«Σκεπάστε μας, θάψτε μας, ξεχάστε μας, δώστε δουλειά στους απογόνους μας», θα έλεγε ο Θουκυδίδης και οι κάτοικοι του αρχαίου δήμου Αλιμούντος, αν μπορούσαν να μιλήσουν στα σημερινά μέλη του ΚΑΣ, σύμφωνα με το κεντρικό άρθρο της εφημερίδας Εστία (και τι ειρωνεία, γραμμένο σε πολυτονικό!) την περασμένη Πέμπτη. Την ίδια μέρα, η εφημερίδα Kontra news, η ναυαρχίδα του ομίλου Κουρή, κυκλοφορούσε με πρωτοσέλιδο «Δασάρχες και αρχαιολόγοι κυβερνούν τη χώρα» και υπότιτλο «Όσο κάνουν κουμάντο οι μανδαρίνοι, η χώρα θα σέρνεται στη ζητιανιά». Τι συνέβη; Τι είναι αυτό που ένωσε την πιο ακραία εθνικόφρονα Δεξιά με την αυριανίστικη ναυαρχίδα που έχει προσδεθεί πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να επιτίθενται με τέτοιο μένος στους αρχαιολόγους;
Τι άλλο, από την τύχη της επένδυσης του Λάτση στο «Ελληνικό». Ούτε καν την τύχη της επένδυσης —γιατί αυτή, δυστυχώς, δεν ακυρώνεται από την κήρυξη των αρχαιοτήτων που έχουν εντοπιστεί εκεί. Στην πραγματικότητα αυτό που τους ενώνει είναι απλώς η …ενόχληση του Λάτση από την τήρηση ενός ενοχλητικού νόμου (του αρχαιολογικού) στην περιοχή «του». Στο όνομα των συμφερόντων του Λάτση, ξεχνιούνται όλα τα υπόλοιπα. Έπαψαν τα αρχαία να είναι «ιερά» για την εθνικόφρονα Δεξιά; Έπαψαν να είναι σημαντικά για τη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού, όπως μας θυμίζει κάθε δεύτερη μέρα ο Σκάι; Ήρθε η ώρα να ξεχάσουμε «τα κλέη του παρελθόντος», για τα οποία μας μιλάνε στο σχολείο; Έφτασε ο «αντιεθνικιστής» Η. Κανέλλης να θεωρεί ότι «κάτι τούρκικα» κτίρια δεν μπορούν να θεωρηθούν μνημεία; Έπαψε ο Παπαδόπουλος-Τετράδης να είναι ελληνόπληκτος και αποφάσισε ότι η υπεράσπιση των αρχαιοτήτων είναι υπόθεση των «αριστεριστών» και των «υποκριτών»;
Κι όμως, αύριο η Εστία πάλι θα γράφει για τα «ιερά αρχαία», ο Σκάι θα διαφημίζει ξεναγήσεις σε αρχαία θέατρα (αρκεί να τις κάνει το εκλεκτό του Διάζωμα), ο Η. Κανέλλης θα κατακεραυνώνει τους «εθνολαϊκιστές» και ο Παπαδοπουλος-Τετράδης θα καταγγέλλει τους Τούρκους γιατί δεν προστατεύουν την «ελληνική» Αγιά Σοφιά — για τον Κουρή δεν λέμε, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σκεφτεί να πει. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά; Με τον ίδιο τρόπο που συνδυάζονταν πάντα, είναι η απάντηση.
Δυστυχώς για όλους αυτούς τους όψιμους διανοητές, δεν είναι τωρινό φαινόμενο το να συνδυάζεται η πιο ακραία εθνικόφρων λογική με την καταστροφή των αρχαιοτήτων. Δυστυχώς για αυτούς, πρωτοπόρο σε αυτό ήταν το κράτος των εθνικοφρόνων του 1950, που έστελνε αρχαιότητες από τις ανασκαφές στους «ευεργέτες» των ΗΠΑ. Δυστυχώς για αυτούς, πρωτοπόροι ήταν οι πρωτεργάτες της Χούντας, εθνικόφρονες κι αυτοί, που έδιναν άδειες για οικοδομές πάνω στους νεώσοικους της Ζέας, για ξενοδοχείο στην Ακροναυπλία και όπου αλλού ζήτησαν οι επιχειρηματίες-στηρίγματα του καθεστώτος.
Κοινό στοιχείο των αρχαιοτήτων που «θυσιάστηκαν»; Ότι βρέθηκαν σε λάθος θέση και συγκεκριμένα σε μέρη που ήθελαν για την κερδοφορία τους συγκεκριμένοι «επενδυτές». Κι όπως εκείνοι οι «επενδυτές» έπαιρναν ειδικές ρυθμίσεις για τους ορόφους, τα τετραγωνικά, τη θέση, τις δημόσιες εκτάσεις, έτσι είχαν και τη δυνατότητα να καταστρέψουν, με συνοπτικές διαδικασίες, όσες αρχαιότητες βρέθηκαν στο δρόμο τους.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα: τα «αρχαία» είναι «ιερά» στο βαθμό που δεν βρίσκονται στο δρόμο του Λάτση, της Ελντοράντο, των εργολάβων, του αγωγού ΤΑΡ, των φαραωνικών αιολικών πάρκων και πάει λέγοντας. Έργα «ανάπτυξης» στα οποία θυσιάζεται η δημόσια περιουσία, το περιβάλλον, η υγεία όλων μας και τα εργασιακά δικαιώματα για να αβγατίσουν τα κέρδη ενός ιδιώτη. Τότε οι αρχαιότητες, το δάσος, οι μισθοί, η ασφάλιση αποτελούν «εμπόδια» στην ανάπτυξη και πρέπει να βγουν από τη μέση.
Κάπως έτσι φτάνει η επίκληση απλώς ενός άρθρου του Αρχαιολογικού Νόμου να αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ ως …περίπου επαναστατική πράξη. Έτσι φτάνουμε στο σημείο μια απλή λεγκαλιστική διεκδίκηση από τον Σύλλογο Αρχαιολόγων να αντιμετωπίζεται ως …ακραίο συνδικαλιστικό φαινόμενο. Κι όμως, μια τέτοια κινητοποίηση ενός κλάδου κατάφερε να συνασπίσει εναντίον της όλες τις δυνάμεις, από το «γραφείο εξυπηρέτησης επενδυτών» του Φλαμπουράρη μέχρι τον ίδιο τον Λάτση και τους συν αυτώ, αποδεικνύοντας σε πόσο σημαντικό θέμα μπορεί να εξελιχθεί ακόμη και η πιο μικρή κινητοποίηση αυτή την περίοδο που όλα πρέπει να τα «σκιάζει η φοβέρα». Ας ξαναοικοδομήσουμε αυτές τις ενοχλητικές αντιστάσεις σε όλες τις δουλειές και όλες τις γειτονιές.
πηγή: prin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου