Σπύρος Καβακόπουλος: Ναυταθλητισμός & Δημοκρατία

Είναι γεγονός ότι στη χώρα μας σπανίζουν αυτά για τα οποία αξίζει να πεις μπράβο.
Αφορμή για το παραπάνω, ο τρόπος λειτουργίας του Ναυταθλητικού Ομίλου Γαλαξιδίου στα μικρά παιδιά. Τα εγγόνια μου είναι γραμμένα εκεί και καθημερινά τα παρακολουθώ στην προετοιμασία των σκαφών του Ομίλου μαζί με τ’ άλλα παιδιά. Σε μια Ελλάδα που ο απογαλακτισμός παιδιών – νέων γίνεται μετά τα τριανταπέντε, στον Όμιλο βλέπεις παιδιά προσχολικής ηλικίας και δημοτικού,... να σηκώνουν πέντε – έξη μαζί τα σκάφη, να τα αναποδογυρίζουν στις ρυμούλκες (ελληνιστί τρέϊλερ), να τ’ αρματώνουν με ιστία και πανιά, να τα σέρνουν στη θάλασσα, κλπ, κλπ. Με βάση την ελληνική πραγματικότητα, θα περίμενε κανείς, ότι τα σκάφη θα ετοίμαζαν ο όμιλος ή οι γονείς, μπας και κουραστούν «τα καημένα» τα παιδάκια. Τίποτα απ’ όλα αυτά, τα παιδιά ετοιμάζουν τα πάντα. Το πιο σημαντικό, μαθαίνουν μ’ έναν εκπληκτικό και απλό τρόπο την λειτουργία της πραγματικής δημοκρατίας του «συν». Που «συν» σημαίνει, συνεργασία, συνυπευθυνότητα, συνεννόηση, συναποδοχή, συνύπαρξη, συναποφασίζουμε, συν λειτουργούμε στο σκάφος, συν σκεφτόμαστε, συν, συν, συν……..


Εκατοντάδες οι ώρες μαθημάτων Κοινωνικής και Πολιτικής αγωγής στα δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, ώρες που δεν αντιστοιχούν ούτε σε δέκα του Ομίλου. Ώρες χαμένες, με ανυπολόγιστο κόστος για την οικονομία και την δημοκρατία. Ώρες που με λίγη σκέψη και φαντασία, θα μπορούσαν να γίνουν αποδοτικές και να βελτιώσουν την άρρωστη δημοκρατία μας.

Μπράβο στον Ναυταθλητικό Όμιλο Γαλαξιδίου και την προπονήτρια Χρύσα. Κρίμα στα παιδιά που δεν έχουν αυτήν την ευκαιρία.