Εις το διηνεκές…

«Μέσα στις διαφορετικές προτάσεις που κατατέθηκαν προκειμένου να υπάρξει προσέγγιση ανάμεσα στους θεσμούς, είναι και αυτή για περαιτέρω μέτρα που θα αποφασιστούν μεν από τώρα αλλά θα εφαρμοστούν, εάν και μόνο εάν, δεν καλύψουμε το στόχο του 3,5%, το 2018. Με δυο λόγια, η συγκεκριμένη πρόταση προβλέπει να κλείσει η αξιολόγηση με τα μέτρα που υπολογίζουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και συμφωνούν και οι ελληνικές αρχές και, μόνο αν το 2018 δεν πιάσουμε το στόχο, να είμαστε υποχρεωμένοι, τότε, να εφαρμόσουμε και κάποια από τα μέτρα που προτείνει το ΔΝΤ. Και είναι ξεκάθαρο ότι σ' αυτή την πρόταση, τα περαιτέρω μέτρα προτείνεται να είναι ανάλογα με την απόκλιση από το στόχο (…) Σε κάθε περίπτωση η ελληνική πλευρά δεν έχει αποδεχτεί αυτή την πρόταση και η τελική της θέση θα εξαρτηθεί από ολόκληρο το “πακέτο'' που θα είναι στο τραπέζι και που, προφανώς, θα συμπεριλαμβάνει και την ελάφρυνση του χρέους».

Το non paper που έστειλε την περασμένη Κυριακή ο Τσακαλώτος δεν άφηνε καμιά αμφιβολία. Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπαίνει στη συζήτηση και για νομοθέτηση των πρόσθετων μέτρων που ζητά το ΔΝΤ (γύρω στα 3,5 δισ. ευρώ), φτάνει οι ιμπεριαλιστές δανειστές να βάλουν στο τραπέζι και το χρέος*.


Βέβαια, από την επομένη, με εντολή του επιτελείου του Μαξίμου, ξανάρχισε το σόου της «σκληρής διαπραγμάτευσης» (λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε στη σελίδα 16). Αυτό, όμως, δεν  μας ενδιαφέρει εδώ. Εκείνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει, καταρχάς, είναι πως, ανεξάρτητα από το πού «θα κάτσει η μπίλια» σ' αυτή την αξιολόγηση, ανεξάρτητα από το ύψος στο οποίο θα διαμορφωθεί το σημερινό «πακέτο», η συζήτηση γίνεται αποκλειστικά για το τι δικαιώματα θα αφαιρέσουν από τον ελληνικό λαό και πόσα νέα χαράτσια θα του επιβάλουν.

Πλέον δε γίνεται καν συζήτηση για -μελλοντική έστω- ελάφρυνση από τα βάρη του Μνημόνιου, αλλά για το πόσο μεγάλη θα είναι η περαιτέρω επιβάρυνση μετά το 2018! Ούτε οι αδίστακτοι δημαγωγοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμούν να μιλήσουν πια για -μελλοντική έστω- επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, για 13η σύνταξη, για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ κτλ.

Το δεύτερο που πρέπει να σημειωθεί είναι πως η δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλείται πλέον σε μια φτηνιάρικη δημαγωγία για την επικείμενη ρύθμιση του χρέους. Για reprofiling μιλούν, βέβαια, οι δανειστές, που σημαίνει επαναρύθμιση, όχι κούρεμα και μείωση. Ομως, πέραν αυτού, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας το ότι η όποια ρύθμιση για το χρέος δεν πρόκειται σε τίποτα να επηρεάσει τη δημοσιονομική πολιτική της επόμενης εξαετίας. Η επιμήκυνση θα αφορά τις δόσεις του χρέους που λήγουν από το 2022 και μετά. Μέχρι τότε, θα αποπληρώνονται κανονικά τα τμήματα του χρέους που έχουν αφεθεί ανεπηρέαστα από το PSI και τις άλλες ρυθμίσεις (δάνεια από το ΔΝΤ, ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ και ομόλογα που ορισμένα funds δε δέχτηκαν να μπουν στο PSI), καθώς και οι τόκοι. Επομένως, οι υπολογισμοί για νέα μέτρα προκειμένου να βγει το «πρωτογενές πλεόνασμα» του 2018 γίνονται ερήμην της διάρθρωσης του χρέους.

Υπάρχει, βέβαια, το παραμύθι της… ορμητικής ανάπτυξης, που καταλαμβάνει σημαντική θέση στο τρέχον οικονομικό αφήγημα των συριζαίων. Αν υπάρξει ρύθμιση του χρέους -λένε- οι επενδυτές θ' αποκτήσουν εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία και θα έρθουν να επενδύσουν, με αποτέλεσμα να υπάρξει ανάπτυξη, να αυξηθεί το ΑΕΠ, να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα κτλ. κτλ. Αν ακολουθήσουμε τη λογική τους, δικαιούμαστε να ρωτήσουμε: γιατί θα δημιουργήσει ευνοϊκό επενδυτικό κλίμα μια ρύθμιση του χρέους που αφορά τα χρόνια μετά το 2022 και δε δημιουργούν μη ευνοϊκό κλίμα οι προβλέψεις του ΔΝΤ ότι θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα το 2018, που σημαίνει περισσότεροι φόροι; Οταν υπάρχει συζήτηση για δημοσιονομική αστάθεια, με τους μισούς να υποστηρίζουν ότι τα μέτρα αρκούν και τους άλλους μισούς να υποστηρίζουν το αντίθετο, ο περιβόητος επενδυτής θα προσελκυστεί από την αναδιάρθρωση του χρέους που θα αφορά την περίοδο μετά το 2022 ή θα απωθηθεί από τη φιλολογία περί δημοσιονομικής αστάθειας τα αμέσως επόμενα χρόνια; Δεν είναι λογικό να σκεφτεί πως είναι προτιμότερο να μην πάρει επενδυτικό ρίσκο, αλλά να περιμένει να δει αν όντως το 2018 θα υπάρχει δημοσιονομική σταθερότητα;

Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως όλη αυτή η φιλολογία από άποψη ουσίας είναι σκέτη μπουρδολογία. Εχει σημασία μόνο για να ενισχύσει τη συριζαίικη προπαγάνδα, καθώς δεν απέμεινε και τίποτ' άλλο για να στηρίξει αυτή την προπαγάνδα (όλες οι παλιές υποσχέσεις πετάχτηκαν στη ρουφήχτρα του τρίτου Μνημόνιου). Κι έχει δίκιο ο κυνικός ιμπεριαλιστής Σόιμπλε, όταν λέει πως η συζήτηση για το χρέος είναι θέμα «πρεστίζ». Είπε και κάτι ακόμα, όμως, ο Σόιμπλε, που πέρασε στο ντούκου. Είπε πως, αντί να συζητά για το χρέος, η ελληνική κυβέρνηση καλά θα κάνει να υλοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Και δεν το είπε μόνο, αλλά το επιβάλλει κιόλας, αφού προηγουμένως το διαπραγματεύτηκε με τον αμερικανό υπουργό Οικονομικών. Απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση να θεσπίσει μέτρα-καβάτζα για το 2018, για να μην περάσει από το μυαλό κανενός ότι τα δύσκολα πέρασαν και ότι από τώρα και μετά θα υπάρχουν μόνο ελαφρύνσεις, ώστε κάποια στιγμή τα πράγματα να επανέλθουν εκεί που ήταν πριν τα Μνημόνια.

Και βέβαια, εύκολα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι η νέα αναδιάρθρωση των λήξεων του χρέους δε θα δοθεί ως δώρο στους Τσιπραίους επειδή υπέγραψαν το τρίτο Μνημόνιο και έκλεισαν την πρώτη αξιολόγησή του. Θα συνδεθεί με νέες υποχρεώσεις, οι οποίες ενδεχομένως να πάρουν τη μορφή ενός νέου Μνημόνιου. Αλλωστε, η αναδιάρθρωση του χρέους θα πρέπει να εγκριθεί από μια σειρά κοινοβούλια, μεταξύ των οποίων και το γερμανικό. Φαντάζεστε τον Σόιμπλε να πηγαίνει στη Μπούντεσταγκ ζητώντας να επιμηκυνθούν οι λήξεις των ομολόγων που λήγουν μετά το 2022, έχοντας ταυτόχρονα δεχτεί ότι μετά το 2018 δε θα υπάρχει καμιά δυνατότητα επέμβασης στα οικονομικά και τη νομοθεσία του ελληνικού κράτους; Θα ήταν σαν να αλείφει βούτυρο στο ψωμί των λεγόμενων ευρωσκεπτικιστών.

Το χρέος είναι εργαλείο απομύζησης αξιών που περνούν στο ελληνικό κράτος και επιβολής της κινεζοποίησης του ελληνικού λαού. Κι αυτό το εργαλείο θα χρησιμοποιείται «εις το διηνεκές», για να θυμηθούμε την υπόσχεση που έδωσε ο Βαρουφάκης στην Ουάσιγκτον πριν από ένα χρόνο (στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ το 2015). Το χρέος δίνει τη δυνατότητα για πιο στενή εποπτεία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων πάνω στον ελληνικό καπιταλισμό, πέρα από την εποπτεία που προβλέπεται από τη Συνθήκη της ΕΕ. Θα ήταν αφελές να πιστέψει κανείς ότι οι ιμπεριαλιστές θα παραιτηθούν απ' αυτή την πρόσθετη δυνατότητα που απέκτησαν μετά το 2010. Οχι μόνο έσωσαν τις τράπεζές τους, βοηθώντας τες να ξεφορτωθούν τα «τοξικά» ελληνικά ομόλογα, αλλά απέκτησαν και τον απόλυτο έλεγχο (αποικιοκρατικού τύπου) ενός μέσης ανάπτυξης κεφαλαιοκρατικού σχηματισμού στην καρδιά της Ευρώπης.

Ενα τμήμα της αντιπαράθεσης Τσίπρα-Μητσοτάκη, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση που έγινε στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη επιβεβαιώνει αυτή την πραγματικότητα της «εις το διηνεκές» αποικιοκρατικής υπαγόρευσης. Ο άλλοτε αντιμνημονιακός Τσίπρας προκάλεσε μια αντιπαράθεση για το ποιανού το Μνημόνιο ήταν καλύτερο, λέγοντας: «Ομως, για να σας πω κάτι τώρα! Για συγκρίνετε: Εσείς είχατε 25% μείωση του ΑΕΠ, ενώ εμείς 0,3%! Εσείς είχατε 63 δισεκατομμύρια μέτρα, ενώ εμείς 5,4 δισεκατομμύρια! Είναι θράσος να κάνετε συγκρίσεις!». Και συνέχισε: «Εσείς θα παίρνατε μέτρα 7,7 δισ. με το καλημέρα και λέτε σε εμάς ότι καταστρέψαμε τη χώρα, επειδή φέραμε μια προσαρμογή 5,4 δισ!».

Πέρα από τον κυνισμό που αποκαλύπτει αυτή η σύγκριση, είναι οικοδομημένη πάνω σε μια χοντροκομμένη απάτη. Διότι το -0,3% του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να προστεθεί στο -25% των άλλων. Διότι τα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ ήρθαν να προστεθούν στα μέτρα των άλλων. Και δεν είναι 5,4 δισ. τα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσα είναι τα μέτρα που θα πάρουν τώρα, ενώ έχουν ήδη πάρει μέτρα 3,6 δισ. με τα προηγούμενα νομοθετήματά τους. Και τους ζητούν κι άλλα 3,5 δισ. ως μέτρα-καβάτζα για το 2018. Αν, λοιπόν, οι Σαμαροβενιζέλοι θα έπαιρναν μέτρα 7,7 δισ., όπως λέει ο Τσίπρας, οι Τσιπροκαμμένοι έχουν πάρει μέτρα 9 δισ. ευρώ! Αυτά λένε οι αριθμοί. Και τίποτα να μην προστεθεί στο μέλλον, οι μεν Τσιπροκαμμένοι έχουν ξεπεράσει τους Σαμαροβενιζέλους, ο δε ελληνικός λαός έχει φορτωθεί με ένα αβάσταχτο φορτίο.

Εχουμε και άλλες φορές γράψει ότι ο ελληνικός καπιταλισμός δεν μπορεί να βρίσκεται συνέχεια σε ύφεση. Κάποια στιγμή θα σημειώσει μια ασθενική ανάπτυξη, αν και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πότε θα γίνει αυτό. Τα αντιλαϊκά «πακέτα», που διαδέχονται το ένα το άλλο, έχουν υφεσιακή επίδραση, καθώς στενεύουν την εσωτερική αγορά (ρίχνουν την αγοραστική δύναμη των πλατιών εργαζόμενων μαζών). Επενδύσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό δε γίνονται, ούτε προβλέπεται να γνωρίσουν ιδιαίτερη άνθιση τα αμέσως επόμενα χρόνια, γιατί ο παγκόσμιος καπιταλισμός ήδη «αγκομαχάει» και πάλι. Αρα πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι η ανάπτυξη θα είναι ασθενική και επομένως ο «λογαριασμός», με τις παραδοχές που έγιναν για να κλείσει το τρίτο Μνημόνιο δε θα βγαίνει, οπότε όχι μόνο δε θα υπάρχει ελάφρυνση από τα βάρη της εφτάχρονης μνημονιακής περιόδου, αλλά αντίθετα θα υπάρχει ανάγκη για λήψη νέων μέτρων.

Θα επαναληφθεί, δηλαδή, αυτό που έγινε το 2014-2015. Οταν φάνηκε καθαρά πως ο λογαριασμός του δεύτερου Μνημόνιου δεν έβγαινε και υπογράφοντας το τρίτο αναγκάστηκαν ν' αλλάξουν τις απαιτήσεις για το «πρωτογενές πλεόνασμα» του 2015, του 2016 και του 2017. Οι Τσιπραίοι δημαγωγούν ότι αυτό υπήρξε δικό τους κατόρθωμα, ενώ το μόνο βέβαιο είναι πως το ίδιο θα γινόταν και εάν είχαμε κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων. Πρέπει να είναι κανείς αδίστακτο εξουσιαστικό κάθαρμα για να καμαρώνει ότι μείωσε τις απαιτήσεις για το «πρωτογενές πλεόνασμα», την ίδια στιγμή που έχει φορτώσει τον ελληνικό λαό με πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα ύψους 9 δισ. ευρώ και ετοιμάζεται να θεσπίσει και μέτρα 3,5 δισ. για καβάτζα του 2018. Κερδίσαμε δημοσιονομικό χώρο 20 δισ. ευρώ, λένε οι συριζαίοι, χωρίς ευτυχώς να μπορούν πλέον να κοροϊδέψουν κανέναν. Και πού πήγε αυτός ο «δημοσιονομικός χώρος»; Χώρεσε μήπως μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού λαού; Χώρεσε δημόσια έργα που μείωσαν την ανεργία; Οχι βέβαια. Απλά, δεν υπήρχε περίπτωση να μπουν και άλλα 20 δισ. μέτρα, πέραν αυτών που προβλέπονται στο τρίτο Μνημόνιο. Θα κατέρρεε ο ελληνικός καπιταλισμός, αν επιχειρούνταν κάτι τέτοιο. Μπήκαν τόσα αντιλαϊκά μέτρα όσα κρίθηκε ότι μπορεί να σηκώσει ο ελληνικός λαός.

Το θέμα είναι ότι αυτά τα μέτρα δεν μπήκαν ως κάτι έκτακτο που θα φύγει σε ένα-δυο χρόνια. Μπήκαν για να μείνουν. Εις το διηνεκές…


Πέτρος Γιώτης


* Δεν πρόκειται, βεβαίως, για ελάφρυνση του χρέους, όπως επαναλαμβάνουν συνεχώς οι κουτοπόνηροι συριζαίοι. Είναι ξεκάθαρο -υπογεγραμμένο και στο τρίτο Μνημόνιο- ότι το χρέος θα πληρωθεί στο ακέραιο. Εκείνο που ενδέχεται να συζητηθεί είναι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δόσεων. Αυτό στα ελληνικά λέγεται διευκόλυνση, δεν λέγεται ελάφρυνση, όπως έγραψε ο Τσακαλώτος στο non paper.

Αν, όμως, ο Τσακαλώτος χρησιμοποίησε μόνο μια πονηρή λεξούλα, ο Τσίπρας, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, την περασμένη Τετάρτη, είπε -χωρίς ντροπή, χωρίς τσίπα- ότι γίνεται διαπραγμάτευση «για το αν πρέπει ή όχι να διαγραφεί το χρέος»! Ο Μητσοτάκης το έπιασε και τον κάρφωσε:  «Μιλήσατε πάλι σήμερα για τη διαγραφή του χρέους. Φαντάζομαι ότι σας ξέφυγε. Εκτός αν έχετε επανέλθει. Φαντάζομαι ότι το είπατε εν τη ρύμη του λόγου σας. Εκτός αν έχετε επανέλθει». Ο Τσίπρας έκανε πως δεν κατάλαβε, δεν απάντησε στον Μητσοτάκη και επανέλαβε το ίδιο χοντρό ψέμα με διαφορετικές λέξεις: «Θα κλείσει η αξιολόγηση. Θα περάσουμε έναν κρίσιμο κάβο και θα ανοίξει η πολύ κρίσιμη συζήτηση για την απομείωση του χρέους»!
 
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 23 ΑΠΡΙΛΗ


πηγή:  eksegersi.gr