Με αφορμή το βιτριόλι που ρίχνουν αυτή τη φορά οι μαφιόζοι με γραβάτα στο πρόσωπο της Κούνεβα… αναδημοσιεύουμε από τον Leon Kokota
Πρώτο
Αν η ΓΣΕΕ δεν ήταν των «γραφειοκρατών και των εργοδοτών», αν δεν ήταν των «Μένουμε Ευρώπη» και των «σφουγγοκωλάριων» των ΕΣΠΑ, θα έπρεπε η ίδια να είχε φροντίσει για την Κούνεβα και τις κάθε λογής «Κούνεβες». Ο συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα γίνεται με όρους «Άγριας Δύσης» και έχει «απώλειες» για το δικό μας στρατόπεδο. Το καθήκον των συνδικαλιστικών θεσμών θα ήταν να οργανώνουν την «αυτοάμυνα» και να φροντίζουν για τα δικά μας θύματα και τις οικογένειες τους. Αντί γι’αυτό, στο πλάι της Κούνεβα στάθηκαν χιλιάδες αλληλέγγυοι και από το υστέρημα τους της εξασφάλισαν τα μέσα για να μπορεί να στέκεται όρθια και αξιοπρεπής.
Αν η ΓΣΕΕ δεν ήταν των «γραφειοκρατών και των εργοδοτών», αν δεν ήταν των «Μένουμε Ευρώπη» και των «σφουγγοκωλάριων» των ΕΣΠΑ, θα έπρεπε η ίδια να είχε φροντίσει για την Κούνεβα και τις κάθε λογής «Κούνεβες». Ο συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα γίνεται με όρους «Άγριας Δύσης» και έχει «απώλειες» για το δικό μας στρατόπεδο. Το καθήκον των συνδικαλιστικών θεσμών θα ήταν να οργανώνουν την «αυτοάμυνα» και να φροντίζουν για τα δικά μας θύματα και τις οικογένειες τους. Αντί γι’αυτό, στο πλάι της Κούνεβα στάθηκαν χιλιάδες αλληλέγγυοι και από το υστέρημα τους της εξασφάλισαν τα μέσα για να μπορεί να στέκεται όρθια και αξιοπρεπής.
Δεύτερο
Σε μια κατάσταση που ο ιδεότυπος του «επίσημου» συνδικαλισμού είναι κομπρεμί και διαπραγμάτευση με τους πασόκους και το κράτος και αφορά κυρίως τους μη επισφαλείς εργαζόμενους- για τους οποίους συνήθως οι «εξασφαλισμένοι» δεν δίνουν φράγκο και αυτό ισχύει «μέχρι κεραίας» για τον ΗΣΑΠ-συμβαίνει κάτι εξαιρετικό. Το εξαιρετικό είναι η ΠΕΚΟΠ οι συναδέλφισες της Κούνεβα και η ίδια. Δεν είναι απλό να σηκώνεις κεφάλι στο «Φαρ Ουεστ» της ΟΙΚΟΜΕΤ (https://athens.indymedia.org/post/988313/) εισπράττοντας, από τη μια την εκδικητική μανία της εργοδοσίας και από την άλλη «τσάι και συμπάθεια» από το σωματείο των εργαζομένων στον ΗΣΑΠ.
Σε μια κατάσταση που ο ιδεότυπος του «επίσημου» συνδικαλισμού είναι κομπρεμί και διαπραγμάτευση με τους πασόκους και το κράτος και αφορά κυρίως τους μη επισφαλείς εργαζόμενους- για τους οποίους συνήθως οι «εξασφαλισμένοι» δεν δίνουν φράγκο και αυτό ισχύει «μέχρι κεραίας» για τον ΗΣΑΠ-συμβαίνει κάτι εξαιρετικό. Το εξαιρετικό είναι η ΠΕΚΟΠ οι συναδέλφισες της Κούνεβα και η ίδια. Δεν είναι απλό να σηκώνεις κεφάλι στο «Φαρ Ουεστ» της ΟΙΚΟΜΕΤ (https://athens.indymedia.org/post/988313/) εισπράττοντας, από τη μια την εκδικητική μανία της εργοδοσίας και από την άλλη «τσάι και συμπάθεια» από το σωματείο των εργαζομένων στον ΗΣΑΠ.
Η Κούνεβα είχε να περπατήσει τον προσωπικό της Γολγοθά, ήταν μητέρα και μετανάστρια. Η επιλογή της ήταν η υπέρβαση η υπέρβαση αυτών των ταυτοτήτων, ο ορισμός του πολιτικού. Πληρώνει μέχρι σήμερα και θα συνεχίσει να πληρώνει για τις επιλογές της, γιατί κάποιες επιλογές δεν είναι δωρεάν.
Η ψήφος μου ήταν μια από τις χιλιάδες που την έστειλαν στην Ευρωβουλή και δεν έχω μετανιώσει στιγμή γι’αυτό.
Τρίτο
Για να πάρουμε θέση σε ένα ζήτημα παίζει ρόλο το «ποιόν» αυτού που την ανοίγει μια συζήτηση και ο σκοπός που εξυπηρετεί αυτή η συζήτηση.
Για να πάρουμε θέση σε ένα ζήτημα παίζει ρόλο το «ποιόν» αυτού που την ανοίγει μια συζήτηση και ο σκοπός που εξυπηρετεί αυτή η συζήτηση.
Η συζήτηση για το «πόθεν έσχες» της Κούνεβα άνοιξε από τους κανίβαλους του «Μένουμε Ευρώπη», τους οπαδούς της «μετριοπαθούς Χρυσής Αυγής». Η συζήτηση είχε στόχο να καταδείξει ότι «όλοι είναι ίδιοι», ότι δεν υπάρχει Δεξιά και Αριστερά, ότι δεν υπάρχει ιδεολογία, παρά μόνο «σημαίες ευκαιρίας» και οπορτουνισμός. Καλλιεργούν με επιμέλεια τον κυνισμό και την απελπισία. Βάζοντας μπροστά το «πόθεν έσχες» της Κούνεβα και τοποθετώντας το δίπλα στα «μνημόνια της αριστεράς», στην «κόκκινη βία του Δεκέμβρη», τη γενιά του Πολυτεχνείου που τάχατες είναι ο Λαλιώτης, μας λένε ότι εκτός από εγκληματίες είμαστε και κατσαπλιάδες.
Θα κάτσουμε να συζητάμε με τα επιχειρήματα τους ή θα τους φτύσουμε στα μούτρα;
Τέταρτο
Η ιστορία της Αριστεράς είναι η ιστορία των αγώνων μας για κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αυτή την πορεία μετράμε πιο πολλές ήττες-οι περισσότερες δε συντριπτικές- παρά νίκες. Σε αυτή την πορεία υπήρξαν σύντροφοι που τράβηξαν τον «ανένδοτο» μέχρι τέλους. Τους τιμάμε. Οι πιο πολλοί όμως δεν άντεξαν, λύγισαν και στη διάρκεια της πορείας παραιτήθηκαν υπογράφοντας κάποιου είδους «δήλωση». Υπέγραψαν «δήλωση» είτε γιατί δεν άντεξαν και τους ρούφηξε ο ρεαλισμός που προκύπτει από την ήττα, είτε γιατί ο «άλλος δρόμος» δεν ήταν χαραγμένος και προφανής , είτε γιατί «μέχρι εκεί φτάνουν» και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα(ακόμη και μέσα στην αριστερά)δεν τους επιτρέπει να κοιτάξουν στα μάτια το «αδύνατο».
Η ιστορία της Αριστεράς είναι η ιστορία των αγώνων μας για κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αυτή την πορεία μετράμε πιο πολλές ήττες-οι περισσότερες δε συντριπτικές- παρά νίκες. Σε αυτή την πορεία υπήρξαν σύντροφοι που τράβηξαν τον «ανένδοτο» μέχρι τέλους. Τους τιμάμε. Οι πιο πολλοί όμως δεν άντεξαν, λύγισαν και στη διάρκεια της πορείας παραιτήθηκαν υπογράφοντας κάποιου είδους «δήλωση». Υπέγραψαν «δήλωση» είτε γιατί δεν άντεξαν και τους ρούφηξε ο ρεαλισμός που προκύπτει από την ήττα, είτε γιατί ο «άλλος δρόμος» δεν ήταν χαραγμένος και προφανής , είτε γιατί «μέχρι εκεί φτάνουν» και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα(ακόμη και μέσα στην αριστερά)δεν τους επιτρέπει να κοιτάξουν στα μάτια το «αδύνατο».
Με αυτούς (και δεν εννοώ τις Δαμανάκηδες και τους Παπαδημούληδες) τι θα κάνουμε; Θα τους πετάξουμε να τους φάνε τα σκυλιά?
Πέμπτο
Ο Σύριζα οδήγησε το καράβι της Αριστεράς στα βράχια. Η πολιτική του, δηλαδή η πολιτική του κοινοβουλευτικού δρόμου, οδήγησε στη μεγαλύτερη ήττα της ελληνικής αριστεράς μετά το 1949.
Ο Σύριζα οδήγησε το καράβι της Αριστεράς στα βράχια. Η πολιτική του, δηλαδή η πολιτική του κοινοβουλευτικού δρόμου, οδήγησε στη μεγαλύτερη ήττα της ελληνικής αριστεράς μετά το 1949.
Το καράβι είχε πλήρωμα, αξιωματικούς και ναύτες. Κάποιοι που πήδησαν έξω από το καράβι -κατά τη γνώμη μου όχι εγκαίρως και γι’αυτό έχουν ευθύνες- αποκαλούν τους άλλους προδότες, ενώ μέχρι σήμερα δεν έχουν να μας επιδείξουν άλλη πορεία πλεύσης από αυτήν που είχε το καράβι πριν γκρεμοτσακιστεί.
Λυπηρό, αλλά όχι μόνο λυπηρό. Το φαινόμενο συνοδεύεται, για να μην πω εκπορεύεται από τη θεωρία του σοσιαλφασισμού και αυτό το κάνει επικίνδυνο για την υπόθεση της Αριστεράς.
Ο Σύριζα λοιπόν έχει να αντιμετωπίσει αντιπολίτευση μόνο από τα Δεξιά και αυτός ο λογαριασμός θα έρθει η ώρα που θα πληρωθεί.
Αυτή είναι η υπόθεση με το «πόθεν έσχες» της Κούνεβα.
Έκτο… και το πιο ωραίο.
Τα πιο δηλητηριώδη σχόλια εκτοξεύονται από πρώην συντρόφους της Κούνεβα που τώρα βρίσκονται στη ΛΑΕ.
Τα πιο δηλητηριώδη σχόλια εκτοξεύονται από πρώην συντρόφους της Κούνεβα που τώρα βρίσκονται στη ΛΑΕ.
Τους πειράζει η Κούνεβα που «πρόδωσε» και όχι ο Αντιπεριφερειάρχης της ΛΑΕ με τη Δούρου. Τα καλά και συμφέροντα.
Η Κούνεβα έπιασε δουλειά στην ΟΙΚΟΜΕΤ και στον ΗΣΑΠ το 2003. Πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων και εκπρόσωπος των εργαζομένων στη διοίκηση του ΗΣΑΠ ήταν ο σημερινός Αντιπερειάρχης της ΛΑΕ με τη Δούρου, τότε στέλεχος του Συνασπισμού.
Είμαι περίεργος να μάθω τι ακριβώς έκανε το σωματείο εργαζομένων του ΗΣΑΠ. Πότε επιχείρησε να μπλοκάρει τις ληστρικές για τους εργαζόμενους συμβάσεις που υπέγραφε η διοίκηση του ΗΣΑΠ, πότε δημοσιοποίησε τις συμβάσεις αυτές, πότε επιχείρησε να μπλοκάρει τους διαγωνισμούς, τις συμβάσεις και τις πληρωμές, πότε υπερασπίστηκε την κάθε Κούνεβα με απεργία στο χώρο δουλειάς.
Bread and butter policies, για να μην χαθεί η εκλογική και συνδικαλιστική πελατεία. Αυτές οι πολιτικές όμως αφήνουν το δρόμο ανοιχτό στην εργοδοσία και κάποια στιγμή έρχεται η ώρα για το βιτριόλι.
πηγή: avantgarde2009.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου