Φαντασιωνόμαστε μέσα από κραυγές, καταλήψεις,
βίαιες επιθέσεις, λαϊκίστικες υποσχέσεις και δήθεν επαναστάσεις. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε ότι χωρίς συναίνεση,
άριστη οργάνωση, σχεδιασμό σκληρή δουλειά, δεν βγαίνουμε από την κρίση. Δεν έχουμε
σχέση με την πραγματικότητα, την αντιλαμβανόμαστε με φαντασιακό τρόπο. Και η
πραγματικότητα είναι πολιτικός λαϊκισμός, φακελάκια, τέλεια ανοργανωσιά στο
προσφυγικό, δημόσιοι οργανισμοί χωρίς αντικείμενο εργασίας, δημόσια περιουσία
που καταστρέφεται από αδιαφορία, μη κοπή
αποδείξεων, τόνοι ουίσκυ αντί για τσιπουράκι στα επαρχιακά καφενεία,
κομματισμός και και και.... Κανείς δεν ενδιαφέρεται ν’ αλλάξει κάτι απ’ όλα αυτά, που είναι και προαπαιτούμενα.
Στην αδυναμία μας να σκεφτούμε τις δικές μας ευθύνες, τα φορτώνουμε στους άλλους. Απενοχοποιούμε τον εαυτό μας μέσα από τη φαντασίωση.
Η σημερινή εξουσία ως αντιπολίτευση όπως και κάθε προηγούμενη, καβάλαγε τα τρακτέρ και έδινε φαντασιακές υποσχέσεις. Και η απαίτηση για εφαρμογή των υποσχέσεων, θεωρείται τώρα προβοκάτσια (δες υπουργό εξωτερικών).
Φίλοι μου, δεσμοφύλακας δεν είναι η Ευρώπη, που όλοι θέλουν να ενταχθούν σ’ αυτήν, αλλά οι συνήθειες μας. Συνήθειες στις οποίες εκπαιδευτήκαμε απ’ όλους αυτούς που ψηφίζαμε για να μας βολέψουν και να διαιωνίσουν την ελληνική υπανάπτυξη που νομίζουμε ότι για πάντα θα βολεύει.
Και τώρα εκεί που φτάσαμε, ποιος να πιστέψει ποιον. Ο ανύπαρκτος θεός της αριστεράς ας δώσει τη λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου