Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, ο συνασπισμός της επίσημης Δεξιάς CDU/CSU πήρε 33%, σημειώνοντας μια θεαματική μείωση 8,5 μονάδων σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές (είχε πάρει 41,5%). Οι σοσιαλδημοκράτες του SPD έκαναν τη δική τους βουτιά, συγκεντρώνοντας το ιστορικά χαμηλό του 20,5%, πάνω από πέντε μονάδες χαμηλότερο σε σχέση με το ποσοστό τους στις προηγούμενες εκλογές (είχαν πάρει 25,7%). Κι αν για τη Μέρκελ είναι εύκολη η δικαιολογία της «κόπωσης» του εκλογικού σώματος μετά από 12 χρόνια παραμονής της στην καγκελαρία, τι να πουν οι σοσιαλδημοκράτες, που άλλαξαν αρχηγό, έφεραν τον Σουλτς από το ευρωκοινοβούλιο με τον αέρα του νικητή (τρομάρα του) κι έφαγαν μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα που μάλλον δεν την περίμεναν.
Τα κόμματα του κυβερνώντος «μεγάλου συνασπισμού» έχασαν αθροιστικά σχεδόν 14 ποσοστιαίες μονάδες. Πού πήγαν αυτοί οι ψηφοφόροι; Η ρατσιστική, εθνικιστική, νεοναζιστική Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) πήρε 12,6%, οχτώ μονάδες πάνω από το ποσοστό της στις προηγούμενες εκλογές (4,7%), που δεν της είχε επιτρέψει να μπει στη Βουλή. Το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP), με τις σκληρές νεοφιλελεύθερες οικονομικές θέσεις, πήρε 10,7%, έξι μονάδες πάνω από το προηγούμενο ποσοστό του (4,8%), που επίσης το είχε αφήσει εκτός Βουλής μετά από πολλά χρόνια. Αντίθετα, η Αριστερά (Die Linke) και οι Πράσινοι δεν ευνοήθηκαν καθόλου από τις μεγάλες απώλειες των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού. Η Αριστερά αύξησε το ποσοστό της κατά 0,6% (πήρε 9,2% έναντι 8,6%) και οι Πράσινοι κατά 0,5% (πήρε 8,9% έναντι 8,4%).
Με οδηγό τη φράση του Ενγκελς ότι οι εκλογές είναι δείκτης ωριμότητας της εργατικής τάξης, μπορούμε να πούμε ότι οι γερμανοί ψηφοφόροι, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων ανήκει στην εργατική τάξη, στράφηκε σε μια κατεύθυνση πιο συντηρητική απ' όλες τις απόψεις, στέλνοντας στη Βουλή ένα κόμμα που υμνεί το ναζισμό και το «γερμανικό μεγαλείο» και που ζητά εκδίωξη όλων των προσφύγων και μεταναστών από το γερμανικό έδαφος, και επαναφέροντας στη Βουλή ένα κόμμα που έβαλε στην κεφαλή της προεκλογικής του προπαγάνδας μια σκληρή νεοφιλελεύθερη και «γερμανοκεντρική» προσέγγιση για την ΕΕ, για τους «τεμπέληδες του Νότου» και τους Γάλλους που «τα θέλουν όλα δικά τους». Πώς αλλιώς εκτός από δεξιά στροφή μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό; Τηρουμένων των (πολλών) αναλογιών, θυμίζει την εκλογική άνοδο των ναζί τα χρόνια της Βαϊμάρης.
Είναι γνωστό πως η αστική τάξη στις ιμπεριαλιστικές χώρες, για να εξασφαλίζει την κυριαρχία της, φροντίζει να διαφθείρει την εργατική τάξη με κάποια ψίχουλα, ώστε συγκρίνοντας τη θέση της με τη θέση της εργατικής τάξης στις αποικίες και τις εξαρτημένες χώρες, να λέει «δόξα τω θεώ, δεν είμαστε Ινδοί ή Αιγύπτιοι ή Ελληνες». Φυσικά, σ' αυτή την επιχείρηση διαφθοράς και εκμαυλισμού παίζουν σημαντικό ρόλο τα κόμματα της κοινωνικής δημαγωγίας και η αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Η γερμανική εργατική τάξη εργάζεται εδώ και χρόνια σε χειρότερες συνθήκες και πληρώνεται λιγότερο σε σχέση με το παρελθόν. Υπάρχουν εκτεταμένες ζώνες φτώχειας στο εσωτερικό της, ενώ και το περιβόητο «κοινωνικό κράτος» έχει πετσοκοπεί σε σχέση με το παρελθόν. Η κατάστασή της, όμως, εξακολουθεί να είναι καλύτερη από την εργατική τάξη π.χ. της Ελλάδας. Ερχονται, λοιπόν, τα κόμματα της νεοναζιστικής και νεοφιλελεύθερης δημαγωγίας και της λένε ότι η κατάστασή της θα μπορούσε να βελτιωθεί αν δεν υπήρχαν οι πρόσφυγες ή αν η Γερμανία δεν «πλήρωνε» για να περνούν ζωή χαρισάμενη οι «τεμπέληδες» Ελληνες. Και κερδίζουν ψήφους, οι οποίες στην πραγματικότητα ζητούν σκλήρυνση της γερμανικής πολιτικής στην ΕΕ και απέναντι στους πρόσφυγες. Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, τους οποίους δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια, καθώς δε ζούμε στη Γερμανία και δεν έχουμε άμεση και πλήρη γνώση των διεργασιών που διαμορφώνουν την κοινωνική συνείδηση και τις πολιτικές συμπεριφορές.
Η μόνη δύναμη που στάθηκε ιστορικά ενάντια στην επιχείρηση ιμπεριαλιστικής διάβρωσης της εργατικής τάξης ήταν οι κομμουνιστές, που με συστηματική δουλειά σε όλους τους τομείς, σε ταξικό και συνάμα διεθνιστικό πνεύμα, προσπαθούσαν να οργανώσουν την εργατική τάξη σε ταξική-επαναστατική βάση. Αυτή η δύναμη δεν υπάρχει σήμερα και έτσι το έδαφος είναι ελεύθερο για τις αστικές δυνάμεις, που παίζουν το πολιτικό παιχνίδι αποκλειστικά μεταξύ τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η Μέρκελ, την ίδια τη βραδιά των εκλογών, εκείνο που βρήκε να πει (πέρα από την επισήμανση ότι οι άλλοι δεν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση χωρίς το κόμμα της) ήταν ότι άκουσε το μήνυμα των ψηφοφόρων για την πολιτική στο Προσφυγικό.
Μετά την ολοφάνερη δεξιά στροφή που έδειξε το εκλογικό αποτέλεσμα, η γερμανική πολιτική στο εσωτερικό της χώρας θα σκληρύνει απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, η Μέρκελ, που θα ηγηθεί και της νέας γερμανικής κυβέρνησης, θα έχει ένα πρώτης τάξης άλλοθι για να βάλει φραγμό στις φιλοδοξίες του Μακρόν (που δε λέει να βάλει γλώσσα μέσα) και να σφραγίσει με τη γερμανική σφραγίδα τις όποιες εξελίξεις. Ριζική αλλαγή της γερμανικής πολιτικής δεν πρέπει να περιμένουμε. Δεν αλλάζουν εξωτερική πολιτική τα ιμπεριαλιστικά κράτη κάθε φορά που αλλάζει η σύνθεση της κυβέρνησής τους. Εδώ θα είμαστε και θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις.
Προς το παρόν, η προσοχή της Μέρκελ στρέφεται στο σχηματισμό κυβέρνησης και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα περιοριστεί σε μια κυβέρνηση «Τζαμάικα» (από τα χρώματα της CDU/CSU, του FDP και των Πράσινων), χωρίς να προσπαθήσει μέχρι το τέλος να βάλει και τους σοσιαλδημοκράτες σ' έναν νέο, διευρυμένο «μεγάλο συνασπισμό», στο όνομα της αντιμετώπισης του AfD από όλο το «δημοκρατικό φάσμα» και του χειρισμού των κρίσιμων ζητημάτων της Ευρωζώνης (υλοποίηση του Brexit, γαλλική πρόταση για εμβάθυνση της ομοσπονδοποίησης με την κατάρτιση κοινού ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, προστατευτική πολιτική από την Αμερική του Τραμπ κτλ.). Το αν θα τα καταφέρει είναι άλλο ζήτημα, καθώς το SPD θεωρεί πως μόνο στην αντιπολίτευση μπορεί να ανακάμψει, οπότε μπορεί να επιμείνει.
ΥΓ. Τα γκάλοπ και στη Γερμανία δεν αποτυπώνουν το κλίμα, αλλά φτιάχνουν κλίμα. Μέχρι και τον Αύγουστο, εξαφάνιζαν από τον κοινοβουλευτικό χάρτη το AfD, παραβλέποντας το γεγονός ότι το 50% των ψηφοφόρων δήλωναν αναποφάσιστοι και εν γνώσει τους ότι πολλοί που λογάριαζαν να ψηφίσουν AfD δίσταζαν ή ντρέπονταν να δηλώσουν την επιλογή τους (το ίδιο που συμβαίνει και στη χώρα μας με τους ψηφοφόρους των νεοναζί). Πίστευαν τότε ότι θα καλλιεργήσουν για το AfD τη θεωρία της χαμένης ψήφου. Την τελευταία προεκλογική βδομάδα, με το ποσοστό των αναποφάσιστων να μειώνεται γύρω στο 30%, τα γκάλοπ άρχισαν να δίνουν το AfD με διψήφια νούμερα, οπότε τα άλλα κόμματα άρχισαν την κινδυνολογία, καλώντας τους Γερμανούς να θυμηθούν την ιστορία και τα δεινά που συσσώρευσαν στη χώρα τους οι ναζί. Πλην, όμως, η κάλπη άλλα έβγαλε και η ναζιστικού τύπου αλαζονεία του ηγετικού διδύμου του AfD εκτινάχτηκε στα ύψη.
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
πηγή: eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου