Εγκαινίασα χθες μια νέα στήλη στον «Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας» με τίτλο «Φιλαδελφειώτες και Μαδυτινοί έχουν γράψει…», δημοσιεύοντας το πρώτο μέρος ενός γραφτού του συμπολίτη μας Χρήστου Πύρπασου για την «Μάντρα» του Αττίκ, που έχει δει το φως της δημοσιότητας από τις σελίδες του «Αθηναϊκού Ημερολογίου» 2003 (Εκδόσεις Φιλιππότη) – σήμερα καταχωρώ το δεύτερο μέρος του γραφτού τούτου (που περιέχει και αυτό ενδιαφέρουσες πληροφορίες για πλήθος πρόσωπα και πράγματα) αμέσως παρακάτω:
«Αλλά και πολλοί άρρενες αστέρες του χτες είναι μαθητές του Αττίκ.
Μεταξύ αυτών είναι ο ντιζέρ Τώνης Πάις, ο μίμος και μεταμορφωτής Ανδρέας Ζουλάς, που ο Αττίκ τον βάφτισε Ζαζά επειδή εμιμείτο καταπληκτικά την Ζαζά Μπριλάντη. Αλλά κι ως Ιμπέριο Αρζεντίνα, ο Ζαζάς γνώρισε μεγάλη επιτυχία και περισσότερη εντύπωση προξένησε ο πανύψηλος Ζαζάς όταν συνεργαζόταν με την Νάνα Αποστολάκη. Ήταν η καλλίτερη κωμική ατραξιόν των βαριετέ. Αλλά και στον τομέα των παρουσιάσεων, δηλαδή των κονφερανσιέ, ο αξέχαστος δάσκαλος παρουσίασε λίγα από τ” αστέρια της κονφεράνς.
Συγκεκριμένα οι τρεις πρώτοι κονφερανσιέ που παρουσίασε στην θρυλική του «Μάντρα» ήταν ο ποιητής Ορέστης Λάσκος με την βροντώδη φωνή του που απαγγέλει στίχους από τις σελίδες του «Αγριόχηνες» κι αργότερα με την σατυρική του επιτυχία «Βρε-κε-κεξ κουάξ κουάξ Ντούτσε Ντούτσε είσαι βλαξ». (Αργότερα θριάμβευσε στο «Αλκαζάρ») του Μίμη Τραϊφόρου που ήταν και ο μόνος επαγγελματίας διπλωματούχος της Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, που εξελίχθηκε αργότερα σε δυναμικό θεατρικό συγγραφέα με σύζυγό του την Σοφία Βέμπο. Ο τρίτος των «ανακαλύψεων» ήταν ο υποφαινόμενος Χρήστος Πύρπασος με την τριπλή ιδιότητα «ποιητή-ηθοποιού-δημοσιογράφου».
Κατόπιν παρουσιάσθηκε μαζί μας ο ετοιμόλογος Γιούλης και ο κύκλος των κονφερανσιέ του Αττίκ έκλεισε με το «τζιτζίκι της Μάντρας», τον πολύ μορφωμένο Φίλωνα Αρία.
Αυτοί είναι οι μαθητές κονφερανσιέ του Αττίκ.
Όσον αφορά τον Γιώργο Οικονομίδη, τον πνευματωδέστατο συνάδελφο, αυτός δεν είναι «ανακάλυψη» της «Μάντρας».
Ο Αττίκ όταν μετά το κλείσιμο του θεάτρου του εργάστηκε για λίγο ως τραγουδιστική ατραξιόν στο βαριετέ «Πεύκα» του Ζαππείου, τότε συνεργάστηκε με τον φτασμένο ήδη Γιώργο Οικονομίδη, ο οποίος είχε κατόπιν μεγάλη εξέλιξη.
Εκεί, λοιπόν, στο βαριετέ «Πεύκα», παρουσίασε ακόμη μια μικρούλα, την τελευταία από τις μαθήτριες παιδί-θαύμα Λέλα Μιτσούκο, που τόσο γρήγορα εξελίχθηκε σε βεντέτα του ελαφρού τραγουδιού με θρίαμβο εδώ και στο εξωτερικό. Αυτός ήταν ο Αττίκ, ο κοσμαγάπητος τροβαδούρος της Αθήνας, ο ρομαντικός συνθέτης, ο μεγάλος δάσκαλος.
Τα σόλα του Αττίκ στα τραγούδια του και ιδιαίτερα στο διπλό του σφύριγμα το μοναδικό, ήταν το κάτι άλλο.
Όμως το τόσο ενδιαφέρον πρόγραμμα της αξέχαστης «Μάντρας» του Αττίκ, το συμπλήρωναν οι θεατές καλλιτέχνες, ηθοποιοί και συγγραφείς, που κάθε βράδυ γιόμιζαν το θεατράκι της οδού Αχαρνών και διασκέδαζαν τους θεατές του Αττίκ, αλλά και τον … εαυτό τους!
Έτσι πότε ανέβαιναν στην σκηνή να κάνουν κάποιο νουμεράκι ή πείραζαν κεφάτα τον Αττίκ που κι εκείνος όμως δεν τους χάριζε κάστανα. Μα τους απαντούσε με πολύ χιούμορ!
Ανάμεσά στους … έκτακτους συνεργάτες του Αττίκ ήταν και ο πνευματωδέστατος Μίμης Γιαννουκάκης, ο πολυτάλαντος Αλέκος Σακελλάριος που έπαιζε και φυσαρμόνικα με την … μύτη κι έλεγε τα πιο πικάντικα ανέκδοτα, οι νεαροί ποιητές Κώστας Κοκόροβιτς, Κώστας Κοφινιώτης, η τόσο ετοιμόλογη Μαριάννα Αννίνου, οι συγγραφείς Δημήτρης Μπόγρης, Γ. Ασημακόπουλος και άλλοι.
Μα κι ο Τίμος Μωραϊτίνης ήταν τακτικός θαμώνας της «Μάντρας» που είχε μάλιστα γράψει στο «Κυτίο παραπόνων» ένα πείραγμα σχετικά με τον τίτλο «Μάντρα Αττίκ». Έγραψε λοιπόν: «Γιατί Αττίκ το έκανες μ” άντρα και όχι θηλυκό;».
Μα και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες που αποτελούσαν το μόνιμο κοινό του αξέχαστου αυτού θεάτρου, έπαιρναν μέρος στο πρόγραμμα με πολύ, πολύ κέφι.
Έτσι ο Αττίκ είχε και πολύ δυναμικό … δωρεάν καλλιτεχνικό πρόγραμμα!
Τον Αύγουστο του 1944, δηλαδή πριν 60 χρόνια περίπου, κι έπειτα από κάποιο κανιβαλικό φέρσιμο ξένου στρατιώτη της Κατοχής έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος Αττίκ! Έφυγε ο τροβαδούρος, ο ρομαντικός συνθέτης που τα τραγούδια του τα ανεπανάληπτα τραγουδιούνται ακόμα. Έφυγε ο μεγάλος δάσκαλος που τόσα και τόσα από τ” αστέρια του χτες χρωστάνε την ακτινοβολία τους. Γιατί εκείνος τ” ανακάλυψε, τα πρωτοπαρουσίασε στην θρυλική του «Μάντρα» και γνώρισαν, τα περισσότερα απ” αυτά τ” αστέρια, διεθνή καριέρα.
Αυτός ήταν ο αξέχαστος Κλέων Τριανταφύλλου, ο κοσμαγάπητος Αττίκ, που στα στερνά του, για ν” αντέξει την πείνα της Κατοχής, που δεν ήταν δυνατόν να εργασθεί καλλιτεχνικά πια, είχε γίνει μικροπωλητής.
Έτσι, ένα πρωινό του Αυγούστου 1944, επιβαίνοντας του ποδηλάτου του, του έκανε έλεγχο ένας αγριωπός κι απάνθρωπος οπλίτης του στρατού Κατοχής. Τον έβρισε σκαιότατα και με μια κλωτσιά τον γκρέμισε από το ποδήλατό του…
Κι ο μεγάλος καλλιτέχνης μας, μην αντέχοντας τον εξευτελισμό, το ίδιο βράδυ, έφυγε από την πρόσκαιρη ζωή, αδειάζοντας το κουτί των ηρεμιστικών που έπαιρνε για να μπορέσει να χορτάσει τον ύπνο του… Εξήντα χρόνια χωρίς τον Αττίκ!».
Εδώ τελειώνουν όσα είχε γράψει ο συμπολίτης μας Χρήστος Πύρπασος για την «Μάντρα» του Αττίκ (και δημοσιεύθηκαν στο «Αθηναϊκό Ημερολόγιο 2003) – θ” ακολουθήσουν φυσικά στην νέα αυτή στήλη του «Κόσμου της Ν. Φιλαδέλφειας» με τίτλο «Φιλαδελφειώτες και Μαδυτινοί έχουν γράψει…» πολλά-πολλά ακόμη.
Κώστας Π. Παντελόγλου
Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013
Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013
πηγή: kosmosnf.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου