Στο 4σέλιδο αυτό βρίσκουμε:
> κάλεσμα στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας [Κυριακή 15/10, 11πμ]
> Λίγα λόγια για την οδυνηρή εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουμε και για τους αγώνες μας, που είναι στο χέρι μας το να τους δυναμώσουμε [ανακοίνωση – βλ. πιο κάτω]
> Αίτηση εγγραφής κ.α.
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 210-3820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com
Λίγα λόγια για την οδυνηρή εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουμε και για τους αγώνες μας, που είναι στο χέρι μας το να τους δυναμώσουμε
Η κρίση του συστήματος καλά κρατεί και, όπως εδώ και τόσα χρόνια γίνεται αντιληπτό, εμείς είμαστε αυτοί που σηκώνουμε το κύριο βάρος. Κι έρχονται από πάνω και οι εργοδότες μας να μας ζητήσουν «να συναισθανθούμε την δυσκολία της περίστασης» (…για τους επιχειρηματίες), «να κάνουμε διαρκώς υποχωρήσεις» ή ακόμα και «να βάλουμε πλάτη όλοι μαζί». Κι αυτό, ενώ εμείς δεν μοιραστήκαμε ποτέ μαζί τους τα όποια κέρδη των όποιων περασμένων «καλών καιρών».
Η διαχρονική επίθεση των εργοδοτών, των κεφαλαιοκρατών, των εκάστοτε κυβερνώντων και των κάθε είδους εγχώριων και διεθνών φορέων της οικονομικής-πολιτικής εξουσίας στα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματά μας επιτείνεται ολοένα και περισσότερο μέσα από τον ασταμάτητο καταιγισμό των διαφόρων μνημονιακών -και όχι μόνο- αντεργατικών και αντικοινωνικών νόμων. Παράλληλα, έχει επιβληθεί ένα καθεστώς εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας και αυταρχικότητας, καθώς κι ένα κλίμα φόβου, απογοήτευσης και μοιρολατρίας.
Έτσι, έχουμε καταλήξει όλοι μας να είμαστε ολοένα και πιο φτηνοί ως εργατικό δυναμικό, πολλοί από εμάς χωρίς δουλειά και ακόμα περισσότεροι στην ανέχεια. Οι μισθοί έχουν πετσοκοπεί. Και είναι αρκετές οι πιέσεις που δεχόμαστε και για ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις. Η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στον κλάδο του βιβλίου, όπως και σε τόσους άλλους κλάδους, εξακολουθεί να είναι καταργημένη. Μάλιστα, αυτό αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα μνημονιακά δωράκια προς τους εργοδότες μας. Κι αυτό γιατί, πέρα από το ότι τους εξασφάλισε μικρότερο εργατικό κόστος, μέσα από αυτό πόνταραν στην υποχώρηση της συλλογικής εργατικής συνείδησης, στην αποσυσπείρωση του Συλλόγου μας και στην επακόλουθη εξαφάνιση κάθε εμποδίου στις αντεργατικές μεθοδεύσεις τους. Αυτός είναι άλλωστε και βασικός στόχος της ΕΝ.ΕΛ.ΒΙ., στην οποία συμμετέχουν πλέον πολλοί από τους μεγαλοεργοδότες του κλάδου του βιβλίου και που πρωτοστατεί στην αμφισβήτηση του Συλλόγου μας ως το συλλογικό συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων του κλάδου.
Σε πολλές επιχειρήσεις του κλάδου έχουν επιβληθεί ατομικές συμβάσεις, όπως άλλωστε και το καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας. Οι νέοι συνάδελφοι προσλαμβάνονται με μισθούς πείνας, για 490€, αλλά και για 410€, όσοι είναι κάτω των 25 ετών. Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που παλιότεροι συνάδελφοι απολύονται, προκειμένου να προσληφθούν στη θέση τους νέοι με τέτοιες απολαβές. Επίσης, ανά περιόδους, άνεργοι -νέοι κυρίως- συνάδελφοι απασχολούνται καλύπτοντας μεν πάγιες ανάγκες, αλλά μέσω των διαφόρων επιδοτούμενων προγραμμάτων προσωρινής απασχόλησης – υπερεκμετάλλευσης (βλ. voucher ή πρακτική άσκηση). Την ίδια ώρα, ολοένα και αυξάνεται η φορολογία και οι κρατήσεις από το μισθό, περικόπτονται οι κοινωνικές παροχές και διογκώνεται το κόστος ζωής.
Και η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δυσχερής καθώς και στον κλάδο μας καλά κρατεί και το καθεστώς της απλήρωτης εργασίας. Σε αρκετούς συναδέλφους οφείλονται μισθοί μέχρι και άνω του ενός έτους, ενώ σε πολλούς χώρους δουλειάς το «έναντι» είναι ο κανόνας. Παράλληλα, υπάρχουν αρκετά κρούσματα πληρωμής με κουπόνια, «μαύρων» (υποτιμημένων βέβαια) αποδοχών και απλήρωτων ή κακοπληρωμένων υπερωριών, όπως και περικοπών στα δηλωμένα ένσημα. Ενώ σε αρκετές περιπτώσεις και η αποζημίωση απόλυσης καταβάλλεται πετσοκομμένη. Παράλληλα, σε αρκετές περιστάσεις, συνάδελφοι στους οποίους οφείλονταν δεδουλευμένα και δικαιώθηκαν και δικαστικά, δεν τα έχουν λάβει ακόμη (βλ. Ελευθερουδάκης, Σάκκουλας, Μετρόπολις κ.α.). Εν τω μεταξύ, διάφοροι εργοδότες κλείνουν μια επιχείρηση τους αποποιούμενοι ζημιές, αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους στο δρόμο και μεταφέροντας ό,τι «υγιές χαρτί» έχουν σε άλλη υπάρχουσα ή νέα επιχείρηση. Από την άλλη, τα «φέσια» διαφόρων εταιριών σε άλλες εταιρίες (βλ. τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις του Παπασωτηρίου και του Ελευθερουδάκη), δυσχεραίνουν την κατάσταση, με συνέπεια ακόμα περισσότερους απλήρωτους συναδέλφους, στους οποίους μετακυλίονται τα χρέη αυτά.
Παράλληλα κι ενώ, όπως γενικά λέγεται, υπάρχει πτώση στην αγορά, η εντατικοποίηση της δουλειάς καλά κρατεί. Τόσο σε περιόδους όπως η σχολική περίοδος και τα Χριστούγεννα, αλλά και σε πολλά άλλα χρονικά διαστήματα. Άλλωστε, με τόσες απολύσεις που έχουν γίνει, ώστε να μειωθεί το εργατικό κόστος, ολοένα και λιγότεροι αναγκαζόμαστε να κάνουμε τη δουλειά που σίγουρα χρειάζεται περισσότερους για να βγει στην ώρα της. Και όταν δε φτάνουν οι ώρες, το ωράριο ξεχειλώνεται. Και σίγουρα αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο για εμάς, πόσο μάλλον να το κάνουμε και αυτοβούλως και χωρίς να πληρωνόμαστε και τις υπερωρίες. Στο κάτω-κάτω, στο βαθμό που υπάρχει σαφής ανάγκη για περισσότερη δουλειά στους χώρους εργασίας μας και που υπάρχουν και τόσοι πολλοί άνεργοι συνάδελφοι, να απαιτήσουμε να γίνουν προσλήψεις. Την ίδια ώρα, μέσα από διάφορα events, όπως οι «λευκές νύχτες» και η «μαύρη Παρασκευή» του Public, καλλιεργείται παράλληλα κι ένα κλίμα «καταναλωτικής καφρίλας», με άμεσα θύματα και πάλι εμάς τους εργαζόμενους. Παράλληλα, οι εργοδότες εφαρμόζουν διάφορες αδυσώπητες πρακτικές παρακολούθησης της εργασίας μας και δημιουργίας ανταγωνιστικών σχέσεων μεταξύ συναδέλφων. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις με τις κάμερες σε χώρους εργασίας, τα περιβόητα μηχανάκια-scanners των ατομικών πωλήσεων, τους mystery shoppers και τους άπιαστους στόχους πωλήσεων που ορίζονται.
Και βέβαια στους χώρους δουλειάς μας δεν λείπουν και τα εργατικά ατυχήματα, για τα οποία προφανώς δεν ευθύνεται η «κακιά η ώρα», αλλά οι ίδιοι οι εργοδότες, το κλίμα εντατικοποίησης που επιβάλλουν και οι -πολλές φορές- κακές συνθήκες υγιεινής κι ασφάλειας. Πέρα από τα ατυχήματα που προκαλούνται ακαριαίως, προκύπτουν πολλά προβλήματα στην υγεία μας που δημιουργούνται με το πέρασμα του χρόνου, λόγω της επιβαλλόμενης ορθοστασίας, των ατέλειωτων κουβαλημάτων, του ανεβοκατεβάσματος σκαλοπατιών κ.ά. Και δυστυχώς, πολλές φορές κι εμείς, καθώς τα προβλήματα αυτά προκύπτουν σωρευτικά, τα αντιλαμβανόμαστε όταν είναι ήδη αργά. Από την άλλη, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και την επίθεση στην ψυχική υγεία μας που δεχόμαστε σε αρκετές επιχειρήσεις του κλάδου, κυρίως λόγω της αυταρχικής-ασύδοτης κι ενίοτε ανισόρροπης συμπεριφοράς των εργοδοτών και του όλου κλίματος που δημιουργούν.
Ένα ακόμα σημαντικό μέρος της επίθεσης που δεχόμαστε εντοπίζεται σε διάφορες κατακτήσεις μας που μας κλέβουν, όπως την Κυριακάτικη αργία με τις «32 εργάσιμες Κυριακές» που έχουν πλέον επιβάλει, και την αργία του Αγίου Πνεύματος, που είχε κατακτηθεί μέσα από την κλαδική μας ΣΣΕ.
Κάπως έτσι διαγράφεται η πραγματικότητα στους διάφορους χώρους εργασίας μας, με διάφορα άλλα ζητήματα να ανακύπτουν ανάλογα και με το είδος των διαφόρων επιχειρήσεων του κλάδου και τα διάφορα πόστα εργασίας μας. Όπως για παράδειγμα στο κομμάτι του ξενόγλωσσου βιβλίου όπου οι συνάδελφοι στις επιχειρήσεις αυτές, ιδίως τη σχολική περίοδο, αναγκάζονται να εργάζονται ακόμα και για 12άωρα και μέσα στη νύχτα και σε 6ήμερη βάση, χωρίς πάντοτε να πληρώνονται τις «υπερωρίες». Επίσης, μια ιδιαίτερα και πολύμορφα δυσχερή πραγματικότητα βιώνουν και οι συνάδελφοι σε μεγάλες αλυσίδες τύπου Public και Πλαίσιο, που «ανταγωνίζονται» μεταξύ τους για το ποια κάνει τις περισσότερες απολύσεις. Μάλιστα, διάφορες αντεργατικές πρακτικές που εφαρμόζονται εκεί ή και σε άλλες μεγάλες επιχειρήσεις τείνουν να διαχέονται στο σύνολο της αγοράς. Τέλος, σημειώνουμε ενδεικτικά ότι ένα μεγάλο μέρος συναδέλφων εργάζονται με μηχανάκι ως «εξωτερικοί» για μια ή περισσότερες επιχειρήσεις υπό ένα καθεστώς εργασίας μεγάλης επικινδυνότητας και διαφόρων αποχρώσεων του «μαύρου»…
Σημειώνοντας όλα τα παραπάνω δεν το κάνουμε απλώς για να καταδείξουμε τη δυσχερή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε οι εργαζόμενοι του κλάδου μας και συνολικά ο κόσμος της εργασίας. Αλλά για να έχουμε μια συνολική εικόνα του τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, προκειμένου να προασπιστούμε τα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας.
Πλέον, πρέπει να έχει γίνει συνείδηση σε όλους, αυτό που ως Σύλλογος σημειώναμε διαχρονικά και με ιδιαίτερη έμφαση τα τελευταία χρόνια, κατά τα οποία μοιράζονταν απλόχερα η «ελπίδα» από τους όποιους επίδοξους διαχειριστές του συστήματος. Κανείς δεν πρόκειται να αγωνιστεί για το δικό μας δίκιο και κανείς δεν πρόκειται να δικαιώσει τους αγώνες μας. Η λογική της ανάθεσης μόνο την ήττα και την απογοήτευση φέρνει. Η όποια θετική έκβαση περνά μέσα από τη δική μας ενεργή στάση, όταν βασιζόμαστε στις δικές μας «πλάτες».
Στους χώρους δουλειάς μας είναι ανάγκη να προωθούμε ένα κλίμα συναδελφικής και ταξικής αλληλεγγύης, να επιχειρούμε συλλογικά να βάζουμε φρένο στις διάφορες ορέξεις των εργοδοτών. Σε καμιά περίπτωση να μην ακολουθούμε το δρόμο της παραίτησης. Ούτε μεταφορικά, ούτε κυριολεκτικά! Να αγωνιζόμαστε για να κρατάμε τις θέσεις εργασίας μας και δίνοντας μάχη «από τα μέσα» από κοινού με τους συναδέλφους μας, να επιδιώκουμε τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας μας.
Να ενημερώνουμε το Σύλλογο για κάθε τι που τρέχει στους χώρους δουλειάς, ώστε να δίνονται από κοινού, δηλαδή και σε επίπεδο κλάδου, οι όποιες μάχες. Και βέβαια είναι ανάγκη να μεταφέρουμε στο χώρο δουλειάς μας το λόγο του Συλλόγου καθώς και ενημέρωση για τη δράση του. Επίσης, να συμμετέχουμε όσο το δυνατό πιο ενεργά στις διεργασίες του Συλλόγου, στις συνελεύσεις, στις συζητήσεις για το πώς πηγαίνουν τα πράγματα, στην αναζήτηση του πώς θα μπορούσαμε να αγωνιστούμε, στις κινητοποιήσεις.
Να πάρουμε πίσω όλα όσα μας έχουν υφαρπάξει και να βγούμε μπροστά και να επιβάλλουμε το δίκιο μας. Ενδεικτικά σημειώνουμε ότι ένα βασικό βήμα ως προς αυτό είναι η ίδια η μάχη για κλαδική συλλογική σύμβαση. Διεκδικώντας σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς -σύμφωνα με τις ανάγκες μας- για όλους τους συναδέλφους (ανεξαρτήτως ηλικίας, ειδικότητας κλπ), μείωση του εργάσιμου χρόνου και αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες.
Να ενδυναμώσουμε το Σύλλογο μέσα επίσης και από τη συμβολή όλων μας στην εγγραφή ως μελών ολοένα και περισσότερων και ιδίως νεότερων συναδέλφων.
Να γίνουμε μέρος του συνόλου της ζωής του Συλλόγου (βλ. πολιτιστικά δρώμενα, κινήσεις αλληλεγγύης προς δοκιμαζόμενα κομμάτια της κοινωνίας όπως τους μετανάστες-πρόσφυγες). Να δώσουμε μάχες μαζί με άλλα αγωνιζόμενα εργατικά σωματεία και εργατικές-κοινωνικές συλλογικότητες στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων, συνδέοντας έτσι τους αγώνες μας και ενισχύοντας τη συλλογική δύναμή μας, ως οι παραγωγοί του πλούτου που υπάρχει γύρω μας και που μας τον κλέβουν τα αφεντικά.
Να συμμετέχουμε όλες και όλοι στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας την Κυριακή 15 Οκτώβρη, στις 11πμ
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 210-3820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου