Διακαής πόθος του Μελισσανίδη, ήταν πάντα ο Μουρίνιο.(μετά τον Ντούσκο φυσικά.) Αφού όμως εκείνος όλο ξεγλιστράει, είπε να φέρει-ως πρόγευση;- έναν εκ’των βοηθών του, ονόματι Ζοζέ. Τι Λωζάνη τί Κοζάνη.
Ευχόμαστε κατ’αρχήν να είναι περαστική η περιπέτεια που είχε ο άνθρωπος με την υγεία του στην Αττάλεια. Κατά δεύτερον,εύχομαι ολόκαρδα να πετύχει στους-όποιους-στόχους του έχουν τεθεί, ή έχει θέσει ο ίδιος για την πολύπαθη ΑΕΚ, η οποία παραμένει προσφυγοπούλα: Αγήπεδη, άμπαλη,απρωτάθλητη και κυρίως άνευρη και άψυχη ως παρουσία εντός των τεσσάρων γραμμών.
Γιατί εκτός των τεσσάρων γραμμών,τα πάντα λειτουργούν ρολόι. Οι προπονητές αλλ’άζουν σαν πουκάμισα και όσοι λέτε πως ο Μελισσανίδης δεν χώνει λεφτά,είστε παραδόπιστοι. Ολα αυτά τα συμβόλαια ποιος τα πληρώνει ρε γαιδούρια οπαδοί;
Αμα ήθελε να κάνει οικονομία,δεν θα έπρεπε να βάλει στον πάγκο εξ’αρχής τον φίλο Ντούσαν,4 χρόνια τώρα; Αρα, ο άνθρωπος ξοδεύει.Απλά δεν γνωρίζει καλά το προσκήνιο.Δηλαδή το αγωνιστικό μέρος. Σαν τον Κόκκαλη. Και εκείνος όταν «είχε» τον ΟΠΑΠ πέταγε τα λεφτά του και προκοπή δεν έβλεπε. Μέχρι που στάθηκε κωλόφαρδος. Τω καιρώ εκείνω, ο τωρινός «μέτοχος του ΟΠΑΠ και σκιώδης πρωθυπουργός της ψωροΑΕΚ,είχε κάτι μπλεξίματα με την ποτάνα την δικαιοσύνη,αφού είναι γνωστό πως όταν είσαι καλός η κενωνία σε μισεί και θέλει το κακό σου. Τότενες λοιπόν, ο Μήτσος έδωκε αντιπαροχή τον Μπάγεβιτς στον «θείο». Εκτοτε, ο ένας ΑΕΚάρας έπιασε τον «θείο» και ο άλλος το «Τζόκερ». Και μας ταλαιπωρούν εκατέρωθεν,εναλλάξ και επί τα αυτά, καμιά 20αριά χρόνια και βάλε.
Οπότε,κλείνοντας, ξαναλέμε καλή επιτυχία στον γυρολόγο βοηθό του Μουρίνιο,που αν έμαθε κάτι από τον «Σπέσιαλ»,είναι δύο -ελπίζω- πράγματα. Το πρώτο φυσικά είναι,πώς να βγάζεις καλά λεφτά από το ποδόσφαιρο,πουλώντας «φύκια». Το δεύτερο-ελπίζω- πως να στήνεις ομάδες στο χόρτο,για να μη χάσουν,προκειμένου κατόπιν-αν προκάμουν- να κερδίσουν. Τώρα θα μου πεις : «τα εργαλεία κάνουν τον μάστορα». Εντάξει.Δεν είμαστε και με αξίνες στον ώμο. Εχουμε τους Αλμέιδες,τους Πατιτους,τους Μάνταλους,τους Τσιγκρίσνκι,τους Σιμόεγιόχανσον (τους οποίους φρόντησε να «χαλάσει» ο τρεμάμενος και ολίγον κομπλεξικός Τιμούρ).
Στο παρασκήνιο τα πάμε καλά. Οπως έλεγε «έξω πάμε καλά» και μια ψυχή παλιότερα. Εκεί δεν θέλει χρόνο προσαρμογής ο Μήτσος. Ούτε έχει χάσει «επεισόδια». Και κυρίως δεν χρειάζονται λεφτά πολλά. Με μερικές κλωτσιές και κάποια χαρτζιλίκια,κάνεις την δουλειά σου μια χαρά. Το πρόβλημα είναι ότι δεν είμαστε κωλόφαρδοι όπως τότε. Δεν βρίσκουμε Κασάπιδες και Οκόνσκι. Δεν έχουμε Μανωλά στα ντουζένια του. Ουτε και κάποιος «Σάμπα» δέχεται να έρθει. Που να βρεθεί Τσιάρτας; Αλλος Μπατίστα,ή «κουμπάρος». Ουτε και Τόνι βρίσκουμε ‘κει σα πάνω στα Σκόπια πια. Ο Μπάγεβτις σταφίδιασε και ο Νερέτβα έγινε αυλάκι. Και ο Μελισανίδης,βαρύς,ασήκωτος όχι από μαγκιά αλλά από τα χρόνια,καθησμένος,βουλιαγμένος στα επίσημα του ΟΑΚΑ να αναπολεί τα χρόνια που φύγαν.
Φυσικά-ξαναλέω- μπορεί να πάρουμε πρωτάθλημα. Εξαρτάται πάντα από τα κέφια,τις δυνάμεις και την διάρκεια που θα παρουσιάσει ο πρώτος. Και πρώτος είναι ο γαύρος. Και όχι μόνο 2 βαθμούς.
Αυτό όμως δεν μου λέει ΤΙΠΟΤΑ. Και κυρίως δεν μου λέει ΤΙΠΟΤΑ η «μάχη»- η βατραχομυομαχία δηλαδή- που εξελίσεται στο κάποιο «παρασκήνιο». Σαν θεατή με ενδιαφέρει μόνο το τί παρουσιάζεται στο «σανίδι». Και όχι πόσες πρόβες έγιναν και πόσος ιδρώτας χύθηκε και αν ο σκηνοθέτης γαμιέται από τον πρωταγωνιστή.
Ούτε θέλω να ξέρω και δεν με ενδιαφέρει «πόσο ξύπνιος είναι ο Μελισσανίδης», ή ανάποδα «πόσο μαλάκας δεν είναι σε σχέση με τους πληκτρολογιάκιδες» (και άρα πόσο μαλάκες είμαστε εμείς μπροστά του) και πόση διαδρομή έκανε από την σχολή οδηγών μέχρι την ΅Wall Street», η μέχρι το Α’του Κενταύρου, όπως μας υπενθυμίζει συχνά πυκνά -άγνωστο γιατί,αφού είναι αχρείαστο- ο Γιώργος ο Κιντής.
Εκείνο που ξέρω,που βλέπω και που βλέπουν άπαντες, είναι το εξής: ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΕΚ. ‘Η για να το πω πιο ορθά και να μην εξαιρέσω τους προηγούμενους «σωτήρες» και αδικηθεί ου σημερινούς εν δυνάμει «σωτήρας»: ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΕΚ. Και εντός αγωνιστικού χώρου,αλλά και εκτός. Με Δέλλες και Πλατέλες από τη μία και με Αγγελικούλες και Στράτους και «Μπάγεβιτς» από την άλλη. Με στελέχη, «διευθυντές» παραδιευθυντές,προπονητές να έρχονται και να φεύγουν, μεσούσης προετοιμασίας, ή στην αρχή της σεζόν και ψωνίζοντας συνεχώς από τα πανέρια της Αγίου Μάρκου σώβρακα και κιλότες βιαστικά και να τα φοράς πριν μπεις στο τρόλευ, κλπ. Αστα να πάνε στο διάολο. Καλύτερο προγραμματισμό κάνει ένας άστεγος της Ομόνοιας για το πως και που θα τοποθετήσει το χαρτόκουτο σε σχέση με τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες της νύχτας, παρά όλο αυτό το μπουλούκι γλυφτών και «αιχμαλώτων»που έχει μαζέψει εκεί μέσα ο «μεγιστάνας»,τον οποίο θα τον βλέπει ο Βουτσάς και θα βάζει τα γέλια, ενθυμούμενος κι’εκείνος την εποχή που έπαιζε τον Εμίρη στο σινεμά.
Αλλά δεν βαριέσαι. Δούλεμα αυτοί; Δούλεμα και μεις. Την πλάκα μας άλλωστε κάνουμε όλοι.
πηγή: dailytripes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου