Το αποπαίδι της Ευρώπης , η ελπίδα που ξεκινάει από το Νότο...

του Αλέκου Γούλα

Λίγες μέρες έμειναν για τις κρισιμότερες ίσως εκλογές στη χώρα μας από την εποχή της μεταπολίτευσης. Και στο μυαλό μου έρχεται το απόφθεγμα του Όττο φον Μπίσμαρκ: «Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι, κατά τη διάρκεια του πολέμου (σήμερα θα έλεγα «κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης») και πριν από τις εκλογές». 

Μόνο που τα ψέματα κάποια στιγμή στερεύουν και πρέπει να δούμε την ωμή πραγματικότητα. Τι αφήνουν δηλαδή ως πολιτική και οικονομική παρακαταθήκη οι φωστήρες και σωτήρες του έθνους τις τελευταίες δεκαετίες;

Το 2015 βρίσκει τη χώρα σε μια δύσκολη καμπή και την κοινωνία βυθισμένη στην ανεργία και την ύφεση. Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζει η Ελλάδα και γενικότερα ο Νότος, σε αντίθεση με το Βορρά που θεωρητικά τουλάχιστον ευημερεί.

Όπως αναφέρει η στατιστική υπηρεσία, το ποσοστό των Ελλήνων που ζούσαν πέρυσι στο όριο της φτώχειας (εισόδημα μικρότερο από το 60% του εθνικού διάμεσου διαθέσιμου εισοδήματος) ανήλθε στο 34,6% (δηλ. στα 3.795.100 άτομα). Μάλιστα, το ποσοστό αυτό μεγεθύνεται συνεχώς από το 2010 και το πρώτο Μνημόνιο (27,6% το 2010, 27,7% το 2011, 31% το 2012 και 34,6% το 2013).

Δραματική είναι η κατάσταση για τους νέους κάτω των 24 ετών στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας του ΚΑΝΕΠ (Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής) της ΓΣΕΕ και του ΚΕΑΔΙΚ (Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) του Πανεπιστημίου Κρήτης. 

Ένα μεγάλο ποσοστό των νέων ανθρώπων κινδυνεύουν να βρεθούν στο κοινωνικό περιθώριο και είναι άμεση ανάγκη η πολιτεία, οι συνδικαλιστικοί φορείς και η τοπική αυτοδιοίκηση να αναλάβουν πρωτοβουλίες για να συγκρατήσουν τη μεγάλη έξοδο των νέων ανθρώπων από την κοινωνία. Η κατάσταση στην Ελλάδα παρουσιάζει αύξηση κατά 50% του ποσοστού κατά την περίοδο της κρίσης, ενώ η χώρα τοποθετείται στις πρώτες θέσεις εντός της «ΕΕ των 28» αναφορικά με τους NEETs (=νέοι που δεν σπουδάζουν, δεν εργάζονται και δεν συμμετέχουν σε κανένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα).

Και αυτοί που καταφέρνουν να αποκτήσουν ένα πτυχίο πολύ γρήγορα διαπιστώνουν πως αυτό είναι χωρίς αντίκρισμα. Έτσι οδηγούνται ως γιατροί στη Γερμανία, ακαδημαϊκοί στη Μεγάλη Βρετανία, καταστηματάρχες στις ΗΠΑ. Το αποδεκάτισμα του ελληνικού πληθυσμού είναι ίσως το πιο ολέθριο υποπροϊόν της οικονομικής κατάρρευσης που έχει κάνει τη χώρα να επαιτεί από τη στιγμή που χρεοκόπησε. Είναι μία τεράστια απώλεια ανθρώπινου κεφαλαίου, οι συνέπειες της οποίας θα αρχίσουν να φαίνονται την επόμενη δεκαετία. Άνθρωποι που σπούδασαν με μεγάλο κόστος –τόσο για τις οικογένειές τους, όσο και για το κράτος– τώρα δουλεύουν σε πλουσιότερες χώρες, που δεν επένδυσαν διόλου σε εκείνους.

Για τις αποδοχές των Ελλήνων ούτε λόγος, καθώς αυτές έχουν επιστρέψει σε επίπεδα χαμηλότερα του 2000, με την προσαρμογή των μισθών να έχει συντελεστεί απότομα μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει πολλά ακόμη, όπως το σύστημα των πελατειακών σχέσεων, της διαφθοράς, της διαπλοκής, τα ασύδοτα επιχειρηματικά συμφέροντα, τη δωροδοκία και τον αδικαιολόγητο πλουτισμό που αναγεννήθηκε στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες και οργιάζει ακόμη. 

Και όμως τα συνεταιράκια της εξουσίας, οι βασικοί υπαίτιοι της κατάστασης αυτής, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, υποστηρίζοντας πως δεν γνωρίζουν τίποτα, πως είναι άμοιροι ευθυνών, κάνουν την αντεπίθεσή τους, παριστάνοντας τώρα τους μελλοντολόγους, ισχυριζόμενοι ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει ορυμαγδός, θα καταστραφεί η μεσαία τάξη… κι ας φρόντισαν οι ίδιοι να την αφανίσουν, φορτώνοντας τα μεσαία και τα κατώτερα στρώματα αποκλειστικά με το λογαριασμό. 

Αφενός το ΠΑΣΟΚ θα πάρει το ποσοστό που του αξίζει, καθώς δεν είναι πλέον ούτε «πανελλήνιο» (σε κάποιους νομούς της Κρήτης δεν συμπλήρωσε καν ψηφοδέλτιο (!) και αλλού απλώς το συμπλήρωσε), ούτε «σοσιαλιστικό», ούτε «κίνημα», και μάλλον αυτές οι εκλογές θα είναι και το κύκνειο άσμα του. Αφετέρου ο πρώην «αντιμνημονιακός» κύριος Σαμαράς φαίνεται πως ποντάρει σε ένα ικανοποιητικό γι’ αυτόν εκλογικό ποσοστό και στην παρένθεση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να διαφυλάξει την πολιτική του ύπαρξη.

Ο Δήμος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνος είχε την τιμητική του σ’ αυτή την προεκλογική εκστρατεία. Κατευθυνόμενοι δημοσιογράφοι, χωρίς καν να δώσουν χώρο για αντίλογο, χρησιμοποιούν ως παράδειγμα τη δημοτική αρχή και την αυτονόητη αύξηση των τελών τραπεζοκαθισμάτων στην κεντρική πλατεία –ίσως και να είναι μικρή η αύξηση, αν λάβουμε υπόψη τον δημόσιο χώρο που καταλαμβάνουν– για να στηρίξουν την άποψη ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αυξήσει όλους τους φόρους. Επενδύουν στον φόβο του πολίτη, που δεν είναι το ευγενέστερο των συναισθημάτων, αλλά και στην άγνοιά του, αφού η μόρφωση των πολιτών ποτέ δεν ήταν ο στόχος τους.

Παράλληλα με τους εγχώριους «προφήτες», κινδυνολογούν και οι δανειστές μας, εκθειάζοντας την πολιτική των θυσιών του ελληνικού λαού στο όνομα των «διαρθρωτικών αλλαγών». Προτείνουν συνεπώς τους ίδιους κυβερνώντες για να συνεχίσουν απροκάλυπτα το «άρμεγμά» μας. Άλλωστε, αν δεν ήθελαν να μας αρμέξουν, θα μας είχαν καταστρέψει ήδη από την αρχή της οικονομικής κρίσης. 

Είναι καιρός να ανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια, είναι καιρός να τολμήσουμε να πούμε πως οι ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας έχουν ονοματεπώνυμο, είναι καιρός να δείξουμε πως και άλλοι αγαπούν την πατρίδα αλλά δεν είναι πατριδοκάπηλοι, είναι καιρός για ΕΛΠΙΔΑ σε ένα καλύτερο μέλλον, ακόμα κι αν αυτό δύσκολα θα έρθει...