Δεν του ξέφυγε αυτή η δήλωση του Τσίπρα, την περασμένη Τετάρτη, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στο ΥΠΕΝ. Δεν πρέπει να μας παραμυθιάσουν οι προσπάθειες διόρθωσης που έκανε αργότερα την ίδια μέρα, με non paper, το Μαξίμου. Είναι γνωστή η τακτική «μια στο καρφί και μια στο πέταλο», που εφαρμόζουν οι Τσιπραίοι. Από την άλλη, μια προσεκτική ανάγνωση του non paper δείχνει ότι δεν πήραν πίσω τίποτα απ' ό,τι είπε ο Τσίπρας. Τις ερμηνείες ότι «ο πρωθυπουργός έκανε πίσω στο ζήτημα του χρέους» κατήγγειλαν. Και επανέλαβαν ότι ο Τσίπρας «έχει κάνει ξεκάθαρο σε όλους τους τόνους ότι η Ελλάδα διεκδικεί μια καθαρή λύση και μια συνολική συμφωνία με τους δανειστές». Ούτε κάποια κατηγορηματική δέσμευση ότι δε θα αποδεχτούν την πρόταση του Σόιμπλε έκαναν, ούτε για «κόκκινες γραμμές» μίλησαν. Οι όροι «καθαρή λύση» και «συνολική συμφωνία» είναι τόσο ασαφείς και γενικόλογοι που μπορούν να τους γεμίσουν με οποιοδήποτε περιεχόμενο. Ακόμα και με την… πρόταση του Σόιμπλε.
Οι σημειώσεις -εν είδει πρακτικών- για τις τοποθετήσεις στη διάρκεια του Eurogroup στις 22 Μάη, που είδαν το φως της δημοσιότητας την περασμένη Πέμπτη (υποψιαζόμαστε σφόδρα πως τις διέρρευσαν οι ίδιοι οι Τσιπραίοι, για να δείξουν ότι απέρριψαν την πρόταση Σόιμπλε), αν τις διαβάσει κανείς προσεκτικά από το αγγλικό κείμενο (και όχι από τις «πειραγμένες» μεταφράσεις που κυκλοφόρησαν), δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το ότι οι Τσιπραίοι είναι έτοιμοι να συμφωνήσουν στην πρόταση Σόιμπλε και απλά θέλουν λίγο χρόνο για να τη σερβίρουν στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ελληνικό λαό. Η δήλωση Τσίπρα στο ΥΠΕΝ δεν ήταν παρά η πρώτη «τροχιοδεικτική βολή» σ' αυτή την κατεύθυνση.
Τι δήλωσε ο Τσακαλώτος στο τέλος του Eurogroup, μετά την τετράωρη διακοπή; «Είχα πολλές συζητήσεις, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού μου, εκτιμώ τις προσπάθειες να βρεθεί κοινό έδαφος, αλλά πρέπει να πω ότι είμαι απογοητευμένος. Εχουμε κάνει τεράστιες προσπάθειες ως μέρος ενός αφηγήματος κι αυτό το αφήγημα δε βρίσκεται τώρα στο χρονοδιάγραμμα. Αυτό το έγγραφο έχει πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να δουλέψουν για την ελληνική οικονομία και τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, αλλά αν ένας θεσμός δεν λέει ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο σ' αυτή τη βάση, τότε οι αγορές δε θα έχουν τη σαφήνεια που χρειάζονται. Οπότε, ας πάρουμε λίγο ακόμα χρόνο. Εχετε την προσωπική μου δέσμευση ότι η δουλειά για την ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων θα συνεχιστεί. Χρειαζόμαστε αυτόν τον χρόνο για να συμφωνήσουμε μ' αυτό που είναι στο τραπέζι και να εργαστούμε για να το βελτιώσουμε. Αν το υπέγραφα τώρα, θα υπήρχε μια μείζων πολιτική κρίση στην Ελλάδα και αν αυτό πρόκειται να συμβεί χρειάζομαι χρόνο για να σκεφτώ επ' αυτού».
Σε απλά ελληνικά: ο Τσακαλώτος, επικαλούμενος -όχι τυχαία- συνομιλία με τον Τσίπρα, δεν απέρριψε την πρόταση, αλλά ζήτησε χρόνο για να μπορέσει η κυβέρνηση να την περάσει στην Ελλάδα, ώστε να μην υπάρξει πολιτική κρίση. Αυτό ακριβώς έκανε ο Τσίπρας με τη δήλωσή του την Τετάρτη και το συνέχισε την Πέμπτη με την τάχα «πολιτική διαπραγμάτευση» που θα έκανε με τη Μέρκελ και τον Μακρόν.
Πάγος από τον άξονα
Σε ό,τι αφορά τη Μέρκελ, δε χρειάζεται να πούμε τίποτα για την «πολιτική διαπραγμάτευση» που τάχα θα έκανε. Την προηγούμενη βδομάδα, ο εκπρόσωπός της άδειασε μεγαλοπρεπέστατα τον Τσίπρα, διαψεύδοντας τη διαρροή του Μαξίμου ότι δήθεν στην τηλεφωνική επικοινωνία τους Μέρκελ και Τσίπρας συμφώνησαν ότι η συμφωνία στο Eurogroup στις 22 Μάη είναι αναγκαία και εφικτή. Επειδή, όμως, το παραμύθι με τους «φίλους και προστάτες μας» Γάλλους συνεχίζεται και επί Μακρόν, αρκεί να παραθέσουμε την τοποθέτηση του νέου υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας Μπρινό Λεμέρ.Είχε προηγηθεί ένας μάλλον οργισμένος Σόιμπλε, που θέλησε να βάλει πάγο στον Τσακαλώτο. Μοιράζοντας τους ρόλους του καλού και του κακού μπάτσου με τον Ντέισελμπλουμ, που είχε δείξει κατανόηση για το «δικαίωμα» που ζήτησε ο Τσακαλώτος, αν και δεν παρέλειψε κι αυτός να σημειώσει πως «το να φτάσουμε σε μια πλήρη και περιεκτική συμφωνία για το χρέος που θα ικανοποιεί τους πάντες είναι αδύνατο», ο Σόιμπλε είπε: «Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αυτή είναι μείζων αποτυχία. Το αφήγημα ήταν ότι χρειαζόμασταν σαφήνεια σήμερα. Κάποιοι άλλοι, όχι εγώ, είχαν μιλήσει γι' αυτό. Είχαμε μια καθαρή δήλωση το 2016 και το αφήγημα ήταν ότι θα φτάναμε σε μια απόφαση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα σήμερα - όχι ό,τι είχαμε συμφωνήσει το 2016. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν, ότι θα έχουμε μια καλύτερη λύση απ' αυτήν που έχουμε στα χέρια μας σήμερα. Το μάθημα που πρέπει να μάθουμε είναι πως πρέπει να εμμένουμε σε ό,τι αποφασίσαμε και όχι να προσπαθούμε να αλλάξουμε το αφήγημα με δημόσιες δηλώσεις. Είμαι πραγματικά απογοητευμένος επειδή κάποιοι από εμάς κινήθηκαν πέρα από την εντολή μας να φτάσουμε σε μια λύση, και τώρα αποτύχαμε. Λυπάμαι».
Το μήνυμα ήταν σαφές προς τους Τσιπροτσακαλώτους: κόψτε τις μαλακίες και υπογράψτε, γιατί δε θ' ασχολούμαι εγώ με τις προπαγανδιστικές σας ανάγκες. Αμέσως πήρε το λόγο ο Λεμέρ που είπε: «Αντιλαμβάνομαι τη θέση που εξέφρασε ο Ευκλείδης, ιδιαίτερα μετά τις δυσκολίες στην ψήφιση των μέτρων αυτή την εβδομάδα. Αλλά συμφωνώ και με τη θέση που εξέφρασε ο Βόλφγκανγκ. Μερικοί υπουργοί πραγματικά προσπάθησαν σήμερα, το 0-15 χρόνια ήταν μια θετική κίνηση από τη Γερμανία. Ελπίζω ότι το ΔΝΤ θα μπορέσει να κάνει μια παρόμοια κίνηση τις επόμενες βδομάδες. Εσείς κ. πρόεδρε κάνατε καλή δουλειά και ελπίζω ότι αυτή η δουλειά δε θα χαθεί γιατί έχουμε μια καλή βάση για έναν συμβιβασμό. Ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να κάνουμε θετική κοινοποίηση για τη συνάντησή μας απόψε, που είναι σημαντικό για τις αγορές».
Κατανοώ τις δυσκολίες του Τσακαλώτου, που μόλις ψήφισε τα αντιλαϊκά μέτρα του τέταρτου Μνημόνιου, αλλά επί της ουσίας συμφωνώ με τον Σόιμπλε, αυτό ήταν το μήνυμα του γάλλου υπουργού. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι είδους «πολιτική διαπραγμάτευση» θα έκανε ο Τσίπρας με τον Μακρόν.
Μνημόνιο μέχρι το 2060
Πριν δούμε τι ακριβώς προέβλεπε η συμφωνία που έπεσε στο τραπέζι, πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή είχε και… προκαταρκτικά.♦ Καταρχάς, έφυγαν οι αγκύλες από το κείμενο του τέταρτου Μνημόνιου. Σε αγκύλες, όπως σημειώσαμε πριν από δύο εβδομάδες, περιλαμβανόταν η διάρκεια του τέταρτου Μνημόνιου. Αν θα είναι μέχρι το 2021 ή μέχρι το 2022. Το θέμα είχε θαφτεί στην εσωτερική επικαιρότητα, καθώς το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που κατατέθηκε και ψήφισε η Βουλή καλύπτει την περίοδο 2018-2021. Στο Eurogroup αποφασίστηκε ότι η περίοδος κατά την οποία το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πιάνει «πρωτογενή πλεονάσματα» ύψους 3,5% του ΑΕΠ θα είναι πενταετής: 2018-2022. Η κουβέντα γινόταν για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» από το 2023 μέχρι το 2060!
♦ Από την αρχή ακόμα της συνεδρίασης, ο Τόμσεν εγείρει στεγνά ζήτημα συλλογικών διαπραγματεύσεων και αναθεώρησης του πολυνομοσχέδιου που μόλις ψήφισε η ελληνική Βουλή. Λέει: «Χαιρετίζουμε κι εμείς το πακέτο, μπορούμε να το υποστηρίξουμε με ένα πρόγραμμα, αν συμπληρωθεί με μέτρα για το χρέος. Εχουμε μόνο εφτά προαπαιτούμενα. Η πρόσφατη νομοθέτηση καλύπτει τα τρία απ' αυτά, μερικές διορθώσεις πρέπει να γίνουν σ' αυτά - συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, συνταγματικές ανησυχίες γι' αυτήν ηγέρθησαν από το Ελεγκτικό Συνέδριο, ζητάμε νομική γνωμοδότηση που θα βεβαιώνει την ισχύ αυτής της μεταρρύθμισης και δέσμευση ότι το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί μέχρι την εξάλειψή του. Στην αγορά εργασίας, η αναφορά στις συλλογικές διαπραγματεύσεις περιλαμβάνει συγκεκριμένη ημερομηνία ακύρωσης, με την οποία εμείς δεν έχουμε συμφωνήσει. Για άλλες πράξεις που μένει να ολοκληρωθούν δεν υπάρχει πρόβλημα».
Ο Τσακαλώτος πήρε αμέσως το λόγο και άρχισε να απολογείται για το πόσο μεγάλη δουλειά έπρεπε να γίνει. Και μεταξύ των άλλων είπε: «Μερικά ζητήματα διατύπωσης είναι μικρά και δε βαραίνουν, π.χ. για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Θα είμαι ευτυχής να τα δούμε και να βρούμε έναν έντιμο συμβιβασμό»! Ακόμα και στο ότι η απαγόρευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων λήγει με τη λήξη του τρίτου Μνημόνιου είναι έτοιμοι να βρουν «έντιμο συμβιβασμό», πέραν αυτού που μόλις ψήφισαν. Οπως είπε, άλλωστε, ο Τσακαλώτος, πρόκειται καθαρά για «ζήτημα διατύπωσης»!
Πρέπει ακόμα να σημειώσουμε πως ο Τσακαλώτος δε συμμετείχε στη διαμόρφωση των σεναρίων για το χρέος. Του είπαν να καθήσει ήσυχα σε μια γωνιά και να παίζει με τα παιχνίδια του, μέχρις ότου οι μεγάλοι ρυθμίσουν τα πράγματα. Πριν ακόμα ξεκινήσει το Eurogroup, έγινε σύσκεψη των υπουργών του γερμανο-γαλλικού άξονα, Σόιμπλε και Λεμέρ, με τον Τόμσεν του ΔΝΤ, παρουσία και του Ντεϊσελμπλούμ, που τον έχουν για να κάνει τη γραμματειακή υποστήριξη και να συζητάει με τον Τσακαλώτο, όταν χρειάζεται. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό, το σημειώνουμε όμως για να μην ξεχνάμε τον αυτοκρατορικό τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται οι ιμπεριαλιστές, ακόμα και σε όργανα που υποτίθεται ότι όλες οι χώρες έχουν από μια ισοδύναμη ψήφο.
Τι συζητούσαν; Πώς θα φτιάξουν ένα μπαλαμούτι, που θα λέει τι ποσοστά ανάπτυξης θα έχει ο ελληνικός καπιταλισμός μέχρι το 2060 και τι «πρωτογενή πλεονάσματα» θα έχει επίσης μέχρι το 2060! Από οικονομική άποψη, αυτό το μπαλαμούτι δεν έχει καμιά απολύτως αξία. Αρκεί να θυμίσουμε πόσες φορές άλλαξαν τις προβλέψεις τους για την ανάπτυξη και το «πρωτογενές πλεόνασμα» στη διάρκεια των επτά τελευταίων (μνημονιακών) χρόνων, για να αντιληφθούμε πόση αξία μπορεί να έχουν οι «προβλέψεις» τους για τα επόμενα 42 χρόνια.
Από πολιτική άποψη, όμως, αυτό έχει τεράστια σημασία. Γιατί η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι έτοιμη να υπογράψει ένα εκτεταμένο Μνημόνιο, που θα φτάνει μέχρι το 2060. Προς το παρόν θα υπάρξει μια πολιτική συμφωνία, που θα έχει τη μορφή ανακοινωθέντος του Eurogroup και θα λέει ότι, μετά την ολοκλήρωση του τρίτου Μνημόνιου, οι δανειστές θα πάρουν τα τυχόν απαραίτητα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, υπό τον όρο ότι το ελληνικό κράτος θα παράγει συγκεκριμένα «πρωτογενή πλεονάσματα» μέχρι το 2060. Οταν θα έρθει η ώρα να συζητηθούν τα συγκεκριμένα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος (το 2018), τότε θα καθοριστεί και το πλαίσιο της αποικιοκρατικής επιτροπείας, το οποίο το πιθανότερο είναι ότι θα αποτυπωθεί σε ένα Μνημόνιο, ώστε να είναι νομικά δεσμευτικό (τα ανακοινωθέντα του Eurogroup δεν είναι νομικά δεσμευτικά).
Μέχρι τώρα, οι δανειακές συμβάσεις και τα Μνημόνια που τις συνοδεύουν αναφέρουν ότι αν η ελληνική κυβέρνηση δε συμμορφώνεται με τις υποδείξεις της τρόικας και δεν πιάνει τους στόχους, δεν εκταμιεύεται η επόμενη δόση και αν η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να μη συμμορφώνεται, τότε καταγγέλλεται η δανειακή σύμβαση και είναι άμεσα απαιτητές όλες οι δόσεις που δόθηκαν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Πλέον δεν υπάρχουν δόσεις, οπότε οι δανειστές θα βρουν έναν τρόπο νομικής κατοχύρωσης των όρων που θα επιβάλουν, που το πιθανότερο είναι ότι θα προβλέπει πως αν η ελληνική κυβέρνηση «κάνει νερά», αυτοί θα ακυρώσουν τα μέτρα διευθέτησης του χρέους και θα ισχύσουν τα αρχικά.
Απότι φαίνεται από τα πρακτικά του Eurogroup, η συζήτηση για το χρέος αρχικά γινόταν πάνω σε κάποια σενάρια, που όλα έφταναν μέχρι το 2060. Και πάνω σ' αυτά ο Τόμσεν εξέφραζε τη διαφωνία του. Ο Τσακαλώτος δεν μπήκε στα σενάρια, αλλά είπε με νόημα: «Θα είμαι ευτυχής να υποστηρίξω οποιονδήποτε συμβιβασμό» φτάνει να σταλεί ένα μήνυμα στις αγορές ότι η Ελλάδα γυρίζει σελίδα. Κι ενώ φαινόταν ότι δε βρίσκεται συμφωνία, ο Ντεϊσελμπλούμ ανακοίνωσε ότι θα κάνει διακοπή και πέταξε τάχα αθώα: «Θα ζητήσω από το ΔΝΤ να μπει με πρόγραμμα, ακόμα και εάν δεν δώσει χρήματα πριν κλείσει το θέμα με το χρέος». Σαν έτοιμος από καιρό, ο Τόμσεν συγκατένευσε: «Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση, που μπορούμε να συζητήσουμε. Να πάμε στο ΔΣ με πρόγραμμα και να δώσουμε χρήματα αργότερα». Ο Τσακαλώτος κατάλαβε ότι τον έχουν «στήσει» ο Σόιμπλε με τον Τόμσεν, με «λαγό» τον Ντεϊσελμπλούμ, και ήταν η πρώτη φορά που αντέδρασε: «Εάν αυτή είναι μια επιλογή, τότε είναι η χειρότερη των χειροτέρων για την Ελλάδα! Εχουμε διαπραγματευτεί ένα σκληρό πρόγραμμα με το ΔΝΤ, με την προϋπόθεση ότι θα έρθει με πρόγραμμα και θα πει ότι το χρέος είναι βιώσιμο, ώστε να γυρίσουμε σελίδα. Η συμμετοχή του ΔΝΤ πρέπει να είναι βασισμένη στο ότι πρέπει να πει ότι το χρέος είναι βιώσιμο».
Ο Τόμσεν του θύμισε ότι και στο παρελθόν το ΔΝΤ ενέκρινε προγράμματα επί της αρχής και ότι η χρηματοδότηση ήρθε αργότερα. Ο Λεμέρ είπε ότι «δεν του αρέσει αυτό το έλλειμμα σαφήνειας» συμπληρώνοντας ότι έχει εντολή από τον γάλλο πρόεδρο «να δεχτεί τη σαφήνεια, όχι μια διαδικασία αναβολής». Τα υπόλοιπα συζητήθηκαν επί τετράωρο στο παρασκήνιο. Σόιμπλε και Τόμσεν κατέληξαν σε κοινό σενάριο (το αποκάλυψε το Reuters), που προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης 1,25% μέχρι το 2060 (!) και «πρωτογενή πλεονάσματα» 3,5% μέχρι το 2022 και 1,8% για την περίοδο 2023-2060! Ομως, το ΔΝΤ απλά θα δεχόταν το σενάριο ως «αποδεικτικό βιωσιμότητας» του χρέους, χωρίς να μπει από τώρα στο «πρόγραμμα» με λεφτά. Θα περιμένει το 2018, όταν θα συγκεκριμενοποιηθούν τα μέτρα αναδιάρθρωσης του χρέους, για να μπει τότε στο «πρόγραμμα». Σε ποιο «πρόγραμμα», όμως, αφού το τρίτο Μνημόνιο θα έχει τελειώσει;
Από μια άποψη πρόκειται πραγματικά για φαρσοκωμωδία. Ολοι ξέρουν πως πρόκειται για μπαλαμούτι. Γι' αυτό κάποια στιγμή ο αυστριακός υπουργός Οικονομικών είπε στον Τόμσεν αν θέλει να βάλουν στοίχημα! Εκείνο που θέλουν είναι να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της αποικιοκρατικού τύπου επιτροπείας και ταυτόχρονα να ικανοποιήσουν τις πολιτικές στοχεύσεις τους. Ιδιαίτερα ο Σόιμπλε, που δε θέλει κατά την προεκλογική περίοδο στη Γερμανία να αντιμετωπίζει κριτική από τα δεξιά, ότι «χαρίζει λεφτά των γερμανών φορολογούμενων στους τεμπέληδες Ελληνες».
Οι Τσιπροτσακαλώτοι δεν έχουν πρόβλημα με το εκτεταμένο Μνημόνιο (μέχρι το 2060) και τη σκληρή αποικιοκρατική επιτροπεία. Γι' αυτό ο Τσακαλώτος δήλωσε «ευτυχής να υπογράψει οποιονδήποτε συμβιβασμό». Εκείνο που θέλουν είναι να τους βάλει ο Ντράγκι στο περιβόητο QE (από τη σύντομη τοποθέτηση του Ντράγκι στο Eurogroup δε φάνηκε ότι αυτό είναι σίγουρο) και να δηλώσει το ΔΝΤ, χωρίς επιφυλάξεις, ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο, διότι οι ευρωπαίοι δανειστές συμφώνησαν να πάρουν νέα μέτρα αναδιάρθρωσής του από το 2023 και μετά (μέχρι το 2022 θεωρείται αναδιαρθρωμένο). Ευελπιστούν, λοιπόν, οι Τσιπροτσακαλώτοι ότι στις 15 Ιούνη το ΔΝΤ θα κάνει «κάτι παραπάνω» σε επίπεδο δήλωσης. Γιατί σε επίπεδο συμμετοχής με δανεισμό (έστω και συμβολικό) στο τρίτο Μνημόνιο ξέρουν πολύ καλά ότι το ΔΝΤ δε θα κάνει τίποτα. Θα γίνει αυτό που συμφώνησε ο Τόμσεν με τους Σόιμπλε-Λεμέρ: το ΔΝΤ θα πει ότι από άποψη αρχών βλέπει ότι το DSA (Ανάλυση Βιωσιμότητας Χρέους) πάει καλά και επιφυλάσσεται να συμμετάσχει με δανεισμό στο ελληνικό «πρόγραμμα» όταν πάρει στα χέρια του τα συγκεκριμένα μέτρα αναδιάρθρωσης του χρέους, συνοδευόμενα από τις υποχρεώσεις που θα αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση στον τομέα της παραγωγής «πρωτογενών πλεονασμάτων» μέχρι το 2060.
Αυτή ακριβώς τη λύση προανήγγειλε ο Τσίπρας στο ΥΠΕΝ, λέγοντας πως «ο στόχος της εξόδου στις αγορές μπορεί να επιτευχθεί ακόμα κι αν πάρουμε μια συμφωνία για το χρέος σαν αυτή που μας παρουσίασε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών». Ακολουθώντας τις διδαχές του Γκέμπελς, οι συριζαίοι αναγορεύουν σε μείζον ζήτημα την «έξοδο στις αγορές» και όχι το εκτεταμένο Μνημόνιο (μέχρι το 2060), που θα αλυσοδέσει τον ελληνικό λαό στα δεσμά της κινεζοποίησης και θα παραδώσει τη χώρα στον αποικισμό και το πλιάτσικο από τους ιμπεριαλιστές δανειστές.
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 27 ΜΑΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου