Δεν ξέρουμε αν έπεισε κανέναν, όμως εκείνη τη στιγμή ο Τσίπρας δεν είχε άλλη επιλογή από το να δώσει υπόσταση μεγάλης πολιτικής προσωπικότητας στον Γιωργάκη, στον «συνήθη ύποπτο» Κουβέλη και σε κάποιον εκπρόσωπο των Οικολόγων Πράσινων, που ξαφνικά θυμήθηκαν ότι είναι… κόμμα, ενώ έχουν δυο βουλευτές που βγήκαν με λίστα μέσα από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Εξίσου μεγάλη σημασία έδωσε και στον Λεβέντη. Τόσο που έσπευσε άρον-άρον στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής, προκειμένου να ακούσει τη… βαρυσήμαντη πολιτική ομιλία του ήρωα της trash μεταμεσονύκτιας τηλεοπτικής ζώνης!
Ολες αυτές οι σκηνές ήταν εξόχως σουρεαλιστικές, όμως ο Τσίπρας δεν είχε άλλη επιλογή. Βλέπετε, μετά την ψυχρολουσία από Φώφη και Σταύρο, ήξερε πως είχε καταρρεύσει και το παζάρι με τους νεοναζί. Επρεπε, λοιπόν, να δημιουργήσει ένα επικοινωνιακό αντίβαρο σ' αυτό που θα εμφανιζόταν ως Βατερλό της περί τον εκλογικό νόμο εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του Τσίπρα προσωπικά.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, από χειλέων Λαγού ξεκαθαρίστηκε ότι οι νεοναζί δε θα ψηφίσουν τον εκλογικό νόμο, αλλά θα αποχωρήσουν από την ψηφοφορία. Οι 197 βουλευτές, που με καμάρι είχε ανακοινώσει ο υπουργός Εσωτερικών Π. Κουρουμπλής και που ως αριθμός επαναλαμβανόταν από όλα τα συριζαίικα έντυπα και από κάθε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν γίνει 179. Το παζάρι είχε ναυαγήσει.
Υπήρξε παρασκηνιακό παζάρι ΣΥΡΙΖΑ-νεοναζί; Εμείς δεν έχουμε καμιά αμφιβολία γι' αυτό. Και όλα συνηγορούν υπέρ αυτής της εκτίμησης. Πώς προεξοφλούσαν οι συριζαίοι τις 197 ψήφους, αν δεν είχαν έρθει σε επαφή με τους νεοναζί και δεν είχαν τουλάχιστον κλείσιμο του ματιού από δαύτους; Γιατί οι νεοναζί δεν τοποθετήθηκαν από την πρώτη στιγμή, αλλά έλεγαν αερολογίες στις τρεις συζητήσεις στην Επιτροπή της Βουλής, δηλώνοντας ότι θα τοποθετηθούν στην Ολομέλεια; Τι περίμεναν, αν όχι την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων που είχαν υποβάλει στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί στην Ολομέλεια, αφού ξεκαθάρισαν ότι θα απόσχουν από την ψηφοφορία, άρχισαν να επιτίθενται χυδαία σε όσους προεξοφλούσαν τη θετική τους ψήφο, φτάνοντας μέχρι και σε υβρεολόγιο επιπέδου Τρούμπας; Επέλεξαν αυτή την τακτική, επέλεξαν να πουλήσουν εκ των υστέρων τζάμπα μαγκιά, για να μην απαντήσουν στο ερώτημα: «γιατί δεν είπατε από την πρώτη στιγμή, αλλά κάνατε δυο εβδομάδες για να τοποθετηθείτε;». Μας αρκούν αυτές οι σαφείς ενδείξεις και δε χρειάζεται να επικαλεστούμε τον χρυσαυγίτη Μπαρμπαρούση που κάποια στιγμή του ξέφυγε και είπε «αυτές τις ημέρες μάς πλησίασαν πάρα πολλοί».
Τι ζητούσαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντάλλαγμα οι χρυσαυγίτες; Δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Από τις τοποθετήσεις τους, όμως, φαίνεται να διαμαρτύρονται επειδή δεν τους δόθηκε έδρα αντιπροέδρου της Βουλής και επειδή ο Τσίπρας εξαιρεί από τις συναντήσεις του τον Μιχαλολιάκο. Ισως να ζητούσαν κάτι απ' αυτά τα δύο. Για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν δύσκολο να δώσει οτιδήποτε απ' αυτά τα δύο (ή κάτι ανάλογο), πολύ περισσότερο όταν και με τις ψήφους των νεοναζί βουλευτών θα του έλειπαν τρεις μέχρι τις 200, που δεν μπορούσε να τις βρει.
Ποιος παγίδεψε ποιον; Εκ των πραγμάτων, είναι καθαρό ότι οι νεοναζί παγίδευσαν τους συριζαίους. Ο Βούτσης δήλωνε ότι όλες οι ψήφοι έχουν το ίδιο βάρος και καμιά διάκριση δεν μπορεί να γίνει. Και μετά χοροπήδαγε σαν κατσίκι (παρά τα κιλά του), κλαυθμηρίζοντας ότι έπεσε θύμα πολιτικής διαστρέβλωσης. Ο Κουρουμπλής πανηγύριζε: «έχουμε 197 και πάμε για τρεις». Οι νεοναζί απέκτησαν πολιτική οντότητα, με σφραγίδα ΣΥΡΙΖΑ. Εγιναν σοβαρός (και αποδεκτός, φυσικά) πολιτικός παράγοντας, έγιναν κρίσιμο πολιτικό μέγεθος που μπορεί να καθορίσει μια τόσο σοβαρή εξέλιξη όπως η ψήφιση του εκλογικού νόμου, έγιναν -έστω και άτυπα- συνομιλητές της κυβέρνησης και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, και στο τέλος βγήκαν κι από πάνω. Εγιναν και τιμητές: «εμείς δεν είμαστε σαν τα μούτρα σας, είμαστε αλλιώτικοι από όλους σας». Και για να διευρύνουν τη σπέκουλα, κατέθεσαν και τροπολογία για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού (δεν την έκανε δεκτή ο Κουρουμπλής, όπως και όλες τις άλλες βουλευτικές τροπολογίες).
Ο,τι και να λένε οι συριζαίοι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπέστησαν πολιτική ήττα. Ούτε την πολιτική ατζέντα άλλαξαν, ούτε πέτυχαν το διακηρυγμένο στόχο τους, της συγκέντρωσης 200 ψήφων υπέρ του νέου εκλογικού νόμου, ώστε να ισχύσει από τις επόμενες εκλογές. Αυτή καθεαυτή η συγκεκριμένη αποτυχία ενδεχομένως να μην τους «καίει» τόσο (μολονότι θα ήθελαν να θέσουν υπό ομηρία τον Μητσοτάκη, που εκτιμάται ότι θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές), τους «καίει» όμως πάρα πολύ το γεγονός ότι «κέρδισαν» τον Λεβέντη, αλλά έσπρωξαν ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι μακριά τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι συμμάχησαν με τη ΝΔ (έστω και υποστηρίζοντας διαφορετικές θέσεις) και όλοι μαζί επιτέθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η τακτική του Βενιζέλου και των μεγαλοεκδοτών κέρδισε κατά κράτος την τακτική του Λαλιώτη, που φέρεται να είναι αυτός που «έψηνε» συμμαχία του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει στο εξής όλα να ξεκινήσουν από την αρχή και ο Τσίπρας να βρει νέα εργαλεία προσέγγισης με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, δεδομένου ότι το πολιτικό ρήγμα που άνοιξε είναι βαθύ και οι αλληλοκατηγορίες που αντηλλάγησαν στη Βουλή βαριές. Με τι «αέρα» να προχωρήσει πια ο Τσίπρας στην πολιτική φιέστα της συνταγματικής αναθεώρησης, όταν οι «φύσει σύμμαχοί του» τον «κάνουν πέρα»;
ΥΓ1. Μεγάλη θλίψη από τον Περισσό που δεν συγκεντρώθηκαν οι 200 ψήφοι. «Χάθηκε η προοπτική» θρήνησε ο εισηγητής του, Χ. Κατσώτης. Το είχαν πάρει πατριωτικά. Ισως κάποια στιγμή να μάθουμε (ή να «μυριστούμε») και το περιεχόμενο της συμφωνίας Τσίπρα-Κουτσούμπα.
ΥΓ2. Κρίση ειλικρίνειας από τον εισηγητή του ΠΑΣΟΚ Κ. Σκανδαλίδη: το 3% δεν το θέλουμε μόνο για να εμποδίσουμε να φτιάξει κόμμα η τουρκική μειονότητα της Θράκης, το θέλουμε και για να εμποδίσουμε να φτιάχνει κόμμα ο κάθε ΓΑΠ, ο κάθε Ραγκούσης, ο κάθε Θεοχάρης και να κόβουν ψήφους από το ΠΑΣΟΚ. Προσέξτε πόσο… κομψά το είπε: «Να διατηρηθεί το όριο εισόδου των κομμάτων στη Βουλή στο 3%, όχι μόνο για λόγους εθνικούς, που επιστρατεύονται γι’ αυτό, αλλά για την ίδια την ουσία της πολυκομματικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ενός πολιτεύματος που στηρίζεται στα οργανωμένα συλλογικά υποκείμενα, που διεκδικούν να εκφράσουν συλλογικά σχέδια για την πορεία του τόπου και όχι στους επίδοξους ηγέτες και στο άθροισμα προσωπικοτήτων, που θα μπορούσε ένας απόλυτος κατακερματισμός να διαλύσει ουσιαστικά την Εθνική Αντιπροσωπεία. Το 3% έχει και την έννοια, υπάρχει σε όλα τα μεγάλα σοβαρά πολιτικά συστήματα, ότι η πολυκομματική κοινοβουλευτική Δημοκρατία στηρίζεται στο συλλογικό υποκείμενο-κόμμα και σε μια εθνική του επαγγελία ότι μπορεί να παίξει ρόλο στα πράγματα της χώρας, όχι στο όνομα του οποιουδήποτε επίδοξου ηγέτη ή προσώπου που θα θέλει να σώσει τη χώρα και μπορεί επειδή είναι καλός ηθοποιός, είναι καλός τραγουδιστής ή είναι καλός πολιτικός που μιλάει αγκιτατόρικα να μπαίνει στη Βουλή, επειδή θα πάρει το μίνιμουμ».
ΥΓ3. Ρωτήθηκε ο Καμμένος, στη συνέντευξή του στη Real News: «Εσείς επιθυμούσατε τη διατήρηση του μπόνους, έστω μειωμένου. Τι άλλαξε και συμφωνείτε με την κατάργησή του;». Δεν είχε κανένα πρόβλημα να απαντήσει ως… Καμμένος: «Κατ' αρχάς θα πρέπει να προχωρήσουμε στην ψήφιση της απλής και άδολης αναλογικής. Εν συνεχεία, τα θέματα του μπόνους και του ορίου εισόδου μπορούν να συζητηθούν σε επόμενα νομοσχέδια»!!!
ΥΓ4. Με θράσος ο Κουρουμπλής διέψευδε τον Παναγούλη που του είπε ότι είχε πει «έχουμε 197». Δε θυμόμαστε αν το είπε στην Επιτροπή της Βουλής, το είπε όμως στον Αυτιά και τον άκουσε κόσμος και κοσμάκης. Και την άλλη μέρα είχαν την τοποθέτησή του όλες οι εφημερίδες.
ΚΟΝΤΡΑ: ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 23 ΙΟΥΛΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου