Σύντροφε Σπύρο Μαρκέτο
Κάνεις ένα κάλεσμα στους αναρχικούς να ψηφίσουν την Ανταρσύα. Με λίγη ειρωνεία θα σου πω ότι είναι αρκετά συγκινητικό και χωρίς καθόλου ειρωνεία ότι είναι αρκετά θαρραλέο. Θαρραλέο γιατί αναγνωρίζεις ένα πολιτικό υποκείμενο που λέγεται “αναρχικοί”, αυτό το υποκείμενο είναι μέρος του “κινήματος” και μάλιστα αρκετά κοντινό στην Ανταρσύα ώστε να χαίρει μιας εξειδικευμένης πρόσκλησης. Να στο εξηγήσω λίγο καλύτερα αυτό: όσοι είμαστε μιας κάποιας ηλικίας θυμόμαστε πολύ καλά τον τρόπο που η επαναστατική αριστερά αντιμετώπιζε τους αναρχικούς για δεκαετίες. Ρουφιάνοι, προβοκάτορες, γνωστοί-άγνωστοι, διαβρωμένοι… Αν δεν το θυμάσαι δες τι κάνει το ΚΚΕ σήμερα. Αυτό ακριβώς.
Από τότε πολύ νερό κύλησε, είτε γιατί κάποιοι άνθρωποι σας κατάλαβαν τα προφανή, είτε γιατί η μεγένθυνση του Α/Α κινήματος το επέβαλε, αυτή η ιστορία έχει παρέλθει. Παρέλθει αλλά όχι ξεχαστεί αφού ποτέ δεν είδαμε μια αυτοκριτική, πάντα μένει υποψία ότι οι “αριστεριστές” θα το γυρίσουν στην χαφιεδολογία όταν δεν μπορούν να εξηγήσουν ή να διαχειριστούν αυτό που κάνουν οι αναρχικοί. Ψήγματα αυτής της στάσης είδαμε και στη σύγκρουση με το ΚΚΕ έξω απο τη βουλή υπενθυμίζοντας σου την στάση της Ανταρσύα… Φυσικά και εσείς έχετε θέματα, ειδικά με την επιθετικότητα εναντίον σας νεολαιίστικων κομματιών της αναρχίας, να τα λέμε όλα.
Αλλά πάμε λίγο στο προκείμενο.
Από τότε που ο Μπακούνιν τα έσπασε με τον Μαρξ πέρασαν 150 χρόνια. Από τότε που ο Λενινισμός μπόρεσε να παίξει τα ζάρια του το 1917 πέρασαν 100 και 80 από τότε που ο αναρχοσυνδικαλισμός απέτυχε να κάνει το ίδιο. Όλα αυτά τα χρόνια έχει συσσωρευτεί εμπειρία, έχουν υπάρξει και απο τον αναρχισμό και τον μαρξισμό μπόλικες προσπάθειες, άπειρα πειράματα, χιλιάδες χαμένες προσδοκίες.
Ακόμα αναζητάμε “πως θα γίνει”.
Αλλά έχουμε κάθε δυνατότητα να συμπεράνουμε πως “δεν θα γίνει”.
Και σόρυ που θα σε απογοητεύσω αλλά μεγαλύτερο παραμύθι απο την υπόθεση “αστικές εκλογές” δεν μπορεί να υπάρξει για τα επαναστατικά κινήματα.
Οι αναρχικοί λες, ψήφισαν Σύριζα. Σε μεγάλο βαθμό αυτό είναι αλήθεια. Ξέρεις ένα κομμάτι αναρχικών πάντα ψήφιζε. Άλλοι έριχναν ΚΚΕ, άλλοι αριστεριστές, άλλοι οικολόγους. Το έκαναν “βράδυ σαν κλέφτες” και αντιμετώπιζαν κριτική. Στις προηγούμενες εκλογές όντως ψήφισαν περισσότεροι και πιο μαζικά Σύριζα. Και αρκετοί υπερασπίστηκαν την επιλογή τους. Η λογική των περισσότερων ήταν απλή: “τό χω αυτό το πράγμα την ψήφο, ας το κάνω κάτι τώρα που κάτι ίσως παιχτεί”.
Τα πολιτικά μας σχήματα κράτησαν ψηλά το ανάστημα. Για ακόμα μια φορά προειδοποίησαν όλη την κοινωνία και τους συντρόφους τι ακριβώς θα σημάνει ο κάθε Σύριζα, πόσο γρήγορα θα δουν τις αναρχικές αντιλήψεις να επιβεβαιώνονται πανηγυρικά.
Ο σύριζα βγήκε. Και ήταν η ώρα του test drive. Και για τον Σύριζα και για τους ψηφοφόρους του.
Οι αναρχικοί που ψήφισαν, εξίσου και μαζί με αυτούς που δεν ψήφισαν, δεν περίμεναν να υλοποιήσει ο Σύριζα καμιά υπόσχεση. Ένας σκληρός αγώνας ξεκίνησε. Ο αγώνας αυτός έφτασε στα ανθρώπινα όρια των απεργών πείνας, έφτασε στα όρια των αλληλέγγυων και κέρδισε μια μερική και τεμαχισμένη νίκη. Παρά το ότι διάφοροι μας έκλειναν το μάτι “να περιμένουμε”, “να μην πιέζουμε” εμείς δεν εμπιστευθήκαμε κανένα. Είτε σύριζα, είτε ΝΔ, είτε Δένδιας είτε Πανούσης, ο αγώνας δόθηκε χωρίς κανένα πλεονέκτημα του ποιος είναι στην εξουσία και κέρδισε ότι μπόρεσε με το σπαθί του. Σε τίποτα δεν τον βοήθησε η ψήφος συντρόφων στον Σύριζα όπως και σε τίποτα δεν τους επηρέασε τους ίδιους. Και ξέρεις, 7 μήνες σύριζα αυτή είναι η μόνη υπόσχεση που τήρησε. Τήρησε τη μόνη υπόσχεση που υποχρεώθηκε να τηρήσει. Να ένα μάθημα και μια ιστορική εμπειρία για την αξία της ψήφου σε σχέση με τον δρόμο…
Πάμε και στα υπόλοιπα.
Κανείς δεν αμφέβαλε ότι η ανταρσύα είναι πολύ πιο ριζοσπαστική και σοβαρή από τον σύριζα. Το ξέρουμε στο δρόμο, το ξέρουμε από εγχειρήματα αγώνα, το ξέρουμε καλά. Κι αυτοί που ψήφισαν σύριζα στις προηγούμενες εκλογές το ήξεραν επίσης. Ανοιχτές πόρτες παραβιάζεις λέγοντάς το τόσο επίμονα.
Σύριζα όμως δεν ψήφισαν γιατί τον θεώρησαν επαναστατικό ή καλύτερο από εσάς. Αλλά γιατι όντας στα πρόθυρα της εξουσίας ίσως να ήταν το “κάτι” που θα έκανε την ψήφο τους να αξίζει. Εσείς είστε ένα ασθμαίνον 0,5%. Πέρα από το να κουβαλάτε την περηφάνια της ανόδου ποιό μπορεί να είναι το όφελος να πάτε στο 1%;
Αλλά ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Ότι πιάνετε το 3% και μπαίνετε με 10 βουλευτές. Και λοιπόν σύντροφε;
Καλό όντως είναι που θα πάρετε μερικά φράγκα για τον αγώνα, καλό είναι (νομίζετε) που θα βρείτε ένα μικρό στασίδι στα ΜΜΕ, οκ και η βαβούρα που θα κάνετε μέσα στη βουλή, άντε να βγάλετε κανένα σκάνδαλο. Είναι πράγματι σημαντικά όλα αυτά για τον αγώνα; Και πόσο;
Γιατί αυτό που δεν βάζετε στη ζυγαριά είναι η φθορά και απώλεια κύρους που θα υποστείτε όντας μέσα στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι. Αν αυτό που πρεσβεύεις είναι μια Ανταρσία δεν έχεις καμιά δουλειά μέσα σε αυτό το βαθύτατα απαξιωμένο χωνευτήρι. Αυτό το βαρέλι με σάπια μήλα σε αφήνει να μπεις εκεί μόνο και μόνο γιατί ξέρει τι θα σου συμβεί. Αλήθεια ποια ωφέλεια θα έχει ο αγώνας, απο το 7ο τηλεοπτικό παράθυρο, της Ανταρσύα σε δελτία ειδήσεων κάθε 3 μέρες, μέσα στη βαβούρα του καθεστωτικού συρφετού. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι και με αυτούς τους όρους παρουσιάζατε “πιασάρικη” εικόνα και όχι το “θέλουμε να γίνουμε ΚΚΕ στη θέση του ΚΚΕ”. Μια απόδειξη δημοκρατικού πλουραλισμού θα ήσασταν ένα παράσημο στο πέτο στης αστικής δημοκρατίας.
Και με τις καλύτερες προϋποθέσεις, να το πάτε ακτιβισμό, τι θα ωφελούσε να καταλήγατε η “άλλη χρυσή αυγή”; Αν έχετε το τσαγανό και κάνατε την επιλογή να σπάσετε τον κλοιό και να πάτε φυλακές με βολονταρισμό, βρισκόμενοι σε ζώνες οριακής νομιμότητας, υπάρχουν συντομότεροι δρόμοι από τις εκλογές. Ξεπεράστε πια αυτή τη Λενινιστική υπεροψία ότι θα πιάσετε κορόιδο τον καπιταλισμό μέσα στη πολιτική του φωλιά. Ο καπιταλισμός σας πιάνει κορόιδο και σας βάζει να τρέχετε να του υποβάλετε σέβη όποτε γουστάρει ο εκάστοτε δικομματισμός.
Δείτε τι ζημιά έχετε πάθει ως τώρα: είναι πράγματι 0,5% η επιρροή των σχετιζόμενων με την Ανταρσύα κοινωνικών και ταξικών δυνάμεων στο πολιτικό πεδίο; Ήταν από το 74 η δύναμη της επαναστατικής αριστεράς αντίστοιχη με τα εκλογικά της ποσοστά; Εσείς το ξέρετε ότι δεν είναι, οι μάζες το ξέρουν; Δεν το βλέπετε ότι οι αναρχικοί έχουν δίκιο;
Δεν δουλεύει σύντροφοι.
Ένας ολόκληρος πολιτικός μηχανισμός καταναλώνει πόρους, βάζει λάθος μέτρα και σταθμά, εγκλωβίζεται στον ρόλο του μυρμηγκιού ανάμεσα στους ελέφαντες μόνο και μόνο για να μη λέει ότι είναι απέξω. Τι πραγματικά έχει καταναλώσει η επαναστατική αριστερά από τις δυνάμεις της στην αστική δημοκρατία; Άξιζε; Το έχετε αποτιμήσει;
Εμείς πάλι, από τότε που ήμασταν λίγες εκατοντάδες η εμπλοκή μας με τις εκλογές είναι λίγες μέρες πριν από κάθε αναμέτρηση, για άκυρο-αποχή, σχεδόν ως θρησκευτική παράδοση. Αλλά πάντα ρε παιδιά της Ανταρσύα, μετά από κάποιους μήνες το πολύ, βλέπουμε ότι αυτή η παράδοση έχει ένα μαγικό τρόπο να δικαιολογείται. Εμάς μας ανεβάζουν σύντροφε οι εκλογές, εσάς που συμμετέχετε σας ρίχνουν.
Όλοι οι χώροι αλλάζουν. Κι ο αναρχικός χώρος έχει κάνει βήματα, και εσείς. Η η υιοθέτηση λογικών αδιαμεσολάβητου αγώνα, η υπεράσπιση της αυτοοργάνωσης σηματοδοτούν μια πολιτική εξέλιξη για την επαναστατική αριστερά. Αλλά αυτή η ιστορία με τις εκλογές είναι φαρμάκι. Δεν μπορεί να μην έχετε δει πόσο αλλάζουν τα πρόσωπα όταν μπαίνει η υποψία ότι ένας τοπικός αγώνας για παράδειγμα “θα πρέπει να βρει εκλογική αποτύπωση”. Και τι του συμβαίνει αν τη βρει. Και μια και το πιάσαμε, αριστερούς δημάρχους έχουμε δει αρκετούς…
Ο κάθε αναρχικός θα κάνει την επιλογή του, και ο κάθε αριστερός το ίδιο. Θα βρει υποστηρικτές και κατήγορους. Η πολιτική ζύμωση δεν γίνεται με χάδια. Παρόλα αυτά η ιστορία είναι μία και η αξία των θεωριών, ή τμημάτων τους, υπάρχει μόνο όσο επιβεβαιώνονται σε βάθος χρόνου.
Μπλέξατε με τις εκλογές, ότι κι αν έλεγε ο Λένιν. Καλά θα κάνετε να απεμπλακείτε και να αφοσιωθείτε στη βάση, στην οικοδόμηση του αντίπαλου δέους. Και μια καλή αρχή είναι να απέχετε από τις εκλογές. Συνειδητά και με σχέδιο αγώνα να μην ψηφίσετε τον εαυτό σας.
Το κείμενο του Σπύρου Μαρκέτου εδώ
πηγή: provo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου