ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΧΩΡΙΣ ΜΕΛΛΟΝ: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΛΛΑ ΔΕΚΑΕΝΝΙΑ ΤΑ ΕΥΡΩ

Η DEUTSCHE BANK ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΤΑΙ Η ΥΦΕΣΗ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η Ελλάδα, σε πρόσφατη έρευνα του World Economic Forum βρέθηκε στον πάτο, σχεδόν, της ανταγωνιστικότητας και συγκεκριμένα στην 86η θέση ανάμεσα σε 140 κράτη.  

Ο όρος ανταγωνιστικότητα σίγουρα δεν είναι ο καταλληλότερος ως κριτήριο μέτρησης της οικονομικής αποδοτικότητας χωρών. Σίγουρα, η έννοια της παραγωγικότητας είναι πολύ καλύτερη για τέτοιου είδους συγκρίσεις, αν και οφείλω να πω ότι η Αριστερά δεν τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση σε τέτοιες έννοιες και ολίγον κατανοεί την αξία και τη σημασία τους για την δυνατότητα ευημερίας ενός λαού.  

Σε κάθε περίπτωση πάντως μια οικονομία που δεν διαθέτει αξιόλογη παραγωγικότητα και ταυτόχρονα δεν μπορεί να την αυξάνει με ικανοποιητικούς ρυθμούς, χάνει συνεχώς έδαφος και μαζί βλέπει να μειώνεται, σχετικά και συχνά απόλυτα, το επίπεδο ζωής και του λαού της.  

Αυτήν την τραγωδία ζει όλα τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα τα μνημονιακά, η πατρίδα μας.  

Η Ελλάδα μέσα στην ευρωζώνη και πολύ περισσότερο με τα μνημόνια στο σβέρκο της δεν έχει κανένα μέλλον.  

 

Κανένα μέλλον, επίσης, δεν έχει η ευρωζώνη, η οποία, βυθισμένη σε πολιτικές λιτότητας και απορρυθμίσεων, βλέπει να πνίγεται σε παρατεταμένη οικονομική στασιμότητα και σε όλο και ευρυνόμενες ανισότητες ανάμεσα στα κράτη μέλη της και στο εσωτερικό τους, με την Ελλάδα στο τελευταίο σκαλί να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.  

Χαρακτηριστικές από αυτήν την άποψη είναι οι μεγάλες διακυμάνσεις αυτής της περιόδου ανάμεσα στα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων των κρατών μελών, ένα πολύ κρίσιμο μέγεθος για τις οικονομίες των χωρών.  

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΕΥΡΩ!  

Είναι άκρως εντυπωσιακό ότι το Γερμανικό επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου είναι αρνητικό, της τάξης του -0,14%.  

Αυτό σημαίνει ότι για να δανείσεις το Γερμανικό δημόσιο πρέπει να το πληρώνεις και από πάνω και το αξιοθαύμαστο είναι ότι και η χρηματοδότηση της Γερμανίας κάτω από αυτούς τους υπερπρονομιακούς όρους είναι απεριόριστη.  

Την ίδια ώρα η Ελλάδα αδυνατεί να βγει στις αγορές για να δανεισθεί, αφού το αντίστοιχο επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου της πετάει στον ουρανό και κινείται στο 8,28%!  

Στο μεταξύ το αντίστοιχο επιτόκιο της Πορτογαλίας είναι και αυτό αρκετά ψηλό της τάξης του 3,37%, ακολουθεί το επιτόκιο της Ιταλίας στο 1,21%, της Ισπανίας περίπου στο 0,91%, της Ιρλανδίας στο 0,34% κλπ.  

Οι διακυμάνσεις και οι διαφορές ανάμεσα στις επιτοκιακές αποδόσεις, όπως βλέπουμε, είναι πολύ μεγάλες και είναι απολύτως ζωτικές και κρίσιμες για την πορεία των οικονομικών.  

Το ευρώ μπορεί τυπικά να είναι ενιαίο αλλά στην πράξη το ευρώ δεν αποτιμάται το ίδιο σε όλες τις οικονομίες και για όλα τα κράτη. Ορισμένα κράτη δανείζονται με υπερπρονομιακούς όρους σε ευρώ, ενώ οι τράπεζες τους δανείζουν τις επιχειρήσεις των χωρών αυτών με μηδενικά, σχεδόν, επιτόκια, ενώ άλλα κράτη της ευρωζώνης δεν μπορούν να δανεισθούν σε ευρώ ή δανείζονται με υψηλά, ασύμφορα και μη ανταγωνιστικά επιτόκια, ενώ με πολύ υψηλά επιτόκια χρηματοδοτούνται, αν χρηματοδοτούνται και οι επιχειρήσεις αυτών των χωρών.  

Το ευρώ μπορεί να είναι ένα, αλλά δεν έχει την ίδια αξία σε όλα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Στην πραγματικότητα και ουσιαστικά, έχουμε τόσα ευρώ όσα και τα κράτη μέλη της!  

ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ  

Αυτός είναι από τους βασικούς λόγους που η ευρωζώνη και το ευρώ προκαλούν και θα συνεχίσουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση να προκαλούν, όλο και ευρυνόμενες ανισότητες ανάμεσα στις οικονομίες και στα κράτη μέλη τους.  

Γι' αυτό αλλά και για μια σειρά πρόσθετες αιτίες, η Ελλάδα συνεχώς θα οπισθοχωρεί και θα χάνει έδαφος σε ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα εντός της ευρωζώνης, χωρίς να μπορεί, ως ο πλέον αδύναμος κρίκος, να αντιμετωπίσει τα ογκούμενα αδιέξοδα, παρά μόνο, με την ριζοσπαστική μετάβαση σε εθνικό νόμισμα.  

Όπως αυτό θα συμβαίνει, σε εκείνο ή τον άλλο βαθμό, και με όλες τις πιο αδύναμες οικονομικά χώρες, οι οποίες για να σταθούν μέσα στο πλαίσιο, στην πραγματικότητα φυλακή, της ευρωζώνης, θα πρέπει να συρρικνώνουν συνεχώς μισθούς και συντάξεις, καταδικάζοντας παράλληλα σε στασιμότητα τις οικονομίες τους και συνολικά την οικονομία της ευρωζώνης.  

Αυτή η αρνητική πορεία είναι προφανές ότι θα επιφέρει, με την πάροδο του χρόνου, όλο και μεγαλύτερα πλήγματα και στις ηγετικές οικονομίες του ευρωζωνικού χώρου.  

Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που και οι χώρες με την υψηλότερη παραγωγικότητα εντός του ευρώ, βλέπουν, έτσι κι αλλιώς, τη θέση τους να επιδεινώνεται έναντι των τίγρεων της Νοτιοανατολικής Ασίας που εμφανίζουν μια καλπάζουσα οικονομική δυναμική.  

Η ΑΡΡΩΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ  

Χαρακτηριστικές προς τούτο είναι οι πρωτοφανώς δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις στη Γερμανία, οι οποίες έχουν στο επίκεντρο τους τις τράπεζες και ειδικότερα την Deutsche Bank.  

Δεν υπάρχει παρανομία, δεν υπάρχει σκάνδαλο, δεν υπάρχει αθέμιτη κερδοσκοπική πρακτική που η Deutsche Bank να μην έχει διαπράξει.  

Σήμερα, αυτή η Zombie Bank απειλεί να καταστεί μια νέα Lehman και με τα ανοίγματα της (τα παράγωγα που έχει ''επενδύσει'' αντιπροσωπεύουν 10 φορές το Γερμανικό ΑΕΠ και 5 το ευρωπαϊκό) να συμπαρασύρει στην κατάρρευση όχι μόνο το άρρωστο γερμανικό τραπεζικό σύστημα ούτε μόνο τις τράπεζες των δύο περισσότερων βυθισμένων σε τραπεζική κρίση χωρών, της Ιταλίας και Πορτογαλίας αλλά όλης της Ευρώπης.  

Η Γερμανική ευρωζώνη δεν μοιάζει να έχει μέλλον αλλά ούτε και η ΕΕ της αγοράς και των πολυεθνικών.  

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ  

Η Ελλάδα μετά την ''σοσιαλιστική'' μνημονιακή κυβέρνηση του ΓΑΠ, μετά τη δεξιά μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά και τώρα με την μεταλλαγμένη νεομνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα της δήθεν ''πρώτης φοράς Αριστεράς'' συνεχίζει να βιώνει μια τραγωδία, η οποία διαρκώς επιδεινώνεται.  

Τα περί ανάπτυξης στη χώρα μας αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός, μετά και τις αναθεωρήσεις από την Eurostat των σχετικών προβλέψεων για το 2016 και το 2017, ενώ τα περί δίκαιης ανάπτυξης συνιστούν ανέκδοτο.  

Η αύξηση φόρων και κυρίως εισφορών σε μικρές επιχειρήσεις, μικρούς επαγγελματίες και στους μικρομεσαίους αγρότες οδηγούν τα λουκέτα σε ρεκόρ τριετίας. Τα έσοδα από λιανικές πωλήσεις αλλά και τον τουρισμό εμφανίζονται μειωμένα, ενώ παραδόξως μειώνονται και οι εξαγωγές.  

Το νέο υπερταμείο ασφάλισης (ΕΦΚΑ) εμφανίζει από την ίδρυση του ένα έλλειμμα τουλάχιστον 3 δισ, απειλώντας νέα μείωση συντάξεων, ενώ οι στόχοι για τα φορολογικά έσοδα συγκρατούνται, ενώ μόνο οι μισοί εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στην εφορία.  

Η Ελλάδα, με μειωμένη ιστορικά ανταγωνιστικότητα, έτσι κι' αλλιώς, δεν μπορούσε ακόμα και υπό ''φυσιολογικές'' συνθήκες να κρατηθεί μέσα στην ευρωζώνη, παρά μόνο, γιγαντώνοντας μια ''φούσκα'' χρεών.  

Μια Ελλάδα, όμως, που είναι πιεσμένη με τη μνημονιακή μπότα, μόνο ως αυτοκτονία μπορεί να θεωρηθεί η παραμονή της στην ευρωζώνη στη θηλιά νεοφιλελεύθερων επιλογών.  

Το πραγματικό δίλημμα της περιόδου είναι τι θα προλάβει να γίνει: η Ελλάδα να φύγει από την ευρωζώνη και να δώσει στην τελευταία τη χαριστική βολή ή η ευρωζώνη να διαλυθεί ,συμπαρασύροντας στο εθνικό νόμισμα και τη χώρα μας.  

Αυτό το δίλημμα και την αυτονόητη απάντηση του πρέπει να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους τώρα και να κάνουμε τις αντίστοιχες πολιτικές επιλογές πριν να είναι αργά.  

Ν.Ζ  

πηγή: iskra.gr