Η αναθεώρηση της ιστορίας του ΚΚΕ δεν θα περάσει!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
 

Τα τελευταία χρόνια η ηγεσία του ΚΚΕ έχει επιδοθεί σε μια επιχείρηση ριζικής αναθεώρησης της ιστορίας του κόμματος. Η επιχείρηση αυτή στο πρώτο της στάδιο ολοκληρώθηκε με την Πανελλαδική Κομματική Συνδιάσκεψη του Ιουλίου του 2011, όπου με την μέθοδο της ψηφοφορίας αποφασίστηκε τι είναι σωστό και τι είναι λάθος στην ιστορική επιστήμη κι εγκρίθηκε ο Β’ τόμος του δοκιμίου της Κομματικής ιστορίας 1949- 1968.

Το δεύτερο στάδιο αναθεώρησης της κομματικής ιστορίας έχει ήδη ξεκινήσει με την απόφαση του 19^ου Συνεδρίου να αλλάξει ριζικά ο πρώτος τόμος του Δοκιμίου της Κομματικής Ιστορίας που κυκλοφόρησε το 1995 και να γραφτεί ο τρίτος που θα περιλαμβάνει την περίοδο μετά το 1968. Οι δύο αυτοί τόμοι πρέπει να έχουν κυκλοφορήσει ως το 2018 που συμπληρώνονται τα εκατό χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ. Το ορόσημο αυτό επιδιώκεται να αποτελέσει το ολοκληρωτικό τέλος της μετάλλαξης του κόμματος που εξελίσσεται ποικιλόμορφα την τελευταία 20ετία: Με την μέθοδο της διολίσθησης η πολιτική του κόμματος έχει γίνει αγνώριστη σε σχέση μ’ αυτή που το χαρακτήριζε από ιδρύσεώς του. Οι αλλοιώσεις του μαρξισμού- λενινισμού έχουν παραμορφώσει την κομματική θεωρητική βάση. Οι απομακρύνσεις από κομματικά όργανα -σε όλη την κομματική δομή- όσων επιχείρησαν να εμποδίσουν την μετάλλαξή του, η περιθωριοποίηση μελών και στελεχών, οι διαγραφές κι εν κατακλείδι οι αλλαγές που επέφερε στο καταστατικό το τελευταίο κομματικό συνέδριο εδραίωσαν έναν κομματικό τύπο οργάνωσης και λειτουργίας που καμία σχέση δεν έχει με το μαρξιστικό λενινιστικό κόμμα νέου τύπου. Είναι προφανές πως το τελευταίο οχυρό που θύμιζε το ΚΚΕ όπως το γνωρίσαμε ήταν η ιστορία του. Τώρα αλώνεται κι αυτή.

Για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει το θέμα, η επίθεση στην ιστορία του ΚΚΕ, από την ηγεσία του, ξεκίνησε ανοικτά πριν από δέκα χρόνια με δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν στην ΚΟΜΕΠ στο τεύχος 5/2005. Το ένα ήταν εισαγωγικό σημείωμα της σύνταξης της ΚΟΜΕΠ για την αναδημοσίευση στις σελίδες της, της εισήγησης και του τελικού λόγου του Γ. Σιάντου στο 7^ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Το άλλο αφορούσε στη συμφωνία της Καζέρτας. Και τα δύο αυτά κείμενα αλλού πιο δειλά, αλλού πιο θαρρετά κι αλλού εντελώς ξεκάθαρα έθεσαν υπό αμφισβήτηση όλους τους βασικούς σταθμούς της κομματικής ιστορίας: Την 6^η ολομέλεια του ’34, το 7^ο Συνέδριο της ΚΔ και την πολιτική των μετώπων, τα αντιφασιστικά και εθνικοαπελευθερωτικά μέτωπα, τον θεμέλιο λίθο της μεταπολεμικής κομματικής πολιτικής που ήταν το 7^ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Αξίζει να σημειωθεί πως λίγους μήνες πριν κυκλοφορήσει το τεύχος 5/2005 της ΚΟΜΕΠ είχε φύγει από τη ζωή ο Χαρίλαος Φλωράκης και στο τέλος του 2005 αφαιρέθηκε σιωπηρά από τον αρμόδιο συντάκτη του Ριζοσπάστη η αρμοδιότητα να γράφει τα ιστορικά κείμενα της εφημερίδας. Στη συνέχεια ξεκίνησε η συγγραφή του Β’ τόμου του Δοκιμίου της Κομματικής ιστορίας η οποία για να φτάσει στο αποτέλεσμα που παρουσιάστηκε το 2011 χρειάστηκε να περάσει μέσα από εκκαθαρίσεις μελών του ιστορικού τμήματος της ΚΕ. Είναι φανερό πως η επιχείρηση αναθεώρησης της ιστορίας του Κόμματος είχε σχεδιαστεί πολύ πριν το 2005, με συνωμοτικό και φραξιονιστικό τρόπο, από ένα μικρό τμήμα της ηγεσίας και μακριά από τα κομματικά όργανα.

Το τελευταίο διάστημα οι επιθέσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ στην κομματική ιστορία παίρνουν τον χαρακτήρα της καταιγίδας. Το φθινόπωρο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο για τον Δεκέμβρη του ’44 και, φέτος, ένα δεύτερο για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Μέσα από αυτά τα βιβλία, με διαστρεβλώσεις και χαλκεύσεις, ανατρέπονται πλήρως οι θέσεις του ΚΚΕ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αποκηρύσσεται ως προσχώρηση στην αστική τάξη το 7^ο Συνέδριο της ΚΔ και η πολιτική των ενιαίων εργατικών αντιφασιστικών μετώπων και των λαϊκών μετώπων. Καταγγέλλεται το πρώτο γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη ως σοσιαλπατριωτικό- προδοτικό ντοκουμέντο. Διαγράφεται πλήρως η μεγαλύτερη κατάκτηση του εργατικού- λαϊκού κινήματος στα χρόνια της κατοχής και της αντίστασης που είναι η συγκρότηση, στην ελεύθερη Ελλάδα, λαϊκής εξουσίας σε όλα τα επίπεδα- και στο κυβερνητικό και στο κεντρικό αντιπροσωπευτικό και στη λαϊκή βάση. Με άλλα λόγια χτυπιέται καίρια η επαναστατική αιχμή του ΚΚΕ, η πολιτική που το έκανε ηγετική καθοδηγητική δύναμη, η εφαρμογή της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας στην πράξη και τα αποτελέσματά της στην Ελλάδα. Κι όλα αυτά μέσω της πιστής αντιγραφής και υιοθέτησης των πιο χρεοκοπημένων πολιτικών και εκτιμήσεων, αυτών που ευδοκίμησαν στις διάφορες γκρούπες του νεοτροτσκισμού.

Από το στόχαστρο της ηγεσίας του ΚΚΕ δεν έχει ξεφύγει ούτε η μεταπολιτευτική περίοδος του κόμματος. Πριν από δύο χρόνια, στο τεύχος 6/2013 της ΚΟΜΕΠ δημοσιεύτηκε ένα κείμενο του ΠΓ της ΚΕ- που έφερε τον τίτλο «Η πορεία αποκατάστασης του Επαναστατικού χαρακτήρα του ΚΚΕ» - το οποίο αποκήρυσσε ως οπορτουνιστική την περίοδο που στην ηγεσία του κόμματος ήταν ο Χαρίλαος Φλωράκης ενώ ως δια μαγείας όλη η επαναστατική φυσιογνωμία του ΚΚΕ αποκαταστάθηκε από τότε που στο τιμόνι βρέθηκε η σημερινή του ηγεσία.

Η ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ- ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ καλεί τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες να υπερασπίσουν την ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, της Τρίτης Διεθνούς και της ΕΣΣΔ, του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα. Σ’ αυτή την ανεπανάληπτη- ενός αιώνα- διαδρομή σκληρών ταξικών κι επαναστατικών αγώνων του ελληνικού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος δεν χωράει αμφιβολία πως υπήρξαν λάθη, παραλείψεις και παρεκκλίσεις. Η ανάγκη όμως όλα αυτά να διερευνηθούν σε βάθος, να αναδειχθούν οι αιτίες που τα προκάλεσαν και να εξαχθούν τα αναγκαία συμπεράσματα δεν μπορεί να οδηγεί στην αποκήρυξη των πιο λαμπρών και των πιο γόνιμων θεωρητικών και πρακτικών δράσεων του κομμουνιστικού κινήματος του 20^ου αιώνα, στην θεωρητική, πολιτική και οργανωτική μετάλλαξη του ΚΚΕ.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες οφείλουν να μελετούν κριτικά, σε βάθος και σ’ όλο της το εύρος την ιστορία του ελληνικού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Να διδάσκονται απ’ αυτήν στους σύγχρονους ταξικούς αγώνες. Να την κάνουν ευρύτερα γνωστή στην εργατική τάξη, στον εργαζόμενο λαό, στη νεολαία. Να υπερασπίζονται ως κόρη οφθαλμού τους τίτλους τιμής του κόμματος όπως είναι οι αποφάσεις της 6^ης Ολομέλειας του ’34, το γράμμα του Ζαχαριάδη, το ΕΑΜ, η Λαϊκή Εξουσία στα χρόνια της κατοχής, ο Μεγάλος Δεκέμβρης του ’44, ο Αγώνας του ΔΣΕ, οι ανεπανάληπτοι αγώνες του κόμματος σε όλη την διαδρομή του, οι αγώνες μετά τον εμφύλιο, στη δικτατορία και στη μεταπολίτευση, τότε δηλαδή που μετά από 27 χρόνια παρανομίας το ΚΚΕ ξαναστάθηκε στα πόδια του και έγινε μεγάλο με ηγέτη του τον Χαρίλαο Φλωράκη. Να μην επιτρέψουν να περάσει η επαίσχυντη προσπάθεια της ηγεσίας του σημερινού ΚΚΕ για αναθεώρηση της ιστορίας του και σπίλωσης της ανεπανάληπτης επαναστατικής ιστορικής του διαδρομής.

Η ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ θεωρεί πως η απόκρουση της αναθεώρησης της ιστορίας του κόμματος είναι ένα από τα κύρια μέτωπα της δράσης των κομμουνιστών σήμερα. Για το σκοπό αυτό αφιερώνει πολύ μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς της. Στο πλαίσιο αυτό, μέσα από την ιστοσελίδα μας, αλλά και με κάθε πρόσφορο τρόπο, θα δώσει όλο τον ιδεολογικό και πολιτικό εξοπλισμό που χρειάζεται όπως και τον εξοπλισμό με τα ιστορικά ντοκουμέντα, που είναι αναγκαίος ώστε κανένας σ’ αυτή τη μάχη να μην είναι άοπλος. Ζήτημα άγνοιας δεν πρόκειται να υπάρξει. Απουσία από αυτή τη μάχη δεν συγχωρείται!

ΑΘΗΝΑ 15- 5- 2015                    

Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

της ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ