του Δημήτρη Δεσύλλα
Πέρασαν 100 μέρες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και βλέπουμε πως υλοποιείται στην πράξη, με οδυνηρό τρόπο, η πολιτική μετάλλαξη και μετάβαση από το «καμιά θυσία για το ευρώ» στο «πάση θυσία μέσα στο ευρώ», με τη μετάβαση από τις προεκλογικές υποσχέσεις «άμεσης λαϊκής ανακούφισης» στην παραπομπή στις ελληνικές καλένδες ακόμα και του ελάχιστου Προγράμματος της Θεσσαλονίκης· με τη μεταπήδηση από την κατάργηση τρόικας Μνημονίων-δανειακών συμβάσεων-εφαρμοστικών νόμων στην αποδοχή τους, βαπτίζοντάς τα με άλλα, λιγότερο κακόηχα ονόματα (θεσμοί, εταίροι, πρόγραμμα, βράσελ-γκρουπ, 5η αξιολόγηση κ.ά.)· με τη μεταστροφή από την κατά προτεραιότητα διεκδίκηση της διαγραφής του χρέους (ή του μεγαλύτερου μέρους του) στη δέσμευση για πληρωμή του πλήρως, εγκαίρως και στο διηνεκές, που υλοποιείται με την αρπαγή των διαθεσίμων ΟΤΑ και ταμείων, για να καταβληθούν οι δόσεις στο ΔΝΤ· με τη μετάβαση από τη σκληρή διαπραγμάτευση μιας «αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας» στον «έντιμο συμβιβασμό», που οδηγεί δυστυχώς στην επικείμενη ετεροβαρή και ταπεινωτική συμφωνία-πλήρη υποταγή στους τοκογλύφους δανειστές ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και στο επερχόμενο νέο βάρβαρο Μνημόνιο, όπως κι αν αυτό βαπτιστεί (αναπτυξιακή συμφωνία, κοινωνικό συμβόλαιο κ.ά.).
Έτσι δυστυχώς υλοποιείται στην πράξη και η μετεκλογική υπόσχεση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ότι «σκεφτόμαστε να πρωτοτυπήσουμε, δηλαδή να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας»! Κρίσιμο σημείο, σταθμό και ποιοτική τομή στην πορεία υποταγής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ αποτελεί η συμφωνία του Γιούρογκρουπ της 20ής Φεβρουαρίου 2015.
Συγκεκριμένα μ’ αυτήν η συγκυβέρνηση:
Πρώτον: Αποδέχτηκε την παράταση και ολοκλήρωση των στόχων του υπάρχοντος Μνημονίου και το ρόλο της τρόικας. Όπως υπογραμμίζει το κείμενο της συμφωνίας, «σκοπός της παράτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της παρούσας συμφωνίας». Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Καλωσορίζουμε τη δέσμευση των ελληνικών αρχών να εργαστούν σε στενή συνεννόηση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο υπενθυμίζουμε την ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Συμφωνήσαμε επίσης ότι το ΔΝΤ θα συνεχίσει να διαδραματίζει το ρόλο του». Δηλαδή, το Μνημόνιο, η τρόικα, το ΔΝΤ δεν έφυγαν, γιατί ήλθαν για να μείνουν!
Δεύτερο: Δεσμεύτηκε και υπέγραψε για την πληρωμή του χρέους, ενώ υποσχόταν τη διαγραφή του, ολόκληρου ή του μεγαλύτερου μέρους του. Στο κείμενο αναφέρεται ρητά: «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους, πλήρως και εγκαίρως». Επιπλέον, για την πληρωμή στο διηνεκές, δεσμεύτηκε ο υπουργός Γ. Βαρουφάκης στην Κ. Λαγκάρντ, στις ΗΠΑ στις 5/4/2015. Η κυβερνητική δέσμευση για πληρωμή του ληστρικού, ιμπεριαλιστικού, τοκογλυφικού και χιλιοπληρωμένου χρέους «πλήρως, εγκαίρως και στο διηνεκές», ακυρώνει στην πράξη κάθε δυνατότητα άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής, εφαρμογής του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης, επιστροφής (αναπλήρωσης) των κλεμμένων από Μνημόνια, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ εισοδημάτων και δικαιωμάτων και βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας, όπως διεκδικεί το μαζικό λαϊκό κίνημα.
Τρίτο: Αποδέχτηκε τα αιματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα Μνημονίου Σαμαρά Βενιζέλου, που βγαίνουν από την άγρια φορομπηξία (ΕΝΦΙΑ, κεφαλικός φόρος, ΦΠΑ) και τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και έχουν σκοπό την πληρωμή του τοκογλυφικού χρέους. Το κείμενο της συμφωνίας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης δεσμευτεί να διασφαλίσουν τα κατάλληλα δημοσιονομικά πρωτογενή πλεονάσματα ή τα χρηματοδοτικά έσοδα που απαιτούνται για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, σύμφωνα με το ανακοινωθέν του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου του 2012».
Τέταρτο: Αποδέχτηκε και υπέγραψε την υπάρχουσα, πρωτοφανή πιστωτική ασφυξία που εφαρμόζουν ΕΕ-ΔΝΤ μέσω Ντράγκι. Στο κείμενο της συμφωνίας της 20/2/15 αναφέρεται συγκεκριμένα: «Μόνο η έγκριση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης της παραταθείσας συμφωνίας από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά της οποιαδήποτε εκταμίευση εκκρεμούσης δόσης του τρέχοντος προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και τη μεταβίβαση των κερδών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωζώνης από ελληνικά ομόλογα-SMP για το 2014. Και τα δύο υπόκεινται και πάλι σε έγκριση από το Γιούρογκρουπ». Ολέθριες συνέπειες αυτής της αποδοχής είναι τα συνεχή «καψόνια» και το «μαρτύριο της σταγόνας», στη χρηματοδότηση που εφαρμόζουν οι Σόιμπλε Ντράγκι. Είναι η καταφυγή της συγκυβέρνησης στην καθολική εσωτερική παύση πληρωμών, στον εκτεταμένο εσωτερικό αναγκαστικό δανεισμό, στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) και στην αρπαγή όλων των διαθεσίμων ΟΤΑ, Οργανισμών και Ασφαλιστικών Ταμείων, προκειμένου να πληρωθούν όχι μισθοί και συντάξεις αλλά οι δόσεις στο ΔΝΤ.
Δεν πρόκειται για «παραπλάνηση από τους εταίρους», ή λάθος του Βαρουφάκη ούτε για «λειψή προετοιμασία» ή «διαπραγματευτική απειρία», επιχειρήματα που εκ των υστέρων χρησιμοποιούν η συγκυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ούτε πρόκειται απλώς για αυταπάτες για το ρόλο της ΕΕ και ανεδαφικές προσδοκίες, άγνοια και υποτίμηση των αντιδραστικών πολιτικών συσχετισμών που κυριαρχούν σ’ αυτήν και στα όργανά της. Πρόκειται για συνειδητή πολιτική επιλογή της συγκυβέρνησης και του πρωθυπουργού, για ακραία πολιτική εφαρμογή του αντιλαϊκού δόγματος «πάση θυσία μέσα στο ευρώ». Επειδή πρόκειται για συμφωνία όχι απλώς κακή αλλά σαφώς αντιλαϊκή, γι’ αυτό ακριβώς η συγκυβέρνηση δεν την έφερε για συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή, ενώ η πλειοψηφία των ΜΜΕ την απέκρυψε.
Η συμφωνία του Γιούρογκρουπ της 20/2/2015 εξασθένισε πολύ τη θέση και ακύρωσε στην πράξη την όποια διαπραγματευτική δυναμική είχε προσδώσει στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η εκλογική νίκη της 25/1/2015. Αντίθετα, αποθράσυνε τους τοκογλύφους δανειστές και τους εγχώριους εκπροσώπους τους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΜΜΕ), έκανε πολύ πιο επιθετική τη στάση τους, πιο ωμές και παράλογες τις απαιτήσεις τους. Το βασικότερο είναι ότι οδήγησε στα επόμενα βήματα υποταγής της συγκυβέρνησης, που είναι το συνεχές ξήλωμα των λεγόμενων «κόκκινων γραμμών» σε κρίσιμα ζητήματα (σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και ΤΑΙΠΕΔ, κόκκινα δάνεια, ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, αναβολή αφορολόγητου των 12.000 ευρώ, ασφαλιστικό συνταξιοδοτικό, εργασιακά).
Οι νέες υποχωρήσεις στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά αποτυπώθηκαν στο κοινό ανακοινωθέν Τσίπρα Γιούνκερ στις 6/5/2015. Με αυτό ο πρωθυπουργός αποδέχτηκε συγκεκριμένα «τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στην κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας» (δηλαδή μείωση σε συντάξεις και εφάπαξ, αύξηση ορίων ηλικίας για σύνταξη κ.ά.). Ενώ για τα εργασιακά αποδέχτηκε «ένα μοντέρνο και αποτελεσματικό σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων, που θα συνδυάζει και θα υποστηρίζει την ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή» (δηλαδή μόνιμη λιτότητα, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μη επαναφορά των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων κ.ά.).
Με όλα αυτά, είναι φανερό ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σύντομα θα υπογράψει μια λεόντεια και ταπεινωτική συμφωνία με τους δανειστές τοκογλύφους και στη συνέχεια ένα νέο βάρβαρο Μνημόνιο (φυσικά, με άλλο όνομα). Η τυχόν προσφυγή σε δημοψήφισμα για την έγκριση αυτής της συμφωνίας μετά την υπογραφή της και πριν από την έγκρισή της από τη Βουλή συνιστά διακωμώδηση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και συμμετοχής.
Ως ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά, δεν επιχαίρουμε -όπως άλλοιγια την πλήρη υποταγή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις επιταγές ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ. Δεν περιμένουμε στη γωνία παθητικά για να «εισπράξουμε» εκλογικά. Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία να σπάσουν το επικίνδυνο και παραλυτικό τρίπτυχο: αναμονή, ανοχή, υποταγή. Τους καλούμε να απαντήσουν αμέσως με αγωνιστικό μέτωπο ενωτικής εργατικής αντεπίθεσης, αριστερής αντιπολίτευσης, ρήξης, ανατροπής, να αποκρούσουν, ματαιώσουν, ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική διαχείρισης και υποταγής σε ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ-κεφάλαιο. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση και στο μαύρο μέτωπο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-ΜΜΕ-ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής, που καραδοκεί πολιτικά να επωφεληθεί.
Παλεύουμε να μην υπογραφεί, να ακυρωθεί η νέα ταπεινωτική συμφωνία, να μη δοθεί ούτε ένα ευρώ στους τοκογλύφους δανειστές, αγωνιζόμαστε για άμεση παύση πληρωμών και διαγραφή του ληστρικού, τοκογλυφικού, ιμπεριαλιστικού και χιλιοπληρωμένου χρέους, για την κατάργηση παλιών και νέων Μνημονίων, δανειακών συμβάσεων και εφαρμοστικών νόμων, για την άμεση αναπλήρωση όλων των μνημονιακών απωλειών, για τη διεκδίκηση κατάκτηση των σύγχρονων εργατικών και λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων, για την έξοδο από ευρώ και ΕΕ από αντικαπιταλιστική διεθνιστική σκοπιά και σοσιαλιστική κομμουνιστική προοπτική. Η προώθηση ενός τέτοιου συνολικού και συνεκτικού αντικαπιταλιστικού πολιτικού προγράμματος ανατροπής προϋποθέτει ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Απαιτεί την κοινή δράση μέσα σε αυτό των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς, αντί για τον σημερινό ενδοαριστερό εμφύλιο, που εμποδίζει σοβαρά την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ-κεφαλαίου.
Απαιτεί κυρίως την άμεση και έμπρακτη συμβολή μας στη συγκέντρωση πολιτικών δυνάμεων και αγωνιστών, για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου, πλατιού και μαζικού, μετώπου-πόλου της αντικαπιταλιστικής, αντιϊμπεριαλιστικής, αντιΕΕ, επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς.
Πηγή: ΠΡΙΝ
Πέρασαν 100 μέρες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και βλέπουμε πως υλοποιείται στην πράξη, με οδυνηρό τρόπο, η πολιτική μετάλλαξη και μετάβαση από το «καμιά θυσία για το ευρώ» στο «πάση θυσία μέσα στο ευρώ», με τη μετάβαση από τις προεκλογικές υποσχέσεις «άμεσης λαϊκής ανακούφισης» στην παραπομπή στις ελληνικές καλένδες ακόμα και του ελάχιστου Προγράμματος της Θεσσαλονίκης· με τη μεταπήδηση από την κατάργηση τρόικας Μνημονίων-δανειακών συμβάσεων-εφαρμοστικών νόμων στην αποδοχή τους, βαπτίζοντάς τα με άλλα, λιγότερο κακόηχα ονόματα (θεσμοί, εταίροι, πρόγραμμα, βράσελ-γκρουπ, 5η αξιολόγηση κ.ά.)· με τη μεταστροφή από την κατά προτεραιότητα διεκδίκηση της διαγραφής του χρέους (ή του μεγαλύτερου μέρους του) στη δέσμευση για πληρωμή του πλήρως, εγκαίρως και στο διηνεκές, που υλοποιείται με την αρπαγή των διαθεσίμων ΟΤΑ και ταμείων, για να καταβληθούν οι δόσεις στο ΔΝΤ· με τη μετάβαση από τη σκληρή διαπραγμάτευση μιας «αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας» στον «έντιμο συμβιβασμό», που οδηγεί δυστυχώς στην επικείμενη ετεροβαρή και ταπεινωτική συμφωνία-πλήρη υποταγή στους τοκογλύφους δανειστές ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και στο επερχόμενο νέο βάρβαρο Μνημόνιο, όπως κι αν αυτό βαπτιστεί (αναπτυξιακή συμφωνία, κοινωνικό συμβόλαιο κ.ά.).
Έτσι δυστυχώς υλοποιείται στην πράξη και η μετεκλογική υπόσχεση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ότι «σκεφτόμαστε να πρωτοτυπήσουμε, δηλαδή να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας»! Κρίσιμο σημείο, σταθμό και ποιοτική τομή στην πορεία υποταγής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ αποτελεί η συμφωνία του Γιούρογκρουπ της 20ής Φεβρουαρίου 2015.
Συγκεκριμένα μ’ αυτήν η συγκυβέρνηση:
Πρώτον: Αποδέχτηκε την παράταση και ολοκλήρωση των στόχων του υπάρχοντος Μνημονίου και το ρόλο της τρόικας. Όπως υπογραμμίζει το κείμενο της συμφωνίας, «σκοπός της παράτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της παρούσας συμφωνίας». Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Καλωσορίζουμε τη δέσμευση των ελληνικών αρχών να εργαστούν σε στενή συνεννόηση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο υπενθυμίζουμε την ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Συμφωνήσαμε επίσης ότι το ΔΝΤ θα συνεχίσει να διαδραματίζει το ρόλο του». Δηλαδή, το Μνημόνιο, η τρόικα, το ΔΝΤ δεν έφυγαν, γιατί ήλθαν για να μείνουν!
Δεύτερο: Δεσμεύτηκε και υπέγραψε για την πληρωμή του χρέους, ενώ υποσχόταν τη διαγραφή του, ολόκληρου ή του μεγαλύτερου μέρους του. Στο κείμενο αναφέρεται ρητά: «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους, πλήρως και εγκαίρως». Επιπλέον, για την πληρωμή στο διηνεκές, δεσμεύτηκε ο υπουργός Γ. Βαρουφάκης στην Κ. Λαγκάρντ, στις ΗΠΑ στις 5/4/2015. Η κυβερνητική δέσμευση για πληρωμή του ληστρικού, ιμπεριαλιστικού, τοκογλυφικού και χιλιοπληρωμένου χρέους «πλήρως, εγκαίρως και στο διηνεκές», ακυρώνει στην πράξη κάθε δυνατότητα άσκησης φιλολαϊκής πολιτικής, εφαρμογής του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης, επιστροφής (αναπλήρωσης) των κλεμμένων από Μνημόνια, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ εισοδημάτων και δικαιωμάτων και βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας, όπως διεκδικεί το μαζικό λαϊκό κίνημα.
Τρίτο: Αποδέχτηκε τα αιματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα Μνημονίου Σαμαρά Βενιζέλου, που βγαίνουν από την άγρια φορομπηξία (ΕΝΦΙΑ, κεφαλικός φόρος, ΦΠΑ) και τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και έχουν σκοπό την πληρωμή του τοκογλυφικού χρέους. Το κείμενο της συμφωνίας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης δεσμευτεί να διασφαλίσουν τα κατάλληλα δημοσιονομικά πρωτογενή πλεονάσματα ή τα χρηματοδοτικά έσοδα που απαιτούνται για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, σύμφωνα με το ανακοινωθέν του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου του 2012».
Τέταρτο: Αποδέχτηκε και υπέγραψε την υπάρχουσα, πρωτοφανή πιστωτική ασφυξία που εφαρμόζουν ΕΕ-ΔΝΤ μέσω Ντράγκι. Στο κείμενο της συμφωνίας της 20/2/15 αναφέρεται συγκεκριμένα: «Μόνο η έγκριση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης της παραταθείσας συμφωνίας από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά της οποιαδήποτε εκταμίευση εκκρεμούσης δόσης του τρέχοντος προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και τη μεταβίβαση των κερδών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωζώνης από ελληνικά ομόλογα-SMP για το 2014. Και τα δύο υπόκεινται και πάλι σε έγκριση από το Γιούρογκρουπ». Ολέθριες συνέπειες αυτής της αποδοχής είναι τα συνεχή «καψόνια» και το «μαρτύριο της σταγόνας», στη χρηματοδότηση που εφαρμόζουν οι Σόιμπλε Ντράγκι. Είναι η καταφυγή της συγκυβέρνησης στην καθολική εσωτερική παύση πληρωμών, στον εκτεταμένο εσωτερικό αναγκαστικό δανεισμό, στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) και στην αρπαγή όλων των διαθεσίμων ΟΤΑ, Οργανισμών και Ασφαλιστικών Ταμείων, προκειμένου να πληρωθούν όχι μισθοί και συντάξεις αλλά οι δόσεις στο ΔΝΤ.
Δεν πρόκειται για «παραπλάνηση από τους εταίρους», ή λάθος του Βαρουφάκη ούτε για «λειψή προετοιμασία» ή «διαπραγματευτική απειρία», επιχειρήματα που εκ των υστέρων χρησιμοποιούν η συγκυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ούτε πρόκειται απλώς για αυταπάτες για το ρόλο της ΕΕ και ανεδαφικές προσδοκίες, άγνοια και υποτίμηση των αντιδραστικών πολιτικών συσχετισμών που κυριαρχούν σ’ αυτήν και στα όργανά της. Πρόκειται για συνειδητή πολιτική επιλογή της συγκυβέρνησης και του πρωθυπουργού, για ακραία πολιτική εφαρμογή του αντιλαϊκού δόγματος «πάση θυσία μέσα στο ευρώ». Επειδή πρόκειται για συμφωνία όχι απλώς κακή αλλά σαφώς αντιλαϊκή, γι’ αυτό ακριβώς η συγκυβέρνηση δεν την έφερε για συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή, ενώ η πλειοψηφία των ΜΜΕ την απέκρυψε.
Η συμφωνία του Γιούρογκρουπ της 20/2/2015 εξασθένισε πολύ τη θέση και ακύρωσε στην πράξη την όποια διαπραγματευτική δυναμική είχε προσδώσει στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η εκλογική νίκη της 25/1/2015. Αντίθετα, αποθράσυνε τους τοκογλύφους δανειστές και τους εγχώριους εκπροσώπους τους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΜΜΕ), έκανε πολύ πιο επιθετική τη στάση τους, πιο ωμές και παράλογες τις απαιτήσεις τους. Το βασικότερο είναι ότι οδήγησε στα επόμενα βήματα υποταγής της συγκυβέρνησης, που είναι το συνεχές ξήλωμα των λεγόμενων «κόκκινων γραμμών» σε κρίσιμα ζητήματα (σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και ΤΑΙΠΕΔ, κόκκινα δάνεια, ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, αναβολή αφορολόγητου των 12.000 ευρώ, ασφαλιστικό συνταξιοδοτικό, εργασιακά).
Οι νέες υποχωρήσεις στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά αποτυπώθηκαν στο κοινό ανακοινωθέν Τσίπρα Γιούνκερ στις 6/5/2015. Με αυτό ο πρωθυπουργός αποδέχτηκε συγκεκριμένα «τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στην κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας» (δηλαδή μείωση σε συντάξεις και εφάπαξ, αύξηση ορίων ηλικίας για σύνταξη κ.ά.). Ενώ για τα εργασιακά αποδέχτηκε «ένα μοντέρνο και αποτελεσματικό σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων, που θα συνδυάζει και θα υποστηρίζει την ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή» (δηλαδή μόνιμη λιτότητα, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μη επαναφορά των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων κ.ά.).
Με όλα αυτά, είναι φανερό ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σύντομα θα υπογράψει μια λεόντεια και ταπεινωτική συμφωνία με τους δανειστές τοκογλύφους και στη συνέχεια ένα νέο βάρβαρο Μνημόνιο (φυσικά, με άλλο όνομα). Η τυχόν προσφυγή σε δημοψήφισμα για την έγκριση αυτής της συμφωνίας μετά την υπογραφή της και πριν από την έγκρισή της από τη Βουλή συνιστά διακωμώδηση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και συμμετοχής.
Ως ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά, δεν επιχαίρουμε -όπως άλλοιγια την πλήρη υποταγή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις επιταγές ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ. Δεν περιμένουμε στη γωνία παθητικά για να «εισπράξουμε» εκλογικά. Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία να σπάσουν το επικίνδυνο και παραλυτικό τρίπτυχο: αναμονή, ανοχή, υποταγή. Τους καλούμε να απαντήσουν αμέσως με αγωνιστικό μέτωπο ενωτικής εργατικής αντεπίθεσης, αριστερής αντιπολίτευσης, ρήξης, ανατροπής, να αποκρούσουν, ματαιώσουν, ανατρέψουν την κυβερνητική πολιτική διαχείρισης και υποταγής σε ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ-κεφάλαιο. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση και στο μαύρο μέτωπο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-ΜΜΕ-ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής, που καραδοκεί πολιτικά να επωφεληθεί.
Παλεύουμε να μην υπογραφεί, να ακυρωθεί η νέα ταπεινωτική συμφωνία, να μη δοθεί ούτε ένα ευρώ στους τοκογλύφους δανειστές, αγωνιζόμαστε για άμεση παύση πληρωμών και διαγραφή του ληστρικού, τοκογλυφικού, ιμπεριαλιστικού και χιλιοπληρωμένου χρέους, για την κατάργηση παλιών και νέων Μνημονίων, δανειακών συμβάσεων και εφαρμοστικών νόμων, για την άμεση αναπλήρωση όλων των μνημονιακών απωλειών, για τη διεκδίκηση κατάκτηση των σύγχρονων εργατικών και λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων, για την έξοδο από ευρώ και ΕΕ από αντικαπιταλιστική διεθνιστική σκοπιά και σοσιαλιστική κομμουνιστική προοπτική. Η προώθηση ενός τέτοιου συνολικού και συνεκτικού αντικαπιταλιστικού πολιτικού προγράμματος ανατροπής προϋποθέτει ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Απαιτεί την κοινή δράση μέσα σε αυτό των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς, αντί για τον σημερινό ενδοαριστερό εμφύλιο, που εμποδίζει σοβαρά την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ-κεφαλαίου.
Απαιτεί κυρίως την άμεση και έμπρακτη συμβολή μας στη συγκέντρωση πολιτικών δυνάμεων και αγωνιστών, για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου, πλατιού και μαζικού, μετώπου-πόλου της αντικαπιταλιστικής, αντιϊμπεριαλιστικής, αντιΕΕ, επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς.
Πηγή: ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου