Οπαδικοί «στρατοί» και Αριστερά: Μια δύσκολη σχέση

Γιάννης Ανδρουλιδάκης

Στις 14 Μαρτίου, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Φιλάθλων ΠΑΟΚ, ο ιστορικός σύνδεσμος της Αθήνας, εξέδωσε μια ανακοίνωση με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στο ποδόσφαιρο, που έκλεινε με μια δριμύτατη επίθεση κατά της Ένωσης Αστυνομικών. «Γουρούνια της ΠΟΑΣΥ εσείς θα μας πείτε πότε πέρασαν αυτόφωρο ή πότε καταδικάσθηκαν οι δολοφόνοι του Σιδερή Ισιδωρόπουλου, 16 ετών, της Αναστασίας Τσιβίκα, 67 ετών, της Σταματίνας Κανελλοπούλου, 21 ετών, του 26χρονου φοιτητή της Νομικής Ιάκωβου Κουμή, του 45χρονου τσιγγάνου μικροπωλητή Τάσο Μουράτη που βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος, μπροστά στα μάτια ενός από τα τρία παιδιά του, του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά, του 19χρονου Λουκά Γράψα, του 15χρονου μαθητή Δημήτρη Κικέρη, του 28χρονου μουσικού Θοδωρή Γιάκα, του 29χρονου Χριστόφορου Μαρίνου, του Δημήτρη Παπαδημητρίου, 18 ετών, και του Ευάγγελου Γκόρτσα, 21 ετών, του 25χρονου Αριστείδη Νεοφώτιστου;».


Το απόσπασμα αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει απόδειξη ότι ο κοινωνικός και ο αντικαπιταλιστικός λόγος, έστω και πρωτόλειος, δεν είναι ασύμβατος με τους οπαδικούς συνδέσμους ή έστω κάποιους από αυτούς; Ναι, αν δεν συνέβαινε οι παραπάνω εύλογες απορίες να κατατίθενται προς υποστήριξη του Ιβάν Σαββίδη και ως απάντηση στην ΠΟΑΣΥ που είχε ζητήσει τη σύλληψή του. Βεβαίως, αυτό το είδος διπολισμού δεν είναι αποκλειστικότητα των οπαδών του ΠΑΟΚ, που στο παρελθόν έχουν υπερηφανευθεί τόσο για το σπάσιμο των γραφείων της Χρυσής Αυγής στη Θεσσαλονίκη όσο και για την επίθεση σε συγκέντρωση Πακιστανών που «τους προκάλεσαν» — έχουν με την ίδια θέρμη σηκώσει στην εξέδρα τους τη βουλγάρικη σημαία και το αστέρι της Βεργίνας. Θα τη συναντήσουμε επίσης και αλλού: Ο μεγαλύτερος σύνδεσμος οπαδών της ΑΕΚ, η «Original», συνηθίζει να κρεμά διάφορα αντιφασιστικά πανό, αλλά αυτό διόλου τον εμποδίζει να συνδράμει στα σχέδια του Μελισσανίδη για το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια και να σφυρίζει αδιάφορα  –στην καλύτερη περίπτωση– στους τραμπουκισμούς αντιφασιστικών κοινωνικών χώρων και αγωνιστών.

Η στάση των οπαδών δεν χρειάζεται να εξωραϊσθεί, είναι όμως εξαιρετικά προβληματικό να αντιμετωπισθεί με μια γενική περιφρόνηση του χώρου. Το ζήτημα δεν λύνεται καν με το να πούμε ότι είναι «απλά μια αντανάκλαση της κοινωνίας», δεδομένου ότι δύο βασικές παράμετροι αλλοιώνουν τον αντικατοπτρισμό: Ο ένας αφορά τη διαβόητη ταύτιση πλατιών λαϊκών στρωμάτων με επιχειρηματικά συμφέροντα και ο άλλος τη συντριπτική, στα όρια του μονοπωλίου, κυριαρχία των ανδρών στις τάξεις των οπαδών.

Υπάρχουν άραγε στοιχεία στα οποία το αντικαπιταλιστικό, ελευθεριακό ή αριστερό κίνημα μπορεί να συνδεθεί με αυτό το λαϊκό στοιχείο; Αναμφίβολα. Ωστόσο, το ζήτημα άπτεται της συνολικότερης δυσκολίας επικοινωνίας με είδη λαϊκής έκφρασης που μας είναι ακατανόητα — και τελικά με την κίνηση της κοινωνίας έξω από τα τείχη μας.

prin.gr