Τα τείχη του Καβάφη, αφορμή για μιαν άλλην σκέψη.
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα τριγύρω του στόματος έκτισαν τείχη
και Σίριαλ Κίλερ λένε
του ταξιτζή Εμμονικό Δολοφόνο.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
A όταν έκλειναν το προστασίας γλώσσας,
τμήμα λόγου, ραδιόφωνο της ΕΡΤ,
πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μου ‘κοβαν την γλώσσα την δική μου
ώστε τους μεγάλους γλείφοντας,
τη γλώσσα τους μου δώσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου