ΣΠΥΡΟΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ: ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Θα διαφωνήσω με όσους ισχυρίζονται ότι δεν έχει νόημα ν’ ανατρέξει κανείς στο παρελθόν γιατί δεν μπορείς  πια να το αλλάξεις , γιατί νομίζω ότι από τα λάθη του παρελθόντος πρέπει να διδαχτούμε . Σ αυτό το πλαίσιο λοιπόν , θεωρώ σκόπιμο ν’ απαριθμήσω τα στοιχεία εκείνα , που τροχοδρόμησαν από πολύ νωρίς την πορεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ , και μόνο κάποιος που δεν ήθελε να τα δει , αισιοδοξούσε για κάτι καλύτερο .

·         Η επιλογή Παυλόπουλου κρίθηκε απαραίτητη, μόνο και μόνο για την φανατική εμμονή και αφοσίωσή του στην ΕΕ. Έτσι σε όποια πιθανή σύγκρουση των συμφερόντων του λαού με τους θεσμούς και τις συνθήκες της ένωσης , η προτεραιότητα ήταν διασφαλισμένη. Ακόμη ήταν διασφαλισμένη και η απενοχοποίηση του προηγούμενου πολιτικού προσωπικού για τα χρόνια των μνημονίων , καθότι ο κύριος Παυλόπουλος υπήρξε οργανικό μέλος του.

·         Από την πρώτη εβδομάδα βγήκε από το τραπέζι των συζητήσεων ο όρος διαγραφή του χρέους , κάτι που μέχρι τις εκλογές είχε ποσοστικοποιηθεί από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ περίπου στο 60%.

·         Ο κύριος Στουρνάρας δεν πιέστηκε να παραιτηθεί ,μιας και ήταν ο εκλεκτός του συστήματος , παρά τα δεινά που έχει προκαλέσει στη χώρα , και παρά τη διαρκή προκλητική στράτευσή του στο πλευρό των δανειστών. 

·         Οι αλλοπρόσαλλες δηλώσεις Βαρουφάκη (πληρωμή χρεών στο διηνεκές-70% σωστά τα μνημονιακά μέτρα-καταστροφή αντίστοιχη της Μικρασιατικής η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα) και οι συνεργάτες που επέλεξε ( lazard-Παναρίτη-Ρουμελιώτης) , θεωρήθηκαν ελιγμοί ουσίας και δεν αξιολογήθηκαν ως υπαναχωρήσεις από τον κύριο στόχο.

·         Ο έτερος εκλεκτός κύριος Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ ,παρότι υπόδικος ,παρέμεινε στηθέση του επίσης , μέχρι να έρθει ή ώρα να ψηφιστεί στις 15-7 νόμος για την πλήρη νομική τουκάλυψη με αναδρομική ισχύ.

·         Οι πληστειριασμοί πρώτης κατοικίας δε σταμάτησαν ποτέ ,γιατί αυτό απαίτησαν οι δανειστές. Διαφορετικά, αντί για οδηγία προς τους συμβολαιογράφους που προέτρεπε στην αναστολή τους ,θα μπορούσε να έχει εκδοθεί πράξη νόμου .

·         Το ΤΑΙΠΕΔ , όχι μόνο δεν καταργήθηκε, αλλά από πολύ νωρίς φάνηκε ότι παραμένει οβασικός μοχλός ξεπουλήματος της χώρας, όταν απορρόφησε την ΕΤΑΔ .

·         Παρά τις διαβεβαιώσεις αρμόδιων υπουργών , μπήκε χέρι στα αποθεματικά των ταμείων , και των φορέων αυτοδιοίκησης , με το αστείο επιχείρημα ότι δήθεν εκεί λιμνάζουν ενώ έτσι θ’ αξιοποιηθούν. Για να επιτευχθεί αυτό , ξεκίνησε η εφαρμογή πράξεων νομοθετικού περιεχομένου , χουντικής ου μην αλλά και μνημονιακής τακτικής.

·         Αγνοήθηκαν επιδεικτικά προτάσεις οικονομολόγων που διαβεβαίωναν ότι δεν υπάρχει ανάγκη πληρωμής του ΔΝΤ, όπως τελικά αποδείχτηκε , και άρα ήταν καταστροφή για την οικονομία η άντληση κάθε ρευστού διαθέσιμου για την κάλυψη των δανείων από τον οργανισμό . 

·         Η τραγική συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη περιείχε δύο τουλάχιστον εγκληματικές παραδοχές : ότι θα πληρώνεται στο διηνεκές το χρέος  στην ώρα του προς όλους τους δανειστές , και ότι η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να μην προβεί ποτέ σε μονομερή ενέργεια. 

·         Η μαύρη τρύπα των τραπεζών δεν απασχόλησε ποτέ την κυβέρνηση. Συγκεκριμένα , οι τράπεζες είχαν μέχρι τέλος Μαΐου απορροφήσει από το ευρωσύστημα 90 δις ευρώ ,και είχαν εκδώσει πάνω από 55 δις ομολογιακά δάνεια με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Κανείς δεν αναρωτήθηκε που πήγαν αυτά τα χρήματα , όταν η απόσυρση καταθέσεων από ιδιώτες και επαγγελματίες δεν ξεπερνούσαν τα 40 δις.

·         Τα σχέδια που διέρρεαν στα διεθνή κυρίως μέσα ενημέρωσης , για εκποίηση των αεροδρομίων , του ΟΛΠ , και άλλων δημοσίων οργανισμών , δε διαψεύστηκαν ποτέ.

     Δυστυχώς ο κατάλογος είναι μακρύς και κανείς δε δικαιούται να υποστηρίξει ότι ήταν ανυποψίαστος .Έτσι προσωπικά θεώρησα ευχάριστη έκπληξη την προκήρυξη δημοψηφίσματος .Δεν είχα βέβαια υπολογίσει ότι ο πρώτος πολέμιος του ΟΧΙ ήταν ο ίδιος ο κύριος Τσίπρας . Είχε προκαταβολικά συμφωνήσει με τον ΠτΔ για τη συνάντηση με τους άλλους αρχηγούς και την από κοινού δήλωση υποταγής στην ΕΕ . Μόνο που ήταν σίγουρος ότι στις αποσκευές του θα είχε και τη συναίνεση (λόγω φόβου ), του ελληνικού λαού .Η συμφωνία όμως είναι συμφωνία ,  κι έτσι υποχρεώθηκε σε μια ολοκληρωτική και ταπεινωτική αναδίπλωση . 

    Συμπερασματικά όσοι στηρίξαμε το ΣΥΡΙΖΑ έχουμε μπροστά μας ένα δίλημμα: ή ν’ αποδεχτούμε σιωπηρά ότι δε γινόταν διαφορετικά , αυτό ακριβώς που προσπαθούν να μας πείσουν όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων ,ντόπια και ξένα αφεντικά ,και άρα με την  επιχειρηματολογία ποδοσφαίρου (μήπως οι άλλοι ήταν καλύτεροι), να βυθιστούμε σε ψυχική νάρκωση ,  ή να πατήσουμε στέρεα σε αξίες και ιδανικά αδιαμφισβήτητα και αδιαπραγμάτευτα , και να διατρανώσουμε αυτό που η ίδια η λογική μας υπαγορεύει : η μόνη ορθή πολιτική προς όφελος του λαού , είναι η καταγγελία και μονομερής διαγραφή του χρέους , με ότι άλλο αυτό συνεπάγεται , δηλαδή έξοδο από την ΕΕ και εισαγωγή εθνικού κρατικού νομίσματος . 

   Για να δικαιωθεί επιτέλους και το ρηθέν από τον Αβραάμ Λίνκολν: Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό.