Απόφαση έκπληξη. Τέλος βάζει το ΣτΕ στους φορολογικούς ελέγχους της δεκαετίας. Ποιοι επωφελούνται

Η αναδημοσίευση που ακολουθεί είναι από το mononews.gr:

By Ιωάννα Δημηλά

Προσφυγή στο ΣτΕ από εκατοντάδες φορολογούμενους που μετέχουν στις λίστες Lagarde και  UBS αναμένεται το επόμενο χρονικό διάστημα μετά την απόφαση έκπληξη του Συμβουλίου της Επικρατείας να παραγράψει οριστικά το  πρόστιμο των 375.329,08 ευρώ  που  έχει επιβληθεί στον τέως αντιπρόεδρο της Βουλής Αλέξη Μητρόπουλο, με αμετάκλητη απόφαση της αυξημένης 7μελούς  σύνθεσης του Β΄ Τμήματος. Η απόφαση αυτή εκτός του ότι προκάλεσε πανικό στους Ε. Τσακαλώτο και Τ. Αλεξιάδη δικαιώνει τον πρώην αντιπρόεδρο της Βουλής  λόγω παραγραφής και αφετέρου επαναβεβαιώνεται με επίσημο δικαστικό τρόπο  ότι η παράταση των προθεσμιών παραγραφής που επήλθαν με νόμους του ΥΠΟΙΚ, αντιβαίνει στις αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης που επιβάλλουν τη σαφή διατύπωση των κανόνων δικαίου. Εν ολίγοις θα πρέπει να ξεχάσουμε τις έρευνες για την παρελθούσα φοροδιαφυγή πέραν της δεκαετίας, κάτι που σημαίνει απώλεια εκατομμυρίων για το δημόσιο.

Παραγραφή

Στον κ.Μητρόπουλο είχε επιβληθεί συνολικό πρόστιμο 942.136,60 ευρώ, αλλά  με απόφαση της επιτροπής διοικητικής επίλυσης φορολογικών διαφορών του άρθρου 70Α του ν. 2238/94,   το πρόστιμο περιορίσθηκε στο ποσό των 375.329,08 ευρώ.

Η πρώτη απόφαση του ΣτΕ (πενταμελής σύνθεση) ήταν υπέρ του καθώς κρίθηκε ότι οι δύο εναντίον του Εφετειακές αποφάσεις  έκριναν μη νομίμως   για την 10ετή παραγραφή που παρατάθηκε, αρχικά με το νόμο 3888/2010 και περαιτέρω με τους νόμους 4002/2011 και 4098/2012.

Η απόφαση αυτή επικυρώθηκε και από την 7μελή σύνθεση καθώς μεν “δεν εμποδίζεται η φορολογική αρχή, έχοντας διενεργήσει στο παρελθόν έλεγχο στα βιβλία και στοιχεία του επιτηδευματία για ορισμένη χρήση (και έχοντας ακόμη εκδώσει και πράξη επιβολής προστίμου για παραβάσεις που διαπιστώθηκαν κατά τη χρήση αυτή), να επανέλθει και ανεξάρτητα από την οριστικοποίηση της φορολογικής εγγραφής στις προβλεπόμενες φορολογίες, να διενεργήσει επαναληπτικό έλεγχο των βιβλίων και στοιχείων για την ίδια  χρήση και ακολούθως να εκδώσει (και άλλη) πράξη επιβολής προστίμου για άλλες παραβάσεις που τυχόν διαπιστώνονται κατά τον έλεγχο αυτό”.

Όμως – κατά το ΣτΕ  “η αρχή της ασφάλειας δικαίου, η οποία απορρέει από την αρχή του κράτους δικαίου και ιδίως από τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ.1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος και ειδικότερη εκδήλωση της οποίας αποτελεί η αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης του διοικουμένου, επιβάλλει, ιδίως, τη σαφήνεια και την προβλέψιμη εφαρμογή των διατάξεων και πρέπει να τηρείται με ιδιαίτερη αυστηρότητα, όταν πρόκειται για διατάξεις που μπορούν να έχουν σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις στους ενδιαφερόμενους.

Η ως άνω θεμελιώδης αρχή απαιτεί η κατάσταση του φορολογουμένου, όσον αφορά την εκ μέρους του τήρηση των κανόνων της φορολογικής νομοθεσίας, να μην μπορεί να τίθεται επ΄ αόριστον εν αμφιβόλω”.

Και συνεχίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας:

Σύμφωνα με το ΣτΕ “Συνακόλουθα, για τον καταλογισμό παραβάσεων των κανόνων της φορολογικής νομοθεσίας και περαιτέρω για την επιβολή στον παραβάτη σχετικών κυρώσεων, όπως τα πρόστιμα για παραβάσεις των διατάξεων του ΚΒΣ, απαιτείται να εφαρμόζεται προθεσμία παραγραφής, η οποία προκειμένου να εκπληρώνει τη συνιστάμενη στη διασφάλιση της ως άνω αρχής λειτουργίας της, πρέπει να ορίζεται εκ των προτέρων και να είναι επαρκώς προβλέψιμη από τον ενδιαφερόμενο, δύναται δε,  κατ΄ εξαίρεση  -υπό τον όρο της συνδρομής ειδικώς τεκμηριωμένων περιστάσεων-  οποία είναι στενώς ερμηνευτέα, να παραταθεί.

Όπως επισημαίνει το ΣτΕ “Η παραγραφή αυτή πρέπει, επίσης, να έχει συνολικά εύλογη διάρκεια, δηλαδή να συνάδει προς την αρχή της αναλογικότητας, ώστε αφενός να επιτρέπει τον αποτελεσματικό έλεγχο της εκ μέρους των φορολογουμένων τήρησης των φορολογικών τους υποχρεώσεων, χωρίς όμως να ενθαρρύνει απραξία των φορολογικών αρχών και αφετέρου να μην αφήνει τους μεν φορολογουμένους έκθετους σε μακρά περίοδο ανασφάλειας δικαίου  -που αποτελεί παράγοντα αποτρεπτικό για την ανάπτυξη οικονομικών δραστηριοτήτων με δυσμενείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη, γενικότερα, και της εθνικής οικονομίας- και στον κίνδυνο να μην είναι πλέον σε θέση, μετά την παρέλευση μακρού χρόνου από το γεγονός που γεννά τη φορολογική υποχρέωση και την κτήση του διαφυγόντος τη φορολογία περιουσιακού οφέλους, να αμυνθούν προσηκόντως έναντι σχετικού ελέγχου, το δε Δημόσιο έκθετο στον κίνδυνο αδυναμίας είσπραξης τυχόν βεβαιωμένων ποσών προστίμων”.