«...Το σχολείο, τα τελευταία χρόνια, το Λύκειο, τα τελευταία χρόνια, από τα χρόνια τα δικά μου, τα χρόνια που εγώ ήμουν μαθητής, είχαμε τότε τις δέσμες, τα τέσσερα μαθήματα, είχε γίνει πάρεργο των φροντιστηρίων. Εξεταστικός προθάλαμος και πάρεργο των φροντιστηρίων... Αυτό δεν άλλαξε και τα επόμενα χρόνια, παρά τις όποιες αλλαγές έγιναν. Αλλες αλλαγές έβαλαν πολύ περισσότερα μαθήματα, άλλες μείωσαν ξανά τα μαθήματα. Ομως αυτό δεν άλλαξε, γιατί η πραγματική διαδικασία γινόταν και γίνεται και σήμερα, δυστυχώς, στο φροντιστήριο και το σχολείο έχει απαξιωθεί, το Λύκειο έχει απαξιωθεί...
Τι κάνουμε, λοιπόν, εμείς; Αλλάζουμε τη διαδικασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προσπαθώντας να δώσουμε αξία και περιεχόμενο στη μαθησιακή διαδικασία στο Λύκειο. Και πώς το κάνουμε αυτό; Πρώτον, μέσα από τη μείωση των μαθημάτων στην οποία ο μαθητής στη Β’ και στη Γ’ Λυκείου, θα καλείται να κρίνεται με βάση τις επιδόσεις του σε αυτά. Θα σας πω ότι σήμερα, στο ισχύον σύστημα, ο μαθητής στη Γ’ Λυκείου έχει 15 μαθήματα, ενώ εξετάζεται σε τέσσερα από αυτά. Δηλαδή, για να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας, στα τέσσερα από τα 15 μαθήματα όταν μπαίνει στην τάξη μπορεί και κάτι να παρακολουθεί, για επανάληψη από αυτά που κάνει στο φροντιστήριο και στα υπόλοιπα 11 πηγαίνει για να γράψει παρουσία. Αυτό δεν είναι μαθησιακή διαδικασία. Κάνουμε, λοιπόν, τα 15 μαθήματα, ουσιαστικά τέσσερα, γιατί τα άλλα τρία είναι η γυμναστική, ο εκκλησιασμός, τα θρησκευτικά δηλαδή, και το άλλο είναι ένα μάθημα που δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να καταλάβουν πώς πρέπει να οργανώνουν τις εργασίες τους, διότι και οι εργασίες είναι μέρος της εξεταστικής διαδικασίας. Μειώνοντας τα μαθήματα σε τέσσερα, έχουμε τη δυνατότητα σε αυτά τα τέσσερα μαθήματα να αυξήσουμε τις ώρες. Και από εκεί που ήταν τρίωρα τα μαθήματα στα οποία ο μαθητής κρινόταν, τώρα είναι εξάωρα μέσα το σχολείο, έξι ώρες την εβδομάδα.
Και, ταυτόχρονα, δίνουμε τη δυνατότητα, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, τρεις ώρες, εκτός διδασκαλίας, ο μαθητής να μπορεί να βρίσκει τον καθηγητή ο οποίος θα είναι στο σχολείο, προκειμένου να λύνει απορίες. Εξι ώρες, λοιπόν, τα τέσσερα κρίσιμα μαθήματα. Σε αυτά τα τέσσερα κρίσιμα μαθήματα, ο μαθητής θα κρίνεται κατά τη διάρκεια του έτους στις επιδόσεις του, όχι μόνο στη γραπτή διαγωνιστική διαδικασία, αλλά και στις επιδόσεις του τετραμήνου. Και, κυρίως, μέσα από εργασίες, όπου για να διασφαλίσουμε το αδιάβλητο αυτών των εργασιών, στο τέλος του τετραμήνου –γιατί χωρίζουμε σε δύο τετράμηνα, Α’ και Β’ τετράμηνο- οι εργασίες αυτές θα διορθώνονται όχι από τους καθηγητές του ίδιου σχολείου, αλλά με την ίδια διαδικασία των μέχρι σήμερα Πανελλαδικών που γνωρίσαμε, από άλλα σχολεία, όπου χωρίς να γνωρίζουν ποιος μαθητής είναι θα διορθώνουν αντικειμενικά. Και η τελική κρίση στις κεντρικά οργανωμένες εξετάσεις, στις γραπτές εξετάσεις, θα γίνεται σε πανελλαδικό επίπεδο, σε τρία μόλις μαθήματα. Σε τρία από τα τέσσερα μαθήματα. Και, μάλιστα, θα δίνεται και μια ευκαιρία, bonus όπως λέμε, στον μαθητή, καθότι υπάρχει και η διαδικασία του Γενάρη, στην οποία όλοι οι μαθητές θα εξετάζονται κεντρικά, αλλά θα μπορούν να κρατάνε τον βαθμό τους, να τον προσμετράνε στη συνολική επίδοση μόνο αν στην εξέταση του Γενάρη έχουν γράψει καλά. Ενώ αν δεν έχουν γράψει καλά, και έχουν γράψει καλύτερα τον Ιούνη, θα μπορούν να μην συνυπολογίζουν την εξέταση του Γενάρη...
Η συνολική μας αντίληψη είναι η ενίσχυση του Λυκείου, η ενίσχυση της μαθησιακής διαδικασίας και του περιεχόμενου του παρεχόμενου της εκπαίδευσης, της εκπαιδευτικής διαδικασίας, της παρεχόμενης γνώσης στο Λύκειο, αλλά ταυτόχρονα, πιστεύω ότι κάνουμε και μια μεγάλη τομή στην ίδια τη συναισθηματική εξέλιξη και πίεση που δέχονται οι μαθητές σε αυτήν την πολύ κρίσιμη και δύσκολη ηλικία, όπου βάζουμε τα παιδιά αυτά, των 17 ετών, να κριθούν από μία και μόνο εξέταση, σε ένα και μόνο δεκαήμερο. Πιστεύω, λοιπόν, ότι είναι μια θετική τομή και πιστεύω ότι και οι φορείς στους οποίους έχουμε δώσει τον διάλογο, οι εκπαιδευτικοί φορείς, εκπρόσωποι των καθηγητών, αλλά και στα κόμματα, ο διάλογος αυτός θα είναι ουσιαστικός και θα καταλήξει πολύ σύντομα, ώστε να μπορέσουμε αυτή η ουσιαστική μεταρρύθμιση να γίνει Νόμος του Κράτους μέχρι το τέλος του χρόνου.
Αρα, οι μαθητές, οι οποίοι φέτος πάνε στην Α’ Λυκείου θα έχουν το νέο σύστημα εξέτασης. Και κάτι τελευταίο, πιστεύουμε ότι με αυτό το νέο σύστημα θα περιορίσουμε, δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια, δεν λέω θα καταργήσουμε, θα εξαφανίσουμε, θα περιορίσουμε, όμως, το φαινόμενο της παραπαιδείας. Και θα το περιορίσουμε, γιατί θα αναβαθμιστεί η διαδικασία στο σχολειό. Δεν λέω θα το εξαφανίσουμε, διότι ξέρετε για να το εξαφανίσουμε, αυτό έχει να κάνει και με την κουλτούρα μας, έχει να κάνει και με την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των παιδιών μας, έχει να κάνει και με την εμπιστοσύνη μας στο δημόσιο σχολειό.
Και, βεβαίως, πάντοτε, όταν στις σχολές υψηλής ζήτησης υπάρχει περιορισμένος αριθμός θέσεων, θα υπάρχει ανταγωνισμός, κακά τα ψέματα. Ομως, πιστεύω ότι θα δώσουμε τη δυνατότητα στα παιδιά εκείνα που το αξίζουν, στα παιδιά εκείνα που έχουν τις δυνατότητες και δεν έχουν την οικονομική άνεση να πάνε σε φροντιστήριο, με πολύ μεγαλύτερη άνεση τώρα, με αυτό το σύστημα να είναι πιο καλά προετοιμασμένοι και, άρα, πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό θα μειώσουμε τη μάστιγα αυτή της παραπαιδείας.
Και οφείλω και μια τελευταία απάντηση στο ερώτημά σας. Ναι, πράγματι, δεν είναι αυτό σύστημα ελεύθερης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν θα αρνηθώ ότι στις σκέψεις, στη βούληση, στις συζητήσεις που είχαμε όλο αυτό το διάστημα που ήμασταν στην αντιπολίτευση και μετά, το σύστημα της ελεύθερης πρόσβασης, δηλαδή της πρόσβασης σε ένα προπαρασκευαστικό έτος στο πανεπιστήμιο που εκεί θα γινόταν η διαδικασία της προπαρασκευής και της κρίσης, ήταν έντονη στο μυαλό μας. Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να γίνει, δεν μπορεί να υλοποιηθεί με τους σημερινούς πόρους που έχουμε στην εκπαίδευση στη χώρα μας. 2,85% του ΑΕΠ έχουμε, ίσως να ήθελε 5% και 6% του ΑΕΠ. Αυτή είναι η πραγματικότητα...».
Αλέξης Τσίπρας (απάντηση σε δημοσιογράφο στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της 82ης ΔΕΘ. Οι εμφάσεις δικές μας).
Στην εκτεταμένη απάντηση που έδωσε σε δημοσιογράφο ο Αλέξης Τσίπρας, περιγράφει με αποκαλυπτικό τρόπο τη χρηστική, και εν ολίγοις χυδαία άποψη που έχει για την Παιδεία η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τα προεκλογικά προγράμματα του ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθούσαν σ΄ένα βαθμό να αναμασήσουν τις ιδέες της Αριστεράς για μια ανθρωπιστική Παιδεία-όχημα για τη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας, είναι τώρα για τα σκουπίδια, όπως άλλωστε ομολογεί ο ίδιος ο Τσίπρας.
Η σιδερένια φτέρνα των Μνημονίων και οι πολιτικές που ανέλαβαν να διαχειριστούν με πάθος για λογαριασμό του κεφαλαίου οι Τσιπραίοι άλλα επιτάσσουν και αυτό η συγκυβέρνηση το σέβεται και το προωθεί με όλες της τις δυνάμεις. Τα προγράμματα, που ανάθεμα κι αν τα πίστευαν ακόμη και οι συντάκτες τους (στις προτάσεις Γαβρόγλου δεν είναι ορατή καμιά αντίδραση από τα κομματικά στελέχη) ήταν καλή τροφή για τους αφελείς στις προεκλογικές περιόδους, ενώ τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ καβάλησε το άλογο της εξουσίας της καπιταλιστικής Ελλάδας δεν έχουν πλέον κανένα νόημα.
Τι ομολογεί ο Αλέξης Τσίπρας με τα παραπάνω;
♦ Το σχολείο και ειδικά το Λύκειο, είναι προθάλαμος για την αγορά εργασίας, επομένως στόχος είναι η ειδίκευση και κατάρτιση και όχι η ολόπλευρη μόρφωση. Εξ ου και ο μεγάλος περιορισμός των μαθημάτων, που ουσιαστικά στην Γ΄ Λυκείου γίνονται μόλις τρία (3) και είναι αυτά στα οποία θα εξεταστούν πανελλαδικά οι μαθητές για την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
♦ Η «αναμόρφωση» του Λυκείου έχει μπει στο μνημονιακό «κοστούμι», το οποίο είναι γενικά αστικό «κοστούμι». Ολες οι προτάσεις και οι πολιτικές για την Παιδεία στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, ειδικά τις δεκαετίες του λεγόμενου νεοφιλελευθερισμού, έχουν την ίδια κατεύθυνση: εκπαίδευση προσαρμοσμένη στις περιστασιακές ανάγκες της αγοράς εργασίας, γνώσεις «μιας χρήσης». Μελλοντικοί εργαζόμενοι «φθηνοί» και «ευέλικτοι».
Από τα παραπάνω απορρέει το γεγονός ότι η «αναμόρφωση» του Λυκείου είναι ουσιαστικά μια φθηνή «λύση» που περιορίζεται απλά στην «αναμόρφωση» του τρόπου εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Κοντολογίς, είναι μια αλλαγή στην επιλογή των ταξικών φραγμών, που στην περίπτωση της πρότασης των συριζαίων, γίνονται τώρα πιο έντονοι, καθώς έχουν επιλεγεί διπλές πανελλαδικές εξετάσεις, συν μια «εκτενής» εργασία, που θα αξιολογείται από εξωτερικούς αξιολογητές.
♦ Η πρόταση των συριζαίων (πρόταση Γαβρόγλου) περιλαμβάνει διπλές πανελλαδικές εξετάσεις. Οι εξετάσεις του Ιανουαρίου δεν είναι προαιρετικές, όπως πιθανολογούσε ο Γαβρόγλου, απαντώντας διευκρινιστικά σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, αλλά σε αυτές θα μετέχουν υποχρεωτικά όλοι οι μαθητές (Τσίπρας: «Υπάρχει και η διαδικασία του Γενάρη, στην οποία όλοι οι μαθητές θα εξετάζονται κεντρικά»). Η βαθμολογία τους θα προσμετράται στο βαθμό πρόσβασης «μόνο αν στην εξέταση του Γενάρη έχουν γράψει καλά. Ενώ αν δεν έχουν γράψει καλά, και έχουν γράψει καλύτερα τον Ιούνη, θα μπορούν να μην συνυπολογίζουν την εξέταση του Γενάρη».
♦ Η Γ΄ Λυκείου είναι αποκλειστικά τάξη-φροντιστήριο. Ο Τσίπρας εκφέρει την προκλητική άποψη ότι έτσι ωφελούνται οι μαθητές και μάλιστα οι φτωχότεροι εξ αυτών, που δεν έχουν τα μέσα να πληρώσουν την παραπαιδεία. Και τότε τι είναι το σχολείο για τους συριζαίους; Είναι χώρος διαμόρφωσης όλων των νέων ανθρώπων μέσα από την ολόπλευρη μόρφωση και την ανάδειξη και καλλιέργεια των ιδιαίτερων χαρισμάτων και ενδιαφερόντων τους ή χώρος προετοιμασίας για τη σκληρή ζωή στον καπιταλισμό, όπου βασιλεύει ο απάνθρωπος κανόνας της επιλογής;
Τέλος, ο Τσίπρας θέλοντας να δικαιολογήσει ότι οι συριζαίοι δεν κάνουν τίποτε να βελτιώσουν το σχολείο (ίσα-ίσα που το οδηγούν σε ακριβώς αντίθετη και αντιδραστικότερη κατεύθυνση) ισχυρίζεται ότι η καταφυγή στα φροντιστήρια είναι εν ολίγοις θέμα «κουλτούρας και εμπιστοσύνης στις δυνάμεις των παιδιών και εμπιστοσύνης στο δημόσιο σχολείο». Και δεν αναρωτιέται, έστω στα λόγια, γιατί καλλιεργήθηκε χρόνια τώρα αυτή η «κουλτούρα» στην ελληνική εργαζόμενη κοινωνία, την οποία μάλιστα ακριβοπληρώνει με μεγάλες θυσίες;
Γιατί όλες οι αστικές κυβερνήσεις διαχρονικά υποβίβαζαν το δημόσιο σχολείο σε δομή κατάρτισης και όχι μόρφωσης και ύψωναν δυσθεώρητους ταξικούς φραγμούς (πολλαπλές αξιολογικές κρίσεις και πανελλαδικές εξετάσεις διαφόρων τύπων), ώστε να κλείνει η στρόφιγγα για το Πανεπιστήμιο για τα παιδιά της εργατικής τάξης, που αποτελούσε στην εξαρτημένη Ελλάδα του μέσου επιπέδου καπιταλιστικής ανάπτυξης, το μοναδικό ίσως εφόδιο για μια επαγγελματική αποκατάσταση και βελτίωση των όρων ζωής (που συνεπάγονταν και την αλλαγή της ταξικής τους θέσης στην κοινωνία, γεγονός που ανησυχούσε βαθιά την αστική τάξη).
Γιούλα Γκεσούλη
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου