Ιμια: 19 χρόνια μετά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ "τρέχει" στον εθνικιστικό κατήφορο ...
19 χρόνια μετά, κι ενώ η ναζιστική δολοφονική οργάνωση Χρυσή Αυγή
ετοιμάζεται να δώσει ξανά ένα αποκρουστικό εθνικιστικό σόου με αφορμή
την επέτειο της οδυνηρής απώλειας τριών μελών του Πολεμικού Ναυτικού,
θέλοντας να βγει από το πολιτικό περιθώριο εν όψει της δίκης του
ηγετικού της πυρήνα, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με αιχμή του δόρατος
τον ΥΕΘΑ Π. Καμμένο επιχείρησε να στήσει ένα ανταγωνιστικό εθνικιστικό
σώου. Στέλνει μήνυμα αποφασιστικότητας εντός και εκτός συνόρων, καθώς
ήδη στην τελετή παράδοσης-παραλαβής του ΥΠΕΘΑ, ο νέος υπουργός άμυνας
τόνισε τη θέληση της κυβέρνησης να προχωρήσει άμεσα «στον καθορισμό της
ΑΟΖ και στην εξασφάλιση των συνθηκών εκείνων, προκειμένου η χώρα να
μπορεί να εκμεταλλευτεί ιδιαίτερα τον υποθαλάσσιο ορυκτό της πλούτο»!
Ιπτάμενο ήταν το μήνυμα αυτή τη φορά - αφού η σχετική συμφωνία απαγορεύει πλοία, ανθρώπους και σημαίες στα Ίμια. Έτσι λοιπόν και αφού είχαν προηγηθεί τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ υπηρεσιών των ΥΠΕΞ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά και του ΥΠΕΞ με το ΥΠΕΘΑ, ο Π. Καμμένος, συνοδευόμενος από τους Αρχηγούς Αεροπορίας και Ναυτικού, πέταξε με ελικόπτερο του Στρατού Ξηράς πάνω από την περιοχή των Ιμίων και έριξε στεφάνι για να τιμήσει τους νεκρούς των Ιμίων. Στην επίσκεψη αυτή του υπουργού άμυνας, για πρώτη φορά μετά την Κρίση του 1996, απάντησε η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία με υπερπτήσεις F-16 πάνω από την Καλόλημνο και τα Ίμια. Η ένταση πρόσκαιρα χτύπησε κόκκινο… Και το ακροδεξιό Defencnet, πανηγυρίζει για την «δήλωση εθνικής κυριαρχίας»…
Η Κρίση των Ιμίων σήμαινε για τους λαούς της περιοχής τον κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής, αν γίνονταν πράξη οι πιο επιθετικές τάσεις του ελληνικού και τουρκικού κεφαλαίου, αν υλοποιούνταν οι αποφάσεις των γερακιών των Ενόπλων Δυνάμεων και στις δύο ακτές του Αιγαίου. Το δόγμα του "Πρώτου Αποφασιστικού Πλήγματος" θα προκαλούσε ακόμη πιο οδυνηρή ανταπόδοση και θα οδηγούσε σε… όλεθρο! Μια κρίση που πυροδότησε ο ανταγωνισμός ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης για τον έλεγχο του Αιγαίου, όπου τα ενεργειακά κοιτάσματα και η γεωστρατηγική του θέση προκαλούν βλέψεις για τεράστια οικονομικά κέρδη και διεκδίκηση ευρύτερου ιμπεριαλιστικού ρόλου.
Η κρίση των Ιμίων όμως σήμαινε για τον λαό μας, καταρχάς, την απώλεια των 3 στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού: του Έκτορα Γιαλοψού, του Χριστόφορου Καραθανάση, του Παναγιώτη Βλαχάκου, 25 δις για πολεμικούς εξοπλισμούς και τεράστια δάνεια για να εξοφληθούν, μαζί με τις «θυσίες» που απαιτήθηκαν από τον εργαζόμενο λαό «για να μπούμε στο ΕΥΡΩ» και να αναπτυχθεί η «Ισχυρή Ελλάδα». Κι αυτές ήταν κάποιες από τις βασικές αιτίες της πτώχευσης του λαού. Ήταν μια κρίση που σε μεγάλο βαθμό ενισχύθηκε από την ανεύθυνη πολιτική συμπεριφορά των Τοπικών Αρχών, αλλά κυρίως των καναλιών που θέλησαν να εκμεταλλευτούν εμπορικά το γεγονός, στήνοντας σημαίες στις βραχονησίδες, για να διαμορφώσουν στα δελτία ειδήσεων τους κλίμα εθνικιστικής πώρωσης και πολεμικό παροξυσμό (χαρακτηριστική η κάλυψη της εξόδου του Πολεμικού Στόλου από τον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας). Ποιος ξεχνά τον ρόλο που έπαιξαν τότε ο Αργύρης Ντινόπουλος και ο ΑΝΤΕΝΝΑ, ο Δήμος Βερύκιος και ο ΣΚΑΙ!
Ήταν μια κρίση που ταυτόχρονα πρόσφερε ένα πολύτιμο συμπέρασμα: την ειρήνη στο Αιγαίο δε μπορούν να διασφαλίσουν ούτε η κλιμάκωση των εξοπλισμών, ούτε η πολεμική προετοιμασία. Δεν εξαρτάται από τον στρατιωτικό παράγοντα: Ποιος άραγε ξεχνά τα απίστευτα λάθη της στρατιωτικής ηγεσίας όσον αφορά τη φρούρηση των συγκεκριμένων βραχονησίδων! Ούτε φυσικά η κοινή δράση ελληνικού-τουρκικού κράτους στο ΝΑΤΟ και στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Ούτε η οικονομική συνεργασία μεταξύ συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων Ελλάδας-Τουρκίας, καθώς τα συμφέροντα που διακυβεύονται έχουν γεωστρατηγική σημασία. Αυτή, εξάλλου, η οικονομική συνεργασία και το μοίρασμα των πεδίων κερδοφορίας, απαιτούν τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, τα θερμά επεισόδια και τη γενίκευση των δογμάτων άμυνας-ασφάλειας.
Η ειρήνη στο Αιγαίο εξαρτάται αποκλειστικά από την κοινή πάλη των λαών και στις δύο πλευρές του. Εξαρτάται από τα διεθνιστικά, μαχητικά και χειραφετητικά χαρακτηριστικά των κινημάτων και του κόσμου της εργασίας σε όλη την πυριδαταποθήκη που ορίζει το τρίγωνο των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Μ. Ανατολής. Εξαρτάται από τον κοινό εργατικό διεθνιστικό αγώνα ενάντια στις κυβερνήσεις της αντεργατικής λαίλαπας, της ακραίας κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, ενάντια στα τυχοδιωκτικά σχέδια τους. Ενάντια σε Ε.Ε.-ΝΑΤΟ. Αλήθεια, ποιος περιμένει ότι την ειρήνη θα την επιτύχουν οι εθικ(-ιστικ-)οι τσαμπουκάδες Καμμένων υπουργών και "πατριωτών" υπουργών εξωτερικών;
Η μεγαλύτερη προσφορά στους νεκρούς των Ιμίων είναι να συμβάλλουμε σε αυτή την προσπάθεια. Να θυμηθούμε ξανά ότι, ανεξάρτητα από την πίστη τους (ή όχι) στα «ιερά και τα όσια» των εθνικών οραμάτων, αυτό που τους επιφύλαξε η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ήταν να γίνουν αναλώσιμο υλικό στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς δυο φιλόδοξων αστικών τάξεων. Να θυμόμαστε ότι αυτή είναι η μοίρα που επιφυλάσσουν πάντα οι «εθνικοί κορμοί» και τα αστικά συστήματα εξουσίας για αυτούς που δουλεύουν στις γαλέρες της "εθνικής ανάπτυξης" ή περιφρουρούν την ομαλότητα και την κυριαρχία της.
Οφείλουμε να αρνηθούμε να γίνουμε κρέας στα κανόνια τους. Να επαναορίσουμε τη ρήξη και την ανατροπή και στις δύο όχθες του Αιγαίου, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη ενός αντιπολεμικού-αντιμιλιταριστικού κινήματος ενάντια στον εθνικισμό, το φασισμό, το ρατσισμό.
Περιφρονούμε τα καλέσματα «εθνικής ενότητας και συμφιλίωσης» κάθε διαχειριστή της αστικής πολιτικής. Παλεύουμε ενάντια στις ιμπεριαλιστικές βλέψεις της δικής μας αστικής τάξης, που για να φτάσει να το διεκδικήσει, προηγουμένως, έχει τσακίσει την εργατική της τάξη, την έχει υποτάξει και έχει απαλλοτριώσει την ταξική της συνείδηση.
Η μετατροπή της κρατικής σύγκρουσης σε ταξικό αγώνα για την ανατροπή του αστικού καθεστώτος εξουσίας, έχει στόχο την Κοινωνική Απελευθέρωση.
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ
Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Ιπτάμενο ήταν το μήνυμα αυτή τη φορά - αφού η σχετική συμφωνία απαγορεύει πλοία, ανθρώπους και σημαίες στα Ίμια. Έτσι λοιπόν και αφού είχαν προηγηθεί τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ υπηρεσιών των ΥΠΕΞ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά και του ΥΠΕΞ με το ΥΠΕΘΑ, ο Π. Καμμένος, συνοδευόμενος από τους Αρχηγούς Αεροπορίας και Ναυτικού, πέταξε με ελικόπτερο του Στρατού Ξηράς πάνω από την περιοχή των Ιμίων και έριξε στεφάνι για να τιμήσει τους νεκρούς των Ιμίων. Στην επίσκεψη αυτή του υπουργού άμυνας, για πρώτη φορά μετά την Κρίση του 1996, απάντησε η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία με υπερπτήσεις F-16 πάνω από την Καλόλημνο και τα Ίμια. Η ένταση πρόσκαιρα χτύπησε κόκκινο… Και το ακροδεξιό Defencnet, πανηγυρίζει για την «δήλωση εθνικής κυριαρχίας»…
Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥΣ ΜΕ ΟΛΕΘΡΟ
Η Κρίση των Ιμίων σήμαινε για τους λαούς της περιοχής τον κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής, αν γίνονταν πράξη οι πιο επιθετικές τάσεις του ελληνικού και τουρκικού κεφαλαίου, αν υλοποιούνταν οι αποφάσεις των γερακιών των Ενόπλων Δυνάμεων και στις δύο ακτές του Αιγαίου. Το δόγμα του "Πρώτου Αποφασιστικού Πλήγματος" θα προκαλούσε ακόμη πιο οδυνηρή ανταπόδοση και θα οδηγούσε σε… όλεθρο! Μια κρίση που πυροδότησε ο ανταγωνισμός ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης για τον έλεγχο του Αιγαίου, όπου τα ενεργειακά κοιτάσματα και η γεωστρατηγική του θέση προκαλούν βλέψεις για τεράστια οικονομικά κέρδη και διεκδίκηση ευρύτερου ιμπεριαλιστικού ρόλου.
Η κρίση των Ιμίων όμως σήμαινε για τον λαό μας, καταρχάς, την απώλεια των 3 στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού: του Έκτορα Γιαλοψού, του Χριστόφορου Καραθανάση, του Παναγιώτη Βλαχάκου, 25 δις για πολεμικούς εξοπλισμούς και τεράστια δάνεια για να εξοφληθούν, μαζί με τις «θυσίες» που απαιτήθηκαν από τον εργαζόμενο λαό «για να μπούμε στο ΕΥΡΩ» και να αναπτυχθεί η «Ισχυρή Ελλάδα». Κι αυτές ήταν κάποιες από τις βασικές αιτίες της πτώχευσης του λαού. Ήταν μια κρίση που σε μεγάλο βαθμό ενισχύθηκε από την ανεύθυνη πολιτική συμπεριφορά των Τοπικών Αρχών, αλλά κυρίως των καναλιών που θέλησαν να εκμεταλλευτούν εμπορικά το γεγονός, στήνοντας σημαίες στις βραχονησίδες, για να διαμορφώσουν στα δελτία ειδήσεων τους κλίμα εθνικιστικής πώρωσης και πολεμικό παροξυσμό (χαρακτηριστική η κάλυψη της εξόδου του Πολεμικού Στόλου από τον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας). Ποιος ξεχνά τον ρόλο που έπαιξαν τότε ο Αργύρης Ντινόπουλος και ο ΑΝΤΕΝΝΑ, ο Δήμος Βερύκιος και ο ΣΚΑΙ!
Ήταν μια κρίση που ταυτόχρονα πρόσφερε ένα πολύτιμο συμπέρασμα: την ειρήνη στο Αιγαίο δε μπορούν να διασφαλίσουν ούτε η κλιμάκωση των εξοπλισμών, ούτε η πολεμική προετοιμασία. Δεν εξαρτάται από τον στρατιωτικό παράγοντα: Ποιος άραγε ξεχνά τα απίστευτα λάθη της στρατιωτικής ηγεσίας όσον αφορά τη φρούρηση των συγκεκριμένων βραχονησίδων! Ούτε φυσικά η κοινή δράση ελληνικού-τουρκικού κράτους στο ΝΑΤΟ και στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Ούτε η οικονομική συνεργασία μεταξύ συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων Ελλάδας-Τουρκίας, καθώς τα συμφέροντα που διακυβεύονται έχουν γεωστρατηγική σημασία. Αυτή, εξάλλου, η οικονομική συνεργασία και το μοίρασμα των πεδίων κερδοφορίας, απαιτούν τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, τα θερμά επεισόδια και τη γενίκευση των δογμάτων άμυνας-ασφάλειας.
Η ειρήνη στο Αιγαίο εξαρτάται αποκλειστικά από την κοινή πάλη των λαών και στις δύο πλευρές του. Εξαρτάται από τα διεθνιστικά, μαχητικά και χειραφετητικά χαρακτηριστικά των κινημάτων και του κόσμου της εργασίας σε όλη την πυριδαταποθήκη που ορίζει το τρίγωνο των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Μ. Ανατολής. Εξαρτάται από τον κοινό εργατικό διεθνιστικό αγώνα ενάντια στις κυβερνήσεις της αντεργατικής λαίλαπας, της ακραίας κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, ενάντια στα τυχοδιωκτικά σχέδια τους. Ενάντια σε Ε.Ε.-ΝΑΤΟ. Αλήθεια, ποιος περιμένει ότι την ειρήνη θα την επιτύχουν οι εθικ(-ιστικ-)οι τσαμπουκάδες Καμμένων υπουργών και "πατριωτών" υπουργών εξωτερικών;
Η μεγαλύτερη προσφορά στους νεκρούς των Ιμίων είναι να συμβάλλουμε σε αυτή την προσπάθεια. Να θυμηθούμε ξανά ότι, ανεξάρτητα από την πίστη τους (ή όχι) στα «ιερά και τα όσια» των εθνικών οραμάτων, αυτό που τους επιφύλαξε η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ήταν να γίνουν αναλώσιμο υλικό στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς δυο φιλόδοξων αστικών τάξεων. Να θυμόμαστε ότι αυτή είναι η μοίρα που επιφυλάσσουν πάντα οι «εθνικοί κορμοί» και τα αστικά συστήματα εξουσίας για αυτούς που δουλεύουν στις γαλέρες της "εθνικής ανάπτυξης" ή περιφρουρούν την ομαλότητα και την κυριαρχία της.
Οφείλουμε να αρνηθούμε να γίνουμε κρέας στα κανόνια τους. Να επαναορίσουμε τη ρήξη και την ανατροπή και στις δύο όχθες του Αιγαίου, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη ενός αντιπολεμικού-αντιμιλιταριστικού κινήματος ενάντια στον εθνικισμό, το φασισμό, το ρατσισμό.
Περιφρονούμε τα καλέσματα «εθνικής ενότητας και συμφιλίωσης» κάθε διαχειριστή της αστικής πολιτικής. Παλεύουμε ενάντια στις ιμπεριαλιστικές βλέψεις της δικής μας αστικής τάξης, που για να φτάσει να το διεκδικήσει, προηγουμένως, έχει τσακίσει την εργατική της τάξη, την έχει υποτάξει και έχει απαλλοτριώσει την ταξική της συνείδηση.
Η μετατροπή της κρατικής σύγκρουσης σε ταξικό αγώνα για την ανατροπή του αστικού καθεστώτος εξουσίας, έχει στόχο την Κοινωνική Απελευθέρωση.
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ
Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου