Θλιβερή σκανδαλομαχία μνημονιακών κομμάτων

Οι συνεχείς κραυγές με τις οποίες οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ διέκοπταν τον Μητσοτάκη, αναγκάζοντας τον Βούτση να κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και να τους επαναφέρει στην τάξη ονοματίζοντάς τους σε πολλές περιπτώσεις, έσβησαν από το χάρτη τις εντυπώσεις που λίγο πριν είχε προσπαθήσει να κερδίσει ο Τσίπρας με την επιθετική του ομιλία. Κραυγάζοντας και διακόπτοντας συνεχώς, οι συριζαίοι βρέθηκαν -χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται- σε θέση άμυνας. Ο Κούλης εμφανίστηκε -με δική τους ευθύνη- σαν κάποιος που τους έπιανε από τ' αχαμνά κι αυτοί τσίριζαν.

Την προ ημερήσιας διάταξη συζήτηση για τη διαφθορά την προκάλεσε, όπως είναι γνωστό, ο Τσίπρας. Στριμωγμένος στη γωνία, κυρίως μετά την καλογριτσιάδα, έχοντας έτσι κι αλλιώς χάσει το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα», αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση λέει ένα παλιό ρητό (ακόμα κι όταν η επίθεση έχει βαρύ τίμημα). Στη σκέψη των Τσιπραίων μέτρησε η σύγκριση: εμείς δεν προλάβαμε να γεμίσουμε τα ντουλάπια μας με σκελετούς, είμαστε φρέσκοι ακόμα στο κουρμπέτι, ενώ αυτοί (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) σπρώχνουν με τον ώμο τα ντουλάπια για να κλείσουν, καθώς οι σκελετοί ξεχειλίζουν.


Πριν από οτιδήποτε άλλο, λοιπόν, οφείλουμε να μιλήσουμε για την ουσία. Και η ουσία είναι πως αστική πολιτική και διαφθορά πάνε πακέτο. Εχουμε αναφερθεί κατ' επανάληψη αναλυτικά σ' αυτό (εδώ ο χώρος δεν επιτρέπει να επεκταθούμε). Η διαφθορά αφορά και την εξυπηρέτηση καπιταλιστικών συμφερόντων, τα οποία με τη σειρά τους ενισχύουν το εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα, και το «βόλεμα» των αστών πολιτικών, που ως επαγγελματίες διαχειριστές των συμφερόντων της κεφαλαιοκρατίας πρέπει να πάρουν την αμοιβή τους (που δεν μπορεί να είναι στο σύνολό της «πάνω από το τραπέζι»).

Οσο για τα σκάνδαλα, ο ίδιος ο καπιταλισμός είναι το μέγα σκάνδαλο. Και η διαχείριση των συμφερόντων του είναι μια εξ ορισμού ανήθικη πράξη, την οποία μόνο πολιτικοί διεφθαρμένοι μέχρι το μεδούλι μπορούν να κάνουν. Ποιο «ηθικό πλεονέκτημα» μπορεί να επικαλείται μια μνημονιακή κυβέρνηση, η οποία και το λαό εξαπάτησε με τον πιο αισχρό τρόπο, και την κινεζοποίηση προωθεί με τον πιο βάρβαρο τρόπο, και τον αποικισμό της χώρας δέχεται με συμπεριφορά δωσιλογικής κυβέρνησης;

Εξ ορισμού, λοιπόν, τέτοιες κοινοβουλευτικές συζητήσεις είναι αποπροσανατολιστικές. Κι αυτοί που καταφεύγουν σ' αυτές το κάνουν ακριβώς γι' αυτό. Αναζητούν ένα πεδίο συγκρίσεων που να τους βολεύει (έστω και προσωρινά), ενώ ταυτόχρονα επιδιώκουν συμψηφισμό, ζητώντας από τους αντιπάλους τους ανακωχή σ' αυτό το μέτωπο. Και βέβαια, οι αντιπαραθέσεις σ' αυτό το πεδίο είναι αναγκαστικά άθλιες. Το είδαμε για μια ακόμα φορά, καθώς τα στοιχεία που κυριάρχησαν ήταν οι καταλήψεις που έκανε ο Τσίπρας και τα πτυχία που πήρε ο Κούλης, ο Καλογρίτσας και ο Χριστοφοράκος της Siemens.

Ο Τσίπρας, ξέροντας ότι πάνω του θα είναι στραμμένα τα φώτα της δημοσιότητας, επέλεξε ένα πολύ επιθετικό ύφος, με συνεχείς αναφορές όχι μόνο στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στον Μητσοτάκη και τη Γεννηματά. Ηταν το προνομιακό του πεδίο, αφού στην (παρακάτι) διετία που βρίσκεται στην κυβέρνηση, ο ίδιος φαίνεται να βαρύνεται μόνο με την Καλογριτσιάδα, ενώ και τα δάνεια του ΣΥΡΙΖΑ από τράπεζες είναι απείρως μικρότερα απ' αυτά των γαλαζοπράσινων.

Εκείνο που πέρασε σε δεύτερη μοίρα, όμως, ήταν ο «κλάδος ελαίας» που πρόσφερε στην αντιπολίτευση ο Τσίπρας, χρησιμοποιώντας ως «αντ' αυτού» τον Παπαγγελόπουλο. Ναι, ο Παπαγγελόπουλος ήταν ο υπουργός που ανέλαβε να παρουσιάσει το… κυβερνητικό πρόγραμμα κατά της διαφθοράς και να προτείνει ανακωχή ανάμεσα στα αντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Παπαγγελόπουλος αντί Τσίπρα

Παπαγγελόπουλος και αγώνας κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής, βέβαια, είναι contradictio in terminis (αντίφαση στους όρους). Να τα ξαναπούμε επιγραμματικά. Δεξιός (καραδεξιός για την ακρίβεια), πρωταγωνίστησε στο κουκούλωμα μιας σειράς σκανδάλων. Από το σκάνδαλο της Mayo, που αφορούσε τον Μητσοτάκη πατέρα, μέχρι τα σκάνδαλα των υποκλοπών και της απαγωγής των Πακιστανών επί πρωθυπουργίας Καραμανλή. Διακρίθηκε ως ο εισαγγελέας που απειλούσε τους γιατρούς με δίωξη σε βαθμό κακουργήματος, αν δεν έκαναν υποχρεωτική σίτιση στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, ανταμείφθηκε με την τοποθέτησή του ως επόπτη της Αντιτρομοκρατικής και μετά αναδείχτηκε σε διοικητή της ΕΥΠ/ΚΥΠ.

Ο Παπαγγελόπουλος, λοιπόν, αφού δήλωσε ότι θα είναι διακριτικός, απηύθυνε έκκληση ομόνοιας του πολιτικού κόσμου για «να κηρύξουμε πανστρατιά κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής»! Κατά τον Παπαγγελόπουλο, το «παρακράτος της διαπλοκής» κατασκεύασε «το βρώμικο '89» κατά του Α. Παπανδρέου, «προσπάθησε να φυλακίσει τον Δημήτρη Τσοβόλα, τον έντιμο αγωνιστή δημοκράτη», «έριξε την Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1993», «πολέμησε την Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή», «καθαίρεσε τον Γιώργο Παπανδρέου». Κι επειδή «το παρακράτος είναι αυτό που ετοιμάζει την παλινόρθωση των “ορφανών“ του εκσυγχρονισμού», θα «πρέπει να προσέξουν και η κ. Γεννηματά και ο κ. Μητσοτάκης: Η παλινόρθωσή τους είναι εις βάρος τους»!

Πρέπει να είναι κάποιος εξαιρετικά αφελής για να πιστέψει ότι ο Παπαγγελόπουλος επιλέχτηκε να μιλήσει εκ μέρους της κυβέρνησης σ' αυτή τη διαδικασία και εξέφρασε προσωπικές απόψεις. «Ξενιστής» των προτάσεων του Μαξίμου ήταν.

ΥΓ. «Διαρκή απόπειρα μεταμοντέρνας μορφής μιντιακού πραξικοπήματος με όπλα την προπαγάνδα και τη συκοφαντία» κατήγγειλε από το βήμα της Βουλής ο Τσίπρας. Δε θα ρωτήσουμε ποιο είναι το παλιό, πιο το μοντέρνο και ποιο το μεταμοντέρνο, διότι αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη των λογογράφων του Τσίπρα να κάνουν λίγο ντόρο με πομπώδεις φράσεις, έστω κι αν είναι κενές περιεχομένου. Θα παρατηρήσουμε μόνο, ότι πραξικόπημα διά του Τύπου μπορεί να γίνει  μόνο σε βάρος μιας κυβέρνησης κι ενός κόμματος που δεν έχει καμιά επαφή με το λαό (τουλάχιστον). Αν αυτή η κυβέρνηση έχει επαφή με το λαό, αν ικανοποιεί έστω κάποια στοιχειώδη αιτήματά του, καμιά παραπλανητική προπαγάνδα δεν μπορεί να πιάσει. Μια γύρα των στελεχών της κυβέρνησης και του κόμματος σε πόλεις και χωριά θα ήταν αρκετή για να διαλύσει τα δηλητηριώδη νέφη αυτής της προπαγάνδας. Οταν, όμως, πρόκειται για μια κυβέρνηση που εφαρμόζει με συνέπεια και αποφασιστικότητα την αντιλαϊκή πολιτική, τότε η αντιπολιτευόμενη προπαγάνδα δεν έχει παρά να μεταδώσει εκείνες τις ειδήσεις που υπό άλλες συνθήκες δε θα μετέδιδε, προστατεύοντας την κυβέρνηση.


ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 15 ΟΚΤΩΒΡΗ

πηγή: eksegersi.gr