Ποδοσφαιρικός αγώνας για διαφήμιση της ΠΑΕ ΑΕΚ, και της αντικοινωνικής πολιτικής της Περιφέρειας Αττικής – Κυριολεχτικά έβαλαν κι άλλα «Γκολ στη φτώχεια»

Σχετικά έχω ξαναγράψει εδώ

Πρόσφατα εμφανίστηκε η Περιφέρεια Αττικής, να είναι η προσκαλούσα σε ποδοσφαιρικό παιχνίδι, ανάμεσα στην ΠΑΕ ΑΕΚ και την «Εθνική Αστέγων». Χριστουγεννιάτικη Γιορτή Αλληλεγγύης και Αθλητισμού χαρακτηρίστηκε από την ίδια, το παιχνίδι. Και ήταν στα πλαίσια της δράσης «Γκολ στη φτώχεια».

Αυτό μόνο του, ακούγεται μια χαρά. Αν όμως δούμε λίγο πιο προσεχτικά τα πράγματα, μπορεί να μην είναι έτσι όπως αρχικά φαίνονται.

Η Περιφέρεια Αττικής με τα 330.000.000 ευρώ αποθεματικό στον περσινό προϋπολογισμό, είχε εγγράψει 13.000.000 ευρώ για κοινωνικές δαπάνες. Από αυτά για συσσίτια σε άστεγους, προορίζονταν μόνο 380.000 ευρώ. Δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ για καμία δράση! Αυτή λοιπόν η Περιφέρεια, θα έλεγα με θράσος, οργάνωσε μια εκδήλωση αλληλεγγύης και αθλητισμού. Ένα αγώνα με συγκεκριμένη ΠΑΕ. Συγκεκριμένη γιατί όπως οι ίδιοι λένε, μόνο σε αυτήν απευθύνθηκαν.

Στην πραγματικότητα ήταν μια επικοινωνιακή φιέστα, που διαφήμισε δωρεάν και πολυποίκιλα την ΠΑΕ ΑΕΚ. Διαφήμισε επίσης την Περιφέρεια Αττικής, που με ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική και μηδέν κόστος, εμφανίστηκε φιλεύσπλαχνη να… φροντίζει τους άστεγους. Σε όλο αυτό το σόου, κάποιοι άστεγοι που πουλούν τη «Σχεδία» κέρδισαν κάποια ευρώ, που βγήκαν από τις τσέπες των φιλάθλων που πήγαν να δουν το παιχνίδι. Αποτέλεσαν δηλαδή το διαφημιστικό μέσο, για να πετύχουν άκοπα και ανέξοδα ορισμένοι, πολιτικά και άλλα οφέλη… Αν αυτά δεν είναι γκολ που έφαγαν οι φτωχοί από το πολιτικοεπιχειρηματικό σύστημα, τότε τι είναι;

Όταν μιλά κανείς για αθλητισμό, δε μπορεί να αναφέρεται σε Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες (ΠΑΕ). Αναφέρεται σε ερασιτεχνικά σωματεία.

Η Περιφέρεια δε διάλεξε ερασιτεχνικό σωματείο, ούτε κάλεσε περισσότερες από μια ομάδες, ώστε να γίνουν σειρά παιχνιδιών κι έτσι να συγκεντρωθεί ένα άξιο λόγου ποσό. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα προσήλθαν περίπου 2.500 φίλαθλοι. Η είσοδος ήταν δωρεάν και το μόνο που μπορούσε να κάνει κάποιος από τους προσερχόμενους, ήταν να αγοράσει το περιοδικό «Σχεδία» προς 3 ευρώ. Αν υποθέσουμε πως αγόρασαν όλοι, τότε συγκεντρώθηκε το ποσό των 7.500 ευρώ. Σύμφωνα με τον Αντιπεριφερειάρχη Βόρειου Τομέα Γ. Καραμέρο, τα μισά λεφτά πήγαν στον πωλητή του περιοδικού. Απέμεινε ένα ποσό 3.750 ευρώ, που υποθέτω θα πήγε στο περιοδικό. Αν οι πωλητές ήταν 100, ο μέσος όρος των χρημάτων που έμειναν για τον καθένα, είναι 37,5 ευρώ!

Δυο μέρες μετά η «Εθνική Αστέγων» έγινε δεκτή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Παλιά τουλάχιστον έδιναν καμιά υπόσχεση ότι θα τους φροντίσουν. Τώρα έχουν γίνει πιο τίμιοι… Δε χρειάζεται να υποσχεθούν τίποτα. Δέχονται τους ανήμπορους για τις ανάγκες της επικοινωνιακής τους πολιτικής, και μετά τους αποχαιρετούν μέχρι την επόμενη φορά που θα τους είναι πάλι χρήσιμοι. Αν δε οι άστεγοι οργανώνονταν και διεκδικούσαν, θα έτρωγαν και το ξύλο της αρκούδας…

Αναρωτιέμαι αν τέτοιες επιλογές και τέτοιες συμπεριφορές είναι αντιπροσωπευτικές των αστέγων. Αν δηλαδή οι άστεγοι δεν έχουν αιτήματα και διεκδικήσεις. Αν δεν έχουν πρόβλημα για λίγα ευρώ, να γίνονται «γλάστρες» σε... αυλές και μπαλκόνια μιας ανάλγητης πολιτείας.

 

Κατά τη γνώμη μου,

 αν δεν ήταν σε εκκρεμότητα η συζήτηση στην Περιφέρεια, της ΜΠΕ του γηπέδου Μελισσανίδη,

αν δε συναντούσε αντιστάσεις η Ρ. Δούρου και η «Δύναμη ζωής», για την εκταμίευση των 20.000.000 ευρώ για το γήπεδο,

αν δεν υπήρχαν άλλα 16.000.000 ευρώ για τις υπογειοποιήσεις που απαιτούνται για να υλοποιηθεί η «Αγιά Σοφιά», και όσες ακόμη δεκάδες εκατομμυρίων δημόσιου χρήματος χρειαστούν για τις λοιπές παρεμβάσεις,

τότε αυτό το παιχνίδι, δε θα γινόταν, τουλάχιστον τώρα.

 

Εκτιμώ πως είναι ενταγμένο στη διαμόρφωση μιας εικόνας φιλικής προς τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ώστε να περάσουν με λιγότερες αντιδράσεις και περισσότερη ανοχή από την κοινή γνώμη, οι όποιες εγκρίσεις και η απλόχερη δημόσια χρηματοδότηση, ενός καθαρά ιδιωτικού έργου.