Με το νομοσχέδιο, η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, διατηρεί ατόφιο στον πυρήνα του το πνεύμα και τη φιλοσοφία του νόμου Διαμαντοπούλου, αν και καταργεί κάποιες ακραίες διατάξεις του, που στην πράξη συνάντησαν εμπόδια και δεν προχώρησαν (π.χ. Συμβούλια ιδρύματος), ενώ επαναφέρει ρυθμίσεις που φέρουν ένα απατηλό «άρωμα δημοκρατίας» (π.χ. ψευδεπίγραφο άσυλο, συμμετοχή φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα). Εχει τα μάτια της στραμμένα στην «ολοκλήρωση του Ενιαίου Χώρου Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης» (ο οποίος πραγματώνεται και με την υλοποίηση κατευθύνσεων της Διακήρυξης της Μπολόνια) και στη στρατηγική που αναπτύσσεται διεθνώς και αποβλέπει στην οργάνωση και λειτουργία του πανεπιστήμιου-επιχείρηση. Ενός πανεπιστήμιου που αναζητά πόρους από «τρίτους» για να επιβιώσει, που νομιμοποιεί τα δίδακτρα (για την ώρα στα μεταπτυχιακά), που έχει δεσμούς με επιχειρηματικά συμφέροντα, που συμπορεύεται και συναρτάται με τις στρατηγικές που υιοθετούνται για τις καπιταλιστικές οικονομίες από τα αστικά κράτη, που παρέχει πτυχία πολλών ταχυτήτων για κάθε «τσέπη», που συμβάλλει στην απάτη της «διά βίου μάθησης», που απαιτεί «τάξη και ασφάλεια» (εξ ου και η «κολοβή» και ψευδεπίγραφη επαναφορά του ασύλου, η διατήρηση της ηλεκτρονικής ψήφου).
Τα παραπάνω υλοποιούν οι εξής διατάξεις:
♦ Το άσυλο ορίζεται ως «ακαδημαϊκό» και αναγνωρίζεται «για την κατοχύρωση… των ακαδημαϊκών ελευθεριών στην έρευνα και τη διδασκαλία… την προστασία του δικαιώματος στη γνώση και τη μάθηση, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει.
Επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των Α.Ε.Ι. επιτρέπεται αυτεπαγγέλτως σε περιπτώσεις κακουργημάτων και εγκλημάτων κατά της ζωής και ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση».
Από το κείμενο του νομοσχέδιου που κατατέθηκε στη Βουλή απαλείφθηκε η αρχική διατύπωση, σύμφωνα με την οποία η επέμβαση των δυνάμεων καταστολής γινόταν αυτεπαγγέλτως σε «περιπτώσεις πλημμελημάτων και κακουργημάτων», καθώς αφενός μεν «έβγαζε μάτι» (όλες οι πράξεις διαμαρτυρίας από την κατάληψη, την απεργία, κ.λπ. μπορούν να θεωρηθούν πλημμελήματα), αφετέρου ήταν πλεονασμός. Γιατί η αμέσως επόμενη συνέχεια της πρότασης «και ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση», καλύπτει και αυτές τις περιπτώσεις (τον χαρακτηρισμό πράξεων διαμαρτυρίας και αντίστασης ως πλημμελήματα).
Οι πράξεις αυτές, που παρεμποδίζουν την έρευνα και τη διδασκαλία, θεωρούνται ότι «καταλύουν» το άσυλο και επομένως μπορούν να προκαλέσουν την αυτεπάγγελτη επέμβαση των δυνάμεων καταστολής.
Από την άλλη, η απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου, (αποτελείται από τον Πρύτανη, τους Αντιπρυτάνεις, έναν εκπρόσωπο των φοιτητών και τον εκπρόσωπο των διοικητικών υπαλλήλων) λαμβάνεται κατά πλειοψηφία. Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι «Το Πρυτανικό Συμβούλιο συγκροτείται και λειτουργεί νόμιμα έστω και αν δεν έχει υποδειχθεί ο εκπρόσωπος των φοιτητών», ενώ «σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η άποψη υπέρ της οποίας τάχθηκε ο Πρύτανης». Κοντολογίς, ο Πρύτανης στην ουσία είναι αυτός που αποφασίζει να επιτρέψει την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής στο Πανεπιστήμιο και άσυλο ουσιαστικά δεν υφίσταται.
♦ Αναπαράγεται ο τραγέλαφος της «ανωτατοποίησης» των ΤΕΙ, με διαδικασίες «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Αυτό κρίνεται απαραίτητο, επειδή έτσι ικανοποιείται η Διακήρυξη της Μπολόνια (τρεις κύκλοι σπουδών, ο πρώτος τριετής) και επειδή υπηρετείται η επόμενη στόχευση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για συγχωνεύσεις ΑΕΙ μα κάποια ΤΕΙ και υποβιβασμό άλλων. Στο πλαίσιο αυτό διατηρούνται οι δύο «παράλληλοι τομείς» της ανώτατης εκπαίδευσης, ο πανεπιστημιακός (Πανεπιστήμια) και ο τεχνολογικός (ΤΕΙ).
Ολα τα όργανα διοίκησης των ΤΕΙ ακολουθούν τον τρόπο ονομασίας των Πανεπιστημίων (Σύγκλητος, Πρύτανης, Πρυτανικό Συμβούλιο, μέλη ΔΕΠ, κ.λπ.).
♦ Στα ΑΕΙ μπορεί να οργανώνονται διετή προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης για αποφοίτους των ΕΠΑΛ, τα οποία θα παρέχουν διπλώµατα επιπέδου 5 του Εθνικού και Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων.
«Χάντρες και καθρεφτάκια» για τους «ιθαγενείς», τα παιδιά της εργατικής τάξης, επιχειρηματικές μπίζνες για τα Πανεπιστήμια (οι λεπτομέρειες χρηματοδότησης αυτών των προγραμμάτων παραμένουν, προς το παρόν, άγνωστες).
♦ Τα ΑΕΙ πρέπει: «Να συμβάλλουν στη διά βίου μάθηση». «Να ανταποκρίνονται στις αναπτυξιακές ανάγκες της χώρας», «με προσήλωση στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής».
♦ Με ΠΔ προβλέπεται η ίδρυση, συγχώνευση, μετονομασία και κατάργηση ΑΕΙ όταν, μεταξύ άλλων, αυτό «επιβάλλεται από τον δυσανάλογα μεγάλο ή μικρό ετήσιο αριθμό φοιτητών ή αποφοίτων ανά μέλος ΔΕΠ σε ένα ΑΕΙ» ή αυτό «συνάδει µε τις οικονομικές και κοινωνικές αναπτυξιακές ανάγκες και τις δυνατότητες της χώρας ή μιας συγκεκριμένης περιφέρειας».
Προετοιμάζεται νέο «σχέδιο Αθηνά», που θα οδηγήσει και σε «αναβάθμιση» ή «υποβάθμιση» ΤΕΙ κατόπιν «αξιολόγησης».
♦ Παραρτήµατα των ΑΕΙ µπορεί να ιδρύονται σε άλλες χώρες.
♦ Διατηρούνται οι «προγραμματικές συμφωνίες» των ΑΕΙ με το κράτος, όπως προβλέπεται στο νόμο Διαμαντοπούλου.
Οι «προγραμματικές συμφωνίες» επιβάλλουν «στενό κορσέ» στα Ιδρύματα, πλήττουν το πολυδιαφημισμένο «αυτοδιοίκητο», είναι βασισμένες στην «απόδοση και αποδοτικότητα» των ΑΕΙ και η μη κατάρτισή τους συνεπάγεται την αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης.
♦ Τα συλλογικά όργανα (Σύγκλητος, Πρυτανικό Συμβούλιο που επανέρχεται, Κοσμητεία, Γενική Συνέλευση Σχολής, Τμήματος, Γενική Συνέλευση Τομέα) ενισχύονται με τη συμμετοχή φοιτητών και εργαζόμενων.
Το μέτρο της «συνδιοίκησης», με καθορισμένο τον ρόλο και τη φύση του Πανεπιστήμιου στον καπιταλισμό, αποσκοπεί στην ενσωμάτωση στο σύστημα φοιτητών και εργαζόμενων.
♦ «Στην πρώτη άγονη διαδικασία με κάλπη (σ.σ. για την εκλογή Πρυτάνεων και Αντιπρυτάνεων) για άλλο λόγο πλην ισοψηφίας ή αν δεν συγκεντρωθεί απόλυτη πλειοψηφία, η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή υποχρεούται να διεξάγει την εκλογική διαδικασία µέσω ηλεκτρονικής ψήφου».
Διατηρείται η αντιδραστική επιλογή της ηλεκτρονικής ψήφου του νόμου Αρβανιτόπουλου, στην περίπτωση που το επιβάλλουν αυτό «άλλοι λόγοι». «Αλλος λόγος» μπορεί να είναι και η παρέμβαση του φοιτητικού κινήματος, που θα κρίνει σε κάποιες περιπτώσεις ότι επιβάλλεται με μαχητικές ενέργειες η ακύρωση των εκλογών των πρυτανικών αρχών.
♦ Με ΥΑ είναι δυνατό να ιδρύεται σε κάθε ΑΕΙ Κέντρο Επιμόρφωσης και Διά Βίου Μάθησης (Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ.), που αναπτύσσει προγράμματα «επιμόρφωσης, συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, κατάρτισης και εν γένει διά βίου μάθησης».
«Τα υφιστάμενα Ινστιτούτα Διά Βίου Εκπαίδευσης των Ιδρυμάτων και τα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης των Ιδρυμάτων ενσωματώνονται στο ΚΕΔΙΒΙΜ».
«Πόροι του Κέντρου είναι οι ακόλουθοι:
α) χρηματοδοτήσεις από επιχειρησιακά ή άλλα προγράμματα που συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση,
β) χρηματοδοτήσεις από φορείς του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα και από την Ευρωπαϊκή Ενωση και άλλους διεθνείς οργανισμούς, καθώς και δωρεές και χορηγίες προς το Κέντρο,
γ) έσοδα από εκπαιδευομένους,
δ) έσοδα από την ανάπτυξη, παραγωγή και αξιοποίηση εκπαιδευτικού και άλλου υλικού, από την εκπόνηση μελετών, από την παροχή υπηρεσιών και από την εκτέλεση επιμορφωτικών έργων που αφορούν στη διά βίου μάθηση».
Η ρύθμιση αυτή αποτελεί πλευρά του επιχειρηματικού πανεπιστήμιου. Ταυτόχρονα αποτελεί για το αστικό κράτος μέσο απόκρυψης των μεγάλων ποσοστών ανεργίας και απαλλαγής από την ανάγκη γενναίας χρηματοδότησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
♦ Οι σπουδές διαχωρίζονται σε κύκλους: πρώτος, δεύτερος, τρίτος. Τον διαχωρισμό επέβαλε η Διακήρυξη της Μπολόνια, με πολύ συγκεκριμένο στόχο, να καθηλώσει τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών στον προπτυχιακό κύκλο, που ορίζει να είναι τριετής. Στόχος είναι να γίνουν αυτές οι σπουδές (πτυχίο bachelor) περισσότερο «φθηνές» και «ευέλικτες». Η ανέλιξη στους δυο τελευταίους κύκλους πρέπει να αποτελεί προνόμιο μόνο λίγων και εκλεκτών.
♦ Νομοθετείται η επιβολή διδάκτρων («τέλη φοίτησης») στα Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Π.Μ.Σ.).
Τα Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών ιδρύονται με απόφαση της Συγκλήτου που εκδίδεται ύστερα από εισήγηση της Συνέλευσης του Τμήματος.
Στην εισήγηση εκτίθενται, μεταξύ άλλων, αναλυτικά: οι κατηγορίες των πτυχιούχων που γίνονται δεκτοί, ο αριθμός των μεταπτυχιακών φοιτητών, οι δυνατότητες και οι ανάγκες του οικείου Τμήματος σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή για την απρόσκοπτη λειτουργία του προγράμματος, το αναλυτικό λειτουργικό κόστος του προγράμματος, οι πηγές χρηματοδότησης και οι εν γένει πόροι της λειτουργίας του, η ειδική αιτιολόγηση της τυχόν ανάγκης επιβολής τέλους φοίτησης, καθώς και του ύψους του τέλους αυτού.
Η εισήγηση συνοδεύεται από μελέτη σκοπιμότητας, αναλυτικό προϋπολογισμό λειτουργίας κατ’ έτος και για πέντε (5) συνεχή έτη, καθώς και έκθεση βιωσιμότητας του προγράμματος.
Η απόφαση ίδρυσης του Π.Μ.Σ., προτού δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, κοινοποιείται στον υπουργό Παιδείας. Αν ο υπουργός διαπιστώσει α) ότι υπάρχει πρόδηλη δυσαναλογία μεταξύ των τελών φοίτησης και των παροχών προς τους φοιτητές, ή β) ότι το ύψος των τελών φοίτησης είναι τέτοιο που καθιστά αδύνατη ή δυσχερή τη συμμετοχή σε Π.Μ.Σ. φοιτητών περιορισμένης εισοδηματικής ικανότητας παραβιάζοντας τη γενική ελευθερία πρόσβασης στην παιδεία, ή γ) ότι δεν είναι επαρκώς δικαιολογημένο το λειτουργικό κόστος του προγράμματος, σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 37, αναπέμπει με ειδική αιτιολογία την απόφαση στη Σύγκλητο.
Αν ο υπουργός Παιδείας δεν αναπέμψει, εντός αποκλειστικής προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την επομένη της κοινοποίησης σε αυτόν, την απόφαση ίδρυσης Π.Μ.Σ., ο Πρύτανης υποχρεούται να δημοσιεύσει την απόφαση στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης και να ενημερώσει ταυτοχρόνως τον υπουργό Παιδείας.
Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές έχουν όλα τα δικαιώματα και τις παροχές που προβλέπονται και για τους φοιτητές του πρώτου κύκλου σπουδών, πλην του δικαιώματος παροχής δωρεάν διδακτικών συγγραμμάτων.
♦ Απαλλάσσονται άπαξ από τα τέλη φοίτησης στα Π.Μ.Σ. (η απαλλαγή ισχύει για τα δύο (2) πρώτα εξάμηνα φοίτησης και συνεχίζεται και για τα επόμενα εξάμηνα, μόνο αν ο φοιτητής έχει την προβλεπόμενη επίδοση, σύμφωνα με όσα ειδικότερα ορίζονται στον Κανονισμό Μεταπτυχιακών Σπουδών) οι φοιτητές, των οποίων το ατομικό εισόδημα, εφόσον διαθέτουν ίδιο εισόδημα, και το οικογενειακό διαθέσιμο ισοδύναμο εισόδημα δεν υπερβαίνουν αυτοτελώς το εβδομήντα τοις εκατό (70%) του εθνικού διάμεσου διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα κάθε φορά δημοσιευμένα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.).
Η αίτηση απαλλαγής από τα τέλη φοίτησης υποβάλλεται ύστερα από την ολοκλήρωση της διαδικασίας επιλογής των φοιτητών των Π.Μ.Σ.
Το σχέδιο νόμου ισχυρίζεται ότι «η οικονομική κατάσταση υποψηφίου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί λόγο μη επιλογής σε Π.Μ.Σ.». Ομως, η οικτρή οικονομική κατάσταση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, σε συνδυασμό με την «αιτιολόγηση» από τη μεριά τους της αναγκαιότητας επιβολής τελών φοίτησης, η εισήγηση για τον ανώτατο αριθμό φοιτητών που μπορούν να δεχθούν στα Π.Μ.Σ. και για τις δυνατότητες των Τμημάτων σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή, καθώς και η «αβλεψία» του υπουργού Παιδείας να αναπέμψει την εισήγηση μέσα στην αποκλειστική προθεσμία των 30 ημερών, περί άλλα συνηγορούν.
Στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή ενσωματώθηκε επίσης η εξής προσθήκη: «Σε κάθε περίπτωση, οι απαλλασσόμενοι φοιτητές δεν ξεπερνούν το ποσοστό του τριάντα τοις εκατό (30%) του συνολικού αριθμού των φοιτητών που εισάγονται στο Π.Μ.Σ.». Η προσθήκη αυτή, που βάζει «ταβάνι» στον αριθμό των απαλλασσόμενων «τελών φοίτησης» φοιτητών, έγινε για να ικανοποιηθούν εν μέρει οι Πρυτάνεις που ήγειραν ενστάσεις.
♦ Προϋπόθεση για την αμοιβή μέλους Δ.Ε.Π. για τη συμμετοχή του σε Π.Μ.Σ., με τη μορφή μαθήματος, σεμιναρίου ή εργαστηρίου, αποτελεί η διδασκαλία χωρίς αμοιβή, επιπλέον των νομίμων υποχρεώσεών του, ενός μαθήματος, σεμιναρίου ή εργαστηρίου, αντίστοιχα, σε τουλάχιστον ένα Π.Μ.Σ.
Η αμοιβή των μελών Δ.Ε.Π. για την με οποιονδήποτε τρόπο συμμετοχή τους σε ένα ή περισσότερα Π.Μ.Σ. δεν υπερβαίνει ανά μήνα το είκοσι τοις εκατό (20%) των μηνιαίων τακτικών αποδοχών τους.
♦ Οι διδακτορικές σπουδές προσφέρονται δωρεάν.
♦ Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας «καθορίζονται τα κριτήρια και οι διαδικασίες για την οργάνωση διδακτορικών σπουδών από Τμήματα των Τ.Ε.Ι., βάσει εισήγησης Επιτροπής, την οποία συστήνει και συγκροτεί ο Υπουργός Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων, αποτελούμενη από καθηγητές Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι.».
Ανοίγει ο δρόμος για την οργάνωση διδακτορικών από τα ΤΕΙ. Η ρύθμιση εντάσσεται στο πλαίσιο «ανωτατοποίησης» των ΤΕΙ.
♦ Η επιτυχής ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου σπουδών, που οργανώνεται σε Τμήματα Α.Ε.Ι. και διαρκεί κατ’ ελάχιστον δέκα (10) ακαδημαϊκά εξάμηνα (υποχρεωτικά εξάμηνα για τη λήψη πτυχίου ή διπλώματος σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών), οδηγεί στην απονομή ενιαίου και αδιάσπαστου τίτλου σπουδών μεταπτυχιακού επιπέδου (integrated master) στην ειδικότητα του Τμήματος.
Ο ενιαίος και αδιάσπαστος τίτλος σπουδών μεταπτυχιακού επιπέδου δεν προσδίδει επιπλέον μοριοδότηση σε διαγωνισμούς, ούτε επιφέρει μεταβολές, όπως ιδίως μισθολογικές και βαθμολογικές.
Αναγνωρίζονται, λοιπόν, ως master τα πτυχία των Πολυτεχνείων και των Γεωπονικών Σχολών. Πρόκειται για την «κολοβή» ικανοποίηση ενός καραμπινάτου συντεχνιακού αιτήματος (ΕΜΠ, ΤΕΕ, Γεωτεχνικό Επιμελητήριο) που σηματοδοτεί έμμεση αποδοχή της Μπολόνια, που ορίζει ότι το βασικό πτυχίο (bachelor) αποκτάται μετά από τριετείς σπουδές. Οταν οι πενταετείς αδιάσπαστες σπουδές οδηγούν σε master, αυτόματα εξισώνονται όλες οι υπόλοιπες σπουδές των ελληνικών πανεπιστημίων, που είναι τετραετείς, με τον πρώτο τριετή κύκλο της Μπολόνια. Κοντολογίς, υποβαθμίζονται.
Μιλάμε για «κολοβή» ρύθμιση, αφού το νομοσχέδιο προβλέπει ότι αυτός ο τίτλος δεν εξασφαλίζει στους κατόχους του μοριοδότηση σε διαγωνισμούς, και επιπλέον μισθολογικές και βαθμολογικές απολαβές. Γι’ αυτό και το ΕΜΠ εξέφρασε δυσαρέσκεια και μιλάει για ακύρωση, ουσιαστικά, της ρύθμισης. Οι συριζαίοι επέλεξαν αυτήν την τακτική στοχεύοντας να πετύχουν μ΄έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: και τη σκληρή λιτότητα να μη διαταράξουν και το συντεχνιακό αίτημα να «ικανοποιήσουν» (;), για ψηφοθηρικούς λόγους.
♦ Ιδρύονται τα Ακαδημαϊκά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης και Ερευνας (Α.Σ.Α.Ε.Ε.) σε κάθε διοικητική Περιφέρεια. Το Α.Σ.Α.Ε.Ε. έχει, μεταξύ άλλων, την αρμοδιότητα της χάραξης «προτάσεων στρατηγικής» για την ανάπτυξη των ΑΕΙ και των Ερευνητικών Κέντρων.
«Εισηγείται στα Α.Ε.Ι. και Ε.Κ. που εδρεύουν στην οικεία Περιφέρεια σχετικά με τις διαδικασίες, τα μέσα και τις πηγές εύρεσης πόρων για την ανάπτυξή τους, τη χρηματοδότηση ερευνητών και αποφοίτων».
«Λαμβάνει υπόψη ιδίως τις αναπτυξιακές προοπτικές και τους στόχους» των ΑΕΙ και των ΕΚ, «την αναπτυξιακή πολιτική της Περιφέρειας» και «προωθεί τη συνεργασία και την ανάπτυξη δράσεων αλληλεπίδρασης μεταξύ των Α.Ε.Ι. και Ε.Κ. με κοινωνικούς, πολιτιστικούς και οικονομικούς φορείς της οικείας Περιφέρειας».
Στο διετές σχέδιο στρατηγικής που συντάσσει αποτυπώνονται οι δράσεις που εξασφαλίζουν «τη σύνδεση με την τοπική κοινωνία» και «τη συμβολή των Α.Ε.Ι. και Ε.Κ. στην οικονομική ανάπτυξη της Περιφέρειας, μέσω της ανάπτυξης του εμπορίου, της βιομηχανίας, της βιοτεχνίας και των επαγγελμάτων».
Προκειμένου το Α.Σ.Α.Ε.Ε. να συντάξει το σχέδιο στρατηγικής «ζητά τη γνώμη των Επιμελητηρίων που εδρεύουν στην οικεία Περιφέρεια».
Το Α.Σ.Α.Ε.Ε. αποτελείται από δέκα εννέα (19) μέλη: α) δεκαέξι (16) μέλη είναι μέλη ΔΕΠ των ΑΕΙ της ίδιας ή άλλης Περιφέρειας ή της αλλοδαπής και ερευνητές Ε.Κ. της οικείας Περιφέρειας β) ένα (1) μέλος υποδεικνύεται από το Εθνικό Συμβούλιο Ερευνας και Καινοτομίας (Ε.Σ.Ε.Κ.), γ) ένα (1) μέλος ορίζεται με απόφαση του υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης, δ) ένα (1) μέλος ορίζεται με απόφαση του υπουργού Παιδείας.
Η αντικατάσταση των Συμβουλίων Ιδρύματος του νόμου Διαμαντοπούλου από τα περιφερειακά Ακαδημαϊκά Συμβούλια είναι άλλο ένα κόλπο των συριζαίων για να διαφύγουν από την εξαγγελία με την οποία μας παραμύθιαζαν προεκλογικά, αλλά και αμέσως μετά, για την ολοκληρωτική κατάργηση αυτών των αντιδραστικών οργάνων, που ήταν επικεφαλής του επιχειρηματικού πανεπιστήμιου και επενέβαιναν επίσης στην εκλογή των πρυτανικών αρχών και στο ακαδημαϊκό έργο. Με την απόδοση αυτών των αρμοδιοτήτων και πάλι στα Πανεπιστήμια, το επιχειρηματικό σκέλος έμενε «ξεκρέμαστο». Γι’ αυτό και οι συριζαίοι έπρεπε να σκαρφιστούν μια νέα δομή, στην οποία δε θα εναντιωνόταν το πανεπιστημιακό κατεστημένο, μιας και το ίδιο δεν είναι αντίθετο με τις μπίζνες που μπορούν να αναπτύξουν τα ιδρύματα.
♦ Από τις νέες ρυθμίσεις που προστέθηκαν σε θέματα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αναφέρουμε την κατάργηση της αναγραφής του χαρακτηρισµού της διαγωγής των µαθητών της δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης στα υπηρεσιακά βιβλία και έγγραφα και στους τίτλους σπουδών, όπως ιδίως στα απολυτήρια, τα αποδεικτικά απόλυσης και τα κάθε είδους αποδεικτικά και πιστοποιητικά σπουδών.
Η ρύθμιση αυτή είναι όντως παιδαγωγικά σωστή, γιατί η αναγραφή του χαρακτηρισμού της διαγωγής των μαθητών αποτελούσε κατασταλτικό μέτρο, που σταμπάριζε διά βίου τον μαθητή. Στο σύνολο, όμως, αν πάρει κανείς υπόψη του όλα αυτά που προετοιμάζονται με το νέο Λύκειο των λίγων κι εκλεκτών και των υψηλών ταξικών φραγμών, όπως επίσης και όλα αυτά που τυραννούν την εργαζόμενη κοινωνία και τη νεολαία της (Μνημόνια, συνεχής φτωχοποίηση, ανεργία) είναι σταγόνα στον ωκεανό και μέτρο που χρησιμοποιείται από τους συριζαίους για κοινωνική δημαγωγία. (Ολες οι εμφάσεις δικές μας)
Γιούλα Γκεσούλη
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 29 ΙΟΥΛΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου