Το τελευταίο διάστημα ασκώ μια περιορισμένη, διακριτική,
ήπια κριτική σε ορισμένες επιλογές της Δύναμης Πολιτών (ΔΠ). Κι αυτό γιατί αν
και δε γνώριζα, πήρα το ρίσκο να δω θετικά και καλωσόρισα ανοιχτά το νέο
επικεφαλής της. Εξάλλου υποθέτω έχει πολιτικές απόψεις συγγενείς προς δικές
μου. Και βεβαίως έχει νέους ανθρώπους στις γραμμές της.
Τις τελευταίες μέρες υπήρξαν δυο δημοσιεύματα. Το ένα ήταν
άρθρο υποστηρικτικό στην παράταξη και τον επικεφαλής της. Γράφτηκε στην e-alitheia από το
Διαμαντή Σεϊτανίδη. Το άλλο ήταν απλά η δημοσίευση που κάναμε κι εμείς της
απάντησης της τοπικής ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην πρόσκληση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ. Δημοσιεύτηκε και στο epitelous.gr. Σημειώνω ότι και στο δικό μας ιστοχώρο
διαπίστωσα ότι το κείμενο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είχε ασυνήθιστα εκπληκτική
αναγνωσιμότητα. Δεν υπήρξε όμως κανένα σχόλιο! Αντίθετα στο epitelous.gr έγινε χαμός, όπως επίσης με το άρθρο
του Διαμαντή Σεϊτανίδη!
Σημειώνω επίσης ότι σύμφωνα με όσα γνωρίζω και στο βαθμό που
μου έχουν μεταφερθεί σωστά, τα παραπάνω δυο ιστολόγια είναι κατά την εκτίμηση
των στελεχών της ΔΠ, τα μόνα σοβαρά της πόλης. Από τα γεγονότα προκύπτει ότι
πρέπει να ανταποκρίνονται στην αλήθεια όσα έχω πληροφορηθεί. Και συνεπώς έπρεπε
να δοθεί η… μάχη σε εκείνα, όπως κι έγινε.
Διαβάζω σε κάθε ευκαιρία όσα γράφονται σε όλα τα ιστολόγια
για να ενημερώνομαι για ότι δεν έχω πληροφόρηση. Αλλά και γιατί θέλω να διαβάζω
τις άλλες απόψεις. Έτσι παρακολούθησα και τους σχετικούς διαλόγους που αναπτύχθηκαν
και συνεχίζουν να αναπτύσσονται.
Τι διαπίστωσα και τι εκτιμώ με αφορμή αυτούς τους διαλόγους.
Η τοπική ΑΝΤΑΡΣΥΑ έστειλε μια απάντηση στο ΣΥΡΙΖΑ αρνούμενη
την πρόταση συνεργασίας στις δημοτικές εκλογές. Κείμενο εξόχως πολιτικό. Σε ένα
τέτοιο κείμενο, ή σιωπάς ή μόνο πολιτικές απαντήσεις χωράνε. Που όμως δε
δόθηκαν. Αντίθετα είδα σχόλια του τύπου, ήταν μόνο τρεις από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη
συγκέντρωση, κι επομένως δεν έχει σημασία που δεν υποστηρίζουν τη ΔΠ και άλλα
τέτοια ταπεινά, για να χρησιμοποιήσω επιεική έκφραση.
Αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τρία μέλη στην πόλη, αλλά έχουν τέτοια
πολιτική συγκρότηση και παιδεία, τότε πράγματι δεν έχει ποσότητα. Έχει όμως
ποιότητα που λείπει από εκείνους που ξαφνικά μεγάλωσαν τα ποσοστά τους και
απόκτησαν ίσως νοοτροπία «νεόπλουτου» πολιτικού μικροαστού. Και οι οποίοι
εμφανίζουν μια πρώιμη αλαζονεία που πιθανόν αντιστοιχεί στο μπόι που προσδοκούν
να αποκτήσουν, αλλά όχι σε αυτό που αυτή τη στιγμή έχουν. Χωρίς αυτό να
σημαίνει ότι υπάρχει αλαζονεία που μπορεί να τυχαίνει σεβασμού ή να είναι
αποδεκτή. Το γεγονός ότι μπήκαν στη διαδικασία μη πολιτικών απαξιωτικών σχολίων,
μόνο τους ίδιους μπορεί να μειώνει στα μάτια των αναγνωστών.
Συνολικά αυτό που αβίαστα προκύπτει από τους διαλόγους που
λαμβάνουν χώρα στα δυο ιστολόγια, είναι δυστυχώς μια κουρελού! Αν πραγματικά η
ΔΠ έχει βάθος, ως αυτή τη στιγμή είναι ανίκανη να το δείξει. Ή δεν έχει λοιπόν
και συνεπώς δε θα αποκτήσει στους τρεις μήνες που απομένουν ως τις εκλογές, ή
έχει και αδυνατεί να το βγάλει προς τα έξω.
Έχουν μεσολαβήσει δυο και πλέον μήνες από την εκλογή του Άρη
Βασιλόπουλου ως επικεφαλής της Δύναμης Πολιτών. Δεν έχω δει καμιά αναβάθμιση
στην παρουσία του συνδυασμού εντός ή εκτός ΔΣ. Ούτε καμιά συνολική ή επιμέρους
παρέμβαση στα δημοτικά ζητήματα. Ούτε κανένα στέλεχος της έχει κάνει κάτι
ανάλογο. Επαναλαμβάνω πως η όποια ενασχόληση με το θέμα Τομπούλογλου, ο οποίος
είναι πανεύκολο πεδίο βολής για οποιονδήποτε στην τρέχουσα συγκυρία, δεν παράγει
πολιτική. Και δε μπορεί να κρύψει για πολύ καιρό την πολιτική ανεπάρκεια. Ούτε
τα διάφορα «είμαστε κινηματικοί» «θα τοποθετηθούμε πολιτικά» και «θα
αναπτύξουμε δράσεις» μου λένε τίποτα. Γιατί συνήθως αισθανόμαστε την ανάγκη να
διαβεβαιώνουμε για πράγματα που δεν είμαστε, ή καταλαβαίνουμε ότι δεν κάνουμε,
ή δε μπορούμε να κάνουμε.
Η ΔΠ λοιπόν είναι ένας συνδυασμός πολλά υποσχόμενος, που
όμως κυλάει ο καιρός χωρίς να επαληθεύονται οι προσδοκίες. Αντίθετα θα έλεγα
τείνει να διαψεύσει όσους δημόσια διατύπωσαν θετικό λόγο. Όσο δε θα επαληθεύει
τις προσδοκίες, τόσο πιο αγχώδης θα γίνεται η πορεία της, και δύστροπη η στάση
της σε όποιον της αμφισβητεί ή νομίζει πως της αμφισβητεί οτιδήποτε. Χαρακτηριστική
είναι η πρώτη αντίδραση στο άρθρο του Διαμαντή Σεϊτανίδη. Τον κατηγορεί για
κιτρινισμό και αφήνει υπονοούμενα! Όσο όμως ο κ. Σεϊτανίδης έγραφε
αδιαμφισβήτητα θετικά σχόλια δεν υπήρχε κιτρινισμός…
Ανάλογη είναι η αντιμετώπιση της επιστολής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και
η πρώτη αντίδραση παίρνει μπάλα και το Κίνημα Δεν Πληρώνω! Αν είναι ανυπόληπτο μέγεθος
γιατί τους απευθύνεις πρόσκληση; Και γιατί σε πονάει και το εκφράζεις με τον
πιο άσχημο τρόπο, όταν η απάντηση είναι αρνητική; Γιατί ανοίγεις μέτωπα με άλλες δυνάμεις ή πρόσωπα αντί να χτίζεις συμμαχίες; Είναι αυτά νοοτροπία μεγάλης δύναμης ή νικητή;
Σε ότι αφορά την αντίδραση στην απάντηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προκύπτει
και ένα παράγωγο ζήτημα. Έχει περάσει απαρατήρητο ότι πρόκειται για διάλογο
ανάμεσα σε δυο κόμματα. Αλλά επειδή η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΠ είναι σε
βαθμό ΚΚΕ-ΠΑΜΕ ή ακριβέστερα ΚΚΕ-Λαϊκή Συσπείρωση, εμφανίζεται θιγμένη η ΔΠ!
Αν πεις σε κάποιον το βρακί που φοράς είναι τρύπιο, αν δεν
είναι θα γελάσει, θα αντιγυρίσει το αστείο, δε θα δώσει σημασία. Αν όμως είναι
τρύπιο, θα θυμώσει, θα διαψεύσει, θα βρίσει, θα γίνει ίσως επιθετικός και θα τα
βάλει με αυτόν που «αποκάλυψε» την αδυναμία του. Η τρίτη εκδοχή είναι να είναι
τρύπιο, αλλά να έχει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να αντιδράσει σα να
μην είναι.
Ο Γιώργος Λιόσης απλά δημοσίευσε την απαντητική επιστολή της
ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο Διαμαντής Σεϊτανίδης θέλησε, είμαι βέβαιος γι΄ αυτό, να
υπερασπιστεί τον Άρη Βασιλόπουλο και την παράταξη του. Αν ο δεύτερος φταίει για
την επιλογή του και ας πούμε είναι ο υπαίτιος για ότι ακολούθησε, ο πρώτος
έκανε ότι κι εγώ. Δημοσίευσε την επιστολή. Ποιοι όμως διέστειλαν τα θέματα,
ποιοι τα ανέδειξαν σε μείζονα, ποιοι εκτέθηκαν νομίζοντας ότι απαντούν ή
διαψεύδουν πληροφορίες;
Ας δούμε όμως το πρώτο σχόλιο που βοά για την πλευρά που το
ανάρτησε:
«Ανώνυμος. (04/02/2014 20:17)
Κε Σειτανίδη το αρθρο σας ΄΄κιτρινιζει΄΄
επικίνδυνα...................Δεν είναι και οτι καλύτερο για την ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΛΙΤΩΝ
και τον κο.ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ ούτε η υποστήριξη σας ούτε τα άρθρα σας.Γνωριζόμαστε
ΟΛΟΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ στη γειτονιά μας..............ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ.......»
Ας δούμε το αντίστοιχο πρώτο σχόλιο στο epitelous.gr:
«Δεν ειναι κακο έγραψε:
Πρωτη φορα εκδιδει ανακοινωση η ανταρσυα για τη
φιλαδελφεια. Δεν ξεραμε καν οτι υπαρχει στην περιοχη. Ποιοι ειναι? Ζουν αναμεσα
μας???? Ακομη κι οι ιδιοι ειναι μπερδεμενοι ιδεολογικοπολιτικα. Αυτοι που
μιλανε για ΑΚΟΥΣΟΝ δυαδικη εξουσια!!!!!!!! σε μια στειρα αντι-εε πολιτικη Δεν
ειναι κακο για το Βασιλοπουλο να μην ταυτιστει μαζι τους. Αν πεταξει εξω και το
συρφετο των ´δεμπληρωνω ´ που μονο φασαρια και
λεζαντα στην υποψηφιοτητα τους κανουν δεν θα του βγει σε κακο.»
Όταν σκοντάφτουμε στο ίσωμα και πέφτουμε κάτω, δε φταίει το
πάτωμα. Ούτε τα πόδια ακόμη κι αν είναι αδικαιολόγητα κουρασμένα. Από τον
εγκέφαλο ξεκινά το πρόβλημα και πως διαχειρίζεται τα μέλη του.
Η ΔΠ και τα στελέχη της όσο δεν παράγουν πολιτική, δεν
αποκτούν προγραμματικό λόγο, και δε βγαίνουν στην κοινωνία, είναι καταδικασμένοι
να σέρνονται σε παρόμοιο επίπεδο με το παραμικρό. Απογοητεύοντας βεβαίως όσους
πίστεψαν σε αυτούς. Είναι καταδικασμένοι να αποτελούν συγκρίσιμο μέγεθος με
όλους τους άλλους, από τους οποίους όμως προσπαθούν να ξεχωρίσουν. Το ζήτημα
είναι ότι δεν απαιτούνται χρήματα για να παράξεις πολιτική, προγραμματικό λόγο
και άνοιγμα στην κοινωνία. Χρειάζεται οι 25 που είδα ενθουσιώδεις και πρόθυμους
να προσφέρουν στη συνέλευση της ΔΠ που ανέδειξε επικεφαλής τον Άρη Βασιλόπουλο,
να κάνουν ότι δεν έκαναν ή δεν είδαμε ως τώρα να κάνουν.
Αν αρχίσουν να παράγουν πολιτική, αν πάρουν κινηματικές
πρωτοβουλίες, αν βγουν στην κοινωνία, δε θα έχουν ανάγκη να δίνουν
διαβεβαιώσεις, ούτε να ασχολούνται με τα πληκτρολόγια δηλώνοντας απλώς κινηματικοί…
Ο λόγος τους θα αποκτήσει πολιτικό περιεχόμενο και η αντιπαράθεση ουσία.
Ελπίζω όλα αυτά να αποτελούν προβλήματα ενηλικίωσης και να
μη συνιστούν μονιμότερα χαρακτηριστικά του συνδυασμού. Το ερώτημα όμως που
βίαια έθεσαν με τον πιο έντονο τρόπο από μόνοι τους τις τελευταίες μέρες, και μόνο
οι ίδιοι μπορούν να απαντήσουν είναι, αν μπορούν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου