Για την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ και την παρέμβαση των 47 ΚΚ για το Κυπριακό

Ανακοίνωση της ΚΚ-ΕΑ.

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για το Κυπριακό, που τροποποιεί ριζικά τη θέση δεκαετιών του κόμματος για διεκδίκηση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας στην Κύπρο. Το ΑΚΕΛ αντέδρασε άμεσα με ανακοίνωση του που αναφέρει ότι «η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ. διαπράττει σοβαρό λάθος με την αντικατάσταση της διαχρονικής θέσης του κόμματος για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδίας με τη θέση για ‘‘ενιαίο κράτος’’….». Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις στην Ελλάδα και κυρίως την Κύπρο, ιδιαίτερα με την παρέμβαση 47 κομμουνιστικών κομμάτων που με δήλωση τους στηρίζουν τις θέσεις του ΑΚΕΛ.

Καθένας αντιλαμβάνεται -και ιδιαίτερα οι κομμουνιστές- ότι πρόκειται για πολύ σοβαρή εξέλιξη με ιδιαίτερη σημασία για τους κομμουνιστές της Ελλάδας, της Κύπρου και της ευρύτερης περιοχής, για το λαό της Κύπρου και όχι μόνο. Είναι μια εξέλιξη που διαιρεί ακόμη περισσότερο τις κομμουνιστικές και αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη και τον κόσμο, βαθαίνει το ήδη μεγάλο σχίσμα.

Η θέση για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία στην Κύπρο είναι θέση που διαμορφώθηκε μετά την επέμβαση την Τουρκίας και την κατάληψη της βόρειας Κύπρου και ήταν ακριβώς στη βάση των δεδομένων που τότε είχαν δημιουργηθεί. Η λύση στο πρόβλημα θα δίνονταν είτε με τη συμπαράσταση ολόκληρης της ανθρωπότητας και με το θετικό συσχετισμό εντός του ΟΗΕ, είτε με ένοπλο αγώνα για να εκδιωχθούν τα τουρκικά στρατεύματα. Κάτι τέτοιο δεν υποστήριξαν τότε σοβαροί άνθρωποι και φυσικά οι συντάκτες της σημερινής απόφασης του ΚΚΕ. Πιθανότητα λύσης του κυπριακού μπορούσε να έρθει μόνο με τη διατύπωση μιας ρεαλιστικής συμβιβαστικής πρότασης και φυσικά στην βάση των δεδομένων που είχαν διαμορφωθεί, με την πρόταση για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία θα συνοδεύονταν από απομάκρυνση των κατακτητών, αποστρατικοποίηση του νησιού, ξήλωμα των βάσεων της μεγάλης Βρετανίας και εγγύηση των δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων πολιτών κ.λπ. Η πρόταση για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία ναι μεν αποτελεί επώδυνο συμβιβασμό του Μακαρίου με τον Ντενκτάς, αλλά πάνω σε αυτόν το συμβιβασμό στηρίζονται οι διαπραγματεύσεις για ενιαία Κύπρο με μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα πατρίδα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων. Άλλωστε σε όλα τα ψηφίσματα των διεθνών συναντήσεων κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων για το Κυπριακό πάντα γίνονταν αυτή η υπόμνηση. Τελευταίο παράδειγμα η ανακοίνωση των 47 κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων στη διεθνή συνάντηση του Βιετνάμ. Μια ανακοίνωση εξαιρετική που αποτελεί μια περιεκτικότατη διατύπωση για το Κυπριακό και που δυστυχώς δεν υπέγραψε το ΚΚΕ.

Είναι λάθος η θέση που διατυπώνεται στην απόφαση του ΚΚΕ ότι «αποδεικνύεται πωςμια θέση τακτικής, ένας «έσχατος συμβιβασμός» της ελληνοκυπριακής πλευράς, που οδήγησε στη θέση της Δικοινοτικής - Διζωνικής Ομοσπονδίας, μετατράπηκε στη συνέχεια σε θέση αρχής και θεμέλιο της λύσης για το Κυπριακό».Δεν επρόκειτο για μια τακτική θέση, ήταν μια θέση που προκρίθηκε με βάση τη διαμορφωμένη κατάσταση, την κατοχή του 40% περίπου του νησιού από τον τουρκικό στρατό, τη συγκέντρωση των πληθυσμών ελληνοκυπρίων και Κυπρίων αντίστοιχα στο νότιο και στο βόρειο τμήμα του νησιού, τον απόλυτο διαχωρισμό τους, το δυσχερή συσχετισμό δύναμης στην περιοχή και την ολοκληρωτική στήριξη ή την ανοχή του ιμπεριαλισμού απέναντι στην Τουρκία. Αυτό παρά τη θετική επίδραση που είχε η παρουσία και το πολιτικό και διπλωματικό βάρος της ΕΣΣΔ και των σοσιαλιστικών χωρών. Άλλη λύση πέραν αυτής της θέσης ήταν η ένοπλη πάλη για να εκδιωχθούν τα τουρκικά στρατεύματα ή περιορισμός σε αναφορές για Κύπρο ενιαία κ.λπ. που όμως υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να φέρουν τη διχοτόμηση ένα βήμα πιο κοντά. Άρα δεν πρόκειται για θέση τακτικής αλλά περίπου για μια αναγκαιότητα.

Για «μια Κύπρο στην οποία αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες. Μια Κύπρος Ενιαία, Ανεξάρτητη, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες» αναφέρει η ανακοίνωση.

Αφέντης σε μια χώρα γίνεται ο λαός όταν ανατρέψει την αστική εξουσία και διαμορφώσει την εξουσία της εργατικής τάξης. Κατά την απόφαση λοιπόν ο κυπριακός λαός πρέπει να αγωνιστεί για το σοσιαλισμό. Η σοσιαλιστική επανάσταση θα δώσει και τη δίκαιη λύση στο Κυπριακό, δηλαδή μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη που «αντιπαλεύει τον εθνικισμό και την γκετοποίηση, που προκαλούν η «διζωνικότητα» και τα δύο «Συνιστώντα Κράτη», και εκφράζει την αναγκαιότητα της ενιαίας οργάνωσης και της κοινής πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών, ενάντια στην αστική τάξη, ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ» .

Και για να μη   μείνει καμιά αμφιβολία για το πώς ακριβώς εννοεί τη λύση αυτή  η ΚΕ του ΚΚΕ η απόφαση συνεχίζει: «Συνολικά, η κοινή συντονισμένη πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Τουρκία και άλλων λαών της περιοχής πρέπει να κατευθύνεται ενάντια στα μονοπώλια και το εκμεταλλευτικό σύστημα, για την εργατική - λαϊκή εξουσία και την κοινωνικοποίηση του πλούτου τους, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τη διαμόρφωση των συνθηκών για διεθνείς σχέσεις, που θα στηρίζονται στο αμοιβαίο όφελος. Αυτή είναι η βάση για ισότιμες οικονομικές σχέσεις προς όφελος των λαών διαφορετικών κρατικών οντοτήτων». Είμαστε απολύτως σύμφωνοι ότι η πιο δίκαιη λύση στο Κυπριακό μπορεί να δοθεί μόνο σε συνθήκες σοσιαλισμού. Αυτό που δεν απαντά η απόφαση είναι τι ακριβώς θα κάνει ο κυπριακός λαός μαζί με τους λαούς της περιοχής για τη λύση του κυπριακού σήμερα.   Κατά την απόφαση όλα τα άλλα δεν είναι παρά γκετοποίηση, δίνουν λύσεις που εξυπηρετούν το κεφάλαιο.   

Οι σκέψεις που μπορούν να γίνουν σχετικά με τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση αυτή είναι: Ή ότι οι συντάκτες διαφωνούσαν από τότε που διατυπώθηκε η θέση αυτή και δεν το ανακοίνωσαν ποτέ, είτε ότι σήμερα έχουν αλλάξει δραματικά τα δεδομένα και η αλλαγή τακτικής είναι αναγκαιότητα, δηλαδή υπάρχει άλλος προσφορότερος τρόπος για να διεκδικηθεί η λύση, είτε ότι στα πλαίσια της αναθεώρησης της τακτικής, της στρατηγικής και της φυσιογνωμίας του ΚΚΕ ήρθε η ώρα της ανατροπής και της θέσης για την επίλυση του κυπριακού.

Η αλλαγή της θέσης αυτής, ιδιαίτερα αν την ασπάζονταν η κυπριακή Αριστερά, οδηγεί στην παραίτηση από πολύ σημαντικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι οποίες έχουν θετικό χαρακτήρα και δίνουν την δυνατότητες για φιλολαϊκή λύση του κυπριακού προβλήματος ή τουλάχιστον θέτουν εμπόδια στη διχοτόμηση και γενικότερα παραίτηση από ένα θετικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί διεθνώς για μια λύση του προβλήματος λειτουργική και αποδεκτή.

Η ηγεσία του ΚΚΕ, θέλοντας να ισχυροποιήσει τη θέση της, επικαλείται σε όλους τους τόνους τις ενέργειες και την τακτική της Τουρκίας και δευτερευόντως των τουρκοκυπρίων στην κατεύθυνση της διαιώνισης του καθεστώτος της εισβολής και τελικά της διχοτόμησης της Κύπρου. Αναφέρονται αναλυτικά τέτοιες ενέργειες. Κανείς δεν έχει και δεν έπρεπε να έχει καμιά αμφιβολία για τις πολιτικές επιδιώξεις της Τουρκίας και του ιμπεριαλισμού. Η διατύπωση της συμβιβαστικής λύσης για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν σήμαινε αυτομάτως αποδοχή της από την Τουρκία και φυσικά δίκαιη λύση του προβλήματος. Όπως δεν σήμαινε σε καμιά περίπτωση ότι η αστική τάξη της Κύπρου και οι κυβερνήσεις της θα προωθούσαν με συνέπεια και σθένος τη θέση αυτή, αξιοποιώντας όλες τις δυνατότητες. Ιδιαίτερα η σημερινή κυβέρνηση Αναστασιάδη είναι φανερό ότι το πάει για λύση με τη σφραγίδα των ΗΠΑ και του ιμπεριαλισμού και φυσικά των συμφερόντων της αστικής τάξης της χώρας.

Η στάση όμως των κυπριακών κυβερνήσεων δεν είναι λόγος αλλαγής της θέσης που διατυπώθηκε. Αν η θέση για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι μια συμβιβαστική λύση που μπορούσε να δώσει αποτελέσματα έπρεπε με επιμονή και συνέπεια και χωρίς εκπτώσεις να υποστηριχθεί, να διαμορφώσει συμμαχίες διεθνώς και ιδιαίτερα στην περιοχή, να κρατήσει ανοιχτό το μέτωπο στον ιμπεριαλισμό και να πετύχει ότι καλύτερο μπορούσε. Επιπλέον η διατήρηση της θέσης για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει έγκριση των χειρισμών, των συζητήσεων και ενδεχόμενης συμφωνίας που η κυβέρνηση Αναστασιάδη θα διαμορφώσει. Πολύ περισσότερο δεν σημαίνει οπωσδήποτε αποδοχή της. Όπως επίσης δεν σημαίνει απαραιτήτως αποδοχή οποιασδήποτε θέσης ή πρότασης την οποία θα διατυπώσει το ΑΚΕΛ. Η διατύπωση και η προώθηση με συνέπεια μιας θέσης για επίλυση του κυπριακού, η ζύμωση της, η διαμόρφωση συμμαχιών και κοινής δράσης, όπως και των αντίστοιχων πολιτικών και ιδεολογικών μετώπων και η ένταση της δράσης εναντίον της ιμπεριαλιστικής πολιτικής ήταν και είναι η ενδεικνυομένη τακτική.

Η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ μπλέκει κατά απαράδεκτο τρόπο τη Συνομοσπονδία με την Ομοσπονδία όταν γράφει "Μετά την εισβολή, το τουρκικό κράτος δούλεψε συστηματικά για να περάσει η θέση της Δικοινοτικής - Διζωνικής Ομοσπονδίας και πέτυχε να περιληφθεί η θέση αυτή - ως συμβιβασμός - στα υλικά των συνομιλιών, ως βάση εκ μέρους του, για διχοτομική, συνομοσπονδιακή λύση, δύο κρατών". Ασφαλώςη Τουρκική πλευρά που ελέγχει πολιτικά και την Τουρκοκυπριακή πλευρά στριμωγμένη από τα συγκεκριμένα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που υιοθετούσαν τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας προσπαθούσε και προσπαθεί να διευρύνει τις αρμοδιότητες της τουρκοκυπριακής κοινότητας ώστε η λύση που θα δοθεί να έχει τα χαρακτηριστικά Συνομοσπονδίας κι όχι Ομοσπονδίας που είναι εντελώς διαφορετική, και βεβαίως την Τουρκική πλευρά δεν την ενδιαφέρει η ονοματολογία αλλά οι αρμοδιότητες που θα έχουν οι δύο κοινότητες. Αυτή ήταν και μια από τις ουσιαστικές διαφωνίες στο σχέδιο Ανάν που αναβάθμιζε την τουρκοκυπριακή πλευρά σεσυνιστών κράτος με δικό του σύνταγμα, δική του ιθαγένεια κλπ. παραβιάζοντας στην ουσία την απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ που καταδίκαζε την ανακήρυξητου τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους σε παράνομο μόρφωμα και έτσι δεν αναγνωρίστηκε διεθνώς. Για την απόφαση αυτή, όπως και τόσες άλλες του ΣΑ του ΟΗΕ η ανακοίνωση της ΚΕ δεν αναφέρει τίποτε.

Η νέα θέση του ΚΚΕ για το Κυπριακό συνιστά ουσιαστικά αποχώρηση από την πολιτική πάλη, από την προσπάθεια για λύση του προβλήματος στις σημερινές συνθήκες. Μια αποχώρηση από την πολιτική δράση μέσα από ένα προπέτασμα ταξικών, αντικαπιταλιστικών και Επαναστατικών δικαιολογιών. Ακριβώς αυτό είναι η θέση για «ενιαία Κύπρο…» πέρα και έξω από τα σημερινά δεδομένα και το συσχετισμό. Είναι λύση του Κυπριακού όπως και όλων των μεγάλων προβλημάτων μέσα από την επανάσταση και τη σοσιαλιστική εξουσία. «Συνέπεια» μέσα στη μεγάλη ασυνέπεια.

Η θέση αυτή έρχεται να προστεθεί σε αντίστοιχες θέσεις σε όλα τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όπως η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, θέτοντας σοσιαλιστικό περιεχόμενο στη δράση των συνδικάτων, ώσπου τα αδιέξοδα οδήγησαν στην προβολή μόνο οικονομικών αιτημάτων, στον αγροτικό χώρο με τη δημιουργία της ΠΑΣΥ που μπροστά στο φάσμα της πλήρους απομόνωσης εγκαταλείφθηκε, με την αναθεώρηση και τη δυσφήμηση της ιστορίας του ΚΚΕ και ολόκληρου του κομμουνιστικού κινήματος κ.λπ. Είναι η περίφημη «αποκατάσταση των Επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ», όπως η ηγεσία του αρέσκεται να λέει και που τις βαριές συνέπειες τις ζει το ΚΚΕ και η εργατική τάξη της χώρας

Με την προβολή της θέσης αυτής, διευρύνεται το χάσμα μεταξύ των κομμουνιστικών και αριστερών δυνάμεων, το ΚΚΕ απομονώνεται από όλα τα κομμουνιστικά και αντιιμπεριαλιστικά κόμματα και απομένει μόνο η συμπόρευση του με ορισμένες ομάδες ή «κόμματα» που δεν εκφράζουν κάτι ουσιαστικό στη χώρα τους. Η ιδέα για τη δημιουργία κομμουνιστικού πόλου στην προοπτική της νέας Κομμουνιστικής Διεθνούς, όπως ήταν το φιλόδοξο σχέδιο, μ’ αυτά και μ’ αυτά έχει υπονομευτεί ανεπανόρθωτα.

Η πολιτική της «αποκατάστασης των Επαναστατικών χαρακτηριστικών» του ΚΚΕ οδηγεί στην απαξίωση και την απομόνωση του από την εργατική τάξη της χώρας και τους κομμουνιστές διεθνώς.

Σε τελική ανάλυση, πέρα από προθέσεις, η στροφή στο κυπριακό ζήτημα είναι ο συντομότερος δρόμος για τη διχοτόμηση. Το θέμα δεν τίθεται ως λύση του κυπριακού μέσω διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ή «ενιαίας Κύπρου…», αλλά ως λύση που διασφαλίζει την ενότητα της Κύπρου ή τη διχοτόμηση της.

Το δυνάμωμα του αγώνα του κυπριακού λαού και η αλληλεγγύη των λαών της περιοχής για να αποκρουστούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για Κύπρο ενιαία και ανεξάρτητη χωρίς στρατεύματα κατοχής και ξένες βάσεις, για όλους τους κατοίκους της ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους είναι μονόδρομος.

πηγή: ergatikosagwnas.gr