ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ του Τάσου Κωνσταντινίδη

«καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται·» (Ματθ. 18:5)

Μεταφ: «και όποιος δεχθεί ένα τέτοιο παιδί στο όνομά μου, εμένα δέχεται»

Τον τελευταίο καιρό ακούμε για αντιδράσεις μερικών συλλόγων γονέων και κηδεμόνων ανά την Ελλάδα, εμπλουτισμένες δυστυχώς με ρατσιστικά σχόλια ή πρωτοβουλίες, εναντίον της προσπάθειας φοίτησης προσφυγόπουλων σε δημοτικά σχολεία της χώρας. Ευτυχώς για τον πολιτισμό και την ιστορία αυτού του τόπου δεν αποτελούν την πλειοψηφία των γονέων και των συλλογικοτήτων τους, αλλά, δυστυχέστατα, αν και μειοψηφία, ακούγονται αρκετά. Πρόσφατα παραδείγματα σύλλογοι γονέων και μεμονωμένοι γονείς στο Ωραιόκαστρο, στην Αυλίδα, στη Χίο. Εάν εξαιρέσει κανείς την, όχι πάντως και τόσο δικαιολογημένη, άγνοια κάποιων για τον προηγούμενο εμβολιασμό όλων των παιδιών σύμφωνα με τη δέσμευση της Πολιτείας, αυτό που παραμένει είναι καθαρή ξενοφοβία και, σε κάποιες περιπτώσεις, καθαρός ρατσισμός. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς γονείς που απαγορεύουν σε χαροκαμένα, ταλαιπωρημένα και ξεριζωμένα παιδιά την είσοδο σε σχολεία χρησιμοποιώντας ως εμπόδιο τα σώματά τους; Την είσοδο δηλαδή παιδιών σε ένα χώρο εκ προοιμίου ευεργετικό για τη ψυχή τους, αλλά και για τη γνώση και το σεβασμό του τόπου που τα φιλοξενεί; Ήθελα να ήξερα πόσο σκληρή μπορεί να γίνει η καρδιά του ανθρώπου όταν διαβρώνεται από το θυμό, την άγνοια και τον εγωισμό; Καθόλου δεν αγγίζει αυτούς τους «συναδέλφους» γονείς η εικόνα των τραυματισμένων παιδιών από τους βομβαρδισμούς στη Συρία που βλέπουμε καθημερινά; Μα τέτοια παιδιά είναι και αυτά που προσπαθούν να ενταχθούν σε υποτυπώσεις ακόμα εκπαιδευτικές δομές. Με μια διαφορά. Αυτά κατάφεραν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και τους βομβαρδισμούς. Ας ελπίζουμε να γλυτώσουν και από τον παραλογισμό και τον ρατσισμό κάποιων συμπατριωτών μας. 

Σε όποιους δε από τους ανωτέρω γονείς τολμούν να αυτοαποκαλούνται χριστιανοί –εντελώς παράδοξη, άτοπη και αδικούσα τον Χριστιανισμό ταύτιση–, απλώς παραθέτω τα λόγια του ίδιου του Χριστού, όπως μας τα διασώζει ο Απόστολος Ματθαίος στο Ευαγγέλιό του (στο πρωτότυπο και σε μετάφραση): «Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες· τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν; 2 καὶ προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· 3 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 4 ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 5 καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται·»

1 Εκείνη την ώρα πλησίασαν οι μαθητές στον Ιησού λέγοντας: «Ποιος είναι άραγε μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών;» 2 Και ο Ιησούς, αφού προσκάλεσε ένα παιδί, το έστησε στο μέσο τους και είπε: 3 «Αλήθεια σας λέω, αν δε στραφείτε και δε γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών. 4 Όποιος, λοιπόν, ταπεινώσει τον εαυτό του σαν τούτο το παιδί, αυτός είναι ο μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών. 5 Και όποιος δεχθεί ένα τέτοιο παιδί στο όνομά μου, εμένα δέχεται».

Τι άλλο να προσθέσει κανείς; Ελπίζω μόνο να μην τολμήσει κάποιος να ισχυρισθεί ότι ο Χριστός δεν μιλούσε για προσφυγόπουλα…

Τάσος Κωνσταντινίδης

δικηγόρος