Κι εμείς, που ασφαλώς δε διαθέτουμε την αναλυτική ικανότητα ενός Κουτσούμπα, αναρωτιόμαστε: Αν αλλάξει το Σύνταγμα της ΠΓΔΜ, θα πάψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να είναι σημαιοφόρος του ΝΑΤΟ; Από την άλλη, η ΝΔ, που θέτει στην κυβέρνηση ακριβώς τους ίδιους όρους με τον Περισσό («αν δεν αλλάξει το Σύνταγμα της γείτονος, εμείς δεν μπαίνουμε σε καμιά συζήτηση» λέει ο Κούλης), δεν είναι σημαιοφόρος του ΝΑΤΟ; Να το συνοψίσουμε; Αν όποιος θέλει να κλείσει το ζήτημα χωρίς αλλαγές στο Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας είναι σημαιοφόρος του ΝΑΤΟ, όποιος βάζει σαν όρο τις αλλαγές στο Σύνταγμα τι είναι; Πατριώτης; Το βέβαιο είναι ότι ΝΔ, Περισσός και ΠΑΣΟΚ συνωστίζονται στον ίδιο ακριβώς παρονομαστή. Φανατικοί νατοϊκοί από τη μια και υποτιθέμενοι αντιιμπεριαλιστές από την άλλη.
Αυτός ο κοινός παρονομαστής ονομάζεται αστικός εθνικισμός. Και βέβαια, στον ίδιο κοινό παρονομαστή είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι, που κρατούν μια πιο «ήπια» εθνικιστική στάση. Την ίδια στάση, άλλωστε, κρατούσαν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όταν βρίσκονταν στην κυβέρνηση. Σήμερα, για λόγους αντιπολιτευτικούς και μόνο, βάζουν ως προαπαιτούμενο την αλλαγή στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας. Μάλιστα, αν υπάρξει συμφωνία και πάει για ψήφιση στη Βουλή, το ΠΑΣΟΚ είναι πιθανότατο να την ψηφίσει (ασκώντας, φυσικά, κριτική στην κυβέρνηση για τον τρόπο που διαπραγματεύτηκε, που συγκρότησε το «εθνικό μέτωπο» κτλ.). Ακόμα και για τη ΝΔ δεν παίρνουμε όρκο.
Για να γυρίσουμε στη θέση του Περισσού, θέλουμε να ρωτήσουμε επίσης, αν ο λεγόμενος αλυτρωτισμός είναι ζήτημα κάποιων αναφορών στο Σύνταγμα μιας χώρας ή ζήτημα πολιτικής ουσίας. Δεν έχουμε ακούσει, για παράδειγμα, αιτήματα ν' αλλάξει το Σύνταγμα της Τουρκίας, ξέρουμε όμως τι συμβαίνει στην πράξη, ανεξάρτητα από το Σύνταγμα, που το πιθανότερο είναι να μην αναφέρει τίποτα σχετικό. Οπως έχουμε γράψει και άλλη φορά, παραθέτοντας και τα σχετικά άρθρα από το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, μετά τη λεγόμενη «ενδιάμεση συμφωνία» του 1995 σ' αυτό έγιναν αλλαγές που -στα λόγια τουλάχιστον- αποκλείουν έγερση εδαφικών διεκδικήσεων. Ακόμα και για τους Σλαβομακεδόνες των γειτονικών χωρών, έχει γίνει προσθήκη στην οποία αναφέρεται ότι τα δικαιώματά τους αποτελούν εσωτερική υπόθεση κάθε χώρας.
Οσα γελοία επιχειρήματα κι αν επιστρατεύσει η ηγεσία του Περισσού, ο αποκρουστικός εθνικισμός δεν κρύβεται. Δε λένε τίποτα το συγκεκριμένο αναφορικά με το τι θα ήθελαν να αλλάξει στο Σύνταγμα της ΔτΜ, γιατί αυτό που θέλουν είναι να πάψει αυτός ο λαός να έχει την εθνική του ταυτότητα (Μακεδόνες) και η γλώσσα του να πάψει να λέγεται μακεδονική. Στεκόμαστε ιδιαίτερα στις εθνικιστικές θέσεις του Περισσού, γιατί με τη δράση του και την προβολή που του δίνουν τα αστικά ΜΜΕ, προσφέρει τεράστια υπηρεσία στο σύστημα. Είναι το αριστερό άλλοθι του εθνικισμού. Οταν ένα κόμμα που καπηλεύεται τον τίτλο και την ιστορία του επαναστατικού ΚΚΕ, που είναι γνωστές οι θέσεις του στο Μακεδονικό και οι ιδιαίτεροι δεσμοί του με τους Σλαβομακεδόνες, υποστηρίζει σήμερα ότι δεν υπάρχει τέτοιο έθνος και τέτοια γλώσσα, δε χρειάζονται τίποτ' άλλο οι αστοί. Οι αντινατοϊκές σάλτσες τους είναι αδιάφορες, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουν ανάγκη τα «κουκιά» του Περισσού στη Βουλή. Τα ιδεολογήματά του, όμως, μετρούν ιδιαίτερα, γιατί έρχονται να θωρακίσουν «από τ' αριστερά» το εθνικιστικό ψεύδος, εμφανίζοντάς το σαν αλήθεια, γύρω από την οποία συνασπίζεται ολόκληρος ο «εθνικός κορμός».
Στο πεδίο της διπλωματίας, τώρα, έχουμε ένταση των παρασκηνιακών παζαριών και δηλώσεις που συχνά κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους. Αυτό αφορά περισσότερο τον Ζάεφ, που κάνει διπλή διαπραγμάτευση: από τη μια με το ελληνικό κράτος και από την άλλη με τις εθνικιστικές δυνάμεις στο εσωτερικό της ΔτΜ. Η τακτική του θυμίζει την παροιμία «ανάλογα με το μάγουλο και το μπάτσο». Τη μια μέρα μιλάει για μικρές αλλαγές στο Σύνταγμα και την άλλη τα μαζεύει, καθώς ξεσηκώνονται οι ακραίοι εθνικιστές, που οργάνωσαν κι αυτοί το δικό τους συλλαλητήριο στα Σκόπια. Είναι φανερό πως ακόμα και όταν μιλάει για αλλαγές στο Σύνταγμα, ο Ζάεφ δεν εννοεί να φύγει η αναφορά στη μακεδονική ιθαγένεια και στη μακεδονική γλώσσα, αλλά να αναφέρεται στο Σύνταγμα η χώρα με το νέο, σύνθετο όνομα που θα αποφασιστεί. Η ιθαγένεια και η γλώσσα είναι εκ των ων ουκ άνευ για κάθε έθνος-κράτος. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, αν συμφωνήσουν στην ονομασία Gorna Macedonija (Ανω Μακεδονία), η εθνική ταυτότητα να ονομάζεται «Ανωμακεδονική», όπως και η γλώσσα, όταν οι άνθρωποι αυτής της εθνικότητας ονομάζονται εδώ και αιώνες Μακεδόνες και η γλώσσα τους μακεδονική.
Ο Κοτζιάς έχει τελειώσει τη συγγραφή του σχεδίου συμφωνίας, την παρέδωσε στο Μαξίμου και είναι έτοιμος να πάει στα Σκόπια για να την παραδώσει στον ομόλογό του Ντιμιτρόφ. Θα το κάνει όταν ολοκληρωθούν οι ονοματολογικές αλλαγές στο αεροδρόμιο των Σκοπίων και αλλάξει λίγο και το ντεκόρ με την αφαίρεση κάποιων κιτς γλυπτών με τον Μεγαλέξαντρο. Οι απανωτές δηλώσεις Ζάεφ έχουν σίγουρα ενοχλήσει τους Τσιπροκοτζιάδες, όμως δεν μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν σαν πρόσχημα για να ματαιώσουν τη διπλωματική διαδικασία. Θα πρέπει να την τηρήσουν, γιατί έχουν δεσμευτεί σ' αυτή ενώπιον του Νίμιτς (ενώπιον των ιμπεριαλιστών σε ΗΠΑ και ΕΕ, δηλαδή). Αν δεν την τηρήσουν, οι ιμπεριαλιστές δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να προχωρήσουν τις διαδικασίες ένταξης της ΔτΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ ερήμην του ελληνικού κράτους. Επομένως, αν οι Τσιπροκοτζιάδες δεν είναι έτοιμοι να υπογράψουν μια συμφωνία που θα επικεντρώνεται κυρίως στο όνομα (με μερικά συμπληρώματα, προπαγανδιστικού χαρακτήρα περισσότερο), θα πρέπει να μπουν στη διαπραγμάτευση και να βρουν στο πλαίσιό της κάποιο πρόσχημα για να την οδηγήσουν σε ναυάγιο, ρίχνοντας την ευθύνη στην κυβέρνηση Ζάεφ.
Μετά τη Μέρκελ, που καλωσόρισε επιδεικτικά τον Ζάεφ ως «πρωθυπουργό της Μακεδονίας» (μολονότι η Γερμανία αναγνωρίζει τη χώρα ως FYROM και όχι με το συνταγματικό της όνομα), ήρθε η σειρά του Γιούνκερ, άρτι αφιχθέντος από τη μαραθώνια περιοδεία του στα Δυτικά Βαλκάνια, για τα οποία η ΕΕ έχει εκπονήσει συγκεκριμένη στρατηγική «αφομοίωσης», να διαμηνύσει -κυρίως στο ελληνικό πολιτικό σύστημα- το δικό του «τελειώνετε, γιατί μας έχετε ζαλίσει με τις εθνικιστικές παπαριές σας». Μιλώντας στη Deutsche Welle είπε: «Στη Μακεδονία, την ΠΓΔΜ, όπως λέγεται στη γραφειοκρατική ορολογία, διαπίστωσα ότι οι Μακεδόνες σημειώνουν σημαντική πρόοδο προς την κατεύθυνση της Ευρώπης. Αλλά δεν υποσχέθηκα σε κανέναν μια ημερομηνία ένταξης». Επεσαν οι διαμαρτυρίες από την Αθήνα και «πηγές» της Κομισιόν (όχι ο Γιούνκερ, ούτε επίσημα η Κομισιόν) έκανε την κοροϊδευτική διόρθωση: υπήρξε λάθος στη μετάφραση! Ο πρόεδρος Γιούνκερ χρησιμοποιεί πάντοτε την επίσημη ονομασία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Αυτά τα μηνύματα δεν κάνουν κακό στους Τσίπρα-Κοτζιά. Δημόσια διαμαρτύρονται (χωρίς να σηκώνουν τους τόνους), ιδιωτικά όμως τρίβουν τα χέρια τους. Γιατί με τοποθετήσεις σαν αυτές της Μέρκελ και του Γιούνκερ ενισχύεται η θέση της κυβέρνησης (και όχι μόνο), ότι αν δε βρεθεί τώρα μια σύνθετη ονομασία, θα κατοχυρωθεί το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας και «η Ελλάδα» θα έχει χάσει κατά κράτος. Κάποιοι αρθρογράφοι το βάζουν και πιο κυνικά: αν η Αθήνα αναλώσει το όποιο πολιτικό της κεφάλαιο, βάζοντας εμπόδια στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, της Γερμανίας, θα βρεθεί εντελώς απομονωμένη και ανίσχυρη στις διαπραγματεύσεις για την έξοδο από το Μνημόνιο.
Μένει να δούμε, λοιπόν, πώς θα εξελιχτούν τα πράγματα. Εχουν πράγματι οι Τσιπροκοτζιάδες τη θέληση να οδηγηθούν σε μια συμβιβαστική λύση ή μεθοδεύουν το ναυάγιο με τρόπο που να τους επιτρέπει να αποποιηθούν την ευθύνη τους; Αν ισχύει το δεύτερο, είμαστε περίεργοι να δούμε πώς θα ξεπεράσουν το σκόπελο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στις αρχές του καλοκαιριού. Ολ' αυτά, βέβαια, δεν έχουν καμιά σχέση με το κύμα του εθνικισμού που σαρώνει και πάλι τη χώρα μας.
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 3 ΜΑΡΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου