Aριστερά και φασίζουσες συμπεριφορές

Με αφορμή ένα γεγονός που συνέβηκε στη διάρκεια του πιο πρόσφατου Σεμινάριου γλώσσας, που γίνονται στο χώρο της Λαϊκής Συνέλευσης, και στο οποίο εισηγητής ήταν ο Βλάσσης Αγτζίδης διδάκτωρ σύγχρονης Ιστορίας ΑΠΘ - μαθηματικός, έγινε στον ιστοχώρο του, η παρακάτω ανάρτηση.

Προηγουμένως σημειώνουμε πως τα βίντεο από το παραπάνω Σεμινάριο, δε τα έχουμε ακόμη ανεβάσει . Θα έχετε την ευκαιρία όμως να δείτε τι ακριβώς συνέβηκε, μόλις αναρτηθούν.
 



Ακολουθεί η αναδημοσίευση:

Aριστερά και φασίζουσες συμπεριφορές

«…Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους»
.

Υπάρχουν αυταρχικές έως και φασιστικές συμπεριφορές στην Αριστερά;

Το ερώτημα αυτό φαντάζει αυτονόητο για όσους γνωρίζουν την ιστορία της Αριστεράς ή έχουν συμμετάσχει οργανωτικά σε  κάποια από τις απειράριθμες ομάδες της που συνήθως βίωσαν την διάσπαση και την δαιμονοποίηση των πάλαι ποτέ συντρόφων τους.

Το σχόλιο αυτό γράφεται με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη κατά την πρόσφατη εκδήλωση στο για μια από τις πλέον άγνωστες του ελληνικού γλωσσικού ζητήματος: τη μεσοπολεμική σύγκρουση δύο μορφών της ελληνικής,  της ποντιακής και της δημοτικής, κατά τη διεκδίκηση μιας εκ των δύο της ανακήρυξης ως επίσημης ελληνικής γλώσσας της ΕΣΣΔ .
 

Η εκδήλωση έγινε την Παρασκευή 22-4-2016 στο στέκι της Λαϊκής Συνέλευση Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας στο πλαίσιο του γλωσσολογικού σεμιναριακού κύκλου που επιμελείται ο Λάμπης Κατσιάπης.

Η εκδήλωση είχε πολύ ενδιαφέρον. Στο τέλος της παρουσίασης του θέματος πρόβαλα και αρκετές φωτογραφίες και κείμενα που είχα διαμορφώσει με το PowerPoint και έτσι τα όσα συνέβησαν καθώς και οι πρωταγωνιστές πήραν συγκεκριμένη μορφή. Φυσικά, κατά την ανάπτυξη του θέματος αναφέρθηκα στην εθνική πολιτική που ακολουθήθηκε στην ΕΣΣΔ τόσο κατά την πρώτη «λενινιστική» περίοδο όσο και τη δεύτερη –μετά τις Δίκες της Μόσχας–   που την αποκαλούμε «σταλινική» και κατά την οποία οι Έλληνες κομμουνιστές που είχαν πρωταγωνιστήσει στο ελληνικό σοβιετικό ζήτημα θα δολοφονηθούν ως «εχθροί του λαού» ή θα εκτίσουν πολύχρονες καθείρξεις σε Στρατόπεδα Συγκέντρωσης στη Σιβηρία.

Η αναφορά αυτής της τραγικής σελίδας, τόσο του ποντιακού ελληνισμού όσο και της ελληνικής Αριστεράς, φαίνεται ότι ακόμα και σήμερα προκαλεί εχθρότητα και υποκινεί πρωτόγονες συμπεριφορές.

Μάρτυρες αυτού ακριβώς του φαινομένου υπήρξαν όσοι παρακολούθησαν την διάλεξή μου. Γιατί στο τέλος της εκδήλωσης υπήρξε βίαιη παρέμβαση ενός απόφοιτου των ΚΝΑΤ, ενός «κακομούτσουνου» κατά τον ορισμό του Μπορίς Βιαν

– δηλαδή ένας από αυτούς που επιχειρούν να μας κατευθύνουν με τη βία και το ψέμα επικαλούμενοι στην περίπτωσή μας την αγία και αμόλυντη σταλινική θεολογία που δοξάζει το σοβιετικό τέλειο Παράδεισο. Υποστήκαμε –με μια προσωπική εναντίον μου τρομοκρατική παρέμβαση- όλη τη βία που γνωρίσαμε και στο παρελθόν όλοι όσοι αναδεικνύουμε και  ασκούμε κριτική στις σκοτεινές πλευρές του σοβιετικού πειράματος.

 

Το ενδιαφέρον –για όσους ενδιαφέρονται βέβαια- είναι ότι η νέα υστερία και η επιθετική στάση εκπορεύεται από το Βαθύ Κράτος που υπήρχε από πάντα μέσα στο ΚΚΕ και από το ’91  έχει κυριαρχήσει στον Περισσό (Παπαρήγα-Μαϊλης κ.ά.) Η ομάδα αυτή επιχειρεί να κατασκευάσει ένα κομματικό αλλά και σοβιετικό παρελθόν αγιοποιημένο, απαλλαγμένο και από κάθε τι που θα μπορούσε να το σκιάσει και να προκαλέσει τον προβληματισμό και την αμφισβήτηση στους πιστούς που εντάσσει στο σωτηριολογικό του σχέδιο. Δημιουργεί έτσι ένα κλίμα που θυμίζει από τα μια το περιβάλλον του Μεσοπολέμου και από την άλλη –σε μια λάιτ εκδοχή- το σύγχρονο ισλαμοφασιστικό και τζιχαντιστικό μοντέλο.     

Παράλληλα, χρησιμοποιώντας στρατευμένους ιστορικούς που δρουν στο πλαίσιο του τομέα Ιστορίας της ΚΕ, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα αιτιολογικό πλαίσιο για τις μεγάλες σφαγές των εσωκομματικών αντιπάλων που προκάλεσε ο Στάλιν καθώς και την πολιτισμική Γενοκτονία των μικρών μειονοτήτων, μεταξύ των οποίων και των Ελλήνων της ΕΣΣΔ. Στο πλαίσιο αυτό ανασύρουν ακόμα και στοιχεία της νεοναζιστικής προπαγάνδας για να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον τωνΠοντίων της ΕΣΣΔ και να δικαιολογήσουν τις σταλινικές διώξεις.

Απόρροια όλων αυτών των μεθοδεύσεων είναι διάφορες αντιδράσεις σταλινοειδών, είτε αυτές προέρχονται από τον δήμαρχο του Χαϊδαρίου Μιχ. Σελέκο, είτε από τους ολιγόμυαλους οπαδούς του ΚΚΕ στο Κιλκίς, είτε από «κακομούτσουνους» ανεγκέφαλους σαν και αυτόν που έκανε «παρέμβαση» στην προχθεσινή εκδήλωση της Νέας Φιλαδέλφειας.

Το ζήτημα είναι ευρύτερο και σχετίζεται με τον εξευτελισμό της Αριστεράς και την άρνηση των βασικών κριτηρίων της, που είναι κριτική έρευνα και διαρκής αγώνας για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.     

Μήπως θα έπρεπε οι πραγματικοί Αριστεροί -που τιμούν τις γενέθλιες συνθήκες δημιουργίας της ως  δημοκρατική κατάκτηση του διαφωτισμού, και γνωρίζουν να υπηρετούν το ουμανιστικό της πνεύμα- θα έπρεπε να τοποθετήσουν την αυταρχική ολοκληρωτική εκδοχή της σε ένα πλάνο, πλάι στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής;

Μήπως -λέω μήπως- θα πρέπει πλέον να αποφασίσουμε να συγκρουστούμε αποφασιστικά με τους «κακομούτσουνους»;;;