Στις 16 Νοεμβρίου ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter ανεβάζει μια φωτογραφία με υπέρτιτλο: «Στη Μάνδρα, δίπλα στους κατοίκους που επλήγησαν από την καταστροφική καταιγίδα». Ουδέν ψευδέστερον, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ούτε στα στοιχειώδη δεν λένε πια αλήθεια.
Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα της Πέμπτης 16/11 ο Αλέξης Τσίπρας, συνοδευόμενος από υπουργούς και την Περιφερειάρχη Αττικής Ρένα Δούρου, μετέβη στην διασταύρωση της παλιάς εθνικής οδού με την Κοροπούλη στην Μάνδρα Αττικής. Έκατσε 10 λεπτά, έβγαλε φωτογραφίες και στη συνέχεια πήγε στην Ελευσίνα σε «σύσκεψη υπηρεσιακών παραγόντων» όπου εξαγγέλθηκαν «μέτρα», τα ίδια που είχαν εξαγγελθεί πριν πολλούς μήνες για τους πλημμυροπαθείς της Σκοπέλου και οι οποίοι φυσικά δεν τα είδαν ποτέ. Όπως φυσικά δεν είδαν ποτέ τον πρωθυπουργό κι οι πληγέντες της Μάνδρας. Δεν τόλμησε καν να πλησιάσει και να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο τους ανθρώπους που έχασαν ανθρώπους, σπίτια κι όνειρα!
«Ούτε ο πρωθυπουργός ούτε η Ρ. Δούρου μπήκαν καν στην πόλη της Μάνδρας», δήλωσε την άλλη μέρα η δήμαρχος Μάνδρας I. Κριεκούκη! Η επίσημη δικαιολογία πως «έπρεπε» να φύγει για Σουηδία, δεν πείθει ούτε τον Καρανίκα…
Κάποιοι άλλοι όμως, πήγαν
Πριν τον πρωθυπουργό την περιοχή είχαν επισκεφθεί ο Κούλης και οι –τότε- υποψήφιοι για την προεδρία της «κεντροαριστεράς», αδιάφορη η παρουσία τους. Δεν συνέβη το ίδιο όμως με άλλους επισκέπτες της περιοχής, αληθινούς «πυλώνες» της κοινωνίας μας, διάσημους για τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους. Για παράδειγμα, στις 20/11 επισκέφθηκε τη Μάνδρα η Μαριάννα Βαρδινογιάννη που δήλωσε: «Σήμερα επισκέφθηκα συγκλονισμένη τους συνανθρώπους μας στην Μάνδρα που έζησαν δραματικές στιγμές χάνοντας τους αγαπημένους τους και τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Συμμερίζομαι το δράμα τους και είμαι κοντά».
Στις 26/11 ο Δημήτρης Μελισσανίδης «πρόσφερε» τις εισπράξεις του αγώνα ΑΕΚ – Πλατανιάς στους πλημμυροπαθείς ενώ υλικό συγκέντρωσαν και άλλες ομάδες και «φιλάνθρωποι».
Αυτός όμως που τους ξεπέρασε όλους σε «ευαισθησία» και «φιλανθρωπία» ήταν άλλος. Στις 25/11 την περιοχή επισκέπτεται ο –πρώην- δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, «άνθρωπος της χρονιάς» για την Ελληνική Ναυτιλία και –πρώην- πρόεδρος του Ολυμπιακού Β. Μαρινάκης. Αν αντέχει το στομάχι σας, διαβάστε το …«ρεπορτάζ»:
«Ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο οποίος πρωτοστάτησε στην προσφορά βοήθειας, τείνοντας την χείρα προς όλους εκείνους τους συνανθρώπους μας, έδωσε το παρών το πρωί του Σαββάτου, στη Μάνδρα Αττικής. Μετέβη ο ίδιος εκεί, στην καρδιά του προβλήματος, για να δηλώσει ξανά, ότι «ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΕΣΑΣ»! …Εκεί, στο Δημαρχείο της περιοχής, τον Β. Μαρινάκη υποδέχθηκε η ίδια η Δήμαρχος Μάνδρας-Ειδυλλίας, Ιωάννα Κριεκούκη. “Ήσασταν ο πρώτος που μας βοήθησε! Ο πρώτος που δήλωσε παρών και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας. Και για αυτό σας ευχαριστούμε”.
Από την άλλη, η διαβεβαίωση, ότι η προσπάθεια ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΟΣΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ…. “Ούτε καν σας καλέσαμε, ούτε καν προλάβαμε να σκεφτούμε μέσα στην καταστροφή ποιος θα μπορούσε να μας βοηθήσει και σεις ήσασταν εδώ”, συμπλήρωσε η I. Κριεκούκη, για να λάβει εκ νέου, τη διαβεβαίωση του B. Μαρινάκη: “Αυτό που προέχει είναι να λειτουργήσει η πόλη και να βρείτε τους κανονικούς σας ρυθμούς. Πείτε μας και συγκεκριμένα πράγματα, είμαστε εδώ να κάνουμε και πολλά παραπάνω… Μετά την ολιγόλεπτη συζήτηση, με τη I. Κριεκούκη, ο Βαγγέλης Μαρινάκης ζήτησε να δει από κοντά το πρόβλημα. Να περπατήσει στα στενά της Μάνδρας και να δει ο ίδιος, όχι μέσα από τις κάμερες και τους φωτογραφικούς φακούς, αλλά με τα ίδια του τα μάτια, το μέγεθος της καταστροφής. Το οποίο ακόμη και τώρα, μετά από τόσες ημέρες που έχουν περάσει, είναι τεράστιο. …Περπάτησε μέσα στα στενά της πόλης της Μάνδρας, σταματώντας σε σπίτια και συνομιλώντας με τον κόσμο… Οι άνθρωποι, οι οποίοι εκείνη την ίδια στιγμή, πάλευαν για να καθαρίσουν τις αυλές και τα σπίτια τους, χαμογελούσαν, βλέποντας τον B. Μαρινάκη να στέκεται στο πλευρό τους».
Υποκρισία αλλά… αρκεί να το λέμε;
Είναι πάρα πολύ εύκολα τα ειρωνικά σχόλια. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να σκεφθεί κανείς πως ο υπόδικος Μαρινάκης βρήκε ευκαιρία να πουλήσει φιλανθρωπία σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την δημόσια εικόνα του αξιοποιώντας μάλιστα όλον τον μηχανισμό του Δήμου Πειραιά.
Πως η «φιλανθρωπική» δραστηριότητα της Μαριάννας είναι γνωστή και, πανταχόθεν, καταγγελλόμενη. Πως ο Μελισσανίδης θυμήθηκε πως είναι φιλάνθρωπος όταν οι πάντες έδειχναν με το δάχτυλο ως βασική υπεύθυνη την Ρ. Δούρου. Είναι γνωστό ότι ο Μελισσανίδης δεν είναι αχάριστος. Η Ρ. Δούρου είναι μπροστάρισσα στον αγώνα για να μετατραπεί η Νέα Φιλαδέλφεια σε «μελισσανιδούπολη» και ο Τίγρης φρόντισε τον φιλανθρωπικό αγώνα να τον συνδιοργανώσει με την …Περιφέρεια Αττικής! Όλα αυτά είναι εύκολα, τα δύσκολα αρχίζουν μετά…
Το δύσκολο είναι να μην κλείνεις τα μάτια στην πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που είναι αμείλικτη. Μια ολόκληρη περιοχή δεν είδε ποτέ, και όλοι ξέρουμε πως δε θα δει, καμιά ουσιαστική κρατική μέριμνα. Η λογική της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στο πλαίσιο της οποίας η γη και η κατοικία είναι εμπορεύματα και τα τεχνικά έργα κι οι χρήσεις γης σχεδιάζονται και υλοποιούνται με γνώμονα το κέρδος, εδώ εμφανίζεται στην πιο ωμή εκδοχή της.
Όταν η φύση στέλνει τον τραγικό λογαριασμό, το κράτος περιορίζεται σε ευχολόγια, οι πολιτικοί ταγοί ρίχνουν ο ένας την ευθύνη στον άλλον και όλα τα βιολιά της συστημικής προπαγάνδας παίζουν διαφορετικές μελωδίες, ανάλογα με τη συγκυρία, αλλά το ίδιο ρεφρέν: Για τις εκάστοτε κυβερνήσεις φταίνε τα ακραία καιρικά φαινόμενα, η μήνις του θεού, η κλιματική αλλαγή. Για τη συστημική αντιπολίτευση φταίει η κυβέρνηση. Για όλους όμως φταίνε κυρίως οι κάτοικοι που «έχτισαν μέσα στα ρέματα» και φυσικά το «σπάταλο», «κομματικό» κράτος που τους το επέτρεψε και τώρα τους άφησε στο έλεος του θεού.
Οπότε ποια είναι η λύση; Μα η «ιδιωτική πρωτοβουλία» που είναι «αποτελεσματική» και «γρήγορη». Αυτό το ιδεολόγημα, αυτό το ύπουλο σαράκι που δουλεύει χρόνια τώρα στις ουρές των συγκοινωνιών, των τραπεζών, των ασφαλιστικών ταμείων και των εφοριών, βρίσκει την καλύτερη εφαρμογή του στη διαχείριση κρίσεων: Το κράτος μας κατέστρεψε και μας άφησε στο έλεος του θεού, ο Μαρινάκης και η Βαρδινογιάννη μας «στάθηκαν».
Οι, πέρα από κάθε όριο γελοιότητας, αντιπαραθέσεις των μνημονιακών συνεταίρων ΣΥΡΙΖΑ –ΝΔ, η απαράδεκτη στάση της Δούρου που έφτασε στο σημείο να διακόψει τη συνεδρίαση του περιφερειακού Συμβουλίου γιατί ακούστηκαν …συνθήματα(!), ενισχύουν αυτήν την τάση, μια τάση που διεθνώς αλλά και στον τόπο μας κερδίζει έδαφος.
Οι πολιτικοί τύπου Τσίπρα ή Κούλη, αναλώσιμοι διαμεσολαβητές του κάθε Σαββίδη ή του κάθε Μαρινάκη σιγά – σιγά να δίνουν τη θέση τους στα πραγματικά αφεντικά. Ζούμε την εποχή του Τραμπ, μην το ξεχνάμε.
Η Αριστερά πρέπει να είναι χρήσιμη
Θα ήταν μεγάλο λάθος να σταθούμε στην επιφάνεια ή να θεωρήσουμε ότι οι εργαζόμενοι είναι ηλίθιοι και δεν καταλαβαίνουν τις σκοπιμότητες της «φιλανθρωπίας». Αυτό όμως δεν αναιρεί πως έχει ανάγκη να φτιαχτεί ΤΩΡΑ το σπίτι τους, ο δρόμος, το σχολείο, το δίκτυο του νερού.
Το κράτος δεν καλύπτει φυσικά αυτές τις ανάγκες, κατά συνέπεια δεν βλέπουν κι άλλη λύση. Αν πιστεύουμε πως η συνείδηση των ανθρώπων μένει ανεπηρέαστη σε τέτοιες συνθήκες, κακώς το πιστεύουμε.
Πολύ περισσότερο όταν σε κάθε περίπτωση η αντίθετη άποψη, από τη μεριά της Αριστεράς, αδυνατεί να γίνει πειστική. Πελαγοδρομεί ανάμεσα στην πρόταση ανατροπής του καπιταλισμού ως προϋπόθεση για τη διευθέτηση των ρευμάτων και την αποκατάσταση των ζημιών αλλά και σε μια ρητορική που φαίνεται να υποστηρίζει την απαράδεκτη, υπάρχουσα τάξη πραγμάτων απέναντι στον κίνδυνο της ιδιωτικοποίησης. Σε κάθε περίπτωση, δεν απαντά στην ανάγκη των εργαζόμενων.
Η αντιπρόταση της Αριστεράς δεν μπορεί παρά να είναι ο δρόμος της αυτοοργάνωσης και του αγώνα των ίδιων των κατοίκων γι’ αυτά που δικαιούνται με την ηθική και πολιτική στήριξη αλλά και την υλική αλληλεγγύη του κινήματος και των μαχόμενων αριστερών δυνάμεων. Δρόμος δύσκολος, ακόμα και σε περιόδους που το κίνημα ήταν στα πάνω του, οι αξίες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης ισχυρές. Ακόμα πιο δύσκολος σήμερα, στη φάση υποχώρησης του κινήματος, δεν υπάρχει όμως άλλος. Απαιτεί πριν από όλα επίμονη δουλειά ενημέρωσης και αποκάλυψης της πραγματικότητας, να αποδεικνύεται συγκεκριμένα πως ο ίδιος ο τρόπος επέκτασης των πόλεων, με αυθαίρετη κατάληψη γης μέσα σε δάση, πάνω σε ρέματα και, ειδικά στην περιοχή του Θριασίου, η διαμόρφωση βιομηχανικών ζωνών με σπίτια, βιομηχανίες και χωματερές δίπλα δίπλα, αυξάνει τις πιθανότητες πυρκαγιών, πλημμυρών και άλλων «φυσικών» καταστροφών και μειώνει τις δυνατότητες αποτελεσματικής αντιμετώπισής τους.
Ο οικιστικός ιστός της Μάνδρας τέμνει εγκάρσια τον χείμαρρο της Αγίας Αικατερίνης στα βορειοδυτικά και, παρότι είναι γνωστή η επικινδυνότητα, δεν έχει εκτελεστεί κανένα έργο εκτροπής. Με την τροποποίηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Μάνδρας το (ΦΕΚ 1066Δ΄/9.10.2003) εγκρίθηκε η επέκταση της πόλης στην περιοχή της Αγίας Αικατερίνης μέσα στη λεκάνη κατάλυσης του ρέματος, χωρίς να γίνεται καμιά αναφορά σε «ρέμα» και «κοίτη», ενώ επάνω σχεδόν στην κοίτη τοποθετούνται οι νέες λεωφόροι. Η κοίτη και η έκταση του ρέματος Σούρες που έπνιξε τη Μάνδρα έχει υποστεί τεράστιες επεμβάσεις, με τις ευλογίες των αρχών, βιομηχανικές εγκαταστάσεις και εργοτάξια, αλλά και το αμαξοστάσιο και εργοτάξιο του Δήμου Μάνδρας βρίσκονται πάνω στο ρέμα.
Η επίμαχη «Μελέτη εκτροπής χειμάρρου Αγ. Αικατερίνης και διευθέτησης χειμάρρου Σούρες», που περιλάμβανε μέτρα προστασίας για την περιοχή, υπάρχει έτοιμη στα ράφια και έχει δημοσιευτεί σε ΦΕΚ τον Γενάρη του 2016 αλλά δεν προχώρησε. (Τα στοιχεία από το συλλογικό κείμενο «Διαχρονικό και προμελετημένο έγκλημα στη Μάνδρα»)
Το «αργό» κι «αναποτελεσματικό» κράτος, θα πει κάποιος. Να θυμίσουμε σε όλους πως όταν πρόκειται για τη διευκόλυνση επενδύσεων, όταν τίθεται ζήτημα για τη στήριξη των επιχειρηματικών συμφερόντων (Φάληρο/Νιάρχος, Ελληνικό/Λάτσης κ.ά) και την προώθηση σκληρών διαρθρωτικών αλλαγών, υπάρχουν πάντα τρόποι για φαστ-τρακ διαδικασίες που μεταμορφώνουν το «δύσκαμπτο» κράτος σε πολύ αποτελεσματικό μηχανισμό σχεδιασμού και υλοποίησης. Για όλα τα έργα που διασφαλίζουν τις συνθήκες ασφαλούς διαβίωσης και εργασίας των εργατικών στρωμάτων, το κράτος παραμένει σκόπιμα γραφειοκρατικό τέρας.
Το κυριότερο είναι να συνειδητοποιήσουν όλοι πως, φυσικά, θα ξαναβρέξει! Πως θα υπάρχουν πάντα φυσικά φαινόμενα. Αυτό σημαίνει πως είναι ζήτημα επιβίωσης η ανάπτυξη κινήματος που θα διεκδικεί, πέρα από την άμεση στήριξη των πληγέντων σε εργατικές περιοχές όπως αυτές της Δυτικής Αττικής (αποζημιώσεις, αποκατάσταση ζημιών, πάγωμα χρεών), την απόδοση των πολιτικών ευθυνών και, κυρίως, την ανατροπή του καταστροφικού μοντέλου ανάπτυξης που κάνει την εργατική πλειοψηφία να μετράει απώλειες και νεκρούς. Που θα αναδεικνύει αυτά τα θέματα στις πραγματικές τους διαστάσεις, ως άμεσους στόχους επιβίωσης, δίπλα στη μάχη για τη σταθερή δουλειά, τον μισθό, τον ελεύθερο χρόνο, την παιδεία και την υγεία.
Αυθόρμητα;
Όχι φυσικά, η ανάπτυξη κινήματος δεν είναι φυσικό φαινόμενο, η Αριστερά οφείλει να πρωτοστατήσει. Πρώτο βήμα θα ήταν να μπουν αυτά τα θέματα στον πυρήνα του προγράμματος μιας συμμαχίας για την ανατροπή της επίθεσης, για την επιβίωση του λαού και να γίνουν υλική δύναμη και βάση συσπείρωσης της πλειοψηφίας των εργαζομένων.
Προς το παρόν κάνουμε ένα βήμα μπροστά, δύο βήματα πίσω είτε με πρωτοβουλίες «κατά μόνας» είτε με αντιπαραθέσεις που έχουν ως επίδικο ποιος «συντονισμός» θα «συντονίσει» τις προσπάθειες «συντονισμού» των αναγκαίων αντιστάσεων. Φυσικά, όσο δεν κάνουμε το πρώτο βήμα μπροστά αλλά κατατριβόμαστε στα βήματα πίσω η κοινωνία –πολύ λογικά- θα μας αντιμετωπίζει με παγερή αδιαφορία, θα συνεχίσει να βλέπει ως μοναδική απάντηση τον κάθε Μαρινάκη. Ουσιαστικά θα βλέπει σαν απάντηση την ατομική λύση, τον κανιβαλισμό και αυτά τα «ιδανικά» τα εκπροσωπούν με τον καλύτερο τρόπο αυτοί οι «φιλάνθρωποι». Και αυτό οδηγεί σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς…
Υ.γ. Αναφέρθηκε ήδη πως πολύτιμα στοιχεία αντλήθηκαν από το συλλογικό κείμενο «Διαχρονικό και προμελετημένο έγκλημα στη Μάνδρα» που υπογράφουν οι Θάνος Ανδρίτσος, δημοτικός σύμβουλος Αγίας Παρασκευής με το Φυσάει Κόντρα, Βάσιλα Αγγελική, πρ. δημοτικός σύμβουλος Νέας Ιωνίας με το «Εκτός Σχεδίου» και Σωτηρίου Καλομοίρα, Τριανταφυλλοπούλου Ελένη, μέλη του συντονιστικού της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική. Συλλογικό κείμενο που αποδεικνύει πως μπορούμε να μιλήσουμε συγκεκριμένα και πειστικά και… αριστερά.
πηγή: kommon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου