Σπύρος Καβακόπουλος: Μην τυχόν και είμαστε ξευτιλισμένοι;;;

Γιουχάρουμε τον πρωθυπουργό της χώρας Μέγα Σάββατο.

Γιουχάρουμε τον δήμαρχο την ιερή στιγμή της κατάθεσης στεφάνου.

Διακόπτουμε παρελάσεις.

Πανηγυρίζουμε με δυναμιτάκια, στα Δώδεκα Ευαγγέλια και στην Περιφορά του Επιταφίου (βλέπε επαρχία).

Βάφουμε και ρυπαίνουμε μνημεία.

Αφελληνίζουμε τη γλώσσα (μπρέικ, ποστ μπανκ, μέρι κρίστμας).

Ανεβάζουμε στα ύψη την τηλεθέαση με αχρείους (Μουζουράκης που προτρέπει να κάψουμε τη σημαία και να γαμή…με την 28η Οκτωβρίου).

Μα έτσι κάνανε και οι προηγούμενοι. Και μέχρι πότε θα ‘μαστε σαν τους προηγούμενους;;;

Σαν λεπρό, αντιμετώπισαν δήμαρχό μας στο εξωτερικό, επειδή ήταν Έλληνας.

Ντρέπονται οι ομογενείς μας για μας.

Εξευτελίζουμε θεσμούς, εξευτελίζουμε ιερά και όσια, εξευτελίζουμε εαυτούς. Μην τυχόν και είμαστε ξευτιλισμένοι;;;

Απόσπασμα από του Καβάφη «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης»

Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ’ οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.