ΑΓΓΕΛΟΣ Ή ΔΑΙΜΟΝΑΣ; (ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΚΘΕΙΑΣΤΙΚΑ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΟ)

Ανέκαθεν είχαν ενδιαφέρον οι ιστορίες που φορούν λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής σημαντικών (για οποιοδήποτε λόγο) προσωπικοτήτων. Από τις λεπτομέρειες αυτές μπορεί να μορφώσει κανείς ασφαλή γνώμη για τον χαρακτήρα τους και να κατανοήσει καλύτερα (ή ν’ ανακαλύψει) τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις τους. Όσο κοντύτερα βρίσκεται κάποιος σε μια σημαντική (είτε από την αρχή είτε που εξελίχθηκε σε τέτοια στην πορεία) προσωπικότητα τόσο λιγότερο αντικειμενικός μπορεί να είναι. Έτσι οι διηγήσεις του πρέπει να προσεγγίζονται με επιφύλαξη αφού δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που λέγονται και γράφονται πράγματα κατά παραγγελία.

Μια τέτοια σημαντική (αλλά και αμφιλεγόμενη) προσωπικότητα ήταν και ο Μάκης Ψωμιάδης για τον οποίο μετά τον θάνατο του γράφτηκαν πολλά με την πλειοψηφία των κειμένων-σχολίων να είναι τουλάχιστον καταδικαστική όσο αφορά την σχέση του με την Α.Ε.Κ. Υπήρξαν όμως και κάποια κείμενα τα οποία επιχειρούσαν να δώσουν μια διαφορετική εικόνα για τον θανόντα από αυτή που είχε δημιουργηθεί στην πλειοψηφία του κόσμου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτά ήταν ιδιατέρως κολακευτικά.

Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους μπορεί να γραφτεί ένα «εκθειαστικό» κείμενο με το οποίο θα «αποκαθίσταται» η φήμη κάποιου. Ο ένας τρόπος είναι να γραφτεί αυτός ακριβώς που θα ήθελε να διαβάσει και ο ίδιος με το πλέον εκθειαστικό στύλ περιλαμβάνοντας μια εκτενή αναφορά (δεν χρειάζονται τσιγκουνιές) στην προσφορά του. Καλό θα ήταν να περιλαμβάνονται και σκωπτικοί (τουλάχιστον) χαρακτηρισμοί για τους «αντιπάλους» του έτσι που αν δε ν αποκαθίσταται η φήμη του προσώπου για το οποίο γράφεται το κείμενο, τουλάχιστον να πλήττεται εκείνη των «αντιπάλων» του. Ο τρόπος αυτός είναι ο λιγότερος αποδοτικός σε σχέση με τον πολύ κόσμο και ο μόνος που εξυπηρετείται στην πράξη είναι ο συγγραφέας του κειμένου ο οποίος αποδεικνύει σ’ όλους τους υπόλοιπους πόσο μεγάλος γλύφτης είναι (πόσο χαμηλά προτίθεται να πέσει). Τον τρόπο αυτό επιλέγουν είτε οι ίδιες οι προσωπικότητες είτε οι πολλοί κοντυνοί τους άνθρωποι. Όταν το κάνουν οι ίδιοι τότε επιλέγουν να το πράξουν την στιγμή που ελάχιστοι (ή και κανένας) από τους «αντιπάλους» τους δεν βρίσκεται στην ζωή για ν’ απαντήσει (π.χ. ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ).

Ο δεύτερος τρόπος είναι αφ’ ενός το κείμενο ν’ αφορά σε προσωπικές εξομολογήσεις κάποιου γνωστού της σημαντικής προσωπικότητας, αφ’ ετέρου να είναι γραμμένο με τρόπο «μισό εκθειαστικό-μισό απολογητικό». Για παράδειγμα ο συγγραφέας παρουσιάζει περιστατικά από τα οποία προκύπτει ότι ο χαρακτήρας της σημαντικής προσωπικότητας δεν είναι έτσι όπως νομίζουν οι πολλοί ώς εκείνη την στιγμή. Παρουσιάζονται χαρακτηριστικά τα οποία γενικώς θεωρούνται καλά και ωφέλιμα (π.χ. αγαθοεργίες) έτσι ώστε να δημιουργηθεί στον αναγνώστη το πρώτο ρήγμα στην άποψη που έχει για το βιογραφούμενο (ουσιαστικά) πρόσωπο. Είναι σημαντικό να υπάρξει αυτή η πρώτη ρωγμή καθώς όπως γνωρίζουμε αρκεί μια ρωγμή στο τσιμέντο για ν’ αρχίσει να φυτρώνει χορτάρι (που στην ευχή βρέθηκε ο σπόρος στο τσιμέντο;)σηματοδοτώντας την αντεπίθεση της Φύσης. Ωστόσο αν το κείμενο συνεχίσει έτσι θα καταλήξει όπως και αυτό που παράγεται με τον πρώτο τρόπο (δηλαδή αγιογραφία). Γι’ αυτό πρέπει ο συγγραφέας να ισορροπήσει ελαφρώς χρησιμοποιώντας σχήματα λόγου με τα οποία αναγνωρίζει πως ο περί ου ο λόγος έχει (είχε) και ελαττώματα (π.χ. «Βέβαια δεν ήταν και άγιος»).

Από τις 7 ως τις 13 Γενάρη 2016 υπήρξαν τέσσερα κείμενα από έναν εκ των φίλων του Μάκη Ψωμιάδη στα οποία ο φίλος του και συγγραφέας τους μοιραζόταν μαζί μας την εικόνα που είχε αυτός για τον θανόντα. Αναφέρομαι στα κείμενα του Κ. Καίσαρη τα οποία ανέβηκαν στην ιστοσελίδα www.sentragoal.gr και μέσω των οποίων μας παρουσιάζεται ένας «άλλος» Μάκης Ψωμιάδης. Τα κείμενα με χρονολογική σειρά είναι τα εξής:

• Ο Ψωμιάδης πλήρωσε με τη ζωή του.
• Ποτέ δεν ήταν μπροστινός και ποτέ δεν υπηρέτησε κάποιον μεγάλο.
• Δεν συγχωρούν στον Ψωμιάδη ότι ποτέ δεν τους πλήρωσε.
• Το βουνό των δύο μέτρων λύγισε.

Δεν θ’ασχοληθώ με το τί γράφεται σ’ αυτά τα κείμενα (για το τρίτο έχει γίνει λόγος εδώ). Στο κάτω-κάτω δεν είναι παράξενο ο ίδιος άνθρωπος να είναι «αρνάκι» με την οικογένεια του και τους στενούς του φίλους και συνεργάτες και «διάολος μεταμορφωμένος» μ’ όλους τους υπόλοιπους. Ούτε μπορεί η τέτοια συμπεριφορά του με τους «δικούς» του να «σβήσει» όλα τα υπόλοιπα. 

Αυτό το οποίο επιθυμώ (και υπάρχει λόγος) να σχολιάσω είναι ότι το πνεύμα που αποπνέουν τα κείμενα του Κ. Καίσαρη είναι αυτό που θα περιμέναμε από τον βιογράφο (είτε από τον ίδιο τον Ψωμιάδη) μιας σημαντικής προσωπικότητας. Είναι το ίδιο πνέυμα που διαπνέει τους «ελέω Θεού (απόλυτους) Μονάρχες» και που συνοψίζεται στο απλό (αλλά όχι λιγότερο σοκαριστικό) απόφθευγμα:   

«Έτσι έκρινα ότι έπρεπε να κάνω και έτσι έκανα. Ποιός είσαι εσύ που θα με κρίνεις εμένα;»

Είναι η ωμή διατύπωση του (θεόθεν;) «δικαιώματος» που έχουν κάποιοι (σ’ αντίθεση μ’ εμάς τους υπόλοιπους) ν’ αποφασίζουν για λογαριασμό όλων μας και να μην αισθάνονται την ανάγκη να δώσουν λογαριασμό για τίποτα. 

Φυσικά την παραπάνω άποψη (η οποία είναι κοινή σ’ όλους τους «μεγάλους») την συμμερίζεται και ο Κ. Καίσαρης (ο οποίος αποτελεί ένα από τα «γιουσουφάκια» της δημοσιογραφίας που εν μέσω ειρωνειών δικαιολογεί αυτά που θα έπρεπε να είναι αδικαιολόγητα ακόμη και γι’ αυτόν). Αλλιώς δεν θα έγραφε τα κείμενα που έγραψε χωρίς να σχολιάσει τα όσα κακώς έκανε ο Μάκαρος. Βέβαια υπάρχει η εύκολη διακιολογία του τύπου:

«Σκοπός μου ήταν να παρουσιάσω την «ανθρώπινη πλευρά» του Ψωμιάδη και όχι να κάνω αποτίμηση των πεπραγμένων του.» 

η οποία αποτελεί στην ουσία την μεγαλύτερη μπούρδα που μπορεί να ξεστομίσει κανείς. Η «ανθρώπινη πλευρά» του Μάκαρου θα ενδιέφερε τις μεσημεριανές κουτσομπολίστικες εκπομπές. Αυτό που θα είχε νόημα να κάνει ο Κ. Καίσαρης θα ήταν να παρουσιάσει την «ανθρώπινη πλευρά» του Ψωμιάδη σε σχέση με την δραστηριότητα του ως αθλητικός παράγοντας όπως έκαναν κάποιοι αθλητικοί συντάκτες (οι οποίοι είχαν την τύχη να γνωρίσουν και την λιγότερο «αθρώπινη» πλευρά του). Δεν το έκανε όμως. Όχι γιατί δεν μπορούσε (δεν ήταν ικανός) αλλά γιατί επιδίωξη του ήταν να παρουσιάσει μια πιο συμπαθητική εκδοχή του Μάκαρου. Να του καθαρίσει τ’ όνομα (σαν την εφημερίδα που εξέδιδε ο Ψωμιάδης) και η οποία λέκιαζε υπολήψεις. 

Ούτε καν του έχει περάσει από το μυαλό ότι ο Μάκαρος δεν είχε κανένα θεόθεν δικαίωμα να κάνει όσα έκανε (π.χ. να πέρνει σπίτι του τα μετρητά της Π.Α.Ε. σε σακούλες σκουπιδιών). Του φτάνει που «δεν ήταν μπροστινός κανενός» και που υπηρέτησε μόνο τον εαυτό τουα (και τους γύρω του) αφού «δεν υπηρέτησε κανέναν μεγάλο». Ίσως να ένιωσε την «υποχρέωση» απέναντι στην προσωπικότητα με την οποία τον συνέδεε φιλία και η οποία τον είχε προφανώς γοητέυσει να γράψει αυτά τα κείμενα. Ίσως πάλι ενδόμυχα να επιθυμούσε να είναι σαν κι αυτόν ή να είχε την διαδρομή του. Ποιός μπορεί στα σίγουρα να ξέρει; Άβυσσος (σαν την υπεράκτια του Μαρινάκη) η ψυχή του ανθρώπου.   

Κλείνω αυτό το κομμάτι εκφράζοντας την ελπίδα την επόμενη φορά που θα γράψει οτιδήποτε ο Κ. Καίσαρης να μην είναι τόσο «προκλητικός». Για να μην υπάρξουν (σκόπιμες) παρεξηγήσεις ξεκαθαρίζω ότι το «προκλητικό» έχει να κάνει με τον τρόπο παρουσίασης των θέσεων (γιατί από επιχειρήματα άστο καλύτερα) του Κ. Καίσαρη. Το ότι ο Ψωμιάδης «δεν ήταν μπροστινός κανενός και δεν υπηρέτησε κανέναν μεγάλο» δεν σημαίνει πως έκανε καλό στην κοινωνία. Κάθε άλλο μάλιστα. Από την εξέλιξη που είχε η εμπλοκή του για παράδειγμα στα διοικητικά της Α.Ε.Κ. ακόμα και αν δούλευε για τον εαυτό του (δεν ήταν ο ίδιος μπροστινός) και δεν υπηρέτησε (απευθείας) κανέναν μεγάλο, της προκάλεσε κακό ευνοώντας αντίστοιχα όλους τους ανταγωνιστές της ομάδας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ακόμα πως η εμπλοκή του στην Π.Α.Ε. την περίοδο 2001-2003 εξυπηρέτησε την τότε ιδιοκτήτρια ENIC με την οποία συμφώνησε για την από μέρους του αγορά των μετοχών της. Δεδομένου ότι αυτή η συμφωνία αντεστράφη το 2003 και οι μετοχές επέστρεψαν μέσω Πέτρου Στάθη στην ENIC (βλέπε εδώ) δικαιούμαι να χαρακτηρίσω τον Μάκη Ψωμιάδη ως «μπροστινό της ENIC» (ακόμα και αν κάτι τέτοιο δεν αρέσει στον Κ. Καίσαρη).

Έτσι για την ιστορία παραθέτω και το σχετικό κείμενο. Όπως μπορεί να διαβάσει κανείς το κείμενο αυτό αφορά στην πώληση 341.109 μετοχών της πρώην Π.Α.Ε. Α.Ε.Κ. στον Πέτρο Στάθη ο οποίος λειτουργούσε ως εκπρόσωπος της ENIC. Είναι ο ίδιος που λίγο καιρό μετά θα ψηφίσει στην Γ.Σ. της Π.Α.Ε. την μείωση του Μετοχικού Κεφαλαίου μέσω της μείωσης της ονομαστικής τιμής της μετοχής από 11,74 Ευρώ (4.000 Δρχ.) στην ελάχιστη δυνατή των 0,30 Ευρώ (100 Δρχ.). Στη συνέχεια με 666.666,60 Ευρώ (666 εις διπλούν) ο Ντέμης πήρε τον πλειοψηφικό έλεγχο της πρώην Π.Α.Ε. εκμηδενίζοντας τα ποσοστά των ENIC & NETMED. Θυμόμαστε (οι έχοντες κάποια ηλικία) ότι η ENIC κινήθηκε δικαστικά τόσο εναντίον του (επειδή υποτίθεται ότι έκανε του κεφαλιού του) όσο και εναντίον του Ελληνικού Κράτους του οποίου η νομοθεσία επέβαλε την κατοχή των μετοχών Α.Ε. αποκλειστικά από φυσικά (και όχι από νομικά) πρόσωπα (αλήθεια τι έγινε μ' αυτές τις υποθέσεις;). Αν δεν κάνω λάθος το τίμημα της πώλησης των μετοχών που κατείχε η IPPOVENTURE A.E. ήταν ανάλογο αυτού με το οποίο τις αγόρασε το 2001 από την ENIC. Αυτό είναι ένας ακόμη λόγος για να θεωρήσει οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος τον Μάκαρο «μπροστινό της ENIC».   

Σημείωση: Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη απόδειξη της φιλικής σχέσης Καίσαρη-Ψωμιάδη από αυτή την φωτογραφία (που μας έστειλε αναγνώστης μας) η οποία τραβήχτηκε στην ζούλα στις 10 Μάρτη 2014 όταν δικαζόταν στο Εφετείο η υπόθεση του. Τα δύο πρόσωπα που φαίνονται μέσα από το παράθυρο της πόρτας να συνομιλούν είναι ο Κ. Καίσαρης (αριστερά) και ο Μάκης Ψωμιάδης (δεξιά). Την δίκη παρακολούθησε για δύο συνεχείς μέρες και πρώην παράγοντας της Α.Ε.Κ. ο οποίος σύμφωνα με τον αποστολέα της φωτογραφίας καθόταν για αρκετές ώρες δίπλα-δίπλα στον Κ. Καίσαρη (προφανώς για να σχολιάζει τα όσα ακούγονταν).  

22 Γενάρη 2016
παρατηρητής 1.

πηγή: aekwatch.gr