"O 'τίγρης' και το δάσος" από τους Υπεραστικούς!

"O 'τίγρης' και το δάσος".
Στίχοι-Μουσική: Υπεραστικοί
Ενορχήστρωση: Γιωργής Νταβαρίνος - Κώστας Σταυρόπουλος
Κοντραμπάσο - λαούτο: Κώστας Σταυρόπουλος
Πλήκτρα: db
Ηχοληψία-Μίξη: Γιωργής Νταβαρίνος (georgeda527@gmail.com)
"Ο «τίγρης» και το δάσος"
Τους μπράβους του ξαμόλησε ο «τίγρης» μες στην πόλη,
φωνή καμιά μην ακουστεί, ανάσα μην κρατήσει,
δένδρο που όρθιο βάσταγε, για πάντα να λυγίσει.
Ντυμένος κιτρινόμαυρο κοστούμι μουσαντένιο,
τα νύχια παίζει ύπουλα, το δάσος να λιανίσει
κι οι μπράβοι του, φαιοί, αλυχτούν, ο φόβος να νικήσει:

«Όλοι της πόλης πρόσφυγες,
πρόσφυγες γίν'τε πάλι.
Στου "Μόντε Κάρλο" τη σκιά,
θα σβήσει η Φιλαδέλφεια».

Κι όποιος κεφάλι σήκωσε,
μπροστά στο σκυλολόι,
«ΚΑΡΦΙΤΣΑ» νέα τον τρυπά,
τραμπούκοι τον χτυπάνε.

Ε, σύ παιδί της προσφυγιάς που ζεις απ' τη δουλειά σου,
με του σωτήρα την προβιά ο «τίγρης» κέρδη ψάχνει,
τα νύχια κοίτα πάνω σου, τα δόντια του για 'σενα.
Το μαύρο και το κίτρινο εσύ το 'χεις πονέσει
που απολυμένος κι άνεργος το στήριξες, ακόμα,
την ώρα που στην πλάτη σου καλοπερνούν οι «τίγρεις».

Παλέρμο μοιάζει η γειτονιά,
μαφιόζοι απειλούνε,
τείχος σιωπής να σηκωθεί,
το δάσος να αλώσουν.
Τούτος ο «τίγρης» δε ζητά
στις φυλλωσιές καβάτζα,
αγέρωχος στο πόστο του,
κράτος και παρακράτος.

Κίτρινοι «τίγρεις», ερυθροί, πράσινοι «τίγρεις», μαύροι,
τα πλούτη τους οι κόποι μας, σαν μας κρατάνε κάτω
κι όλο μας κάνουν στη ζωή σκοτάδι να κοιτάμε.

Πρώτα η τάξη σου μετρά
κι η ανάσα των παιδιών σου.
Κάτω απ' τα ξένα λάβαρα,
για «τίγρεις» θα ματώνεις.
Το γήπεδο του αφεντικού
ποτέ λαού δε θα 'ναι.
Μόνο ο λαός αν σηκωθεί,
οι «τίγρεις», δίχως δόντια.

Yπεραστικοί,
24 Ιούνη 2014