Μονόδρομος η ανάπτυξη και η αποτελεσματικότητά των ενωτικών λαϊκών αγώνων

Γράφει ο Γ. Μυλωνάς

Η πανελλαδική απεργία της Πέμπτης 12/11 στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα είναι μια σημαντική στιγμή στον αγώνα των εργαζομένων εναντίον των μνημονίων και μπορεί να αποδειχθεί υπό προϋποθέσεις αφετηρία μιας μεγάλης προσπάθειας για την ανάκαμψη του κινήματος, ιδιαίτερα αν στεφθεί από επιτυχία και επακολουθήσει αγωνιστική κλιμάκωση.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν απέναντί τους μόνο την κυβέρνηση και τους κάθε είδους αστικούς μηχανισμούς. Αντιμετωπίζουν το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, την εργοδοσία και μαζί το σύνολο των αστικοποιημένων ηγεσιών των δευτεροβάθμιων και των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Η μεγαλύτερη όμως δυσκολία προέρχεται από την απουσία των προϋποθέσεων εκείνων που θα δώσουν ώθηση, θα λειτουργήσουν ως ατμομηχανή για την κινητοποίηση των εργαζομένων. Αναφερόμαστε καταρχήν στην απουσία εκείνης της πολιτικής δύναμης που θα ηγηθεί αυτής της προσπάθειας και στη διαμόρφωση της πολιτικής πρότασης εξόδου από την κρίση υπέρ του εργαζόμενου λαού. Αναφερόμαστε σε ότι δεν υπήρξε από την πρώτη ημέρα που επιβλήθηκαν τα μνημόνια στη χώρα και που σε μεγάλο βαθμό η εικόνα και τα προβλήματα των εργαζομένων και του κινήματος του και σε μεγάλο βαθμό όσα υφίστανται είναι αποτέλεσμα του.

Πρέπει όμως να συνυπολογίσουμε τα θετικά στοιχεία που εμφανίζει η συγκυρία Και αυτά είναι αρκετά και ισχυρά, σε βαθμό που είναι δυνατόν να επηρεάσουν ουσιαστικά την εξέλιξη. Ήδη η εικόνα αποδοχής της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού έχει τρωθεί σημαντικά όχι ως συνέπεια των κάθε είδους αποκαλύψεων, π.χ. των αποκαλύψεων Πανούση, αλλά ως αποτέλεσμα της στροφής τους ΣΥΡΙΖΑ στην πλευρά της αστικής τάξης και της ΕΕ και της επιβολής του τρίτου μνημονίου. Η εικόνα αυτή με γρήγορους ρυθμούς θα διαχέεται και θα αγκαλιάζει ευρύτατα τμήματα του ελληνικού λαού. Μπορεί ένα τμήμα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να δίνει ακόμη την υποστήριξή του, αλλά ένα πολύ σημαντικό επίσης που συνεχώς διευρύνεται δηλώνει πλέον ανοιχτά την αντίθεση και την αποστροφή του.

Το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου και του πολιτικού συστήματος βρίσκεται σε κατάσταση απαξίωσης, η οποία από ότι όλα δείχνουν θα ενταθεί. Με χαρακτηριστικό τρόπο αναφέρεται η Καθημερινή της Κυριακής, εστιάζοντας στην κατάσταση στη ΝΔ: «Η διαδικασία ανάδειξης νέου αρχηγού της ΝΔ απασχολεί ένα στενό πυρήνα ανθρώπων που ασχολούνται με τα κομματικά αλλά δεν συγκινεί την ευρύτερη κοινωνία… Η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη κεντροδεξιά αντιπολίτευση που θα μπορέσει να διεκδικήσει την εξουσία, όποτε χρειαστεί. Το ζητούμενο δεν είναι ένα κόμμα που θα εμπλακεί σε μια άμιλλα λαϊκισμού με την συγκυβέρνηση. Χρειάζεται συνεπώς στον ελάχιστο χρόνο που απομένει έως ότου ανοίξουν οι κάλπες, να διεξαχθεί μια σοβαρή συζήτηση για τις θέσεις των υποψηφίων και του κόμματος για τα μεγάλα ζητήματα. Αν η μάχη της διαδοχής εξελιχθεί σε καλλιστεία χωρίς περιεχόμενο, ούτε πολλοί πολίτες θα πάνε να ψηφίσουν ούτε και η ΝΔ θα μπορέσει να ανοιχθεί πραγματικά στην κοινωνία..

Όπως όλα δείχνουν η απόσταση του λαού από την κυβέρνηση το επόμενο διάστημα θα μεγαλώσει, ενώ η ΝΔ οι άλλες αστικές δυνάμεις δεν θα μπορούν να καλύψουν τα κενά. Αυτό όμως δεν σημαίνει αυτομάτως ότι το εργατικό κίνημα και η Αριστερά θα επωφεληθούν και θα ενισχυθούν, αντιθέτως αν δεν σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και αν δεν δοθεί προοπτική στους εργαζόμενους οι συνέπειες θα είναι μεγάλες.

Η ψήφιση των διατάξεων του 3^ου μνημονίου και η εφαρμογή τους άρχισε ήδη. Τα μέτρα είναι ισοπεδωτικά και είναι πολύ πιθανόν η εφαρμογή ορισμένων εκ των διατάξεων αυτών να πυροδοτήσει ευρύτατες αντιδράσεις και να αποδειχθεί θρυαλλίδα στα μνημόνια και στα σχέδια της αστικής τάξης. Σημειώνουμε εν τάχει:

• Τις συνολικές επιπτώσεις των προηγούμενων και του νέου μνημονίου.
• Την επικείμενη διάλυση ουσιαστικά του ασφαλιστικού που θα επιδράσει στη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών.
• Τη μείωση των μισθών για την οποία φαίνεται ότι οι «θεσμοί» πιέζουν αφόρητα και η οποία θα οδηγήσει και στη μείωση των συντάξεων.
• Τη φορολογία των αγροτών που ήδη πυροδότησε τις πρώτες κινητοποιήσεις τους.
• Την παραπέρα υποβάθμιση των νοσοκομείων και συνολικά του τομέα της υγείας και της παιδείας.
• Τις καταλυτικές επιπτώσεις από την έναρξη των πλειστηριασμών και δεν πρόκειται να βγουν σε πλειστηριασμό τα σπίτια των πλουσίων, αφού η συμφωνία που η κυβέρνηση και οι «θεσμοί» θα καταλήξουν φαίνεται ότι δεν θα καλύπτει περισσότερο από 30%- 40% των κόκκινων δανείων.
• Την έκρηξη του προσφυγικού και των άμεσων και μακροχρόνιων επιπτώσεων του, τη στιγμή μάλιστα που με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης ουσιαστικά η Ελλάδα σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος.

Και όλα αυτά σε συνθήκες ανάληψης του ελέγχου των τραπεζών και του κρατικού προϋπολογισμού από τους μηχανισμούς της ΕΕ.

Η εικόνα των πρώτων πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών, της διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος σε χιλιάδες καταναλωτές, της μείωσης των μισθών και των συντάξεων μπορεί να τινάξει στον αέρα όλη την επιχείρηση της συναίνεσης στα κυβερνητικά μέτρα και της υποταγής των εργαζομένων. Ήδη τα φαινόμενα δυναμικών αντιδράσεων απέναντι σε πολιτικούς και στελέχη, όσο και αν δεν οδηγούν πουθενά, ξανακάνουν την εμφάνισή τους και δείχνουν το μέγεθος της λαϊκής αγανάκτησης.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά η περιγραφή των αντικειμενικών συνθηκών και της πιθανής εξέλιξης τους. Εκφράζουν μόνο τις δυνατότητες. Οι δυνατότητες όμως δεν πρόκειται να μετατραπούν σε πραγματικότητα με τρόπο αυθόρμητο. Απαιτείται η σχεδιασμένη παρέμβαση του πολιτικού παράγοντα και η καθοδήγηση των εξελίξεων και της δράσης του λαού και μάλιστα με το σωστό και αναγκαίο περιεχόμενο. Ο κίνδυνος να πάρει η λαϊκή αγανάκτηση δρόμους εντελώς αναποτελεσματικούς ή αντιδραστικούς και καταστροφικούς δεν πρέπει να υποτιμάται.

Θεωρούμε ότι η δράση το επόμενο διάστημα πρέπει καταρχήν να έχει το περιεχόμενο που απαιτεί η συγκυρία και οι δυνατότητες. Εννοούμε τον αγώνα εναντίον των μνημονιακών μέτρων και των επιπτώσεών τους, τη διεκδίκηση της επιβίωσης του λαού και τη συνολική αμφισβήτηση και ανατροπή του μνημονίων. Δεν φθάνει όμως αυτό. Γιατί η αναφορά και η διεκδίκηση στόχων που αφορούν στην προστασία των συντάξεων και των αποδοχών των εργαζομένων, στην προστασία των μικροεπαγγελματιών και των αγροτών κ.λπ. όσον και αν είναι μεγάλης σημασίας για να επικοινωνήσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με τις πλατιές εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, δεν παύει να είναι δράση στο επίπεδο των οικονομικών αιτημάτων, να είναι καθηλωμένοι οι αγώνες στα άμεσα.

Πρέπει να τεθούν στη συνδικαλιστική πάλη μεγάλοι πολιτικοί στόχοι, ανάλογα και με τις γενικές συνθήκες και τα δεδομένα κάθε χώρου, που απαντούν στις αιτίες της κρίσης, στις πηγές των εργατικών και λαϊκών προβλημάτων που αμφισβητούν την αστική κυριαρχία. Τέτοιοι είναι το χρέος, η πάλη εναντίον της ΕΕ, οι εθνικοποιήσεις, άλλα αντιμονοπωλιακά μέτρα. Στο επίπεδο της πολιτικής πάλης πρέπει να διαμορφωθεί και να τεθεί ολοκληρωμένα το σχέδιο δράσης που αξιοποιεί το θετικό έδαφος που διαμορφώνουν οι συνδικαλιστικοί αγώνες και οργανώνει τη δράση της εργατικής τάξης για το σοσιαλισμό.

Όσον αφορά την τακτική και τις μορφές δράσης δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την πλατιά ενιαία δράση των εργαζομένων με μέτωπο στην αστική τάξη και τα μνημόνια και στις γραφειοκρατικές ηγεσίες του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ανάπτυξη ενιαίου κέντρου καθοδήγησης της δράσης πανελλαδικά και σε κάθε περιοχή.

Δυστυχώς οι διαθέσεις και η συμπεριφορά των πολιτικών και συνδικαλιστικών ηγεσιών των δυνάμεων της αριστεράς δεν είναι ευοίωνες. Το ΚΚΕ επιμένει στην ίδια και απαράλλακτη τακτική της εντελώς ξεχωριστής δράσης παρά τα πικρά μαθήματα. Η ΛΑΕ δεν λέει να κόψει τον ομφάλιο λώρο και να ξεφύγει από το ΣΥΡΙΖΑ , να διαχωρίσει τις θέσεις και τις δυνάμεις της στο κίνημα και να ριζοσπαστικοποιήσει τη δράση της.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αμφισβήτηση αυτών των πρακτικών και των αντιλήψεων στην καθημερινή δραστηριότητα, να οργανωθούν με επιμονή και υπομονή οι αγώνες στην κατεύθυνση της πλατιάς ενότητας της εργατικής τάξης και του λαού και της αποτελεσματικής σύγκρουσης με την εργοδοσία και το αστικό κράτος.

Σε αυτή την κατεύθυνση οι αγωνιστές, οι συλλογικότητες, τα συνδικάτα με ταξικό προσανατολισμό πρέπει να οργανώσουν τη δράση τους. Οι πρακτικές και οι αντιλήψεις αυτές πρέπει να ηττηθούν.

πηγή: ergatikosagwnas.gr