Τη Δευτέρα 22 Μάη, το Γιούρογκρουπ μετατράπηκε από πανηγύρι σε κηδεία, όπως αποκαλύπτεται στα δημοσιευμένα πρακτικά. Κατέρρευσε το επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης, που ψήφισε το 4ο μνημόνιο στη βουλή με την υπόσχεση πως έρχεται «λύση» για το χρέος, που θα οδηγούσε στην «έξοδο στις αγορές, την ανάπτυξη και τη σταθερότητα». Με τον Τσίπρα να δηλώνει πως «ίσως βάλω και γραβάτα, τα νέα είναι τόσο καλά που δυσκολεύομαι να τα πιστέψω»! Κουτόχορτο για αφελείς, για να περάσει το άγριο νομοσχέδιο. ««Εάν υπέγραφα αυτό τώρα (σ.σ. το προτεινόμενο σχέδιο απόφασης), θα δημιουργούσα τεράστια πολιτική κρίση στην Ελλάδα. Χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για να σκεφτώ», είπε ο Ευκλ. Τσακαλώτος, σύμφωνα με τα πρακτικά του Γιούρογκρουπ, που δημοσιεύτηκαν χωρίς να διαψευστούν. Μάθαμε τελικά πως στη γιάφκα οικονομικών τρομοκρατών, στο Γιούρογκρουπ, κρατούνται πρακτικά (άρα τσάμπα και το μαγνητοφωνάκι του Γ. Βαρουφάκη), τα οποία όμως δεν δημοσιοποιούνται (μεταξύ κατεργαρέων εχεμύθεια).
Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως μάθαμε όλοι πια τι ψήφισε η κυβέρνηση και η ξεδιάντροπη κυβερνητική πλειοψηφία στις 19 Μάη στη Βουλή: «Δεχθήκαμε τους όρους του ΔΝΤ, έτσι έχουμε ένα πρόγραμμα με το ΔΝΤ. Η μπάλα είναι στο γήπεδό σας», είπε ο Ευκλ. Τσακαλώτος. Ψηφίσαμε πρόγραμμα του ΔΝΤ, είπε ξεκάθαρα ο Τσακαλώτος, πετώντας στα σκουπίδια την κοροϊδία για τα αντίμετρα.
Η Γερμανία και οι δορυφόροι της επέμειναν καθαρά πως συζήτηση για ρύθμιση του ελληνικού δημόσιου χρέους μπορεί να γίνει μόνο μετά το τέλος του 3ου μνημονίου, τον Αύγουστο του 2018, ενώ το ΔΝΤ επέμενε πως χωρίς να είναι «βιώσιμη» η εξυπηρέτηση του χρέους δεν μπορεί να μπει με χρήματα στο πρόγραμμα. Η πρόταση που πέταξε στο τραπέζι ο Ντάισελμπλουμ, ήταν να μπει το ΔΝΤ με πρόγραμμα (δηλαδή με ακόμα ένα μνημόνιο), αλλά να βάλει αργότερα χρήματα, όταν υπάρξει συμφωνία για το χρέος. Δηλαδή και να επιβάλλει το ΔΝΤ ακόμα βαθύτερες αντιδραστικές αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και να μην βάλει χρήματα και να μην στείλει το περιβόητο «πράσινο φως» στην ΕΚΤ για να μπουν τα ελληνικά ομόλογα στην ποσοτική χαλάρωση (η οποία έτσι κι αλλιώς μικρή σημασία έχει και αφορά τις επιχειρήσεις) και να βγουν στις «αγορές». «Ενδιαφέρουσα» θεώρησε την πρόταση ο Π. Τόμσεν, η οποία φαίνεται πως έχει συζητηθεί με Γερμανία. Εξάλλου την ίδια μέρα Σόιμπλε, Τόμσον και Ντάισελμπλουμ συζητούσαν για τα πλεονάσματα που πρέπει να έχει η Ελλάδα μέχρι το …2060(!), εξετάζοντας παραμέτρους με μέσο ετήσιο πλεόνασμα άνω του 2%! Μιλάμε δηλαδή για 40 χρόνια ακόμα υπό σκληρή επιτροπεία και λεηλασία!
«Χειρότερη των χειρότερων» τη χαρακτήρισε ο Τσακαλώτος. Τελικά απόφαση δεν πάρθηκε, αλλά οι τελευταίες κουβέντες του Τσακαλώτου, προαναγγέλλουν νέα …Βάρκιζα (σε συνδυασμό με τις δηλώσεις Τσίπρα,): «Έχουμε κάνει τεράστιες προσπάθειες, αυτό το έγγραφο έχει αρκετά στοιχεία που μπορούν να δουλέψουν για την Ελλάδα, όμως εάν ένας από τους θεσμούς πει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, τότε δεν υπάρχει η ξεκάθαρη λύση που θέλουν οι αγορές»!
Την ίδια ώρα το ΔΝΤ άνοιξε ξανά το θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων, λέγοντας πως στον μνημονιακό νόμο που πέρασε από τη βουλή στις 19 Μάη, υπάρχει συγκεκριμένη χρονική ημερομηνία επανεξέτασης της κατάστασης (Αύγουστος 2018), κάτι που δεν είχε συμφωνηθεί. Κι αυτό παρότι η κυβέρνηση (δια της Ε. Αχτσιόγλου) έσπευσε να καταθέσει «νομοτεχνική βελτίωση» στην Αιτιολογική Έκθεση του νόμου, συμπληρώνοντας πως η όποια επανεξέταση θα γίνει «υπό την προϋπόθεση επιτυχούς ολοκλήρωσης του Προγράμματος»! Δηλαδή έθεσε ξανά το ζήτημα της επαναφοράς των ΣΣΕ υπό την αίρεση ΕΕ, ΔΝΤ και κεφαλαίου.
Το νέο ορόσημο που τίθεται από κυβέρνηση και «θεσμούς» είναι το Γιούρογκρουπ της 15ης Ιούνη, καθώς τον Ιούλιο η Ελλάδα αντιμετωπίζει πληρωμές 7,4 δις. (6,6 χρεολύσια και 0,8 τόκοι). Ξανά το ίδιο παραμύθι: Υπό την απειλή χρεοκοπίας, η οποία βεβαίως είναι ψευδής καθώς τα χρέη είναι σε ευρωπαϊκούς οργανισμούς, η κυβέρνηση θα συμφωνήσει να πάρει τα λεφτά (για να τα δώσει αμέσως πίσω στους τοκογλύφους-δανειστές) και να αποδεχθεί την εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων με …υποσχετική για το χρέος.
Η ευρω-μνημονιακή βαρβαρότητα μονιμοποιείται, η σταθερότητά τους είναι η διαρκής αστάθεια για τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, όπου τίποτα θετικό για τη ζωή τους δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο και σταθερό. Σε αυτές τις συνθήκες, η πρόκληση της ρήξης και της ανατροπής της ληστρικής κανονικότητας, η κατάργηση των μνημονίων, η ρήξη με το κεφάλαιο και η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, προς όφελος των εργαζομένων, αποτελεί μια θετική διέξοδο για τα λαϊκά στρώματα και την ανήσυχη νεολαία.
πηγή: prin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου