«Τι σε κόφτει για την κόφτη;»

του Διονύση Ελευθεράτου

Αέναα μνημόνια, υπνοβασίες και σεξυπνίες, σε έναν διάλογο που θα μπορούσε να έχει γίνει, όντως…
Τα μάτια του αγνού ΣΥΡΙΖΑίου είχαν γουρλώσει, την ώρα που μιλούσε τηλεφωνικά στον άν­θρωπο, τον οποίο δεν ήξερε αν έπρεπε να αποκαλεί «σύντροφο» ή «γιατρό».

– ΣΥΡΙΖΑίος (ο απλός): – Νό­μιζα ότι μού έκαναν πλάκα οι σύ­ντροφοι. Και τώρα που σας μιλάω, ακόμη δυσκολεύομαι να το πιστέ­ψω. Ποιος διάολος στο κόμμα σκέ­φτηκε να λειτουργήσει γραμμή ψυ­χολογικής – πολιτικής στήριξης για απογοητευμένα μέλη και οπαδούς και να το ονομάσει «ΚΟΦΤΗΣ»; Δεν καταλαβαίνετε ότι παίζουμε με τον πόνο του κόσμου;


Γιατρός-Σύντροφος: – Κάθε άλλο, αγαπητέ. Δίνουμε θετική δι­άσταση στο όλο πράγμα. Και τα αρ­χικά μια χαρά ταίριαξαν. «Κέντρο Ολικού Φιλτραρίσματος Τύψεων Ήσσονος Σημασίας». Βαρύγδου­πο, ίσως, αλλά κυριολεκτικό. Κά­θε λέξη έχει σημασία. Κι αυτό θέ­λουμε να αντιληφθεί ο κόσμος της Αριστεράς, σύντροφε. Ότι οι τύψεις είναι μεν βασανιστικές, το καταλα­βαίνουμε, είμαστε πρόθυμοι να τις διυλίσουμε, αλλά αυτές ελάχιστη σημασία έχουν μπροστά στη σω­τηρία της χώρας. Σκεφτόμαστε να λανσάρουμε κι ένα σλόγκαν: «Όχι άλλος θρήνος, όχι άλλες τύψεις -στο αριστεροχώρι που’ χεις μέσα σου άλλο μην υποκύψεις». Καλό δεν ακούγεται;

Σ (έντονα): – Α, τώρα που υποκύψαμε στους δανειστές θα λέμε κι εμείς – όπως οι άλ­λοι – πως σωτηρία της χώρας είναι η πολιτική σταθερότητα …Την ώρα που η κοινωνία θα…

ΓΣ (τον διακόπτει): – Πολλά νεύρα, έχεις. Ίσως θα έπρεπε να τα λέγαμε από κοντά, όχι από το τηλέφωνο. Να ξάπλωνες αναπαυτικά και σε ένα ψυχαναλυτικό κρεβάτι και…

Σ (τον διακόπτει κι αυτός): – Να λείπει το βύσσινο. Με κάποιον σαν εσένα πάνω από το κεφάλι μου θα νομίζω ότι βρίσκομαι στον πάγκο του Προκρούστη. Κι ότι μετά θα έρ­θει ο κόφτης. Λοιπόν, για να τελειώνουμε. Θε­σπίσαμε μνημόνιο χωρίς τέλος και χαιρόμα­στε επειδή αυτό θα είναι αυτόματο; Το κόμ­μα να μην χρειαστεί να ξαναψηφίσει και ο κό­σμος ας ψοφήσει;

ΓΣ: – Ε, τώρα λαϊκίζεις… Θα σου θυμίσω μια ατάκα του Γούντι Άλεν: «Ανάμεσα στη δό­ξα και το χρήμα προτιμώ το δεύτερο, για λό­γους καθαρά οικονομικούς». ΟΚ, αυτό που κάνουμε δεν μας δοξάζει, αλλά σημασία έχει το χρήμα, η ρευστότητα.

Σ: – Και το χρήμα που δεν έχει ο κόσμος; Κι αυτό που ακόμη έχει και θα το χάσει;

ΓΣ: – Τα’ χουμε πει πολλές φορές αυτά. «Μην το πιάσουμε πάλι από την αρχή» που’ λεγε κι ο Σταυρίδης και μην με αναγκάζεις να ρίχνω το επίπεδο. Από τον Γούντι Άλεν στα «Κίτρινα Γάντια» με έριξες…

Σ: – Εγώ πάλι βλέπω κόκκινα χέρια. Για­τί με τα δικά μας χέρια γίνεται τώρα η μνημο­νιακή σφαγή, σύντροφε, γιατρέ, πώς στην ευ­χή να σε προσφωνήσω…

ΓΣ: – Αν ηρεμήσεις λίγο θα καταλάβεις πολλά. Μίλησες για το τρίτο μνημόνιο και η φωνή σου έβγαζε οργή και τρόμο, έτσι; Γιατί; Να σου πω εγώ: Διότι η σκέψη ότι τα μνημό­νια έγιναν τρία σε τσακίζει. Λες: «Δεν θα αντέ­ξω, έρχεται και τέταρτο». H προσφορά του αυ­τόματου κόφτη είναι ότι σταματάς να μετράς. Τα μνημόνια θα είναι αέναα, αλλά θα διαχέο­νται στο χρόνο. Ξέρεις πόσο καλό θα είναι αυ­τό; Καταπολεμάμε το παραπανίσιο άγχος που προκύπτει από τη σώρευση ξεχωριστών μνη­μονίων. Αποτρέπουμε την επιδείνωση της ψυ­χολογίας του κόσμου. Κι η ψυχολογία τα κρί­νει όλα. Την πολιτική, την οικονομία…

Σ: – Κάτσε τώρα, γιατί η δική μου ψυχο­λογία έχει πάθει κάτι με όσα ακούω. Μπράβο μας, όμως. Αν το καλοσκεφθείς, όλο και κάτι πετυχαίνουμε. Μπορεί π.χ. και στο προσφυ­γικό να γίναμε υποχείριο της Ευρώπης των κλειστών συνόρων, αλλά τουλάχιστον ανοί­γουμε τα σύνορα ανάμεσα στα μνημόνια. Ο κόφτης κόβει τα συρματοπλέγματα ανάμεσα στο τρίτο, το τέταρτο, το πέμπτο, το έκτο -με­γάλος άθλος! Όλα έσονται σε μία σάρκα, δεν θα μετράμε τρύπες, βουλιάζει μόνη η βάρκα…

ΓΣ: – Αντιπαρέρχομαι την ειρωνεία σου. Άκουσέ με, καταλαβαίνω πως όλα αυτά είναι δύσκολα. Αλλά πάντα υπάρχει διέξοδος. Θυ­μάσαι τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ για το «εφικτό» και το «όραμα»; Μεγάλη σύλληψη, ιδιοφυής. Βο­ηθά πολύ την ψυχική ισορροπία. Μπορώ να σου αναλύσω πώς…

Σ: – Άσε, δεν χρειάζεται, γνωστό και πρό­σφατο το παράδειγμα. Να ρίχνουν τα ΜΑΤ χημικά στους διαδηλωτές και κατόπιν να δια­μαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ, λες και τα ΜΑΤ ήταν της κυβέρνησης …Νόβα.

ΓΣ: – Τα χημικά είναι σαν το χρήμα. Πρέ­πει να κυκλοφορούν. Κοίτα, δεν γίνεται να τα ακούμε, βρέξει-χιονίσει. Διότι όταν η αστυνο­μία αραιώνει την καταστολή, τα χη­μικά δεν καταναλώνονται . Και κά­ποια στιγμή έρχεται η στιγμή να ρι­φθούν, τότε αρχίζουν όλοι να κα­ταγγέλλουν πως η αστυνομία ρίχνει ληγμένα. Νισάφι πια.

Σ: – Ένα μόνο πες μου: Πώς πε­ριμένετε ότι τα διαρκή μέτρα ύφε­σης θα οδηγήσουν στην ανάκαμψη;

ΓΣ: – Μην σκέφτεσαι με μακρι­νούς ορίζοντες. Μπερδεύεσαι και χάνεις τα σημαντικά που έρχονται μόλις ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Ας πούμε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι. Και ότι θα μπορέσουμε να αποπληρώσου­με τις μεγάλες δόσεις του Ιουλίου. Ναι, αυτή θα είναι η γλυκιά εκδίκη­σή μας… Τον Ιούλιο του 2015 υπο­χρεωθήκαμε σε βαρύ συμβιβασμό, ο Ιούλιος του 2016 θα μας βρει όρ­θιους, συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Δηλαδή αξιοπρεπείς.

Σ: – Μιλάς σοβαρά; Θα πανηγυ­ρίσουμε που πληρώνουμε;

ΓΣ: – Θα πανηγυρίσουμε που ο Σόιμπλε δεν πέτυχε το Grexit, κλπ. Αυτά λοιπόν είναι τα άμεσα. Τι σε κόφτει για τον κόφτη; Αυτός θα μας απασχο­λήσει από τα μέσα του 2017, όταν θα έχου­με τις αποκλίσεις από τον στόχο για το πρω­τογενές. Στην πολιτική είναι τεράστιος χρό­νος. Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, μέχρι τότε…

Σ: – Καλά, κάποιοι συνταξιούχοι θα έχουν πεθάνει σίγουρα. Αλλά εμένα με σκοτώνει η ηρεμία, με την οποία η κυβέρνηση και το κόμ­μα τα κάνουν και τα δικαιολογούν όλα αυτά, επιμένοντας – μάλιστα- ότι παραμένουμε αρι­στεροί…

ΓΣ: – Είναι διότι ξέρουμε ότι σε διαφορετι­κή περίπτωση θα ήμασταν Αριστερά της υπνο­βασίας, σύντροφε. Ξύπνα λοιπόν…

Σ: – Μπα, μάλλον σε άλλη διαταραχή ύπνου οφείλεται αυτή σας η μακαριότητα. Διά­βασες τις τελευταίες έρευνες Καναδών επιστη­μόνων για τη σεξυπνία; Είναι να κάνεις σεξ τη νύχτα, συχνά μάλιστα με επιθετικότητα, αλλά το πρωί να μη θυμάσαι τίποτα.

ΓΣ: – Και πού κολλάει αυτό με την κυβέρ­νηση και το κόμμα;

Σ: – Πηδάτε τον κόσμο, τον βιάζετε κανο­νικά και κατόπιν του φέρεστε σαν να μην θυ­μάστε τι κάνατε. Σεξυπνία κανονική, άλλη εκ­δοχή δεν μπορώ να βρω, γιατρέ, για την πε­ρίπτωσή σας.

Ο αγνός ΣΥΡΙΖΑίαος κατέβασε οργισμέ­νος το τηλέφωνο κι έτσι δεν άκουσε τη φωνή του άλλου: «Δεν βιάσαμε κανέναν, συναινετικά έγιναν όλα. Το δήλωσαν στις εκλογές του Σε­πτέμβρη, εντάξει;»…

πηγή: prin.gr