'Οταν το κράτος δικάζει την κοινωνία η κοινωνική απελευθέρω ση είναι ευθύνη όλων μας
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο κοντινότερος φορέας στον πολίτη. Είναι το θεσμικό κέντρο των πολιτών.
Όλοι
εμείς οι αιρετοί στην Αυτοδιοίκηση πρέπει να εντάσσουμε στη δράση μας
τη συμμετοχή μας σε κάθε κοινωνικό και εργατικό αγώνα και όχι απλά να
περιοριζόμαστε σε θέματα τεχνοκρατικά, που αφορούν τα στενά πλαίσια του
Δήμου. Ειδικά σε μία περίοδο όπως αυτή που διανύουμε, κατά την οποία ο
λαός σπαράζεται προς εξυπηρέτηση των
συμφερόντων μιας "ολιγαρχίας" από το πολιτικό προσωπικό της.
Το
πρωί της 15ης Νοέμβρη βρεθήκαμε στα δικαστήρια της Ευελπίδων όπου
συναντήθηκαν αγωνιστές της πρωτοπορίας του λαϊκού κινήματος ως
κατηγορούμενοι.
Η πρώτη από τις δίκες αφορούσε
το Κίνημα Δεν Πληρώνω, τον κατεξοχήν πολιτικό φορέα της πολιτικής
ανυπακοής και της λαϊκής αντίστασης στην πράξη. Αγωνιστές του Κινήματος
Δεν Πληρώνω δικάζονταν, αυτή τη φορά όχι από τους γνωστούς
μεγαλοεργολάβους-μεγαλοεκδότες αλλά από το φασιστικό
παρακρατικό τους δεκανίκι.
Η έτερη δίκη της
ίδιας ημέρας, στον ίδιο χώρο, είχε ως κατηγορούμενους τους ηρωικούς
χαλυβουργούς που με την απεργία διαρκείας τους αποτέλεσαν φάρο ελπίδας
και αγωνιστικότητας για όλη την εργατική τάξη. Κατήγοροί τους το κράτος
των βιομηχάνων και ο απεργοσπαστικός μηχανισμός.
Η
παρουσία μου εκεί ως ενεργού πολίτη, δημοτικής συμβούλου και μέλους του
Κινήματος Δεν Πληρώνω, με το οποίο έχω δώσει με συνέπεια κοινωνικούς
αγώνες, σηματοδοτούσε την ανάγκη για πολιτική και
φυσική συστράτευση όλων των αγωνιζόμενων πολιτών και φορέων σε κοινό
αγωνιστικό μέτωπο απέναντι στον κοινό εχθρό.
Ευτυχία Παπαλουκά - ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας
Κατ΄αρχάς, η Τ.Α. δεν είναι φορέας, αλλά θεσμός. Αλλά η απορία μου είναι τι ακριβώς εννοεί η νεαρά αρθρογράφος με τη συγκεκριμένη διατύπωση : "....δικάζονταν, αυτή τη φορά όχι από τους γνωστούς μεγαλοεργολάβους-μεγαλοεκδότες αλλά από το φασιστικό παρακρατικό τους δεκανίκι".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιούς αποκαλεί φασιστικό παρακρατικό δεκανίκι; Θέλω να πιστεύω όχι τη Δικαιοσύνη γιατί θα ήταν όχι απλώς ατόπημα, αλλά θεσμικά, νομικά, πολιτικά και ηθικά ανεπίτρεπτο για άτομο με τη θεσμική της ιδιότητα.