Για την επίσκεψη της Μέρκελ στην Τουρκία

Από την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου στην Τουρκία τη Δευτέρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε και τι συζητήθηκε στην κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση, που είχε η Άνγκελα Μέρκελ με το Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ στο Στρασβούργο την περασμένη Κυριακή. Κυρίως αντιλαμβανόμαστε το τι σημαίνει και πως εντάσσεται η επιδεινούμενη κρίση του προσφυγικού στη γεωπολιτική αντιπαράθεση των ΗΠΑ ενάντια στη Ρωσία και τι σκοπεύει στο επίπεδο της γεωστρατηγικής να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίαρχα οι ηγετικές της δυνάμεις.

Το σημαντικότερο στοιχείο που προκύπτει από τη συνάντηση που είχε η Άγκελα Μέρκελ με τον Τούρκο πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου είναι το γεγονός ότι αμφότεροι στράφηκαν κατά της Ρωσίας, κυρίως για τη στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσικής κυβέρνησης στη Συρία. Μάλιστα η Γερμανίδα καγκελάριος απέδωσε τα νέα κύματα Σύρων προσφύγων αποκλειστικά στις Ρωσικές αεροπορικές επιδρομές στα σύνορα με την Τουρκία, εκφράζοντας «φρίκη και αποτροπιασμό» (sic) και τονίζοντας ότι «η επιθετικότητα (σ.σ. της Ρωσίας) πρέπει να σταματήσει το συντομότερο δυνατό»! Βέβαια η Ρωσία απάντησε με έναν ολιγόλογο σχολιασμό: «ορισμένοι ας προσέχουν τα λόγια τους»!

Ως εκ τούτου, κατά την Άνγκελα Μέρκελ και τον Αχμέτ Νταβούντογλου, «Γερμανία και Τουρκία θα πραγματοποιήσουν κοινές προσπάθειες για μεγαλύτερη συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην κρίση, παρέχοντας μεγαλύτερη βοήθεια στην Frontex στο Αιγαίο Πέλαγος και τη Συρία».

Αυτή είναι η πιο σημαντική είδηση που βγήκε από την επίσκεψη της καγκελαρίου με το καλημέρα της επίσκεψής της στη γειτονική Τουρκία, τη δεύτερη μέσα σε λίγους μήνες (η πρώτη ήταν τον περασμένο Οκτώβρη), που αφορά άμεσα στη χώρα μας. Τα δικά της σύνορα.

Πρόκειται όχι τόσο για το κερασάκι στην τούρτα, αλλά για το ψητό της υπόθεσης «προσφυγική κρίση», που θα έχει δυσμενέστατες επιπτώσεις στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, στην εθνική της κυριαρχία και ανεξαρτησία, στην προστασία των συνόρων της ακόμα και της εδαφικής της ακεραιότητας με όχημα τα ανοιχτά μέτωπα στην εξωτερική της πολιτική στα Βαλκάνια και το Κυπριακό όπου κυοφορούνται εξελίξεις, με δεδομένο ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τα σημερινά σύνορα στο Αιγαίο και αμφισβητεί την κυριότητα για ορισμένες νησίδες, που ανήκουν στη χώρα μας.

Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε και τη σκοπιμότητα του οργίου προπαγάνδας στα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία και ΜΜΕ της Δύσης το τελευταίο διάστημα, που γινόταν με κατασκευασμένες ή κατά τεκμήριο παλιότερες εικόνες φρίκης, τις οποίες χρέωναν σε επιχειρήσεις των Ρωσικών δυνάμεων και του στρατού της Συριακής κυβέρνησης του Άσαντ, όταν στην πραγματικότητα ακόμη δεν υπήρχε ρωσική στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία!

Ως επί το πλείστον, για τους καλά γνωρίζοντες τα τεκταινόμενα στην περιοχή αυτή, οι συγκεκριμένες σκηνές, που «αποδείκνυαν» τα εγκλήματα πολέμου, που διαπράττονταν στα εδάφη της Συρίας, προέρχονταν από τη δράση του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους (ISIS), που απολάμβανε την πολυποίκιλη στήριξη της ιμπεριαλιστικής Δύσης, συμπεριλαμβανόμενης και της Τουρκίας. Αυτή τη χαλκευμένη προπαγάνδα αναπαρήγαγε άκριτα το σύνολο των αστικών ΜΜΕ και στη χώρα μας.

Τώρα πλέον μπορούμε να στοιχειοθετήσουμε και τα βαθύτερα ελατήρια και να ερμηνεύσουμε και το γιατί παίζεται τόσο «χοντρό παιχνίδι στην πλάτη της Ελλάδας» και σε ότι αφορά την κωλυσιεργία στο κλείσιμο της αξιολόγησης από το κουαρτέτο, το πώς το τελευταίο εντάσσεται στην όξυνση των γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων για την ανακατανομή της παγκόσμιας αγοράς.

Τώρα μπορούμε καλύτερα να αντιληφθούμε και το βρώμικο ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που παζαρεύει με την Τουρκία και αυξάνει τις πιέσεις στη χώρα μας στο όνομα του ότι η προστασία των εξωτερικών συνόρων «δεν εξελίσσεται πολύ καλά εκεί όπου η ΕΕ έχει θαλάσσια σύνορα» όπως δήλωσε η ίδια η Καγκελάριος της Γερμανίας την προηγούμενη Παρασκευή.

Τώρα γίνεται ακόμα περισσότερο σαφές ότι ο εκβιασμός πάνω στην χώρα μας που στηριζόταν στη θέληση της αστικής μας τάξης να παραμείνει στη Ζώνη Σένγκεν έχει έναν πιο ουσιαστικό στόχο, να ενοποιήσει το χώρο δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ ως ανάχωμα στη Ρωσία. Γι’ αυτό άλλωστε και η Κομισιόν ενθαρρύνει, στην πραγματικότητα προτρέπει, τα κράτη μέλη της στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη να αναπτύξουν –όπως και το κάνουν ήδη– διμερή στρατιωτική και αστυνομική συνεργασία με την ΠΓΔΜ στα χερσαία σύνορα των Σκοπίων με την Ελλάδα, απειλώντας έτσι τη χώρα μας με τον εγκλωβισμό εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών εντός της Ελληνικής επικράτειας.

Τώρα καταλαβαίνουμε πια το που στόχευαν τα σχέδια για «κοινές περιπολίες» Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο και πως αυτά επανέρχονται με την ακόμα πιο ισχυρή εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο για το οποίο εγείρει αξιώσεις η Τουρκία και τις οποίες έχει αναγνωρίσει από παλιότερα η ελληνική αστική τάξη.

Κυρίως όμως τώρα καταλαβαίνουμε το πώς μια χώρα με τη διεθνή θέση της Ελλάδας όχι μόνο δεν μπορεί να προστατέψει τα «εθνικά της συμφέροντα» στο πλαίσιο της συμμετοχής της σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, αλλά δεν της παρέχονται ούτε οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για την περιφρούρηση της ασφάλειάς της. Και για να ακριβολογούμε, η ασφάλεια και η πολιτική σταθερότητα της χώρας θυσιάζεται με τη συμμετοχή μας σε τέτοιους οργανισμούς.

Και εδώ έγκειται η ευθύνη όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, και της σημερινής, γιατί γνωρίζουν ότι το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει στην πραγματικότητα σύνορα μεταξύ των χωρών – μελών της Συμμαχίας. Επομένως η απάντηση της κυβέρνησης ότι το ΝΑΤΟ μπορεί να αναλάβει τις περιπολίες αλλά έξω από τον εθνικό χώρο της Ελλάδας δε λύνει κανέναν θέμα, αφού η Τουρκία αμφισβητεί τα υπάρχοντα σύνορα και υπ’ αυτήν την έννοια η παρουσία του ΝΑΤΟ θα νομιμοποιήσει τις διεκδικήσεις της Τουρκίας.

Τώρα πια μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ακόμα καλύτερα την αμεσότητα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, την επείγουσα προτεραιότητα που αποκτά η πάλη για την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, τη διάλυση αυτών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ως την ελάχιστη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση και των προσφυγικών ροών με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τα κυριαρχικά δικαιώματα λαών και κρατών.

Και για να καταλήξουμε. Θα θέλαμε να ρωτήσουμε. Δε θα έπρεπε – πέρα από την εγκατάλειψη επεξεργασιών από την ηγεσία του ΚΚΕ, που υποτιμούσαν φανερά τα ζητήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, που πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, κατά προέκταση, αμφισβητούνταν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας – με αφορμή το προσφυγικό και τον πόλεμο στη Συρία να έχουν διοργανωθεί κάθε είδους εκδηλώσεις από το Φιλειρηνικό Κίνημα με αίτημα την απομάκρυνση των βάσεων από τη χώρα μας, την έξοδό της από το ΝΑΤΟ, το σταμάτημα κάθε εμπλοκής της χώρας μας στον πόλεμο στη Συρία, την άμεση αποδέσμευσή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Όταν τα πράγματα δε τα βάζεις στη σειρά τους και τις δουλειές σου δεν τις κάνεις στην ώρα τους έρχεται κάποια στιγμή, που οι εξελίξεις σε ξεπερνάνε μόνο και μόνο από την ίδια την ταχύτητά τους. Και αυτό κινδυνεύει να πάθει το Κόμμα σήμερα.

πηγή: neaspora.gr