Ένα «στοπ» από όλους μας! Εδώ και τώρα!

Κώστας Γρηγοριάδης

Κοντεύουν να γίνουν συνήθεια οι τρομερές ειδήσεις για τους πρόσφυγες από τη Συρία, που μετρούν κάθε μέρα νέα θύματα.

Κι αυτό το ακόμη πιο τραγικό είναι ότι οι θάνατοι μικρών παιδιών, κοντεύουν να μας γίνουν «συνήθεια», κομμάτι της καθημερινότητάς μας.

Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε, αν θέλουμε αληθινά να αποδείξουμε ότι είμαστε άνθρωποι με ιδανικά.

Η αιτία του προσφυγικού δράματος που εξελίσσεται εδώ και καιρό γνωστό είναι γνωστή και δεν είναι άλλη από τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο φόντο των γεωστρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας.

Το σημείωμα όμως δεν έχει σκοπό να μείνει στο πολιτικό μέρος αυτού του δράματος έτσι απλά, αναλύοντας κάτι που είναι σε όλους κατανοητό. 

Θέλει να επισημάνει ποιος πληρώνει με τη ζωή του όλο αυτό το... παιχνίδι.

Οι εικόνες με τα μικρά παιδιά που ανασύρονται νεκρά από τα παγωμένα νερά του Αιγαίου δεν πρέπει να μας γίνουν συνήθεια, όπως τόσα άλλα.

Κοντεύουμε να εθιστούμε στις κακές ειδήσεις που έχουν να κάνουν με τις τύχες μας.

Πώς, όμως, να εθιστείς όταν βλέπεις ένα άψυχο κορμί 2,4,ή 5 ετών να επιπλέει νεκρό;

Είναι δυνατό να μην να εξοργίζεσαι και να μην αναζητάς τρόπο να σταματήσει αυτό το διαρκές έγκλημα;

Ένα έγκλημα που γύρω του είναι στημένο κι ένα παζάρι κέρδους από λαθρέμπορους και κάθε λογής τυχοδιώκτες που δε λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή, αλλά το γέμισμα της δικής τους τσέπης.

Από την άλλη έρχεται να αναδειχθεί και η αδυναμία της κυβέρνησης μας να αντιταχτεί στις επιταγές των εντολών της ΕΕ για την αντιμετώπιση αυτού του δράματος.

Στέκεται υποτελής μπροστά στα αφεντικά και δεν βγάζει τσιμουδιά.

Το κάνει, άλλωστε, σε όλα όσα της λένε.

Αλλά εδώ –διάολε!- έχουμε να κάνουμε με μικρά παιδιά!

Αν εδώ δεν μπορείς να πεις «στοπ!», πού θα το πεις;

πηγή: ergatikosagwnas.gr