Ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

ΔΩΡΟ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΣΥΡΙΖΑ Ο ΤΟΥΡΜΠΟ- ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ  

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκάλεσε τη συζήτηση στη Βουλή για την Παιδεία, προφανώς γιατί θεωρούσε ότι αποτελεί προνομιακό πεδίο άσκησης αντιπολίτευσης. Ωστόσο, ακόμη και στο δικό του στρατόπεδο διάχυτη είναι η αίσθηση ότι πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Η απογοητευτική εμφάνισή του, απέναντι μάλιστα σε έναν αποδυναμωμένο και αποσταθεροποιημένο Αλέξη Τσίπρα, προδίδει τα αδιέξοδα του αλλοπρόσαλλου μείγματος τουρμπο- νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιού παλαιοσυντηρητισμού, που εμποτίζει τη Νέα Δημοκρατία των Μητσοτάκη, Γεωργιάδη, Βορίδη και Σία. 

 

Γόνος μιας από τις ισχυρότερες πολιτικές οικογένειες (και οπωσδήποτε της πιο αντιπαθητικής) στην Ελλάδα, ο νέος αρχηγός της αξιωματικής ανιτπολίτευσης αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά απελπιστικά λίγος. Προσήλθε στη συζήτηση για την Παιδεία σαν δειλό σπασικλάκι, που δεν βγαίνει ούτε για μια στιγμή από το γραπτό κείμενο που του έχουν ετοιμάσει. Απέφυγε να απαντήσει στα πολιτικά ζητήματα που έθεσε ο Τσίπρας γύρω από τη διαπλοκή και τα κανάλια- ζητήματα τα οποία η ίδια η Νέα Δημοκρατία σηκώνει πάρα πολύ αυτές τις μέρες- δίνοντας την εικόνα της φυγομαχίας και της έλλειψης στοιχειωδών πολιτικών αντανακλαστικών. Δέσμιος των μνημονιακών του δεσμεύσεων απέναντι στους ξένους προστάτες του, δεν αναφέρθηκε καν στο γεγονός ότι, μόλις το προηγούμενο βράδυ, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα είχε υποστεί τεραστίων διαστάσεων πολιτική ταπείνωση με την ψήφιση των προαπαιτούμενων και την παράδοση των ΔΕΚΟ στο διαβόητο υπερταμείο.

Στο καυτό για όλες τις λαϊκές οικογένειες θέμα της Παιδείας, άσκησε μια εντελώς παλαιοδεξιά αντιπολιτευτική ρητορική, χαϊδεύοντας τις ακροδεξιές τάσεις της παράταξής του. Ταυτίστηκε με τους πιο αντιδραστικούς κύκλους της Εκκλησίας στο θέμα των θρησκευτικών και εξετράπη σε φτηνιάρικες επιθέσεις, έξω από τα όρια της στοιχειώδους πολιτικής ευπρέπειας, για τις καταλήψεις του νεαρού Αλέξη Τσίπρα και τις σπουδές του Νίκου Φίλη. Έπεισε και τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο ότι αν έρθει ποτέ στην εξουσία ο Μητσοτάκης, θα κινδυνέψει να χάσει τη δουλειά του, καθώς υπερασπίστηκε την “αξιολόγηση” της κυβέρνησης Σαμαρά που καταδίκαζε εκ των προτέρων το 15% των εργαζομένων. 

Το κυριότερο, ο Κυριάκος Μητοστάκης άρθρωσε για δεύτερη φορά σε ένα μήνα- η πρώτη ήταν στη ΔΕΘ- έναν ελιτίστικο αντιπολιτευτικό λόγο που άγγιζε μόνο τα προνομιούχα στρώματα, ερεθίζοντας τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία που υποφέρει, ύστερα από έξι χρόνια μνημονίων. Όλη του η αγωνία ήταν τα ιδιωτικά σχολεία (και μάλιστα για τους ιδιοκτήτες τους, όχι για τους εργαζόμενους) όπου φοιτά το 8% του μαθητικού πληθυσμού, για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και για τα ακριβά μεταπτυχιακά. Όταν, σε καιρούς κρίσης, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ασκεί πολεμική στην κυβέρνηση γιατί θέτει όριο διδάκτρων στις μεταπτυχιακές σπουδές τα 1.500 ευρώ (αντί να καταργήσει τελείως τα δίδακτρα), ε. τότε αυτή κυβέρνηση οφείλει να του ανάψει μια μεγάλη λαμπάδα στη μητρόπολη Αθηνών, για να ευχαριστηθεί και ο Αρχιεπίσκοπος! 

Με αυτόν τον αρχηγό κι αυτή την πολιτική φιλοσοφία η Νέα Δημοκρατία, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα έβλεπε ούτε με τηλεσκόπιο κυβέρνηση. Ωστόσο οι συνθήκες που ζούμε στη μνημονιακή Ελλάδα της κρίσης, της απόγνωσης και της οργής μόνο κανονικές δεν είναι. Οι εκλογές δεν κερδίζονται από την αντιπολίτευση, αλλά χάνονται από τις κυβερνήσεις της ευρωλιτότητας- αυτό δηλώνει η πείρα των τελευταίων χρόνων από όλη την Ευρώπη και, βέβαια, την Ελλάδα. Παραδομένος στους δανειστές, ο Αλέξης Τσίπρας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το κόμμα του σε δραματική συρρίκνωση, επιτρέποντας και σε αυτόν τον Κυριάκο να ελπίζει ότι θα βρίσκεται σύντομα στην εξουσία, με τον “αριστερό” προκάτοχό του να έχει βγάλει όλη τη “βρώμικη δουλειά” και το λαό εξουθενωμένο. Μόνο μια αξιόμαχη αριστερή, λαϊκή, μετωπική αντιπολίτευση μπορεί να αποτρέψει αυτή την εξαιρετικά δυσοίωνη προοπτική.  

Α.Θ. 

πηγή: iskra.gr