Τσαμπουκά του μεγάλου μου του γιού ήταν να βρεθούμε σήμερα στο γήπεδο. Στην θύρα των επισήμων, αφού λόγω της αναχώρησης του στην Ελβετία για μεταπτυχιακά, είπαμε να του κάνουμε και μια τελετή αποχώρησης. Εξ άλλου πίστευε και σε πρόκριση. Γιατί να του χαλάσουμε το χατήρι; Αλλά, και γιατί να χαλάσουμε και την δικιά μας δικαίωση; Να μην δούμε για τελευταία φορά την ΑΕΚ φέτος; Πληρώνοντας εννοώ. Διότι τζάμπα, θα ξαναπάμε σίγουρα.
Μπόλικος κόσμος λοιπόν, γύρω στις 350ο0, βρέθηκε στο γήπεδο. Προφανώς δεν είχε δει τα φιλικά, ή έχει ψηφίσει Τσίπρα. Δεν εξηγείται αλλιώς το φαινόμενο αυτό. Εξηγείται όμως από ένα πανό στο πέταλο, που έγραφε οτι << Μελισσανίδη σε ευχαριστώ, όλοι οι μίζεροι έξω από εδώ >>. Προφανώς αναφερότανε στην οικοδομική άδεια. Και τολμώ να πω οτι το χάρηκα το πανό. Πράγματι πόση μιζέρια να αντέξεις και φέτος στο ΟΑΚΑ ! Σαν μίζερος λοιπόν, έδωσα σήμερα τα οικογενειακά 360 ευρώ για τα τρία εισιτήρια και περιμένω την Φιλαδέλεφεια περί τα εξήντα μου, για να ξαναπάρω διαρκείας.
Διότι σαν μίζερος, που έλεγε ο συγγραφέας του πανό, μάλλον κατάλαβε κι αυτός οτι στο ΟΑΚΑ δεν πας για να πανηγυρίσεις κάποιαν άδεια, αλλά για να δεις μπάλα. Μια μπάλα, που την έχασε κατ’ αρχάς ο Χιμένεθ. Η ομάδα κατέβηκε με ένα τραγικό 4-3-3, χωρίς αριστερό εξτρέμ, χωρίς σέντερ φορ, και με τον Αϊντάρεβιτς μέσα. Θα μπορούσε και κάπως να τσουλήσει αυτό, αν είχε δουλευτεί στην προετοιμασία. Όμως ο Χιμένεθ επέλεξε να αιφνιδιάσει κύρια την ΑΕΚ κι όχι την ΤΣΣΚΑ.
Μια σούπα παιχνίδι είδαμε στο πρώτο μέρος, στο οποίο θα μπορούσες να δικαιολογήσεις το πείραμα του προπονητή απέναντι στο 3-5-2 του αντιπάλου, που θεωρεί παίκτη αυτό το όρθιο στηλιάρι. Σούπα όμως, που οφείλεται στο γενικό συμπέρασμα οτι η ομάδα δεν έχει κέντρο. Οι δυό κλασσικοί μας είναι εντελώς αμυντικογενείς που κοιτάνε κύρια πίσω, ο δε τρίτος σήμερα, είναι ιδανικός να παίζει παράλληλο ποδόσφαιρο. Περίπατο βέβαια είχε πάει και η καλή μελέτη του αντιπάλου με την αργοκίνητη άμυνα ή την ανάπτυξη από τα πλάγια. Φυσικά η ιδέα ήταν να μην φάμε γκολ πίσω, πράγμα το οποίο πήγε περίπατο στο τελευταίο λεπτό του πρώτου μέρους.
Αλλαγές περιμέναμε για την συνέχεια. Γιακουμάκη – ο Λιβάγια είναι της απόλυτης πλάκας – και Κλωναρίδη αντί του Αϊντάρεβιτς. Αλμέιδα είδαμε και Σιμόες έξω. Αυτό ήταν το πλάνο της ανάπτυξης, ίδιο με το ομόλογο της Ελλάδας σήμερα. Χωρίς εξτρέμ, πώς να βγει σέντρα; Πώς να κάνει γκολ ο μπροστά; Η μπάλα έπρεπε να περνάει συνέχεια από τα πόδια του Μάνταλου και να γίνονται κάποια σουτ από τον άξονα. Ακόμα και τα πλάγια μπακ μας, που ήταν οι καλύτεροι σήμερα, είχαν χάσει το κέφι τους.
Πού είναι όλα αυτά, που είχαμε διαβάσει για τις μεταγραφές; Ο παικταράς Λόπεζ είχε δώσει την θέση του στον Μπακάκη ! Γαμώ τις χημείες στην αριστερή πλευρά με τον Μάνταλο. Ο σούπερ εξτρέμ Ισλανδός, κάπου καθόταν κι απολάμβανε την μοναχικότητα του μισογύνη μέσα σε μουνοθύελλα. Εν τω μεταξύ είχαμε φάει δεύτερο γκολ, χώρια που είχε μπει και κάποιος Πατίτο μέσα. Χοντρικά, ούτε πλάνο υπήρχε, ούτε καν γιουρούσια. Μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, αδούλευτη εντελώς, και φυσικά με φύλακα άγγελο τον Ανέστη πίσω, που έχει προλάβει να είναι πρώην τερματοφύλακας.
Ίδια σούπα λοιπόν, και στο δεύτερο μέρος. Στο οποίο κινδυνέψαμε και με τρίτο γκολ, που βέβαια ελάχιστη σημασία θα είχε. Για τους μίζερους μιλάω. Με προεξάρχοντα τον συγγραφέα του πανό, που για κάποιο λόγο το είχε κατεβάσει. Αυτό είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για μένα, που αποχώρησα στο 83 λεπτό, μην αντέχοντας να βλέπω αυτήν την ομάδα, που δεν είχε πλέον ούτε τρεξίματα, ούτε διάθεση, ούτε και κάποια προοπτική μέχρι την πέμπτη αγωνιστική που θα αλλάξει προπονητή.
Δεν τρέχει κάστανο όμως. Η κοροϊδία έχει τελειώσει. Διότι μπορεί κάποιοι να πάνε στην φιέστα για το γήπεδο αύριο – οι γνωστοί πανηγυρτζήδες Αεκτζήδες Έλληνες -, αλλά στο γήπεδο πας για να δεις μπάλα και τίποτε άλλο. Ή έστω μια προσπάθεια μπάλας. Χωρίς όμως χαφ, δεν μπορείς να δεις τίποτα. Ούτε καν γκολ τυχαία, αν παίζεις χωρίς σέντερ φορ. Κύρια όμως, όταν ξέρεις οτι οι πάντες είναι τουρίστες, και για ξεναγό, έχουν κάποιον ταβερνιάρη. Απέναντι σε αντίπαλο, που δεν θάμπωσε, αλλά απλά εξυπηρέτησε ένα πάναπλο πλάνο. Το οποίο, με το μηδέν πίσω, θα μπορούσες να το έχεις ανατρέψει στη Ρωσία, που θα εύρισκες ανοικτούς χώρους. Λέμε τώρα και καμιά μαλακία, μέχρι να πάρουν χαμπάρι όλοι οι εκεί μέσα, οτι με Μάνταλο δεν πας πουθενά.
Όπως έλεγε όμως ο Μάρξ, μέσα από τις απανωτές ήττες, θα έρθει και η τελική δικαίωση. Οπότε κι εγώ προσωπικά, δεν βιάζομαι. Φτειάχνεις ομάδα, φτειάχνεις και γήπεδο όπως λες, κι εγώ μέχρι τότε κάνω πλάκα στα VIP του Απόλλωνα. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει, χώρια που περιμένω στην Ριζούπολη να πανηγυρίσω τον τίτλο της ΑΕΚ, αφού εκεί θα το κατακτήσει. Τι; Δεν το πιστεύετε; Δεν πειράζει. Σημασία έχει οτι το πιστεύουν όλοι οι υπεύθυνοι του σχεδιασμού, αλλά και οι δημοσιογραφάρες που ξέρουν μπάλα ισοδύναμα με την ενημέρωση που προσφέρουν. Τα πχ και τα μχ, όμως να είναι καλά. Και μην πιστεύετε οτι η καλή μάρα φαίνεται από το πρωί. Σήμερα ήταν νύχτα.
πηγή: dailytripes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου