Πίσω από το «παραβάν» της επίσκεψης του Φρανσουά Ολάντ στην Αθήνα

Του Jo Di Graphics

 

Grèce, La France fait son marchait: Ελλάδα, η Γαλλία κάνει τα ψώνια της. Αυτός ήταν ο χαρακτηριστικός τίτλος της κρατικής τηλεόρασης της Γαλλίας για την επίσκεψη του Φρανσουά Ολάντ στην Αθήνα.

 

«Η επιτυχία ενός επίσημου ταξιδιού μετριέται από τα μηδενικά που συνοδεύουν τα συμβόλαια που υπογράφονται» προσθέτει σε σχετικό ρεπορτάζ η γαλλική εφημερίδα Liberation.

 

Μπορεί λοιπόν το Ακαθάριστο Ετήσιο Προϊόν της Γαλλίας να παραμένει πρακτικά στάσιμο, στα επίπεδα του 2012 και στα 2,2 τρισ. ευρώ πάνω κάτω, ωστόσο η Γαλλία δεν παύει να είναι η 5η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη μετά τις ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, και Γερμανία και η 2η μεγαλύτερη στην Ευρώπη.

Δεν είναι μικρό πράγμα επομένως η επίσκεψη του προέδρου της στη χώρα μας. Το για ποιους όμως, φαίνεται από τους στόχους και από τη σύνθεση της γαλλικής αντιπροσωπείας.

 

Η γαλλική αποστολή περιελάμβανε αντιπροσώπους μονοπωλιακών ομίλων όπως των κατασκευών («Vinci»), της διαχείρισης υδάτων, σκουπιδιών και αποβλήτων («Veolia» και «Suez»), της Ενέργειας («Τotal» - πετρέλαια, «ΕDF» - ηλεκτρική ενέργεια), των σιδηροδρόμων («SNCF»).

 

Όλοι οι παραπάνω όμιλοι έχουν εκφράσει ζωηρό ενδιαφέρον στο πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων που προωθούσαν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις και η σημερινή συνέχειά τους, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

 

Το γαλλικό μονοπώλιο της ηλεκτρικής ενέργειας EDF π.χ. «χτυπά» τη λεγόμενη «μικρή ΔΕΗ». Μέσω της θυγατρικής εταιρείας της «Edison», από κοινού με τα ΕΛΠΕ (Λάτσης και κρατική συμμετοχή) και την «Ελλάκτωρ» (όμιλος Μπόμπολα), συμμετέχουν ήδη και διαχειρίζονται μονάδες ηλεκτροπαραγωγής στη Θίσβη Βοιωτίας και τη Θεσσαλονίκη. Να σημειωθεί πως το σύνολο σχεδόν των μεγάλων εγκαταστάσεων ΑΠΕ στην ενέργεια και ειδικά στα φωτοβολταϊκά ανήκουν σε μεγάλες κοινοπραξίες Ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρηματικών ομίλων (η ΓEK ΤΕΡΝΑ Α.Ε., Ρόκας,  ΑΚΤΩΡ – Μπόμπολας, Κοπελούζος κ.α. με τις εταιρείες και γαλλικών συμφερόντων (EDISON, EdF France, Gaz De France Suez).  

 

Η εταιρεία των γαλλικών σιδηροδρόμων SNCF ενδιαφέρεται για την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ μετά και την οπισθοχώρηση των ρωσικών σιδηροδρόμων RZD και μάλιστα σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ.  

 

Η γαλλική «Suez Environement» εδώ και πολύ καιρό καλοβλέπει την ΕΥΑΘ, στην οποία ήδη κατέχει το 5% του μετοχικού κεφαλαίου.

 

Το μονοπώλιο της «Vinci» κατασκεύασε τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου. Τώρα, σε συνεργασία με ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους μετέχει στην κατασκευή των δυο οδικών αξόνων στη χώρα.

 

Το γαλλικό μονοπώλιο της Ενέργειας «Total», με επιχειρηματική παρουσία και στην Ελλάδα, δραστηριοποιείται στην αναζήτηση, ανάπτυξη και παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).

 

Τα επιχειρηματικά ενδιαφέροντα είναι φυσικά αμοιβαία.

 

Το πολυπληθές κλιμάκιο των ιδιοκτητών γαλλικών μονοπωλίων συνδέεται με την πρόσφατη τριήμερη επίσκεψη - 29, 30 Σεπτέμβρη, 1 Οκτώβρη - αντίστοιχου κλιμακίου του ελληνικού ΣΕΒ στο Παρίσι με επικεφαλής τον πρόεδρό του, Θεόδωρο Φέσσα.

 

Στην ελληνική επιχειρηματική αποστολή μεταξύ άλλων συμμετείχαν ο Π. Μαρινόπουλος (φάρμακα, λιανεμπόριο), ο Γ. Κώτσαλος (ασφαλιστικές), οι Α. Μακρίδης και Α. Μαραγκός (κλάδος βιομηχανικού εξοπλισμού), εκπρόσωποι της Βιοχάλκο, της Iντρακομ και της Εθνικής Τράπεζας.

 

Οι Έλληνες βιομήχανοι υπέγραψαν «πρωτόκολλο συνεργασίας» με το γαλλικό Επιχειρηματικό Σύνδεσμο Βιομηχάνων και Εργοδοτών (MEDEF). Είχαν επίσης, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, κατ' ιδίαν συναντήσεις με τους υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών της Γαλλίας, Μακρόν και Σαπέν, καθώς και με «εκπροσώπους κορυφαίων γαλλικών επιχειρηματικών ομίλων».

 

Στην ίδια  συνάντηση οι επιχειρηματικοί Σύνδεσμοι Ελλάδας και Γαλλίας (ΣΕΒ και MEDEF) υπέγραψαν Κοινή Διακήρυξη, μέσω της οποίας δεσμεύονται να καταθέσουν συγκεκριμένο σχέδιο δράσης έως τον Νοέμβριο του 2015, με σκοπό την ενθάρρυνση των μελών τους για επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη και αλλού. Επίσης ότι θα αναπτύξουν δράσεις, όπως επενδυτικές και εμπορικές συναντήσεις, κοινά road shows, δράσεις στρατηγικής πληροφόρησης, κ.λπ., «μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης  του ελληνικού προγράμματος σταθερότητας».

 

Συμφώνησαν επίσης «στη συγκρότηση κοινής ομάδας εργασίας για τη διαμόρφωση προτάσεων πολιτικής αμοιβαίου ενδιαφέροντος για την ενδυνάμωση βιομηχανικών δικτύων υψηλής προστιθέμενης αξίας, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την αποφυγή μιας άνεργης (jobless) οικονομικής ανάκαμψης στην Ευρώπη, την προσέλκυση επενδύσεων και την προώθηση μιας συνεκτικής ενεργειακής πολιτικής με ανταγωνιστικό κόστος». Η ομάδα εργασίας θα παρουσιάσει τις προτάσεις της τον Δεκέμβριο 2015 και στη συνέχεια στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και στους εκπροσώπους των κυβερνήσεων.

 

Και η ουσία, η βάση για τα ελληνικής ή γαλλικής βάσης εξόρμησης πολυεθνικά πολυκλαδικά μονοπώλια είναι οι (αντι)μεταρρυθμίσεις: «Και στις δυο χώρες», τόνισε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του MEDEF Πιερ Γκατάζ, «γνωρίζουμε ότι δεν θα υπάρξει βιώσιμη ανάκαμψη χωρίς την εφαρμογή στιβαρών και αποτελεσματικών μεταρρυθμίσεων σε εθνικό επίπεδο. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η επιχειρηματικότητα είναι η μόνη λύση. Δυνατή Ελλάδα σημαίνει δυνατή Ευρώπη και, κατ’ επέκταση, δυνατή Γαλλία».

 

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ υπογράμμισε ότι στόχος της επίσκεψης αυτής ήταν η μεταφορά δύο βασικών μηνυμάτων:

 

Πρώτον, ότι «ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας υποστηρίζει σθεναρά την εφαρμογή του ελληνικού προγράμματος σταθερότητας και θα βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις στην επίτευξη της σταθερότητας στην οικονομία και στην ανάκαμψη».

 

Δεύτερον, ότι «υπάρχουν στην Ελλάδα σημαντικές ευκαιρίες για επενδύσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε καινούργιες γαλλο-ελληνικές επιχειρηματικές συνέργειες και συμπράξεις».

 

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα σήμερα δραστηριοποιούνται περισσότερες από 120 γαλλικές επιχειρήσεις, με τις επενδύσεις τους να αγγίζουν τα 3 δισ. ευρώ τα τελευταία χρόνια.

 

Την τελευταία δεκαετία οι γαλλικές επενδύσεις στην Ελλάδα κατευθύνονται κυρίως στον κλάδο τροφίμων και ποτών, καθώς και στον τομέα των υπηρεσιών όπου η γαλλική παρουσία είναι ήδη ισχυρή (τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, δίκτυα διανομής, τουριστικές επιχειρήσεις). Σημαντικές θεωρούνται οι επενδύσεις των εταιρειών Vinci, Lafarge, ΑΧΑ, Groupama, Suez-Gaz de France, EDF, Cofely, Tenesol, Schneider Electric, DCNS, Danone και Veolia κλπ.

 

Η Γαλλία ήδη από το 2013 αποτελεί τον 4ο μεγαλύτερο ξένο επενδυτή στην χώρα μας (μετά το Λουξεμβούργο με 4,95 δισ. ευρώ, την Γερμανία με 4,6 δισ. και την Ολλανδία με 3,4 δισ.).  

 

Οι γαλλικές εξαγωγές προς την Ελλάδα, σύμφωνα με το τμήμα διεθνών σχέσεων του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών ανήλθαν το 2014 σε 2,16 δισ. ευρώ, καθιστώντας τη Γαλλία 8ο προμηθευτή της χώρας μας μετά τη Ρωσία, Γερμανία, Ιράκ, Ιταλία, Κίνα, Καζακστάν και Κάτω Χώρες με μερίδιο 4,5% επί του συνόλου των ελληνικών εισαγωγών (47,7 δισ. €).

 

Αλλά και ανάποδα. Το 2014 οι ελληνικές εξαγωγές προς τη Γαλλία ανήλθαν σε 648,7 εκ. ευρώ, το 30% των γαλλικών εξαγωγών στην Ελλάδα, καθιστώντας τη Γαλλία 13ο πελάτη - εισαγωγέα των ελληνικών προϊόντων (12ο το 2012), με ποσοστό συμμετοχής 2,4% επί του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών (27,2 δισ. ευρώ).

 

Το δε σύνολο των ελληνικών επενδύσεων στη Γαλλία, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, ανήρχοντο, έως 31/12/2013 στα 19,2 εκ. ευρώ με τάσεις ανόδου. (Το 4,1 τοις χιλίοις των γαλλικών επενδύσεων στην Ελλάδα). Οι σημαντικότερες και αναπτυσσόμενες επενδύσεις ελληνικών εταιρειών στη Γαλλία ήταν από τις εταιρείες Βιοχάλκο, Lavipharm, Cardigo, Stelma SA, Exodus, Famar, Κορρές στους τομείς των φαρμάκων και καλλυντικών, Intralot, Autovision, Όμιλος Κυριακούλη, Όμιλος Cocomat, Λαλαούνης και Folli Follie στον τομέα του κοσμήματος, Μαΐλλης στον τομέα των υλικών συσκευασίας, Μπουτάρης, ΔΕΛΤΑ και CARDIGO στα τρόφιμα και ποτά, LAVIFARM και FAMAR, στους τομείς φαρμάκων και καλλυντικών, ΛΑΛΑΟΥΝΗΣ, ΖΟΛΩΤΑΣ, ΦΑΝΟΥΡΑΚΗΣ και FOLIΕ FOLI στον τομέα της κοσμηματοποιίας και ΜΑΪΛΗΣ και ΜΟΡΝΟΣ στον τομέα των υλικών συσκευασίας.

 

Η παραπάνω εικόνα οδηγεί, ως φυσιολογικό επακόλουθο, στις επισημάνσεις του κοινού ανακοινωθέντος της συνάντησης Τσίπρα-Ολάντ για «συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών στην αξιοποίηση του προγράμματος Γιούνκερ (επενδυτικό πακέτο), για «δημιουργία κοινών επενδυτικών σχημάτων για επενδύσεις σε αναδυόμενες οικονομίες, με έμφαση στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή» ή για την «προοπτική της συνεργασίας επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα καθώς και της από κοινού συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα των δύο χωρών στον επενδυτικό τομέα στους κλάδους του τουρισμού, του πολιτισμού, των μεταφορών, της ενέργειας, των υποδομών και του αγροτικού τομέα».

 

Από τις παραπάνω εξελίξεις και τις δηλώσεις στήριξης της προωθούμενης πολιτικής αποκαλύπτεται πως η πολιτική των μνημονίων δεν αποτελεί εξωτερική επιβολή στον ελληνικό σχηματισμό, αποτελεί εσωτερική αναγκαιότητα του κεφαλαίου. Ο σύγχρονος νεοφιλελευθερισμός δεν αποτελεί απλά μορφή διαχείρισης του σύγχρονου καπιταλισμού. Είναι ο ίδιος ο ύστερος, αντιδραστικός και παρακμάζων καπιταλισμός.

 

Η επιλογή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 2010 και μετά - μετά το ξέσπασμα της κρίσης και στην Ελλάδα - για μετωπική επίθεση στον κόσμο της εργασίας, δεν αποτελεί μια αναγκαστική «υποταγή» στις αγορές, στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών και στο ΔΝΤ.

 

Η πολιτική αυτή στις γενικές της γραμμές δεν είναι απλά επιλογή ή παράλογη εμμονή των κυρίαρχων κύκλων. Αποτελεί πρωτίστως θεμελιώδη και αναγκαία πλευρά του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού, εσωτερική αντικειμενική αναγκαιότητά του, προκειμένου να λύσει το πρόβλημα της χαμηλής κερδοφορίας και να ξεπεράσει την κρίση του. Η ένταση και η «ποσότητα» στην εφαρμογή των μέτρων διαφέρουν καθώς η ένταση κυρίως των προβλημάτων ανάμεσα στους δυο σχηματισμούς, ελληνικό και γαλλικό, διαφέρουν.

 

Για παράδειγμα το δημόσιο χρέος της Γαλλίας είναι ανερχόμενο και ψηλό αλλά γύρω στο 95% του ΑΕΠ (έναντι 89,1% το 2012),  το δημοσιονομικό έλλειμμα  ξεπερνά σταθερά το 3%  αλλά γύρω στο -4,3% του ΑΕΠ ή -87,6 δισ. ευρώ το 2014, το ποσοστό ανεργίας παραμένει στο 10% ή στον αριθμό ρεκόρ των 3.553.599 ανέργων, ο ρυθμός ανάπτυξης παραμένει αναιμικός, γύρω στο 1%.

 

Τα παραπάνω αποκαλύπτουν πως η «κρίση χρέους», ως ιδιαίτερη μορφή εκδήλωσης της βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης, που εμφανίζεται ιδιαίτερα έντονα στην Ελλάδα, είναι ένα πρόβλημα διεθνές. Αφορά σχεδόν όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και ιδίως πλέον τις «μητροπόλεις» του.

 

Από τις  παραπάνω περιγραφόμενες δραστηριότητες δεν είναι δύσκολο να συμπεράνει κανείς πως παράλληλα με την υποβάθμιση της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στο διεθνή καταμερισμό, χωρίς να μετατρέπεται σε μια σύγχρονη “ψωροκώσταινα” του 21ου αιώνα, αναπτύσσονται και ανασυγκροτούνται ταυτόχρονα τομείς δράσης του κεφαλαίου, (π.χ. υγεία, νέες τεχνολογίες, τουρισμός, εφοδιαστικές αλυσίδες, συγκοινωνίες, υποδομές τράπεζες, τρόφιμα, φάρμακο), εντείνεται η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, η εσωτερική και υπερεθνική εξάπλωσή του.

 

Ο νέος όμως αυτός κύκλος συσσώρευσης και του ελληνικού κεφαλαίου αποδεικνύεται βαθιά αντιδραστικός, αντιλαϊκός και απάνθρωπος, με την ελληνική αστική τάξη να συνεχίζει την καριέρα της σαν κυρίαρχη τάξη όπως την ξεκίνησε: Με τα καύσιμα των ξένων δανείων της «ανεξαρτησίας» που της έδωσαν τη δυνατότητα να υποτάσσει το λαϊκό παράγοντα και να ενισχύει τις μικρομεσαίες ιμπεριαλιστικές τάσεις της.

 

ΑΛΕΚΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

πηγή: kommon.gr