H ANTAΡΣΥΑ απαντά στην πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία στις εκλογές του Δήμου μας

 Αγαπητοί φίλοι και συναγωνιστές

Αναφορικά με την πρόταση που μας απευθύνατε για τη δυνατότητα συνεργασίας στις δημοτικές εκλογές για το δήμο Φιλαδέλφειας Χαλκηδόνας, θα θέλαμε να σημειώσουμε τα εξής:

1.Οι εκλογές αυτές θα διεξαχθούν σε μια περίοδο που η ύφεση, η όξυνση της φτώχειας και η εκτίναξη της ανεργίας, γενικότερα η βάρβαρη αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ οξύνεται. Σα «πρωτογενή πλεονάσματα» και τα παραμύθια του «σαξές στόρυ», φτιάχνονται για να καταρρεύσουν μέσα από τεράστιες περικοπές, τη γενίκευση της εξαθλίωσης και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων επιχειρήσεων. Μεγάλο μέρος της επίθεσης περνάει μέσα από το τοπικό κράτος. Σαυτόχρονα επιστρατεύεται τη βία ενάντια στο κίνημα και το χτύπημα των πιο πρωτοπόρων και αγωνιστικών τάσεών του. Η απαγόρευση της διαδήλωσης στις 08.01, και η αιτιολόγησή της, είναι ένα ακόμα δείγμα της επίθεσης στο δικαίωμα του λαού να παλεύει και να αντιστέκεται.

2. Σαν ΑΝΣΑΡΣΥΑ πιστεύουμε ότι βασικός στόχος για την περίοδο πρέπει να είναι ο αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και της δικομματικής κυβέρνησης, όπως και κάθε κυβέρνησης που ακολουθεί την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Απέναντι σε αυτή την αναγκαιότητα πρέπει να τοποθετηθεί έμπρακτα κάθε αριστερή δύναμη και κάθε αγωνιστής. Έχουμε επίγνωση ότι δεν υπάρχει περιθώριο για μια «φιλολαϊκή» κυβερνητική διαχείριση στο πλαίσιο του ευρώ, της ΕΕ και του συστήματος. Παλεύουμε για μια γενική αντεπίθεση του κινήματος με συνολικό αντικυβερνητικό, αντιμνημονιακό, αντι-ΕΕ και αντικαπιταλιστικό αγώνα για: να μην περάσουν τα παλιά και νέα βάρβαρα μέτρα και το νέο μνημόνιο, η προσπάθεια αντιδραστικής στροφής στο πολιτικό σύστημα και το χτύπημα των λαϊκών ελευθεριών και του κινήματος. Για την υπεράσπιση της ζωής των εργαζόμενων στην πάλη για την επιβίωση και τη βελτίωσης της θέσης τους. Για να ανοίξει ο δρόμος συνολικά για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου-κυβέρνησης-ΕΕ, ενάντια στην αντιδραστική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού που θέλει να φορτώσει στους εργαζόμενους την κρίση.

3. Η τριετής εφαρμογή του Καλλικράτη και του μνημονίου, η βαθμιαία ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών στους Δήμους ξεδιπλώνεται γοργά και με πρόσχημα τα δημοσιονομικά κενά, πλήθος υπηρεσιών, είτε καταργούνται, είτε υπολειτουργούν είτε λειτουργούν με ανταποδοτικότητα. Μαζί με τη διαθεσιμότητα, ταχύτατα αυξάνονται οι δουλεμπορικές εργασιακές σχέσεις κυρίως στις κοινωνικές υπηρεσίες, όπου προσλαμβάνονται ως «ωφελούμενοι» σε προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα ή για 5μηνα μέσω ΜΚΟ σε προγράμματα «καταπολέμησης της ανεργίας».

Η μεταφορά πλήθους αρμοδιοτήτων στους ΟΤΑ, σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση και την εγκαθίδρυση καθεστώτος επιτροπείας στους Δήμους (Παρατηρητήριο ΟΤΑ), τους ωθούν είτε να βρουν άλλους πόρους, ξεπουλώντας όσο όσο τους ελεύθερους χώρους, είτε να εκχωρήσουν υπηρεσίες στο κεφάλαιο, είτε να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε επιχειρηματίες πώλησης κοινωνικών υπηρεσιών μέσω των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων

Αυτή η πολιτική επιβάλλεται από τον Καλλικράτη, τα μνημόνια, την τρόικα και την εναρμόνιση με τις αποφάσεις της EE για το τοπικό κράτος, την εργασία και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Το ποια στάση θα κρατήσει η αριστερά, ποιους στόχους πάλης θα προτάξει απέναντι σε αυτήν την πολιτική, δεν είναι απλώς ιδεολογικά θέματα αλλά καθοριστικά για το σήμερα και το αύριο της κοινωνίας..

4. Μετά και τις τελευταίες αλλαγές που επέφερε ο Καλλικράτης ολοκληρώνεται μια πορεία που καθιστά τους δήμους ως το μακρύ χέρι του κράτους με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία και το χαρακτήρα τους. Η αντίληψη που θέλει τους δήμους «μετερίζι» προς όφελος του λαού έχει προ πολλού πάψει να ισχύει. Για μας είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορείς να παρέμβεις σε αυτή τη μάχη αν δεν είναι σαφές το επίπεδο με το οποίο αναμετριόμαστε. Συντασσόμαστε με τη λογική που θεωρεί τη λαϊκή κινητοποίηση και πάλη σαν πρωταρχικό και αναντικατάστατο τρόπο για την όποια βελτίωση της καθημερινότητας των εργαζόμενων, μικρή ή μεγάλη. Που θεωρεί ότι αν δεν βγεις από το πλαίσιο που σου ορίζουν, αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσεις την ίδια πολιτική που ακολουθούν και οι υπόλοιπες δημοτικές αρχές. Για να το πούμε απλά, όπως δεν μπορείς να καταργήσεις το μνημόνιο χωρίς να βγεις από το ευρώ και την ΕΕ, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο δεν μπορείς να είσαι δημοτική αρχή σήμερα και να μην ακολουθείς τη συγκεκριμένη αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική που βιώνουμε,χωρίς συνολική πολιτική και κοινωνική ανατροπή.

Και δεν μπορείς να δημιουργείς «ελπίδες» για μια πιθανή διαφορετική πορεία αν δεν κάνεις ξεκάθαρο πως, αν πραγματικά θέλεις να αντιπαλέψεις την πολιτική που ρημάζει τα σχολεία, τους παιδικούς σταθμούς, τα νοσοκομεία, που ιδιωτικοποιεί και καταργεί τις κοινωνικές υπηρεσίες που απολύει συμβασιούχους και ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις όσων παραμένουν ακόμα «μόνιμοι», σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η οικοδόμηση ενός κοινωνικού μετώπου αντίστασης και ανατροπής του μνημονίου, η επιλογή της συνολικής ρήξης και της σύγκρουσης με κυβέρνηση – ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ και την πολιτικής τους.

Πιστεύουμε ότι η αριστερά που αντιστοιχεί σε αυτή την αναγκαιότητα σήμερα, τόσο σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε σχέση με τις δημοτικές εκλογές πρέπει να:

• κινείται σε μάχιμη αριστερή αντικαπιταλιστική πολιτική κατεύθυνση στα ζητήματα της εργασίας, του ελεύθερου χώρου και του περιβάλλοντος, ενάντια στη λογική της καπιταλιστικής ανάπτυξης. 
• έχει αντιδιαχειριστική λογική βάζοντας μπροστά τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα έξω από τα όρια που θέτει το τοπικό κράτος του δήμου ιδιαίτερα κάτω από το αντιδραστικό πλαίσιο των αναδιαρθρώσεων του Καποδίστρια και του Καλλικράτη. 
• παλεύει για την οργάνωση του λαού, να πιστεύει στην οργανωτική του διάθεση και να συμβάλλει στην πραγματική δημοκρατία του κινήματος μέσα από τη δημιουργία θεσμών αυτοοργάνωσης και εργατικής αλληλεγγύης.
• Αυτός ο δρόμος πρέπει να δοκιμαστεί τόσο στην πόλη μας όσο και γενικά.

5. Εκτός των παραπάνω είναι φανερό πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές αποκτούν εκ των πραγμάτων κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα με τα στοιχεία που επιδιώκει να αποτυπώσει κάθε πολιτική συλλογικότητα. Άλλωστε αυτό έχει αποτυπωθεί και δια χειρός του επικεφαλής της «Δύναμης Πολιτών» όταν αρθρογραφεί λέγοντας ότι οι εκλογές πρέπει να αντιμετωπιστούν ως «…μια σοβαρή πολιτική μάχη με στόχο να καταγραφεί σε τοπικό/περιφειακό επίπεδο η αλλαγή συσχετισμών από τις προηγούμενες εκλογές και αυτό να αποτελέσει είτε το πρόκριμα, είτε το επιστέγασμα μίας προσπάθειας συγκρότησης κυβέρνησης της Αριστεράς». Αντίθετα εμείς βλέπουμε την παρέμβασή μας και στη συγκεκριμένη μάχη των δημοτικών εκλογών, ως άλλον έναν δρόμο σύνδεσης των επιμέρους διεκδικήσεων με την πάλη για την αντικαπιταλιστική ανατροπή. Ως άλλο ένα βήμα για μια ανώτερη συγκρότηση του μαχόμενου λαϊκού κινήματος, ως συμβολή στη συγκρότηση του αναγκαίου αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής,

Γι αυτούς τους λόγους, Θεωρούμε πως δεν είναι εφικτή μια τέτοιου είδους συνεργασία. Αντίθετα πιστεύουμε όσο ποτέ πως είναι εντελώς απαραίτητη η κοινή δράση όλων των δυνάμεων του μαχόμενου εργατικού κινήματος και της αριστεράς ώστε να διαμορφωθούν εκείνοι οι όροι και οι προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν σε ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα με δικούς του λαϊκούς θεσμούς και μορφές συλλογικής διεκδίκησης, να επιβάλλει τη μαζική καταδίκη και τελικά την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης, της κυβέρνησης και όποιας κυβέρνησης ακολουθεί την ίδια πολιτική, καθώς και να διεκδικήσει για τον εαυτό του τον ρόλο όχι απλά της πίεσης προς την όποια κυβέρνηση αλλά να ανοίξει ο δρόμος για άλλη συνολική απάντηση του κόσμου της εργασίας».