Το σίγουρο είναι ότι επείγει όσο ποτέ η συνεννόηση μεταξύ μας. Να συνεννοηθούμε όσοι πιστεύουν ότι σε αυτή την ομάδα δεν μπορεί να θεωρείται νορμάλ να πηγαίνουν όλα καλά στο ποδοσφαιρικό τμήμα (αν και εφόσον πάνε όντως όλα καλά) και όλα τα άλλα να πάνε κατά διαόλου. Και για να συνεννοηθούν οι οπαδοί της ΑΕΚ μεταξύ τους, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ακούσουν ο ένας τον άλλον, όποιος μιλάει καλοπροαίρετα, πάντα έχει κάτι χρήσιμο να πει.
Παίρνω το λόγο και ρωτάω: Μήπως κάπου χάθηκες αγαπημένε μου οπαδέ της ΑΕΚ; Κάπου ανάμεσα στα πλαστικά καθίσματα της άδειας εξέδρες, κάπου ανάμεσα στα εκλεκτά στελέχη της εταιρείας με θητεία στην υπηρεσία της ΟΥΕΦΑ, κάπου ανάμεσα στους πανηγυρισμούς (;) για ένα… σάιτ, την ώρα που απλώνουν οι πονηροί, απατηλά τον μονόδρομο μπροστά σου. Οι εταιρείες έχουν τους δικούς τους νόμους κι εσύ ακόμη δεν έχεις καταλάβει ποιος είναι αυτός ο νόμος που θωρακίζει το σύλλογο κι όχι την εταιρεία.
Η οπαδική σου αφέλεια που είναι πανομοιότυπη με την παιδική (άλλωστε γι’ αυτό παραμένουμε οπαδοί μεγαλώνοντας, γιατί αρνούμαστε να μεγαλώσουμε) σε τραβάει σα μαγνήτης και σε κολλάει σε ξένα χέρια, σε ξένα συμφέροντα που σε πλανεύουν, σχεδόν σε μαγεύουν. Σαν κουρδισμένος τους αθωώνεις και καταδικάζεις όποιον προσπαθεί να σε γλυτώσει από δαύτους. Από αυτούς που ξοδεύουν τσάμπα την δυναμική σου, σε ανώδυνα μονοπάτια, για να μην τους πάρεις στο κυνήγι.
Τόσο μικρές… τόσο εύθραυστες οι αντιδράσεις σου απέναντι τους. Και πριν προλάβεις να δεις την άνοιξη που περιμένεις σε ξαναβρίσκει ο χειμώνας. Δε σου είπαν ότι καμία άνοιξη δεν ήρθε ποτέ με το λαό ευνουχισμένο; Κι αναρωτιέσαι σε ποιον πρέπει να στηριχτείς για να ξαναδείς την ΑΕΚ, την κανονική ΑΕΚ, λες και πρέπει να στηριχτείς σε κάποιον πέρα από το διπλανό σου στην εξέδρα.
Ακόμα μια νύχτα βρίσκεται μπροστά σου. Ήδη έμαθες ότι το μοναδικό τμήμα της ΑΕΚ που εξασφάλισε την έξοδο του στην Ευρώπη, το γυναικείο βόλεϊ, δεν θα συμμετάσχει στην διοργάνωση για οικονομικούς λόγους. Νύχτα. Και οι νύχτες ζωντανεύουν τις αναμνήςεις. και οι αναμνήσεις σου είναι τόσο έντονες που ζωντανεύουν και πετάγονται από τα στήθια σου, σαν μικρά αετόπουλα που θέλουν να αποδείξουν την ανεξαρτησία τους. Και θέλεις να ανοίξεις και εσύ τα φτερά σου και να πετάξεις μαζί τους, σαν αετός. Σαν να θες να αρνηθείς την ανθρώπινη ιδιότητα. Σαν να κατηγορείς τον παράγοντα «άνθρωπο» έτσι γενικά κι αόριστα, για την ΑΕΚ που χάθηκε από την ψυχή σου.
Παναγιώτης Αλιατάς
πηγή: aek-live.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου