμπαρ, «αυτό που βλέπετε σήμερα δεν είναι μέταλλο και ισχύς, αυτό που βλέπετε σήμερα είναι αίμα. Χιλιάδες άνθρωποι πλήρωσαν με τις ζωές τους ώστε ο παλαιστινιακός λαός να μπορεί να δει σήμερα τους σιωνιστές ηγέτες να λένε δημόσια "συγγνώμη, σήμερα χτυπήθηκε το Τελ Αβίβ"».

Η Παλαιστινιακή Αντίσταση  πολεμάει πια υπογείως, έχοντας πετύχει ένα υψηλό επίπεδο συντονισμού και συνεργασίας μεταξύ των ένοπλων ομάδων της, με αποτέλεσμα το δραστικό περιορισμό των απωλειών τους. Οι δυο μεγαλύτερες οργανώσεις της, η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ, εκτοξεύουν ρουκέτες μεσαίου βεληνεκούς, στοχεύοντας το Τελ Αβίβ και άλλες πόλεις, ενώ το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και οι Λαϊκές Επιτροπές Αντίστασης παρέχουν πυρά κάλυψης, ρίχνοντας όλμους στις ισραηλινές δυνάμεις που βρίσκονται στην περίμετρο της Γάζας, ενώ παράλληλα παρακολουθούν τις κινήσεις του εχθρού.

Οι ρουκέτες της τοποθετούνται και εκτοξεύονται υπογείως, μέσω καταπακτών, που ανοίγουν λίγο πριν την εκτόξευση και με χρήση χρονοδιακοπτών που δίνουν στους μαχητές τη δυνατότητα να απομακρυνθούν με ασφάλεια πριν την εκτόξευση.

Ο περιορισμός των απωλειών της Παλαιστινιακής Αντίστασης οφείλεται επίσης σε σημαντικό βαθμό στον εντοπισμό και τη σύλληψη δεκάδων συνεργατών των σιωνιστών μέσα στη Γάζα, γεγονός που περιόρισε δραστικά τη λίστα των στρατιωτικών στόχων των ισραηλινών βομβαρδισμών, οι οποίοι  δύσκολα πλέον μπορούν να εντοπίσουν παλαιστίνιους μαχητές και βάσεις εκτόξευσης ρουκετών μόνο με δικά τους μέσα.

Η δυναμική απάντηση της Παλαιστινιακής Αντίστασης στη σιωνιστική επιθετικότητα στέλνει κάθε τόσο 5.000.000 Ισραηλινούς στα καταφύγια, κάτι το οποίο δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, προκαλώντας, εκτός των άλλων, σοβαρά προβλήματα στην οικονομική και κοινωνική ζωή του Ισραήλ. Η εντυπωσιακή αύξηση της επιχειρησιακής ικανότητας της Αντίστασης αποτελεί το ισχυρότερο χαρτί διαπραγμάτευσης με το σιωνιστή εχθρό, για  την επίτευξη συμφωνίας που θα είναι πιο προωθημένη από αυτή του 2012.

Ο παλαιστινιακός λαός γνωρίζει ότι πρέπει να πληρώσει βαρύ φόρο αίματος για τη λευτεριά του και είναι προετοιμασμένος γι’ αυτό, ενώ οι σιωνιστές δεν μπορούν να αντέξουν μια παρατεταμένη πολεμική αντιπαράθεση με την Παλαιστινιακή Αντίσταση, πολίτες να τρέχουν στα καταφύγια, κουρέλιασμα του μύθου του Σιδερένιου Θόλου, χτυπήματα στο Τελ Αβίβ και παράλυση της οικονομικής ζωής του Ισραήλ. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να αντέξουν το βαρύ τίμημα που γνωρίζουν ότι θα πληρώσουν σε περίπτωση που επιχειρήσουν χερσαία εισβολή στη Γάζα. Γι’ αυτό, όσοι συγκρίνουν τις απώλειες των δύο πλευρών και υπερτονίζουν το στοιχείο αυτό προκειμένου να εκτιμήσουν την εξέλιξη της αναμέτρησης, συνειδητά ή ασυνείδητα, καλλιεργούν την ψευδή συνείδηση ότι κάθε αντίσταση στον πάνοπλο εχθρό είναι μάταιη. Η πραγματικότητα τους διαψεύδει.

Παράλληλα, στη Δυτική Οχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού καλά κρατεί. Καθημερινά γίνονται συγκρούσεις μεταξύ νεαρών Παλαιστινίων και του σιωνιστικού στρατού, ο οποίος πλέον πυροβολεί στο ψαχνό, έχοντας τραυματίσει δεκάδες διαδηλωτές. Οι πιο σφοδρές συγκρούσεις έγιναν στη Χεβρώνα και στη Βηθλεέμ, ενώ παλαιστίνιοι διαδηλωτές πέταξαν μολότοφ στον εβραϊκό εποικισμό Κιργιάτ Αρμπά. Οι πραιτοριανοί του Αμπάς επιτέθηκαν σε νυχτερινή διαδήλωση στη Τζενίν, για πρώτη φορά μετά την έναρξη των ισραηλινών επιθέσεων στη Γάζα, αποκαλύπτοντας για άλλη μια φορά το ρόλο τους ως συνεργατών των σιωνιστών για την καταστολή της αντίστασης του παλαιστινιακού λαού στη Δυτική Οχθη.

Αν μετρήσει κανείς τις «ολοκληρωτικές» πολιτικές επιθέσεις του Ισραήλ κατά της Λωρίδας της Γάζας, θα φτάσει στον αριθμό τέσσερις: 2006, 2008-9, 2012, 2014. Ολες υπήρξαν εξίσου φονικές και καταστροφικές, με δολοφονίες κυρίως αμάχων, κατεδαφίσεις σπιτιών και στοχευμένη καταστροφή πολιτικών υποδομών. Οι «αναλυτές» του αστικού Τύπου σταματούν εκεί. Το ίδιο κάνουν και αρκετοί αλληλέγγυοι στην παλαιστινιακή υπόθεση, οι οποίοι αναδεικνύουν μόνο την πλευρά της σιωνιστικής θηριωδίας, θεωρώντας αφελώς ότι έτσι μπορεί να συγκινηθεί η παγερά αδιάφορη «διεθνής κοινότητα» των ιμπεριαλιστών.

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη πλευρά, η οποία αποτελεί σήμερα τον πιο καθοριστικό παράγοντα των εξελίξεων. Η ενίσχυση της Παλαιστινιακής Αντίστασης και η αναβάθμιση της επιχειρησιακής της ικανότητας, που σήμερα «βγάζει μάτια». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σήμερα η Αντίσταση δεν μπορεί να νικήσει κατά κράτος το Ισραήλ. Δεν τρέφει τέτοιες αυταπάτες, γι’ αυτό και οι στρατιωτικές κινήσεις της είναι άκρως προσεκτικές, για να μην έχει μεγάλες απώλειες. Το σημαντικό, όμως, είναι πως το Ισραήλ δεν μπορεί να νικήσει την Αντίσταση, δεν μπορεί να «πάρει» τη Γάζα. Γι’ αυτό και οι σιωνιστές έσπευσαν να υιοθετήσουν την «αιγυπτιακή πρωτοβουλία» για εκεχειρία, ενώ η Αντίσταση την απέρριψε.

Η Αντίσταση θέλει να κατοχυρώσει –όσο αυτό είναι δυνατό– αυτά που κατέκτησε στα πεδία αυτής της «ιδιόμορφης» μάχης, στην οποία οι στρατοί δεν αντιπαρατίθενται στήθος με στήθος. Πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρει.

πηγή: eksegersi.gr