Ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Εργατική Πρωτομαγιά 2015

1^η ΜΑΗ 2015: σταθμός στην πάλη για αντεπίθεση του κινήματος, για την ανατροπή και την εργατική χειραφέτηση

Εργαζόμενες/οι, άνεργοι/ες, νέες και νέοι, απόμαχοι της δουλειάς

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη και τον λαό της χώρας μας σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: Ή θα υποταχτούμε στο μαύρο μέτωπο κεφαλαίου – ΕΕ - ΔΝΤ ή θα παλέψουμε για να τους ανατρέψουμε!

Οι μετεκλογικές εξελίξεις καταδεικνύουν ότι δεν υπάρχει τρίτος δρόμος ανάμεσα στη ρήξη με τους δανειστές, την ΕΕ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου από τη μια ή τη συνέχιση και τη διαιώνιση της μνημονιακής καπιταλιστικής επίθεσης από την άλλη. Δεν υπάρχει πολιτική που να ωφελεί και το κεφάλαιο και τους εργάτες, και τους τοκογλύφους και τους εργαζόμενους.

Γι' αυτό η κυβερνητική πολιτική της διαπραγμάτευσης εντός του πλαισίου ΕΕ, ΝΑΤΟ, κεφαλαίου που οδηγεί στην υποταγή, πρέπει να ηττηθεί από τα αριστερά, από ένα αγωνιστικό μέτωπο αντεπίθεσης, αντιπολίτευσης, ρήξης και ανατροπής, με βασικό πυλώνα ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα. 

 

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι ρουτίνα, είναι σημαντική μάχη, η πρώτη μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου και στην αστική διαχείριση που ασκεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Η εργατική τάξη δεν πάει στον παράδεισο επειδή στην συγκυβέρνηση ηγείται ένα κόμμα που προέρχεται από την Αριστερά. Αντίθετα οι εργαζόμενοι, έλληνες και ξένοι, εξακολουθούν να ζουν μέσα στην κόλαση της μνημονιακής καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Η ανεργία θερίζει, η νέα γενιά στη φτώχεια, την περιπλάνηση και την μετανάστευση, μισθοί και συντάξεις παραμένουν επιδόματα πείνας, η φοροεπιδρομή σαρώνει τα λαϊκά εισοδήματα (ο ΕΝΦΙΑ και η εισφορά αλληλεγγύης παραμένουν, ενώ η άνοδος του αφορολόγητου πάει στις ελληνικές καλένδες), η ασυδοσία των αφεντικών καλά κρατεί. Σχεδόν 100 μέρες από την ορκωμοσία της κυβέρνησης αυτό που έχει μείνει -πέρα από τα λόγια- είναι η συνέχεια της διαχείρισης, που τελικά οδηγεί και σε νέα συμφωνία μνημονιακού τύπου. 

Το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, οι εκπρόσωποι του συστήματος της εκμετάλλευσης δεν κρύβουν τι ζητούν:

- συνέχιση του μεγάλου προγράμματος για την ανασυγκρότηση του καπιταλισμού, έτσι ώστε να ξεπεράσουν την βαθιά δομική κρίση του συστήματος, μπαίνοντας στην καρδιά του άκαρδου ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Μετατρέποντας την εργατική τάξη σε μια ασπόνδυλη εξατομικευμένη μάζα, στους σύγχρονους δούλους του 21ου αιώνα. Αυτή είναι η ουσία του προγράμματος των αντιδραστικών αντεργατικών «μεταρρυθμίσεων» - αναδιαρθρώσεων που απαιτούν ΕΕ, ΔΝΤ, Μέρκελ, Ομπάμα, Ολάντ, Ντραγκι, Ρέντσι κλπ. Αυτές επέβαλλαν με τον πιο άγριο τρόπο τα μνημόνια. Αυτά απαιτούν τώρα, μετά από πέντε χρόνια κοινωνικής αντεπανάστασης, να μην πειραχτούν, αλλά αφού παγιωθούν, σταθεροποιηθούν, να συνεχιστούν – κλιμακωθούν και με την βούλα της «αριστερής κυβέρνησης».

- Συναίνεση στην αποδοχή του μονόδρομου εντός της ΕΕ και των Συμφώνων της, ταξική ειρήνη, «εθνική ενότητα» για να σωθεί το καράβι της εθνικής οικονομίας από τα βράχια της πτώχευσης, την ίδια ώρα που έχουν πτωχεύσει εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά. Για άλλη μια φορά ανεμίζουν ξέπνοα τις σημαίες του κοινωνικού διαλόγου (με ροζ χρώμα τώρα), των «εντός πλαισίου» μικροβελτιώσεων σε συμφωνία με την εργοδοσία και τους «δανειστές», προωθώντας την ενσωμάτωση των εργαζομένων στην κυρίαρχη πολιτική. Καλλιεργείται η αναμονή και η απογοήτευση, η λογική ότι τώρα τίποτα άλλο δεν μπορεί να κάνει ο κόσμος από το να περιμένει το αποτέλεσμα των… διαπραγματεύσεων. Κι ας γνωρίζουμε όλοι το αποτέλεσμα!

Να πάρουμε πίσω όλα όσα μας έκλεψαν – να κατακτήσουμε όσα μας ανήκουν.

Δεν μάτωσαν πέντε χρόνια η εργατική τάξη και ο λαός για να παζαρεύουμε τώρα ορισμένα ψίχουλα, που δεν αλλάζουν την κατάσταση ή για να πάμε σε μνημόνιο με «ανθρώπινο πρόσωπο». 

Υπάρχει άλλος δρόμος, ο δρόμος που ανοίγει με τους δικούς μας αγώνες: Η αντικαπιταλιστική ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης και των αστικών αναδιαρθρώσεων. 

Αγωνιζόμαστε τώρα για την:

• Ανατροπή της πολιτικής κεφαλαίου ΕΕ ΔΝΤ, να ηττηθεί η κυβερνητική πολιτική της διαχείρισης.
• Αντεπίθεση του κινήματος και εργατική – λαϊκή αριστερή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση για δουλειά – ψωμί – παιδεία – ελευθερία, ενταγμένη στην ανάγκη συγκρότησης μετώπου ρήξης και ανατροπής του μαύρου μετώπου κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ.
• Για να μην περάσει το νέο μνημόνιο και το πρόγραμμα της αστικής αναδιάρθρωσης. Για να ξηλωθούν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και να επιστραφούν τα κλεμμένα από μισθούς συντάξεις, επιδόματα, υγεία, παιδεία, κοινωνικές παροχές. Για ουσιαστικές κατακτήσεις προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας και σε βάρος του κεφαλαίου. Για να σπάσει το «πλαίσιο» της επιτροπείας, της λεηλασίας μέσω χρέους, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η συνέχεια του κράτους και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Για να καταφέρει το κίνημα πλήγμα στο τέρας του φασισμού και του ρατσισμού.

Εργαζόμενες/νοι, νέες και νέοι

129 χρόνια από την εξέγερση του Σικάγου, ο κόσμος της δουλειάς, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο έχει ανάγκη από ένα «νέο Σικάγο», από την διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών δικαιωμάτων και αναγκών ενάντια στο κεφάλαιο, μέχρι τη συνολική απελευθέρωση για τον Οκτώβρη της εποχής μας.

Υψώνουμε τις κόκκινες σημαίες του εργατικού αγώνα και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, σηκώνουμε τα αιτήματά μας για αυξήσεις στους μισθούς για αξιοπρεπή ζωή και για ριζική μείωση του εργάσιμου χρόνου. Είμαστε οι δημιουργοί του πλούτου, της πιο απίστευτης γνώσης – τεχνολογίας και είμαστε αποκλεισμένοι με σύγχρονους ψηφιακούς φράκτες και παραπετάσματα του χρήματος. 

Δεν μας χωρά αυτός ο κόσμος – να τα φέρουμε όλα ανάποδα – είμαστε το αλάτι της Γης και τα θέλουμε όλα! Με τη διεθνιστική πάλη των εργατών όλου του κόσμου ο 21ος αιώνας μπορεί να γίνει ο αιώνας της εργατικής χειραφέτησης. Με διαρκή επανάσταση και αγώνα για την απελευθέρωση από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, της αλλοτρίωσης και της καταπίεσης, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, για τη σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική.

Τίποτα απ' αυτά δεν θα γίνουν μόνα τους, εάν ο κόσμος της δουλειάς και πρώτα απ' όλα οι πρωτοπόροι εργαζόμενοι και νέοι εργάτες δεν πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους:

• με ένα νέο εργατικό κίνημα, ταξικής αγωνιστικής ενότητας, ανατροπής της πολιτικής του μαύρου μετώπου και εργατικής χειραφέτησης. κόντρα στον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό της υποταγής των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Με συνδικάτα και αγώνες στα χέρια των εργαζομένων. Με οργανωμένο εργαζόμενο λαό, με τη μαχόμενη νεολαία που θα ανοίξει τον δρόμο της ανατροπής με σκληρούς αγώνες και όχι με «κοινοβουλευτικούς περίπατους» και «κυβερνήσεις σωτηρίας», ούτε με αναμονή για καλύτερες εποχές και αφηρημένες «λαϊκές εξουσίες».
• με μια ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική, ανατρεπτική και επαναστατική Αριστερά, ραχοκοκαλιά του παλλαϊκού ξεσηκωμού και δύναμη ανατροπής! Με την ενίσχυση μιας ανασυγκροτημένης ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την πολιτική συνεργασία των μαχόμενων ανατρεπτικών δυνάμεων της Αριστεράς και του κινήματος.
• Με ένα σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης, που θα δώσει έμπνευση και προοπτική στον αγώνα.

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά αποτελεί τον πρώτο σταθμό στην αντεπίθεση του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, μήνυμα συναγερμού για τον παλλαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στο νέο μνημόνιο, που ετοιμάζουν ΕΕ και κυβέρνηση. Γι' αυτό και δεν μπορεί παρά να είναι ανεξάρτητη από τον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό και την αστικοποιημένη γραφειοκρατία, αναζητώντας δρόμους ανατροπής πέρα από την ηττοπαθή κομματική περιχαράκωση.

Αν η μισή μας καρδιά αύριο θα βρίσκεται στο Μουσείο, στην Καμάρα και σε όλες τις ταξικές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, η άλλη μισή θα είναι με τα ταξικά μας αδέλφια στην πλατεία Ταξίμ στην Τουρκία, στη Νέα Υόρκη του αγώνα για τον κατώτερο μισθό, στο Κομπανί που αντιστέκεται, στο Ντονμπάς και στην Οδησσό (ένα χρόνο από το φασιστικό έγκλημα στο κτίριο των συνδικάτων), στο Αιγαίο και την Μεσόγειο που γίνοναι υγρός τάφος ονείρων και ζωών προσφύγων και μεταναστών, παντού όπου η εργατική τάξη και οι καταπιεσμένοι αγωνίζονται για να κερδίσουν το σήμερα και το αύριο.

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 30/4/2015