Παγώσαμε όλοι, έτσι δεν είναι; Τι να λέμε τώρα λοιπόν; Οτι είμαστε ευτυχεσμένοι, οτι είμαστε έτοιμοι να πανηγυρίσουμε, οτι θα κάνουμε μεγάλη πλάκα χθες, ή οτι περάσαμε τέλεια αύριο; Αυτή είναι μια τρέλα, εκ πρώτης όψεως. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο για τις διοικητικές επιλογές. Επιλογές που είναι στο πόδι, επιλογές που είναι της πλάκας, κι επιλογές που δείχνουν οτι το δούλεμα πάει σύννεφο.
Για μισό λεπτό όμως. Όπως εμείς έχουμε ένα σκεπτικό, θεωρητικά έχουν και οι αποφασίζοντες. Και θεωρητικά, για να βρίσκονται στις θέσεις της διοίκησης, κάτι ξέρουν παραπάνω. Αυτό λέει η λογική. Για να περιμένουμε λίγο λοιπόν.
Όχι, μην νομιστεί οτι πάω να αθωώσω κάποιον. Όχι, μην νομιστεί οτι είμαι κάποια κολυμπήθρα. Η θέση μου είναι αταλάντευτη: Για τα πάντα φταίει ο Μελισσανίδης και φυσικά μετά, ο αντί αυτού. Δηλαδή ο Μπάγιεβιτς. Οι ευθύνες ξεκινάνε από το καλοκαίρι με τον Πογιέτ και συνεχίζονται με τον Μοντανιέ και μετά με τον Τιμούρ. Και ποιές είναι οι ευθύνες; Απλά πράματα : Ο ένας βάζει λεφτά, κι ο άλλος βάζει οργάνωση. Τι έχουν βάλει και οι δύο; Το τρίτο.
Τι θέλω να πω όμως; Οτι τον συγκεκριμένο προπονητή, δεν τον ξέρω καθόλου. Άρα δεν μπορώ να τον κρίνω. Καμιά φορά, τα φαινόμενα απατούν. Όπως απάτησαν τότε παλιά με τον Φάντροκ. Που οι μπαλαδόφατσες είχαν προεξοφλήσει την αποτυχία του. Μην ξεχνάμε οτι ο παππούς, δεν ήταν προπονητής, ούτε καν βοηθός. Ένας γυμναστής ήταν, που απλά διέγνωσε οτι οι Έλληνες παίκτες ήταν αγύμναστοι. Κι έκανε το αυτονόητο. Φυσικά πρωτάθλημα δεν πήρε, αλλά η ΑΕΚ έπαιξε μπαλάρα.
Μην μένουμε σε αυτά όμως. Είμαστε τεχνοκράτες και φυσικά είμαστε πάντα με το αύριο. Ο νέος προπονητής θα κριθεί με τα γνωστά κριτήρια που έχουμε θέσει εδώ, και με το κατάλληλο βάθος χρόνου. Το πρόγραμμα γολγοθάς που έχουμε παρέα με τις αναγκαστικές απουσίες, δεν θα μας φέρουν σε βιαστικές κρίσεις. Μπορεί να θέλαμε τον Μουρίνιο στον πάγκο, αλλά αυτά απλά δεν γίνονται. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά υστερικές κραυγές που ήρθε κάποιος χωρίς κάποιο σημαντικό βιογραφικό.
Ο οποίος κάποιος, είναι απόλυτα λογικό να στηριχτεί από τις δημοσιογραφάρες. Γιατί λογικό; Διότι αφού κάνανε τον πόλεμο στην διοίκηση με την μη στήριξη στον Κετσπάγια, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ. Είναι τόσο απλό το παιχνίδι του χαρτζηλικώματος και της μετατόπισης των ευθυνών αλλού, στο μέλλον και γενικώς και αορίστως. Εμείς όμως, το στήριγμα αυτό, δεν θα το φάμε.
Επειδή όμως δεν τρώμε σότο, δεν σημαίνει οτι δεν βλέπουμε ή δεν ξέρουμε μπάλα. Οπότε σε πρώτη φάση, παίρνουμε πολύ σοβαρά την θέση του προπονητή, οτι ήρθε για να πάρει το πρωτάθλημα. Που αν δεν το είπε μόνος του επειδή έχει παρακολουθήσει την ομάδα, τους αντιπάλους της αλλά και το ρόστερ μας, τότε απλά μετέφερε την άποψη της διοίκησης, που του είπε να την πει. Που καλώς γίνανε και τα δύο. Μπάλα όμως σημαίνει, οτι θα δούμε αυτοματισμούς, επιθετική ανάπτυξη και καλή αμυντική λειτουργία. Επίσης και βελτίωση ατομική των παικτών.
Οπότε λέμε καλή επιτυχία. Και σίδερο στη μέση σου, αφού ούτε η ίδια η διοίκηση δεν σε θεωρεί σοβαρό. Αν σε θεωρούσε, δεν θα είχες οκτάμηνο συμβόλαιο. Αν επίσης θεωρούσες τον εαυτό σου προπονητή, ουδέποτε θα ερχόσουν στην Ελλάδα, ουδέποτε υπό τον Μπαγιεβιτς κάπου, και ουδέποτε δεν θα έκανες τέτοιες δηλώσεις, που μόνο ο Βέγγος θα μπορούσε να κάνει σε κάποια ταινία που προσπαθούσε να κάνει τον ηθοποιό τρώγωντας τούρτες στη μάπα. Είναι κι άλλα που δεν θα ε΄κανες φυσικά, αλλά δεν χρειάζονται τώρα. Η ευχή μου είναι να δικαιωθεί η ΑΕΚ κι εγώ να είμαι ο μαλάκας. Ο δύσπιστος μαλάκας αλλά πάντα μαλάκας πελάτης. Καλή τύχη λοιπόν στο μπουρδέλο. Εύχομαι να αποδειχτείς σούπερ τσατσά και να μείνεις, και να μην έχεις την τύχη της πουτάνας που την βαρέθηκαν οι πελάτες.
πηγή: dailytripes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου